Φιλη maraki1000, ο ερωτας συμφωνα με τον Πλατωνα, οριζεται ως η μανια προς το καλλος και αποτελει μια οντολογικη διεργασια κατα τη διαρκεια της οποιας η πραγματικοτητα ιεραρχειται σε δυο επιπεδα: α) στο αισθητο και β) στο ιδεατο. Ο ενας συντροφος στην αρχη προσελκυεται απο την σωματικο καλλος του αλλου και διαμεσου της σωματικης ελξης οδηγειται στη θεαση του ιδεατου καλλους. Δια μεσω της αισθησης αναγομεθα στον τελειο κοσμο των ιδεων. Η αγωνιωδης αναζητηση της ψυχης προς το αιωνιο καλλος, το οποιο ταυτιζεται με το Αγαθο, την παρακινει ετσι ωστε να το ψαξει στον αισθητο κοσμο αλλιως δεν θα γινει ορατο απο την ιδια. Το βρισκει λοιπον στο σωμα του εραστη για να δωση στο Αγαθο μια μορφη. Σταδιακα το σωμα του ερωτικου συντροφου μεσα απο το αγκαλιασμα μεταβαλεται σε μια αχανη, απειρη ουσια εντις της οποιας ξαναβρισκω τον ιδιο μου τον εαυτο. Μεσα απο την διαδικασια αυτη αποδεσευομαι απο το σωμα που εως τωρα εβλεπα μεσω του καλλους του το Αγαθο και μεταβαινω στον ιδεατο κοσμο βρισκοντας το (το Αγαθο) εκει οπου πραγματικα ηταν. Μοιαζει σαν ο συντροφος σου λοιπον να βρισκεται μεσα σε μια περιοδο μεταβασης απο την θεαση του Αγαθου μεσω του καλλους του κορμιου σου, προς την θεαση του ιδεατου Αγαθου (απο την φθαρτοτητα δηλαδη του σωματος προς την αιωνιοτητα της ψυχικης πληρωσεως). Μακαρι ολες οι σχεσεις να μεταβουν σε αυτη τη θεαση... Σας ευχομαι καλο ταξιδι...
