Originally Posted by
Christina82
Το πρώτο πρώτο μνμ σου μου θυμίζει πάρα πολύ εμένα. Έχω περάσει από εκεί που πέρασες και σε καταλαβαίνω. Ζητούσα τα ίδια ακριβώς πράγματα και γαντζωνομουν πάνω στο αγόρι που θα είχα σχέση και ένιωθαν πάντα πίεση χώρις να καταλαβαίνω οτί εγώ το προκαλώ. Ήθελα αγάπη και προκειμένου να την λάβω (από αγόρι πάντα) ζητούσα την απόλυτη προσοχή αλλιώς δεν ήμουν ευτυχισμένη και τελικά με τα χρόνια καταλαβα οτί ΕΓΩ έκανα δυστυχισμένη εμένα και κανένας άλλος. Ενώ έχω πολλά ενδιαφέροντα και πάντα είχα προταιρεότητα εδίνα σε αυτόν και έτσι ξεχνούσα οτί υπάρχει η Χριστίνα και αντί να ζούσα για μένα ζούσα για εκείνον με αποτέλεσμα πάντα μετά τους χωρισμούς θρηνούσα.
Μαριανακι, πρέπει να κοιτάξεις τον εαυτό σου πλέον και να δυναμώσεις. Να αρχίσεις να ενδιαφέρεσαι πραγματικά και ουσιαστικά για σένα. Να μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σε μειώσει, ποτέ γιατί αλλιώς θα είναι αδυναμία και θα κάνεις πολλά λάθη αν δικαιολογείς τέτοια άτομα. Πάνω απο όλα εσύ και μετά οι άλλοι. Πρέπει να κοιτάς να στηρίζεσαι ΜΟΝΟ σε σένα και σε κανέναν άλλον. Πρέπει να έχεις ζωή για σένα και όχι για άλλους χωρίς να σημαίνει οτί θα σταματήσεις να σέβεσαι και να ενδιαφέρεσαι για τους άλλους. Απέκτησε ενδιαφέροντα χωρίς να τα σταματάς επειδή βρήκες κάποιον. Αγάπησε εσένα. Κάνε πράγματα για σένα με αγάπη και πρόσφερε σε σένα. Απόκτησε φίλες. Χτίσε/Δημιούργησε ένα καλό, αρμονικό και σταθερό περιβάλλον (όσο μπορείς) γύρω σου. Δες τι θές και απέτησε από σένα να τα έχεις. Μάθε τον εαυτό σου. Είναι τόσα πολλά που θα θελα να πω...
Επίσης, αυτά που έγραψες στο πρώτο σου μνμ θα ήταν καλό να το ακούσουν οι γονείς σου. Επειδη είναι γονείς δεν σημαίνει οτί ξέρουν να αντιπροσωπεύουν σωστά τον ρόλο τους γι αυτό καλό θα ήταν να κάνεις μια αρχή λέγοντας τους το πως αισθάνεσαι γιατί θεωρώ οτί θα πρέπει να ξέρουν, δεν είσαι μωρό πλέον αλλά ένας ενήλικας ο οποίος μπορεί και είναι σε θέση να εκφραστεί. Ας μην τα περιμένουμε όλα από τους γονείς. Αν παρόλα αυτά επιμένουν να μην καταλαβαίνουν τοτε να είσαι περήφανη που το έκανες! Αυτα! :)