Originally Posted by
sheldon
Ευχαριστώ για την πάσα Αχλ. Λοιπόν, αν και είμαι ο πλέον ακατάλληλος να δώσει οποιεσδήποτε συμβουλές επ' αυτού, καθότι διέρχομαι την ίδια ακριβώς φάση και χειρότερα, θα συνεισφέρω τον οβολό μου. Το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει μετά από όλα αυτά τα χρόνια τριβής με το δράμα μου και σίγουρα πολλοί είναι αυτοί που θα σπεύσουν να το αντικρούσουν έγκειται στο ότι οι φιλίες, καθώς και οι σχέσεις, είναι τελείως ευκαιριακές και συγκυριακές. Με άλλα λόγια, δεν είναι από τα πράγματα στη ζωή που μπορείς να επιδιώξεις και να τα θέσεις ως στόχο, ώστε να σου συμβούν. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που κατά γενική ομολογία δεν υπάρχει συνταγή, φόρμουλα, αλγόριθμος ή όπως αλλιώς θέλεις ονόμασέ το, που ακολουθώντας τον απαρέγκλιτα να πετύχεις το ζητούμενο. Άμα σου τύχει να βρεις φίλους ή σύντροφο, σου έτυχε. Αν δεν ήταν γραφτό να προκύψει, δεν προέκυψε. Τέλος. Συνήθως παρατηρώ ότι οι ανθρώπινες σχέσεις αναδύονται κατ' ανάγκην. Δηλαδή αναπτύσσονται όταν κάτι αναγκαστικά φέρνει σε επαφή τις "συμβαλλόμενες πλευρές", όπως μια συνεργασία στον επαγγελματικό χώρο, οι εργασίες σε μια σχολή, ένας κοινός γνωστός που σας καλεί και τους δύο σε μια έξοδο, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Εν κατακλείδι, τόσο οι φιλικές, όσο και ερωτικές σχέσεις αποτελούν παράπλευρο επίτευγμα στο στίβο της ζωής και όχι αυτοσκοπό. Σε μερικούς θα τύχουν και σε μερικούς άλλους όχι (ναι, υπάρχουν κι αυτοί). Η δεύτερη κατηγορία μάλιστα ολοένα αυξάνεται τα τελευταία χρόνια και γι' αυτό ευθύνεται ο σύγχρονος, αστικός τρόπος ζωής, όμως αυτό άλλη συζήτηση.