Originally Posted by
melissa
Λες ότι μικρή ήθελες να ασχοληθείς με το θέατρο. Έχεις κάνει κάτι γι'αυτό; Έχεις πάρει μέρος σε παραστάσεις σχολικές ή πήγαινες σε κάποια θεατρική ομάδα; Τώρα αν σκεφτόσουν ότι θέλεις να κάνεις κάτι τι θα ήταν αυτό;
Ξέρεις τί θα σου έλεγα; Δοκίμασε ότι θέλεις να κάνεις και σου αρέσει, αλλά ταυτόχρονα έχε και μια πισινή σε κάτι που είσαι καλή. Στα λέω όλα αυτά από προσωπική εμπειρία. Όταν ήμουν τρίτη λυκείου δεν είχα ιδέα με τι ήθελα να ασχοληθώ. Πέρασα σε μια σχολή σε ένα αντικείμενο που ήμουν καλή αλλά ένιωθα ότι σιχαίνομαι. Ταυτόχρονα, αφού πέρασα στη σχολή άρχισα να το ψάχνω διαφορετικά. Τότε ήθελα να κάνω κάτι που να νιώθω ότι είναι δημιουργικό. Ξεκίνησα να γράφω και ξεκίνησα και χορό. Ήταν πάρα πολύ ωραία και τα δύο και γούσταρα. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός συνειδητοποιούσα κάτι.
Πρώτον, ότι δεν φτάνει να γουστάρεις κάτι για να δουλέψεις πάνω σε αυτό αλλά να είσαι και αρκετά καλός και σε ένα ανεκτό επίπεδο για να σε προσλάβουν και καλύτερος από όλους τους άλλους αν θες να γίνεις κορυφή. Δεύτερον ότι για να γίνεις κορυφή σε κάτι, αυτό χρειάζεται τόση ενασχόληση που μπορεί να σιχαθείς αυτό το πράγμα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Εγώ βλέποντας από κοντά τις θυσίες που απαιτεί μια χορεύτρια φρίκαρα. Όχι ότι είχα ποτέ τη δυνατότητα να το ακολουθήσω επαγγελματικά γιατί δεν είχα ταλέντο αλλά αλλιώς είναι να βλέπεις τον Καρυοθραύστη και την μπαλαρίνα να χαμογελά ευτυχισμένη ενώ κάνει πιρουέτες και αλλιώς να πρέπει να κάνεις μια χορογραφία 30 φορές ξανά και ξανά ενώ τα πόδια σου έχουν πληγές και ο χορογράφος σου φωνάζει ότι δεν προσπαθείς αρκετά.
Αργότερα αποφάσισα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος και έπιασα μια δουλειά. Λοιπόν, ό,τι εικόνα είχα για τον επάγγελμα άλλαξε εντελώς. Δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες αλλά το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι το σιχάθηκα όταν είδα τις συνθήκες που επικρατούν. Τελικά, πού κατέληξα; Στη σχολή που σνόμπαρα την οποία και αγάπησα!
Αυτό που θέλω να σου πω με το παραπάνω είναι ότι ωραία τα όνειρα αλλά πρέπει να τα δοκιμάσεις στην πράξη για να δεις αν τσουλάνε κιόλας. Και όσο ελέγχεις αν τσουλάνε καλό είναι να έχεις μια εναλλακτική. Μπορεί να τσουλήσουν και αύριο να γίνεις μια μεγάλη ηθοποιός και στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου. Αν δεν τσουλήσουν όμως, θα έχεις τη δυνατότητα να ψάξεις κάτι άλλο καλύτερο από το να γίνεις σερβιτόρα ή πωλήτρια. Άλλωστε το να περάσεις σε κάποια θεατρική σχολή είναι ανεξάρτητη διαδικασία από της πανελλήνιες άρα το ένα δεν εμποδίζει το άλλο. Αφοσιώσου τώρα σε αυτό που έχεις μπροστά σου και μόλις δώσεις και το τελεύταίο μάθημα άρχισε να ψάχνεις τη διαδικασία για να μπεις σε κάποια θεατρική σχολή.
Μην σκέφτεσαι ότι δεν έχεις ούτως ή άλλως ελπίδα για το μέλλον λόγω της κατάστασης στην Ελλάδα. Είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξέρεις τί σημαίνει αυτό; Ότι μπορείς να πας σε κρατικά πανεπιστήμια κάποιας ευρωπαϊκής χώρας αργότερα για μεταπτυχιακό και η μητέρα σου να πρέπει να πληρώνει μόνο τα λεφτά για να ζήσεις εκεί, σαν να σε έχει στείλει να σπουδάσεις στη Θεσσαλονίκη. Μην τρελένεσαι, μην αγχώνεσαι, απλά δώσε το καλύτερο δυνατό που μπορείς και κατά τη γνώμη μου ψάξε έναν κλάδο πολύ γενικό για πρώτο πτυχίο που να πιάνει πολλούς τομείς έτσι ώστε να έχεις περισσότερες πιθανότητες να κάνεις μεταπτυχιακό πάνω σε κάτι που εντωμεταξύ θα έχεις βρει ότι σε ενδιαφέρει. Δεν ξέρω ποια κατεύθυνση έχεις πάρει αλλά κατά τη γνώμη μου τέτοια αντικείμενα είναι η νομική, τα οικονομικά, το πολυτεχνείο, μαθηματικό, φυσικό κλπ. (προσωπική άποψη πάντα).
