Καίτη μου μιλάς στους φίλους σου γι αυτά? Το νιώθεις πιο έντονο όταν είσαι μόνη ή όταν είσαι με κόσμο?
Printable View
Καίτη μου μιλάς στους φίλους σου γι αυτά? Το νιώθεις πιο έντονο όταν είσαι μόνη ή όταν είσαι με κόσμο?
Καίτη προσπαθώ να σου στείλω μνμ
Συμφωνώ με τη Μαρκέλα. Δε διαφωνώ με τον τρόπο που το θέτει ο Πύρρων. Όμως, δυστυχώς, είναι ο δυσλειτουργικός τρόπος σκέψης για τον οποίο καθημερινά μιλάμε εδώ που μας καταστρέφει. Και δεν είναι εύκολο να τον ξεπεράσεις. Και μαζί του βιώνουμε την κατάθλιψη γι αυτα που χασαμε.Quote:
Originally Posted by μαρκελα
nantiaki οταν ειμαι με φιλους ειμαι οκ.μονη δε την παλευω
παντως ξερω οτι δεν εγινε και κατι τοσο σοβαρο αλλα γιατι χαλαστηκα τοσο?με επηρεαζουν ολα και ολοι
και ευχαριστω που με ακουτε νιωθω οτι θα σκασω..εγινε και κατι αλλο που με χαλασε.ηρθε ενας συναδελφος να με βοηθησει και αρχισε να με ρωταει γιατι εισαι ετσι?γιατι εχεις μελαγχολικο υφος?ειχα το αγχος μου ειχα και αυτον.
Καίτη το άγχος επίσης στην εργασία, μπορεί να οφείλεται και σε μειωμένη αυτοπεποίθηση κι αυτοεκτίμηση.Quote:
Originally Posted by kaity
Είναι και το θέμα της απόρριψης.." αν δεν είμαι παραγωγική κι αποτελεσματική, θα μ' απορρίψουν"
τροφοδοτείται κι απ' την ανάγκη της τελειότητας, που μας έχουν πολύ κακώς περάσει κατά
την διάρκεια της ανατροφής μας, μ' αποτέλεσμα το σώμα και δίκαια ν' αντιδρά π.χ. με τον πόνο στο στομάχι!
Να παρατηρείς την σκέψη σαν τρίτο άτομο, αντικειμενικά δλδ οπότε δεν την αφήνεις να σε χαλάει
στο βαθμό, που σου συμβαίνει συνήθως, γιατί έτσι ελέγχεις και το συναίσθημα.
Οι σπαστικοί συνάδελφοι θα υπάρχουν πάντα, απλά μην δίνεις σημασία, γιατί όντως κάποια άτομα
είναι τα ψυχρά γρανάζια της μηχανής... Φρόντισε νάχεις και δραστηριότητες εκτός δουλειάς που να σ' ευχαριστούν :)
ετσι ειναι μαρκελα,οσο αγχωνομαι ειμαι χειροτερα,μονο που αν κατι παει στραβα μου χαλαει τη διαθεση και για τα υπολοιπα
ναι Καίτη μου, γιατί ο φόβος και το άγχος δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο, στο σύνολο των προσπαθειών μας.Quote:
Originally Posted by kaity
Οπότε σπάμε τον φαύλο κύκλο, γιατί τ' αρνητικά αυτά συναισθήματα τροφοδοτούνται κυρίως από ανασφάλειες του παρελθόντος.
ουφφφφφ ναι...πως σπαει ομως??
καλή η ερώτηση! Αποδεχόμαστε λοιπόν, ότι στην παρούσα φάση δεν έχουμε να φοβόμαστε σχεδόν τίποτα!Quote:
Originally Posted by kaity
Πραγματι καλη ερωτηση. Δεν μπορει ομως να "σπασει" παρα μονο οταν αντιληφθουμε οτι αποτελουμε μερος το φαυλου κυκλου (αν οχι εμεις οι ιδιοι ειμαστε αυτος ο κυκλος). Μερικες φορες ο τροπος που αφηγουμαστε την ζωη μας (πρωτιστως στον ιδιο μας τον εαυτο) δημιουργει και τις αναλογες αντιδρασεις (πχ συμπτωματα). Η ιδια μας η αφηγηση δεν αφηνει περιθωρια να δουμε εναλλακτικες. Θα μπορουσες να αφηγηθεις διαφορετικα την κατασταση σου? και αν ναι με ποιο τροπο ωστε να μην σε εγκλοβιζει?
λιγο το ενα λιγο το αλλο με εριξαν ψυχολογικα.δεν ειναι ενα, ειναι πολλα.εστω και μια σκεψη αρνητικη.με νευριαζουν οποιοι υποτιμουν τη νοημοσυνη μου και το κανουν πολλοι.απλα δεν προσαρμοστηκα σε μια νεα κατασταση ακομα.ας το πω ετσι!
Ομως kaity, δες πως αφηγησε την ζωη σου: "λιγο το ενα λιγο το αλλο με εριξαν ψυχολογικα", "με νευριαζουν οποιοι υποτιμουν τη νοημοσυνη μου", "απλα δεν προσαρμοστηκα σε μια νεα κατασταση ακομα" και παει λεγοντας... τι θα γινοταν εαν αποφασιζες να αφηγηθεις διαφορετικα την κατασταση σου? Για παραδειγμα πως θα σε βοηθουσε εαν αντι να πεις: "με νευριαζουν οποιοι υποτιμουν τη νοημοσυνη μου" έλεγες: " ο τροπος που επιλεγω μερικες φορες να επικοινωνησω με τους αλλους ισως αφηνει δημιουργει λανθασμενες εντυπωσεις με αποτελεσμα να μην αξιολογουν σωστα την νοητικη μου κατασταση"...
δεν ξερω αλλα δε μπορω να ριχνω το φταιξιμο σε μενα παντα- κατα μια εννοια.με πνιγει η αδικια για αυτο φαινεται καπως μονοπλευρο και εγωιστικο.μπορει να μην τους δινω να καταλαβουν σωστα.μπορει