Δεν θελω να υπάρχω να ζω , δεν έχω κανέναν λόγο τίποτε που να κρατάει στη ζωη.

Λάμπρο σε καταλαβαίνω πολύ καλά αλλά άφησες πίσω πολύ τον εαυτό σου και κάπου τον έχεις ξεχάσει. Έχεις χαθεί! Ποτέ να μην χάνεσαι για κανέναν, δεν αξίζει! Η ζωή είναι δική αου για να επιτρέπεις κάποιους να σου ασκούν επιρροή.. Δυστυχώς για τα προβλήματα μας πιστεύω οτί φταίμε εμείς κανένας άλλος και δεν εννοώ σε ηλικία κάτω των 18 και σαφέστατα μας ελέγχουν οι γονείς και δεν μπορούμε να κάνουμε την δική μας ζωή. Αλλά από κάποια ηλικία και μετά όλος ο έλεγχος, τα όρια μας και η ζωή μας είναι δική μας και δεν μπορεί και δεν έχει κανένας μα κανένας το δικαίωμα να επεμβαίνει. Αυτοί που θα καταφέρνουν να επέμβουν τελικά δεν φταίνε αλλά εμείς. Δεν ξέρω την ζωή σου και δεν χρειάζεται να μάθω γιατί θεωρώ οτί οτιδήποτε μπορεί να μας συμβει μπορούμε να το αντέξουμε όταν σαφώς έχουμε και θέλουμε να έχουμε τον εαυτό μας και όχι χαμένο. Ποτέ δεν είναι αργά, όλοι κάνουμε λάθη αρκεί να έχουμε θέληση να κατανοήσουμε και να κάνουμε κάτι για εμας, να γίνουμε πολεμιστές! Αν έχουμε εμάς τότε να είσαι σίγουρος οτί σε οποιαδήποτε κατάσταση θα είμαστε πάντα δυνατοί... Τα λέω όλα αυτά γιατί μόνη μου έμαθα να παλέυω χωρίς να έχω κανέναν δίπλα μου. Εγώ που έχασα τον πατέρα μου στα 10 μου και κακοποιήθηκα σεξουαλικά και έζησα την βία, την απαξίωση, τον εξευτελισμό, την κατάκριση και οτι άλλο μπορείς να φανταστείς. Εγώ ένας αδύναμος μα πάρα πολύ αδύναμος άνθρωπος που δεν πίστευα οτί τελικά θα κατάφερνα να βγω ζωντανή και που τελικά πάλεψα γιατί το ήθελα τόσο μα τόσο πολύ. Ο καθένας λοιπόν έχει την δική του ιστορία και σέβομαι τον πόνο του ανθρώπο αλλά προσπαθώ να σας δώσω δύναμη. Αυτό που ήθελα πάντα ήταν να έχω έναν καλό σύντροφο και να βρώ τον εαυτό μου μέσα από εκείνον, τώρα αυτό που θέλω πάνω από όλα είναι να μην χάσω ποτέ ξανά την Χριστίνα. Εχω εκείνην και δεν έχω ανάγκη τίποτα άλλο. Δεν χρειάζομαι σύντροφο για να βρω τον εαυτό μου. Αν δεν έχεις εσένα τότε δεν μπορείς να προσφέρεις σε μια σχέση εφόσον δεν ξέρεις να προσφέρεις πρώτα από όλα σε σένα. Αδύνατον!

Λυπάμαι αν μακρυγόρησα δεν θέλω να κουράζω!

Ξέρεις από που άντλησα δύναμη? Ρώτησα μια μέρα τον εαυτό μου : Μου αρέσει αυτό που ζώ? Είμαι δυστυχισμένη αλλά τι κάνω πραγματικά εγώ για αυτό? Ποια είναι η ζωή που θα ήθελα να ζήσω? Τότε όταν συνειδητοποίησα τι συμβαίνει και τι θέλω ξεκίνησα να κάνω μικρά μικρά βηματάκια ωστέ να καταφέρνω αυτό που θέλω. Η ζωή είναι δική μου και δεν ανήκω σε κανέναν παρά μόνο σε μένα!

Λυπάμαι για όσα σου έχουν συμβει στη ζωη , πολυ άσχημα σε σύγκριση με τα ´δικα ´ μου .
Εχεις δίκιο , δυστυχώς δεν έχω δυνατο χαρακτήρα για να μπορέσω να αντιμετωπίσω τα προβλήματα , προσπαθώ πολυ , δεν ειναι ευκολο , κάποια πράγματα δεν ειναι λογικά που κάνω , το ξέρω , δηλαδη να τρέμω να φοβαμαι τους δικους μου που ξέρω ότι δεν έχουν δίκιο .
Έχω εγω καταστρέψει τον εαυτο μου , τα πάντα μέσα μου για να ικανοποίησω ποιους ? αυτους που με σταυρωνουν κάθε μέρα .
Κουράστηκα πως να το πω διαφορετικά .

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Ξέρεις από που άντλησα δύναμη? Ρώτησα μια μέρα τον εαυτό μου : Μου αρέσει αυτό που ζώ? Είμαι δυστυχισμένη αλλά τι κάνω πραγματικά εγώ για αυτό? Ποια είναι η ζωή που θα ήθελα να ζήσω? Τότε όταν συνειδητοποίησα τι συμβαίνει και τι θέλω ξεκίνησα να κάνω μικρά μικρά βηματάκια ωστέ να καταφέρνω αυτό που θέλω. Η ζωή είναι δική μου και δεν ανήκω σε κανέναν παρά μόνο σε μένα!

---

Προσπαθώ αλλα συνέχεια μου βάζουν τρικλοποδιές , απο μικρο παιδι , πως να στο πω γι αυτους ειμαι ένα λάθος , μπορει και αυτός που τους ντροπιαζει .
Τρέμω πρώτα αυτους και μετα κάθε έναν που με γνωρίζει και με πλησιάζει με κακή πρόθεση , κρύβονταν πίσω απο τις πλάτες μου και όταν τους χρειαζομουν με σπρώχναν στην φωτιά και αυτοί απλα παρακολουθούσαν .
Χριστίνα ειμαι πολυ αδύναμος σαν χαρακτήρας και τώρα απλα έχω λυγίσει και δεν μπορω αλλο .

Quote:

---

Originally Posted by Lampros

Λυπάμαι για όσα σου έχουν συμβει στη ζωη , πολυ άσχημα σε σύγκριση με τα ´δικα ´ μου .
Εχεις δίκιο , δυστυχώς δεν έχω δυνατο χαρακτήρα για να μπορέσω να αντιμετωπίσω τα προβλήματα , προσπαθώ πολυ , δεν ειναι ευκολο , κάποια πράγματα δεν ειναι λογικά που κάνω , το ξέρω , δηλαδη να τρέμω να φοβαμαι τους δικους μου που ξέρω ότι δεν έχουν δίκιο .
Έχω εγω καταστρέψει τον εαυτο μου , τα πάντα μέσα μου για να ικανοποίησω ποιους ? αυτους που με σταυρωνουν κάθε μέρα .
Κουράστηκα πως να το πω διαφορετικά .

---

Δεν μου αρέσει να συγκρίνω τα δικά μου με κανενός άλλου τα προβλήματα. Ο καθένας βιώνει με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα..

Quote:

---

Originally Posted by Lampros

Προσπαθώ αλλα συνέχεια μου βάζουν τρικλοποδιές , απο μικρο παιδι , πως να στο πω γι αυτους ειμαι ένα λάθος , μπορει και αυτός που τους ντροπιαζει .
Τρέμω πρώτα αυτους και μετα κάθε έναν που με γνωρίζει και με πλησιάζει με κακή πρόθεση , κρύβονταν πίσω απο τις πλάτες μου και όταν τους χρειαζομουν με σπρώχναν στην φωτιά και αυτοί απλα παρακολουθούσαν .
Χριστίνα ειμαι πολυ αδύναμος σαν χαρακτήρας και τώρα απλα έχω λυγίσει και δεν μπορω αλλο .

---

Δεν μπορώ να πιστεψω οτί σου βάζουν τρικλοποδιές χωρίς να τους το επιτρέπεις! Συγχωρεσε με αν κάνω λάθος απλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Να μην σκέφτεσαι και μην περιμένεις την αποδοχή από τους άλλους. Αποδέξου πρώτα εσύ τον εαυτό σου και θα δεις πως θα αλλάξει ο κόσμος σου... Τα πάντα θα είναι διαφορετικά!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Δεν μου αρέσει να συγκρίνω τα δικά μου με κανενός άλλου τα προβλήμα. Ο καθένας βιώνει με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα..

---

Συγνώμη Χριστίνα , δεν έπρεπε να το γράψω .... .

Quote:

---

Originally Posted by Lampros

Συγνώμη Χριστίνα , δεν έπρεπε να το γράψω .... .

---

Όχι βρε δεν εννοουσα αυτό. Απλά ήθελα να πω οτί δεν είναι καλό για σένα να συγκρίνεις. Εκτός αν προσπαθήσεις να αντλησεις δυναμη από αυτό. Τώρα μου θύμησες και κάτι άλλο που έκανα για να πάρω δύναμη. Άκουγα, διάβαζα ιστορίες ανθρώπων οι οποίες ήταν σκληρές και έβλεπα πως κατάφερναν εκείνοι οι άνθρωποι να σταθούν στα πόδια τους. Τους ζήλεψα και είπα : αν μπορούν εκείνοι τότε μπορώ και εγώ! Βρήκα περισσότερη δύναμη..

Έλεγα μα πως τα καταφέρνουν και εγώ δεν μπορώ... Άρα μπορώ και εγώ! Βρες και εσύ την δύναμη σου... κάπου υπάρχει μέσα σου!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Δεν μπορώ να πιστεψω οτί σου βάζουν τρικλοποδιές χωρίς να τους το επιτρέπεις! Συγχωρεσε με αν κάνω λάθος απλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Να μην σκέφτεσαι και μην περιμένεις την αποδοχή από τους άλλους. Αποδέξου πρώτα εσύ τον εαυτό σου και θα δεις πως θα αλλάξει ο κόσμος σου... Τα πάντα θα είναι διαφορετικά!

---

Τους το επιτρέπω , τους επιτρέπω να μου κάνουν την ζωη κόλαση .
Τον έχω αποδεχτεί τον εαυτο μου , ξέρω ποιος ειμαι πολυ καλα , αλλα με αυτους κοντα να με κάνουν συνεχεια να πιστεύω ότι εγω ειμαι λάθος και ότι εγω πρέπει να τα κάνω όλα δεν έχω πολλα περιθώρια .
Απλα με ενοχλεί το γεγονός της απουσίας ενστικτων απο συγκεκριμένους ανθρώπους , το μόνο που βλέπω ειναι το μίσος τους και έτσι για να προστατεύω ότι μου έχει απομείνει τους μισω και εγω .

Ο χαρακτήρας μου ειναι ο βασικός λόγος της κατάστασης μου , απο εκει ξεκινάνε όλα και εκει καταλήγουν όλα.
Έχω δύναμη μέσα μου το ξέρω , αλλα πάντα υπαρχει ένα σημειο που αν στο ´ πατήσουν ´ λυγιζεις , εμένα αυτο το σημείο φαίνεται εύκολα .

Ότι κάνεις για σένα και νίωθεις οτί είναι σωστό τότε είναι σωστό. Κανένας άλλος δεν ξέρει το σωστο και το καλό σου παρά μόνο εσυ. Και αν κάποιοι θέλουν να κάνουν υποδείξεις ας το κάνουν στην δική τους ζωή γιατί πολύ κοιτάνε να κρίνουν ολους τους άλλους και δεν κοιτάζουν τα δικά τους χάλια και μόνο εκείνοι θέλουν να δείξουν οτί είναι σωστοί στους άλλους και όλοι οι άλλοι είναι άχρηστοι. Αλλά να ξέρεις οτί αυτοί που το κάνουν αυτό είναι κομπλεξικοί, φοβούνται και επειδή ξέρουν μέσα τους οτί έχουν πρόβλημα ικανοποιούνται όταν βλέπουν και τους άλλους να δυστυχουν με το να τους προβληματίζουν αλλά νικούν όταν τους το επιτρέπουμε... δυστυχώς! Εγώ δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να επέμβει στην ζωή μου παρά μόνο για καλό!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Ότι κάνεις για σένα και νίωθεις οτί είναι σωστό τότε είναι σωστό. Κανένας άλλος δεν ξέρει το σωστο και το καλό σου παρά μόνο εσυ. Και αν κάποιοι θέλουν να κάνουν υποδείξεις ας το κάνουν στην δική τους ζωή γιατί πολύ κοιτάνε να κρίνουν ολους τους άλλους και δεν κοιτάζουν τα δικά τους χάλια και μόνο εκείνοι θέλουν να δείξουν οτί είναι σωστοί στους άλλους και όλοι οι άλλοι είναι άχρηστοι. Αλλά να ξέρεις οτί αυτοί που το κάνουν αυτό είναι κομπλεξικοί, φοβούνται και επειδή ξέρουν μέσα τους οτί έχουν πρόβλημα ικανοποιούνται όταν βλέπουν και τους άλλους να δυστυχουν με το να τους προβληματίζουν αλλά νικούν όταν τους το επιτρέπουμε... δυστυχώς! Εγώ δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να επέμβει στην ζωή μου παρά μόνο για καλό!

---

Αν ήταν ξένος δεν με ενδιέφερε , αλλα αυτο που περιγράφεις γίνεται απο τους πολυ κοντινούς , αυτους που νομιζεις ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι , που νομιζεις ότι σε αγαπούν .... .

Quote:

---

Originally Posted by Lampros

Αν ήταν ξένος δεν με ενδιέφερε , αλλα αυτο που περιγράφεις γίνεται απο τους πολυ κοντινούς , αυτους που νομιζεις ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι , που νομιζεις ότι σε αγαπούν .... .

---

Φυσικά και έχω καταλάβει οτί εννοείς τους κοντινούς σου ανθρώπους. Αλλά για μένα είναι το ίδιο... Τα μνματα μου ισχύουν είτε για γνωστούς είτε για οικογένεια είτε για φιλους...

Λάμπρο καλησπέρα. Διαβασα την κατάθεσή σου. Δεν θα σου πω ψυχοθεραπευτικές θεωρίες- δεν ξερω καμια αλλωστε- ούτε νουθεσίες-δεν ειμαι αρμόδια ουτε σε θεση αυτο τον καιρο. Θα σου πω ομως το δικο μου βίωμα για να δεις οτι και αλλοι ανθρωποι εχουν περασει ΑΚΡΙΒΩΣ το ιδιο με σενα.
Καταρχας απενοχοποιήσου απο το κλισε: "το δικο μου προβλημα ειναι μικροτερο απο άλλο άρα ασημαντο". οπως πολυ σωστα σου ειπε η Χριστίνα πιο πάνω, η οποια εχει ταλαιπωρηθεί πολυ στη ζωή της απτα λιγα που ανεφερε εδω, του καθενός το πρόβλημα είναι το δικό ΤΟΥ πρόβλημα. ο δικος του σταυρός.
Εγω λοιπον, εχοντας πισω μου την απωλεια του πατερα μου, δεν προλαβα να πενθησω και επεσαν πανω μου τα χιλια μυρια οσα προβληματα, δεν θα επεκταθω γιατι απλα θα κουρασω. μεσα λοιπον σαυτο το χαος που ζουσα, εγκλωβιστηκα σε ενα αρρωστημένο συστημα ενοχών απεναντι στην εναπομείνασα οικογένειά μου, μπαίνοντας στο ρόλο του "σωτήρα" τους. ήταν κάτι που έκανα ΜΟΝΗ μου. ναι μεν ημουν εν μερει αναγκασμενη απτις συνθηκες, αλλα η ΥΠΕΡΒΟΛΗ σε αυτο που εκανα βαραινε εμενα ως ευθυνη. Αυτο φυσικα δεν το αντιλαμβανομουν τότε, το καταλαβα αργότερα όταν με τη βοήθεια της ψυχολόγου μου (καλη της ώρα), ειδα την αλήθεια και απεγκλωβίστηκα σταδιακά. Αυτή λοιπον η ψυχολογος μου θυμιζε συχνα το εξης: "όταν θυσιάζεσαι ΜΟΝΟ ΕΣΥ για τους άλλους, δημιουργείς μια βολική ασφαλή κατάσταση για σένα, πλάθεις ένα άλλοθι για να αφηνεις τη ζωή σου στον πάγο, για να αποποιείσαι τις ευθύνες απεναντι στον εαυτό σου και να κατηγορείς για όλα τους άλλους....τους ΘΥΤΕΣ". Όταν το ειχα πρωτοακούσει είχα εξοργιστεί. Όπως η ίδια μου εξομολογήθηκε πολύ αργότερα, είχε υπερβάλλει λίγο σε αυτή της την τοποθέτηση, δεδομένου ότι οταν οι συνθήκες ζωης σου επιβάλλουν πράγματα και είσαι ο πιο δυνατός, εκ των πραγματων παιρνεις αυτο το ρόλο. Το θέμα είναι όμως να μην το παρακάνεις.
Και τώρα στο προκείμενο. Καταλαβαίνω και νιώθω οτι το κυριότερο συναίσθημα που βγάζεις είναι παράπονο, αίσθημα προδοσίας απο όλους, χρειάζεσαι αναγνώριση, ελευθερία κινήσεων, συμπαράσταση, να λάβεις τουλάχιστον όσα δίνεις. Απο καθαρά προσωπική μου εμπειρία θα σου προτείνω κάτι πολύ πρακτικό: πιασε ενα ενα τα δεδομένα και τα στραβά της ζωής σου. πχ: φερεσαι καλα σε εναν φιλο και δεν στο ανταποδίδει? κόψτον μαχαίρι! μη συνεχίζεις τη φιλική σχεση με σενα θυμα που δίνει και τον αλλο φαταούλα. απλά σταμάτα την. και να μη βρεις άλλους φίλους (που λέει ο λόγος) αυτού του είδους οι φιλίες είναι απλά περιττές.
σε καταπιέζουν οι δικοί σου ασκώντας σου συναισθηματική βία? απλά "πάγωσέ" τους για όσο διάστημα μπορείς. μια εβδομάδα μπορείς? καντο! δεν φανταζεσαι τη διαφορα. να γινω ακομα πιο πρακτικη:
σηκω και φυγε λιγες μερες μονος. παρε τη φρίκη σου, τα χάλια σου, τα παραπονά σου και χωρις να δωσεις αναφορά φύγε κάπου που θα νιωσεις ομορφα και ελεύθερα. να ανασάνεις.
μη βαζεις μακροπροθεσμους στοχους. αυτο θα σε βυθισει πιο πολυ. κανε μικρά πρακτικά βήματα που θα κανουν τη διαφορά.
με όλο το σεβασμό σε αυτα που περνάς, ό,τι σου ειπα πιο πανω προκύπτει απτη δικη μου εμπειρια, απτο δικό μου εγκλωβισμό απ' όπου και βγήκα.