Επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη

Σ' ευχαριστώ πολύ axl100..
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό :

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Επειδη νιωθεις τυψεις πως δεν εισουν αρκετα καλη μαζι του και τον κατηγορουσες αδικα. Κανεις αυτα που θα ηθελες να κανεις για αυτον σε αλλους για να "ξεπληρωσεις" το "χρεος" σου.

---

Όμως τώρα είμαι ερωτευμένη, εξαρτημένη απο την τωρινή μου σχέση και δεν ξέρω πως να διαχειριστώ τα προβλήματα που έχω. Πως να αντιδράσω στην επόμενη κατάσταση μέθης που θα με κάνει να νιώσω άσχημα... δεν θέλω να χωρίσω αλλά θα το κάνω στην επόμενη στραβή. Ξέρω τον εαυτό μου. Η επόμενη στραβή πλησιάζει. Η αντοχή μου στον χωρισμό είναι μικρή. "φεύγω" και ζώ μια ζωή που δεν είναι δική μου. Περνάνε χρόνια ζώντας ένα ψέμμα, έχοντας χάσει εμένα και οτιδήποτε με ευχαριστεί, απλά ζω για να κάνω το χρέος μου απέναντι σ' αυτους που δεν θέλουν να με δουν νεκρή τόσο νωρίς, και όταν συνέλθω .... (μετά απο κάποια χρόνια) ερωτεύομαι κάποιον άλλον!!!!!!!!!!!! ααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!

Ερωτευεσαι η γκαντζωνεσαι?

ερωτεύομαι. Αλλά η εξάρτηση είναι φυσιολογική... Τώρα ερωτευθηκα δηλαδη τόσο δυνατά. δεν ξέρω τι μου γίνεται. τα χω χαμένα. κοντεύω να χωρίσω.

Quote:

---

Originally Posted by RUNLOLA

ερωτεύομαι. Αλλά η εξάρτηση είναι φυσιολογική... Τώρα ερωτευθηκα δηλαδη τόσο δυνατά. δεν ξέρω τι μου γίνεται. τα χω χαμένα. κοντεύω να χωρίσω.

---

κοντευεις να χωρισεις απο ερωτα?

κι απ' αυτό. κοντευω να χωρίσω γιατί ξύπνησε μέσα μου η διαταραχή της διαταραχής και θέλω να μην υποφέρει απο μένα αυτός ο άνθρωπος. Τον λυπάμαι. Αυτοτιμωρούμαι.

ακριβώς ξωτικό... αυτοεκπληρούμενη προφητεία. αυτό είναι ένα ακόμα επαναλμβανόμενο λάθος μου.

Quote:

---

Originally Posted by RUNLOLA

@axl100
δεν ξέρω πως μένει πίσω το οικογενειακό, πως το αφήνει κάποιος πίσω, αν το έχω αφήσει, αν με έχει αφήσει εκείνο... πραγματικά δεν ξέρω. Αν μου πει καποιος να κάνω κάτι για να το αφήσω πίσω, αν υπάρχει τρόπος, τότε θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Νομίζω πως μόνο του εμφανίζεται... Αυτό το συγκεκριμένο είχα να το ζήσω πάρα πολλά χρόνια.

---

Πιστεύω πως όσο δύσκολο και να ακούγετε , για να ξεμπλέξεις το κουβάρι , πρώτα πρέπει να καταλάβεις της αιτίες που οδήγησαν τον πατέρα σου για αυτήν την συμπεριφορά , αν θα της καταλάβεις θα ανακουφιστείς απέναντί του από τον θυμό και της ενοχές , θα δεις την προβληματικότητα τον συγκεκριμένων επιλογών και τα αποτελέσματα τους.
Ο λόγος που είναι ιδιαίτερα δύσκολος ( για όλους μας ) η αλλαγή συμπεριφοράς , είναι πως με κάθε εξωτερικό ερέθισμα έχει δημιουργηθεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο ένα σύμπλεγμα νευρώνων στον εγκέφαλο , το οποίο αντιδρά αντανακλαστικά με τον τρόπο που έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε το συγκεκριμένο γεγονός.
Από εκεί και πέρα λέμε π.χ. : μα πως ; αφού ξέρω ότι το έχω ξανακάνει και ήταν λάθος , γιατί το ξαναέκανα ;
Δεν αρκεί να καταλαβαίνουμε απλά τον σωστό αλλά διαφορετικό τρόπο , αυτό από μόνο του , είναι μόνο μια πληροφορία. Ποτέ δεν θα γίνει γνώση εάν δεν περάσει από το στάδιο της εμπειρίας , θα παραμείνει θεωρία για πάντα !
Και σε όλο αυτό το θέμα το κώλυμα είναι ένα '' ο φόβος για το άγνωστο '' , όταν όμως νιώθουμε σιγουριά πως μπορούμε να αποδεχτούμε , και να αντιμετωπίσουμε και το πιθανό σενάριο αποτυχίας τότε αλλάζουν τα πάντα !!

Quote:

---

Originally Posted by RUNLOLA

κι απ' αυτό. κοντευω να χωρίσω γιατί ξύπνησε μέσα μου η διαταραχή της διαταραχής και θέλω να μην υποφέρει απο μένα αυτός ο άνθρωπος. Τον λυπάμαι. Αυτοτιμωρούμαι.

---

Runlola μισό λεπτό γιατί μπέρδεύτηκα!
Ποια διαταραχή ξύπνησε μέσα σου καλή μου?
απ'ότι κατάλαβα ο άντρας σου ήτα πιωμένος..σωστά?
λογικό δεν είναι να σε απογοητεύσει κάτι τέτοιο και να θες να χωρίσεις? ανεξαρτήτως οικογενειακών βιωμάτων, οποιαδήποτε και να ήταν στη θέση σου και βίωνε κάτι τέτοιο θα ήθελε να φύγει τρέχοντας!
Εσύ θα πάρεις δηλαδή το ρόλο του θύτη στην υπόθεση αυτή?
from where to where??
Άνδρας που κάνει καταχρήσεις είναι απαγορευτικός..το ξέρεις αυτό!
ή τον σούρνεις σε ένα ψυχολόγο, μαζί και συ για να βγάλετε τα σώψυχά σας και να φτιάξετε τη σχέση σας ή από δω παν κι άλλοι!
Όχι όμως να το παίρνεις όλο πάνω σου..εμένα ο τρόπος που γράφεις μου βγάζει ότι παρά τις λανθασμένες επιλογές σου υπάρχει μέσα σου ένα υγιές κομμάτι που ξέρει πως να σε κατευθύνει..εμπιστεύσου το!

Η διαταραχή της οριακής, μεταιχμιακή ή όπως λέγεται.. γιατί κάνω διάφορα πράγματα απο δω και πέρα. Δεν θέλω να είναι με παρέες που μπορει να πιεί, πολύ. Άρα τον περιορίζω στην ζωή του... δεν θέλω να πίνει κι όταν είμαστε μαζί γιατί φοβάμαι.. τέλος πάντων, ποιά είμαι για να στερήσω απο έναν άνθρωπο την ελευθερία του να κάνει ότι θέλει; Μπορώ απο αξιολάτρευτο γλυκό πλασματάκι που δίνει αγάπη να γίνω πολύ κακιά και σκύλα μερικές φορές κάνοντας τον άλλον σκουπίδι. Αυτό μου είπε κάποιες φορές οτι τον έκανα να νιώσει γιατί έτσι αντιδρώ. Θυμώνω πάρα πολύ με αυτό που μου συμβαίνει και το βγάζω με θυμό.
Αυτή τη φορά το συζητήσαμε και δείχνει κατανόηση. Εμένα με έχει κυριεύσει ο φόβος και δεν ξέρω πως να αντιδράσω.
έχεις δίκιο void πως ο άνθρωπος που κάνει καταχρήσεις είναι απαγορευτικός .. αλλά είμαι κι εγώ ένας απο αυτους. ότι κάνω το κάνω χωρίς μέτρο. Πως να κρίνω λοιπόν κάποιον όταν είμαι κι εγώ ίδια;
το πρόβλημα είναι πως οι άνθρωποι αυτοί που με αγαπούν και στο τέλος με φοβίζουν βγάζουν βίαιη συμπεριφορά, το ποτό τους κάνει να χάνουν τελείως τον έλεγχο κάτι που εγώ δεν παθαίνω.
Τώρα για τον πατέρα μου δεν ξέρω τι να πω. Νομίζω πως αυτά που μου συμβάινουν είναι μικρά μαθηματάκια... για να μπορέσω επιτέλους να τον καταλάβω.
Κι άν είμαι σαν κι αυτόν; αν κάνω τον κόσμο τον δικό μου να με μισήσει; οχι μέσα απο ένα ποτήρι αλλά απο την συμπεριφορά μου και την φυγή μου;....
Γιατι και το αλκοολ φυγή είναι. Εγώ φευγω κανονικά. Το βάζω στα πόδια και απομακρύνομαι απο όλους που μπορεί να με πλήγωσαν ή θα με πληγώσουν.
Οπότε...;
Μπερδεύομαι. Πολλές φορές σκέφτομαι πως κάνω κάτι λάθος. Πως θα πρεπε να είμαι περισσότερο ανεκτική.. πως στερώ την ελευθερία των ανθρώπων που με πλησιάζουν. και έτσι μένω μονη, τελείως μόνη. Η μοναξιά είναι βαριά.. αλλά μου φαίνεται πιό αληθινή απο το οποιοδήποτε όμορφο ψέμμα έχω ζήσει.

Quote:

---

Originally Posted by void

λογικό δεν είναι να σε απογοητεύσει κάτι τέτοιο και να θες να χωρίσεις? ανεξαρτήτως οικογενειακών βιωμάτων, οποιαδήποτε και να ήταν στη θέση σου και βίωνε κάτι τέτοιο θα ήθελε να φύγει τρέχοντας!

---

δεν θέλω να χωρίσω. Φοβάμαι οτι θα χωρίσω, επειδή μέσα μου κάτι με παρακινεί να το κάνω.. στην επόμενη στραβή... Τον αγαπώ όμως, είμαι ερωτευμένη και πίστεψα πως είναι ο άντρας της ζωής μου. Πως να οδηγήσω τον εαυτό μου σ' αυτην την κόλαση που θα ακολουθήσει τον χωρισμό;;;;;;;;

Ησησησηαβσβαοεν

Runola, και μόνο το γεγονός ότι μιλάς για το πρόβλημά σου, δείχνει ότι έχεις την ελπίδα και τη δύναμη να το λύσεις.

Από τα όσα γράφεις, καταλαβαίνω ότι έχεις περάσει στη ζωή σου πολλά προβλήματα και στεναχώριες.. Ομως και μόνο το ότι κατάφερες να αντιμετωπίσεις την παιδική σου ηλικία με έναν γονιό αλκοολικο, δείχνει τη δύναμη που έχεις μέσα σου. ¨Τότε ήσουν ένα μικρό παιδάκι.. Κι όμως !! Δε χάθηκες.. Τα κατάφερες! Λες να χαθείς τώρα, που είσαι μεγάλη; Εγώ σου λέω πως και πάλι θα τα καταφέρεις!

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κατι καλό ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ;

Γιατί είμαι σίγουρη ότι για τους άλλους κάνεις πολλά. Αφού ομολόγησες ότι ακόμα και το γεγονός ότι ζεις, οφείλεται στο ότι δε θέλεις να στεναχωρήσεις τους άλλους. Για έσένα την ίδια, τι θα ήθελες να καταφέρεις; Οτι όνειρο κι αν έχεις, μην το παρατάς!! Μην παρατάς αυτό το μικρό κοριτσάκι που έχεις μέσα σου, αυτό το κοριτσάκι που μεγάλωσε μέσα σε δυσκολίες Σε έχει ανάγκη! Τώρα είσαι μεγάλη και οφείλεις να το προστατέψεις αυτό το κοριτσάκι. Εχει μόνο εσένα στον κόσμο.

Πάψε να γίνεσαι η " μαμά" ολωνών, που τους κανακεύει και φοβάται μήπως τους πληγώσει! Δε φταίς εσύ σε αυτό. Τα περισσότερα παιδιά αλκοολικών γονιών, γίνονται "γονείς των γονιών τους". Αναγκάζονται από τις συνθήκες, αφού οι πραγματικοί γονείς δυσκολεύονται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και έτσι το παιδί μεγαλώνοντας υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά σε όλες του τις σχέσεις. Εσύ όμως έχεις χρέος να γίνεις η "μαμά" του εαυτού σου . Που τον έχεις τόσο παραμελήσει!

Η βία και η κακοποίηση είναι τεράστια ζητήματα. Ας μην ξεχνάμε και την ψυχολογική βία. Δεν είναι αρκετό να κακοποιείται κάποιος μόνο σωματικά, αλλά είναι τρομερό όταν επηρεάζεται και ψυχολογικά. Ο φόβος είναι ενα απίστευτο συναίσθημα όταν έρχεται η στιγμή να αντιμετωπίσεις ανθρώπους και καταστάσεις. Πόσο μάλλον όταν καλείσαι να σταθείς απέναντι με θάρρος σε αυτόν/αυτή που σε κακοποιεί.

Απο την εμπειρία μου στηρίζοντας τα τελευταία χρόνια άτομα που έχουν υποστεί βία βλέπω οτι το να αποφασίσει κάποιος να κινηθεί είτε νομικά ή με άλλους τρόπους (καταγγελία ανώνυμη ή επώνυμη) περνάει μέσα απο ένα στάδιο ίσως πολύχρονης ψυχολογικής στήριξης. Όμως πολλοί άνθρωποι κάνουν πλέον το βήμα.

Όταν μαθαίνεις πως να εκφράζεσαι συναισθηματικά με κατάλληλο τρόπο και πως να φτιάχνεις ενα σωστό "εσωτερικό διάλογο" για να στηρίζεις τον εαυτό σου στα δύσκολα, κάνεις μια σπουδαία αρχή. Εύχομαι να ξεκινήσεις να ανακαλύπτεις τις δυνάμεις που υπάρχουν μέσα σου σύντομα.

Το μήνυμα τροποποιήθηκε απο την διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.