Φοβια ή αγχος οταν βρίσκομαι σε κλειστο χώρο με κόσμο :(

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Σε ευχαριστώ που διάβασες για μένα ωστέ να με καταλάβεις καλύτερα! :) Πάντα ένιωθα άβολα με ξένο κόσμο και πολύ καλύτερα όταν έχω έστω έναν γνωστό στον ίδιο χώρο. Πάντα ένιωθα άβολα να είμαι το κέντρο της προσοχής και κυρίως αυτό ειναι που φοβάμαι γι αυτό προσπαθούσα να μην φαίνομαι. Δεν φοβάμαι αυτό που γράφεις αλλά τα μάτια του κόσμο να πέφτουν πάνω μου.. δεν ξέρω γιατί!

---

Και εγω οταν ειμαι πεσμενος ετσι αισθανομαι, αλλα οταν ειμαι στα καλα μου δεν μου καιγεται καρφι. Προσπαθησε να ανεβεις λιγο αν εισαι πεσμενη και θα δεις πως ο διαολος δεν ειναι τοσο μαυρος :)

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Γεια σου Χριστινα.Λοιπον αυτο που σου συμβαινει μπορει να ειναι αγοραφοβια ή κλειστοφοβια, μπορει απλα να περνας μια περιοδο αγχους ή απογοητευσης και να το εκφραζεις ετσι,αλλα δεν χρειαζεται να ανησυχεις.
Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να μην το αφηνεις να σε παρει απο κατω.Να συνεχισεις να βγαινεις και μιλα σε καποιον που εμπιστευσαι για αυτο.Στο λεωφοριο και στο μετρο μπορει να βοηθησει το να εχεις καποιο βιβλιο μαζι σου ή mp3 ωστε να απασχολεις το μυαλο σου.
Αν δεις οτι αυτη κατασταση επιμενει για πολυ καιρο πχ πανω απο 6 μηνες τοτε μπορεις και να απεθυνθεις σε καποιον ψυχολογο.


Εσεις οι απο πανω Φιλομαθης και Αxl 100 δεν χρειαζεται να αναζητατε αιτιες στο παρελθον της ή στον χαρακτηρα της.Μερικες φορες το αγχος ειναι απλα αγχος και οχι κατι παθολογικο σαν την δικη μας κατασταση,και δεν χρειαζεται να το αναλυουμε τοσο πολυ.

---

Καλησπέρα betelgeuse , ''Δεν χρειάζεται να ανησυχείς , και μην το αφήσεις να σε πάρει από κάτω. '' Μπορούμε να της δείξουμε τον τρόπο που θα το καταφέρει αυτό που καλώς προτείνεις , χωρίς να χρειαστεί να ψάξει ; Αν δεν καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα μπορεί να βρει την λύση ; η θα είναι αναγκασμένη να ανέχεται τα σωματικά συμπτώματα , στην προσπάθεια της να αποδείξη στον εαυτό της ότι μπορεί να το ελέγξει ;

Φιλομαθη γενικα δεν διαφωνω μαζι σου,για αυτο και εγραψα πιο πανω οτι αν επιμεινει αυτη η κατασταση τοτε να παει σε ειδικο.
Στην συγκεκριμενη περιπτωση μπορει να ειναι κατι παροδικο, πχ να ειναι στο τρεξιμο και λοιπα.Αν ελεγε οτι εχει δυο χρονια σε αυτη την κατασταση θα απαντουσα διαφορετικα.

Quote:

---

Originally Posted by Φιλομαθής

Μάλλον , είσαι πολλή ανασφαλής στην παρατήρηση-αξιολόγηση ! Έχεις πολλή σοβαρό ενδεχόμενο την απόρριψη ( ίσος αυτό να ενισχύεται από αισθήματα μειονεξίας ----- υπάρχει επάνω μου κάτι που δεν είναι καλό , θα γίνει αντιληπτό και δεν θα είμαι αποδεκτή ! )

---

Δεν νομίζω οτί ειναι αυτό γιατί δεν αισθάνομαι έτσι... δεν με νοιάζει αν κάτι δεν αρέσει ή τελικά αρέσει στους άλλους. Κάποτε σε πάαααρα πολυ ,μικρή ηλικία το είχα αυτό αλλά τώρα δεν το αισθάνομαι καθόλου, το έχω αντιμετωπίσει... Σε ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ!

betelgeuse πολύ σωστά! Δεν νομίζω οτί έχει να κάνει με το παρελθόν μου και το δικαιολογώ ως εξής: γιατί να νιώθω έτσι τους τελευταίους 6 μήνες περίπου και όχι τότε που περνούσα τα δύσκολα και τραυματικά γεγονότα? ίσως με έχει αγχώσει κάτι και νιώθω έτσι αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό. Ακόμα και αν το μάθω δεν ξέρω αν θα αλλάξει κάτι. Προσπαθώ να διαβάσω ή να ακούσω μουσική ή να σιγοτραγουδώ για να ηρεμήσω ακόμα και να μιλήσω με τον εαυτό μου ως παρηγορητής αλλά με έχει ήδη καταβάλλει ο πανικός και φοβάμαι οτί θα λυποθυμίσω. Προσπαθώ και θα προσπαθώ φυσικα. Το θέμα ειναι οτί δεν το νιώθω πάντα αλλά τις περισσοτερες φορές. Κάθε μέρα χρησιμοποιώ την ίδια συγκοινωνία, εχτές αισθάνθηκα να χάνομαι. Σήμερα ούτε καν ακόμα και όταν το σκέφτηκα... Ίσως είναι κρίσεις άγχους για κάτι..

Σε ευχαριστώ!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

betelgeuse πολύ σωστά! Δεν νομίζω οτί έχει να κάνει με το παρελθόν μου και το δικαιολογώ ως εξής: γιατί να νιώθω έτσι τους τελευταίους 6 μήνες περίπου και όχι τότε που περνούσα τα δύσκολα και τραυματικά γεγονότα? ίσως με έχει αγχώσει κάτι και νιώθω έτσι αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό. Ακόμα και αν το μάθω δεν ξέρω αν θα αλλάξει κάτι. Προσπαθώ να διαβάσω ή να ακούσω μουσική ή να σιγοτραγουδώ για να ηρεμήσω ακόμα και να μιλήσω με τον εαυτό μου ως παρηγορητής αλλά με έχει ήδη καταβάλλει ο πανικός και φοβάμαι οτί θα λυποθυμίσω. Προσπαθώ και θα προσπαθώ φυσικα. Το θέμα ειναι οτί δεν το νιώθω πάντα αλλά τις περισσοτερες φορές. Κάθε μέρα χρησιμοποιώ την ίδια συγκοινωνία, εχτές αισθάνθηκα να χάνομαι. Σήμερα ούτε καν ακόμα και όταν το σκέφτηκα... Ίσως είναι κρίσεις άγχους για κάτι..

Σε ευχαριστώ!

---

Παρεπιπτόντως με αυτό το μνμ δεν θέλω να δείξω οτί διαφωνώ με τις άλλες απόψεις.. :)

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Και εγω οταν ειμαι πεσμενος ετσι αισθανομαι, αλλα οταν ειμαι στα καλα μου δεν μου καιγεται καρφι. Προσπαθησε να ανεβεις λιγο αν εισαι πεσμενη και θα δεις πως ο διαολος δεν ειναι τοσο μαυρος :)

---

Αααααχ μακάρι να είχα τις μαύρες μου αλλά μια χαρά ειμαι δόξα τον οποιοδήποτε Θεό ή το Σύμπαν ;) (πλάκα κάνω) ! Όλα δείχνουν καλά γι αυτό προβληματίζομαι. Πάντως πριν 6 μήνες σταμάτησα να επισκέπτομαι τον καλό μου ψυχολόγο λόγω οικονομικών και μου είχε πει όταν του είπα τα συμπτώματα οτί επειδή ξεπέρασα τα ψυχολογικά προβλήματα που μου επηρέαζαν την ζωή τώρα θα αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια φοβίες, κάτι σαν αντίδραση του οργανισμου :/ Ίσως να είναι και έτσι!