Μια ιστορια μικρη..

Quote:

---

Originally Posted by Nantiaki

Να σου πω κάτι, ότι δε μας σκοτώνει δε μας σκοτώνει. Το θέμα είναι όχι να το ξέρουμε απλά, αλλά να το αποδεχτούμε και να συνεχίσουμε. Εσύ τον έχεις αποδεχτεί τον εαυτό σου και τις πληγές σου? Εγώ όχι, ούτε καν τις επιλογές μου. Αυτό να κάνεις, να τον αποδεχτείς τον πόνο σου πριν προσπαθήσεις να τον διώξεις. Και όταν φύγει (με το καλό) θα νιώσεις μια γλύκα. Πολλές φορές όταν πονάω και τα καταφέρνω να ξεπεράσω κάτι (κάτι από όλα) έπειτα νιώθω πιο γλυκιά, με την έννοια ότι φεύγουν οι έντονες φλέβες από το προσωπό μου και χαμογελάω πιο πολύ. Και όταν χαμογελάω τότε χαμογελάω με όλη μου την ψυχή. Αυτό πρέπει να κάνουμε, ένα ένα να τα δεχόμαστε τα στοιχεία του εαυτού μας και μετά να τα φροντίζουμε για να εξαλείψουμε τον πόνο. Ο πόνος φεύγει με αγάπη. Ο εσωτερικός πόνος φεύγει μόνο με το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι νομίζω το πιο μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε.
Εγώ μπορεί και από μία εικόνα ενός παππού με το εγγονάκι του να συγκινηθώ. Όταν καταλάβω ότι δεν είμαι ηλίθια που το κάνω αυτό νομίζω θα λυθούν πολλά μέσα μου. Ίσως χρειαζεσαι κι εσύ κάτι τέτοιο, να νιώθεις την ευαισθησία σου και να τη χαίρεσαι... Δεν ξέρω αν το κάνεις, αλλά είναι τρομερό να το κάνει κάποιος... Γιατί...Όταν δεχτείς τον εαυτό σου είναι σαν να επιβεβαιώνεις και να εδραιώνεις τη μοναξιά του ''μόνο εγώ σκέφτομαι-πληγώνομαι-συγκινούμαι έτσι''... Αλλά νομίζω αν τα καταφέρουμε 100%, ίσως να πάψει να μας φαίνεται βουνό το ότι διαφέρουμε. Και να το χαρούμε. Νομίζω διαφέρει κι εσένα το μέσα σου από τους γύρω σου γι αυτό στα λέω αυτά

---

ρε συ ειναι σκεψεις δικιες μου αυτες ολες. σαν κορη μου σκεφτεσαι,χαχαχαχα :) ναι τον εχω αποδεχτει απλα οταν αποδεχτεις τον εαυτο σου και τις ευαισθησιες σου και ολα αρχιζει το αλλο λουκι μετα.. πρεπει να τον περιφερεις εκει εξω χωρις να φοβασαι . αυτο προσπαθω να κανω τωρα. ναι στειλε πμ θα χαρω να σου απαντησω :)

6 χρόνια φαίνονται αλλά δεν είναι πολλά! Σου εύχομαι το καλύτερο... Ίσως να τα έχεις ήδη καταφέρει και τώρα να θες να πείσεις τον εαυτό σου ότι τα κατάφερες... Πόσο σε θαυμάζω που είσαι στο επόμενο βήμα! Νομίζω σου αξίζει το καλύτερο...

Κarisha ποτέ δε ξέρεις τι ξημερώνει:) αύριο εγώ σε λατρεύω που σε γνώρισα , δεν είσαι μόνη, να σβήσεις τα 24 κεράκια κ να θυμάσαι ότι είμαστε δίπλα Να τα εκατοστήσεις με ευτυχία κ να βρεις ότι σου έλειψε Karisha

Συμφωνώ μ' όσα έχουν γράψει όλα τα μέλη γι' αυτή την μεγάλη ιστορία ζωής!
Δεν θέλω να πω πολλά, νιώθω ότι μ' έχουν καλύψει όσα διάβασα!
Το μόνο που θέλω να καταθέσω, είναι πως όσο υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι η ζωή μας θάχει χρώμα κι ομορφιά!

Με πήραν τα κλάματα με το μήνυμά σου :(

Quote:

---

Originally Posted by emy

Κarisha ποτέ δε ξέρεις τι ξημερώνει:) αύριο εγώ σε λατρεύω που σε γνώρισα , δεν είσαι μόνη, να σβήσεις τα 24 κεράκια κ να θυμάσαι ότι είμαστε δίπλα Να τα εκατοστήσεις με ευτυχία κ να βρεις ότι σου έλειψε Karisha

---

Κουκλιτσα μου ομορφη,στο εχω ξαναπει αν ειχα μητερα θα ηθελα να ηταν σαν εσενα ακριβως :)

Σε ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου. Το νιωθω οτι εισαι διπλα μου. Κι εγω διπλα σου ειμαι,ο,τι κι αν παθεις,ο,τι κι αν σου συμβει. Το μονο που πρεπει να κανεις ειναι να σηκωσεις το ακουστικο και να με παρεις τηλεφωνο και ολα θα λυθουν :)

Quote:

---

Originally Posted by vlack_swan

Με πήραν τα κλάματα με το μήνυμά σου :(

---

Αχ βρε,δεν ηθελα να κλαψει κανεις :) Υποτιθεται ηθελα να δωσω μυνημα αισιοδοξιας απλα παρασυρθηκα. Να χαμογελας για να χαμογελαω κι εγω :)

Αρχικά χιλιόχρονη κι ευτυχισμένη για τα γενέθλιά σου που πλησιάζουν.
Προσωπικά σ' εκτιμώ πολύ -δεν είμαι πολύ καλή στα λόγια αυτήν τη στιγμή- αλλά με εξέπληξε ευχάριστα το κείμενό σου, όπως κι άλλες φορές, το ξέρεις.
Και πιστεύω ότι πίσω από το εύθραυστο κορίτσι υπάρχει ένας συγκροτημένος άνθρωπος
που θα βρει τη λύση.
Α κι έχεις και πολύ καλό γούστο στη μουσική, μην ξεχνιόμαστε, χαχαχαχα :):):)

Το μονο που μπορω να κανω ειναι να ειμαι εγω,εστω και θρυματισμενη και γδαρμενη,και να παω ως εκει που αντεχω... Και να αγαπω το καθε τι που αναπνεει με ολο μου το ειναι,ειναι το μονο που μου δινει μια ανασα ζωης.. Ολα για την στιγμη δηλαδη,κι ας παγωσουν ολα αυτοματα οταν η στιγμη θα φυγει..

<<<<Δεν ειναι καθολου λιγα αυτα που μπορεις . Συνεχισε να πειστευεις στον εαυτο σου, και οι στιγμες , κι ο χρονος , θα συγχρονιστουνε σιγα σιγα μαζι σου !