Originally Posted by
λιλιουμ
γεια σου βοιντ, μαμα ολων :P
Αυτο μου ηρθε στο μυαλο οσο σε διαβαζα, και επειδη εχω διαβασει και παλιοτερα ποστ σου, λεω να σου κανω ενα feedback-καθρεφτισμα. Παντα ειναι χρησιμο, ε?
Φερεσαι σαν γνησια μανα, υπομονετικη, ακους τον πονο των αλλων, τους στηριζεις, διακριτικη, προσεχεις μην τους πληγωσεις, με μονιμο αγχος μην τους στεναχωρησεις, ειτε ειναι φιλοι σου, ειτε η οικογενεια σου, κι ο φιλος σου ισως. Ειναι κατι που προφανως εκπεμπεις εντικτωδως, για αυτο και απευθυνονται σε εσενα για υποστηριξη. Εδω θα ελεγα να προσεξεις μηπως λογω ολων αυτων τεινεις να γινεσαι και υπερπροστατευτικη? Δεν ειναι καλο να τους καλομαθαινεις, ουτε για εκεινους, που θες το καλο τους, ουτε για σενα φυσικα!
Φαινεσαι συναισθηματικη και βγαζεις μια ηρεμη δυναμη, σαν να εχεις τη δυναμη ολης της θαλασσας και ενω με ενα πλαφ θα μετακινουσες πλοια, μενεις ακινητη μην ενοχλησεις τα μικρα ψαρακια που ζουν στο βυθο..
Επισης φαινεται ποσο συνδεδεμενη ειναι η ζωη σου με αλλους ανθρωπους, την οικογενεια σου κυριως σε αυτη την περιπτωση, και τον φιλο σου ισως. Αυτο μπορει να ειναι αυτο που νιωθεις οτι σε κραταει, ενω οι αλλοι προχωρανε, το οτι εισαι δεμενη μαζι τους σαν να ειναι εμφυτη αναγκη σου. Και μπορει να εισαι διακριτικη οπως ειπα πιο πανω, αλλα ομως ολη αυτη η υποστηριξη που παρεχεις και οι συμβουλες σε βαζουν σε εναν πρωταγωνιστικο ρολο. Ειναι σαν να φαινεται οτι εχεις εναν δευτερο ρολο, υποστηρικτικο, που τελικα αναδεικνυεται πρωταγωνιστικος, γιατι οι αλλοι ακουμπανε πανω σου και περιμενουν απο σενα πραγματα, να τους φροντιζεις και να τους σκεπασεις με τις φτερουγες σου.. Καλο θα ειναι να μην απομονωνεσαι στον κλειστο σου κυκλο, ή και μεσα σε αυτον..
Επισης, απο οτι καταλαβα δεν εκφραζεσαι, αλλα περιμενεις οι αλλοι απλα να σε καταλαβουν. Οταν αυτο δε γινεται, θυμωνεις. Μην περιμενεις να σε καταλαβουν, μιλα, οχι απλα για να μιλησεις, αλλα ζητα αυτο που θες..
