Originally Posted by
Soulfly
ο θανατος της αδερφης μου στα 18 της αιφνιδιως(εγω ημουν 17 τοτε) ηταν νομιζω η αιτια αφορμη οπως θελετε πειτε το για κρισεις πανικου κ αγχος καταθλιψη συν ενα μονιμα στρεσογονο περιβαλλον απο τους γονεις να ναι απαρηγορητοι....αυτο πηγε μ αγχωδη διαταραχη πανικο για χρονια, με χρηση χασις κ αλκοολ συν τα φαρμακα που μου δινανε (σεροξατ νομιζω) ειχα στα 22 τις πρωτες παρανοικες ιδεες, στην αρχη νομιζα πως ακουω τις σκεψεις των αλλων κ εχω "χαρισμα" αρχισα να κοιμαμαι λιγο να πινω κ αυτο χειροετευε ημουν εριστικος με πολλους φιλους κ γνωστους στο τελος πιστεψα πως μπορω να ελεγχω τη σκεψη των αλλων ανθρωπων + ιδεες μεγαλειου πως ειμαι τελειος σχεδον θεος...ο κοσμος με ειχε παρει γραμμη στο χωριο κ με περιγελουσανε καποιες γυναικες με φοβοτανε κιολας, αυτο κρατησε εναμιση μηνα περιπου μετα πηρα ζυπρεξα κ σταδιακα βελτιωθηκα..αυτο που θα θελα να σημειωσω ειναι πως την περιοδο της κρισης εκεινης κ καθε αλλης που περασα βαθια μεσα μου ειχα την αισθηση οτι κατι κακο συμβαινει στο κεφαλι μου, βεβαια για διαστηματα ημουν κ τελειως τσιου ετσι?
σας συμβαινει αυτο εσας παιδια σε περιοδο κρισης? εχετε αισθηση οτι κατι ειναι λαθος?οτι κατι δε κολλαει?