Printable View
Δεν φταίει η σχέση σου για τους πανικούς τις σκέψεις κτλ αλλά καλώς ή κακώς εκδηλώθηκε μέσω αυτής. Πάντως για να σου προκαλεί τέτοια αισθήματα μάλλον
είναι κάτι που ο οργανισμός σου δεν ανέχεται και αντιδράει κατά αυτόν τον τρόπο. Γενικά νοιώθεις περιορισμένη, εγκλωβισμένη στη σχέση σου; Ότι δεν κάνεις πράγματα
που θέλεις, ότι μένεις πίσω που λένε; Τσπ, γιατί δεν αποφασίζεις να μείνεις για λίγο μόνη σου να δεις πώς θα αιστανθείς;
γτ δν το πιστευω ακομα ειμαι σοκαρισμενη ξεσ κατι ..δεν δεχομαι οτι δεν τον βλεπω οπως τν εβλεπα...τον αγαπαω το ξερω αλλα ειναι σαν να χει πεσει μια κουρτινα μπροστα μου και δν μπορω νιωθω οτι θελω ν φυγω....δεν ξερω τι μ φοβιζει τοσο ...αυτοσ δν μ εχει περιορισει ποτε...εγω απο μονη μου ισως...το προκαλω
Οπότε πέρνα καλά μαζί του αφού υπάρχει αγάπη και προσπάθησε να αγνοείς τέτοιου είδους σκέψεις, κάποια στιγμή θα φύγουν από μόνες τους αν δεν σε ενοχλεί κάτι πραγματικά. Αν πάλι υπάρχει κάτι θεμελιώδες που σου προκαλεί στεναχώρια θα το καταλάβεις από μόνη σου.
Θα σου πω κάτι τελευταίο επειδή έχουμε αρκετά μεγάλη διαφορά ηλικίας. Είναι δύσκολο στις μέρες μας να βρεις άνθρωπο να σε καταλαβαίνει και να δίνει πράγματα από τον εαυτό του για σένα. Αν το έχεις βρει προσπάθησε να το εκτιμήσεις. Δύσκολα ο άλλος επενδύει πλέον συναισθήματα, κυρίως όσο περνάνε τα χρόνια. Αν ωστόσο δεν νοιώθεις πλέον αρκετά πράγματα για το φίλο σου
είναι κρίμα να τον χαραμίζεις και να τυραννάς και τον εαυτό σου.
οταν ειμαι καλα ολα κυλανε καλα...και εχω ομορφες στιγμες μαζι του οταν δεν ειμαι καλα...ολα πανε κατα διαολου θελω να χωρισω θελω να φυγω γτ ολα τ βρισκω αρνητικα πανω του
Μαράκι κάτι είναι και αυτό που δουλεύεις έχεις ένα ενδιαφέρον θα μιλήσεις με κόσμο θα ξεχαστείς λίγο από το προβλημά σου δέν λέω και για μένα πως είμαι συνέχεια μέσα ευτυχώς δεν έφτασα στο σημείο να μην θέλω να βγαίνω από το σπίτι όπως ακούς αε κάτι περιπτώσεις πάλι καλά είμαι .Μακάρι να υπήρχε κάτι να μην κάθομαι παρόλο την κατάσταση όπως έχει αυτό πειράζει εμένα το καθησιό τώρα για την σχέση σου το μόνο που θα σου έλεγα θα ήταν τουλάχιστον θα κανα το ίδιο θα άφηνα τις σκέψεις για το αγόρι σχετικά με αυτές θα έβαζα τον εαυτό μου πρίν τι ένοιωθα περνούσα καλά αν με κάλυπτε το άτομο πού βρίσκεται διπλα μου σαν σύντροφος και μοιράζομαι πράγματα μαζί του μες στην σχέση μας ποτέ δεν πρέπει να έιμαστε με ένα άτομο αν αισθανόμαστε καταπιεσμένοι με η χωρίς έμμονες ιδέες μπορούμε να κατασταλάξουμε στη λύση η απάντηση την ξέρεις εσύ καλή μου γιατί μας βγαίνει αλλοιώς διαφορετικά .
Ίσως και να μήν έχει να κάνει κιόλας η σχέση σου καθεαυτού να σου κόλησε απλώς η σκέψη η ασθένεια με τις έμμονες ιδέες σου φέρνει όσο αφορά τα συμπτώματα οτιδήποτε μπορεί να φανταστείς από την πιό απλή εώς την πιό παραλογη
Μαρια θα ηθελα να σε ρωτησω αν αυτες οι παραλογες σκεψεις που λες αφορουν μονο την σχεση σου ή αν εχεις και αλλες "παραλογες σκεψεις " περα απο αυτες που αναφερεις.
Σε ρωταω γιατι απο το τελευταιο ποστ σου το συμερασμα που βγαζω, ειναι οτι δεν προκειται περι ιδεοληψιων,αλλα μαλλον εχεις βαρεθει τον συντροφο σου.Αν μιλαγαμε για ιδεοληψια δεν θα εβλεπες τα παντα πανω του αρνητικα αλλα θα ειχες συγκεκριμενες σκεψεις( πχ Τωρα θα του πω να χωρισουμε ή θελω να τον χτυπησω )και περα απο αυτο θα ενιωθες και τρομο οταν θα εκανες αυτη την σκεψη.