Printable View
...τζιμ...αυτό που έχω μάθει στη ζωή μου, είναι να κατηγορώ πρώτα τον εαυτό μου και μετά τους άλλους για όσα επιτρέπω να μου κάνουν.
Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο θα σταματήσεις να τα έχεις με τους άλλους και θα μάθεις να οχυρώνεσαι, καθώς και να βάζεις τα όρια σου ώστε να μη μπορει να σε πληγώσει κανείς....:)
Ρε Jimmara, σε νιώθω τόσο πολύ...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Συμφωνώ με όλες τις απαντήσεις των παιδιών και παραθέτω την απάντηση της μαρκέλας γιατί μου άρεσαν πάρα πολυ οι ρήσεις που βρήκε, είναι πολύ σοφές.
Προχθές είχα αυτό το θέμα στη συνεδρία μου και μου είπε η ψυχολόγος ότι όταν από παιδιά έχουμε συνηθήσει στο μοτίβο "είμαι το άτομο που οι άλλοι εκεμταλλεύονται" (λόγω κάποιων άσχημων εμπειριών και χαρακτήρα) δυσκολευόμαστε να το αφήσουμε και "κολλάμε" σε ανθρώπους τέτοιους που εν τελει μας εκμεταλεύονται... Στόχος είναι να δυναμώσουμε το εγώ μας και να μη σκάμε για τα άτομα αυτά... Να θέλουμε γύρω μας άτομα που μας σέβονται.
Τζιμάρα, καλημέρα. Τις διαφορές που εντοπίζεις τελευταία πάνω σου τις έχω εντοπίσει κι εγώ, και ήθελα μάλιστα να σου το επισημάνω αλλά με πρόλαβες.:D
Υπάρχει σαφής διαφορά από το προηγούμενο σίριαλ θρεντ σου, τόσο στον τρόπο που σκέφτεσαι πάνω στη διαφορετικότητα, όσο και στην αυτοαποδοχή της. Μπορεί να μην είσαι ακόμη εκεί εντελώς, αλλά έχεις αρχίσει να είσαι σε πολύ καλό δρόμο και πρέπει μόνος σου να μάθεις να δίνεις και συγχαρητήρια στον εαυτό σου όταν το αξίζει (γιατί καρπαζές δίνουμε ευκολότερα, γιες?)
Όταν λοιπόν πας καλά, να σε επιβραβεύεις και λιγάκι. Όχι τιμωρίες για το παρελθόν που δεν αλλάζει,μαθήματα για το παρόν, που αλλάζει και το μέλλον, που θα αξίζει.:)
Καλημέρα τζιμ και απο μένα..
Κοίτα και εγώ το έχω παρατηρήσει αυτό στις φιλίες μου. Πολλές φορές επίτηδες ίσως επιλέγω τέτοια άτομα γιατί είναι διαφορετικά απο μένα γιατί έχουν κάτι που δεν έχω εγώ.
Παρόλα αυτά δεν είναι έτσι γιατί έχω 3-4 φίλους που είναι τα καλύτερα παιδιά και θα με σταθούνε και θα μου φερθούνε καλά. Τώρα για τους 2-3 που θα με εκμεταλλευτούν, που θα σαρκάσουν τον αυτοσαρκασμό μου κτλ μία είναι η λύση να τους ξεκόψω αλλά είναι φοβερά δύσκολο φιλίες 5-6 χρόνων να λήξουν.
Τζιμ καλημέρα, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω βιώσει παρόμοια με σενα. Το πρωτο σου μνμα στο θεμα ήταν σαν να έβλεπα αυτα στα οποία ανφερόσουν σαν παραστασεις πότε σε σενα και πότε σε μένα. Μας λείπει νομίζω η διεκδίκηση, δεν την ασκούμε όσο πρέπει, τουλάχιστον θα μας σεβονται παραπάνω.
Δεν έχουμε καμιά αναγνώριση στους άλλους δυστυχώς, κι ας ειμαστε καλύτεροι τους, κι αυτό μας δημιουργεί οίκτο, γίνομε μισάνθρωπος μερικές φορές.
Συμφωνω απλα το θεμα ειναι πως δυστυχως ή ευτυχως ο λογος που σε εφερε κοντα σε αυτα τα ατομα συνεχιζει και υπαρχει. Παρομοια ενδιαφεροντα κτλ... Επισης το αλλο που μου κανει εντυπωση πως οι ιδιοι που εσπευδαν να με κατηγορησουν για κατι, οι ιδιοι σε καποια προσπαθεια μου με στηριζανε... Οποτε γινονται κατι τετοια και τα ασχημα τα ξεχνας. Δεν πρεπει ομως να ειναι ετσι. Πρεπει να εισαι δυνατος και να ξεκοβεις. Αλλιως ζυγιζεις τα αρνητικα και τα θετικα και προχωρας αναλογως.Quote:
Originally Posted by Joann
Αυτο που με λυπει και με εκνευριζει απ την μια αλλα το κατανοω απ την αλλη, ειναι οτι ατομα χωρις προβλημα ή πολλους προβληματισμους αντι να σε στηριξουν, σε κατηγορουνε κιολας που δεν εισαι σαν κι αυτους... Σιγουρα αν εχεις εναν φιλο "γκρινιαρη" το καλο ειναι να τραβηξεις μπροστα εσυ...Γιατι αν σε ριξει θα χασει συνολικα η παρεα... Το καταλαβαινω αυτο...Αλλα τις στιγμες που εισαι νταουν τελειως πρεπει κι εσυ ως πιο δυνατος να πατησεις λιγο φρενο... Ή να κατσεις με το ατομο που εχει το προβλημα να κανεις μια κουβεντα καλη ή στην τελικη να τον παραπεμψεις καπου να βοηθηθει...Οχι ομως να απαιτεις να επανελθει ετσι αποτομα. Κανεις δεν ειναι τελειος...καποιοι απο μας εχουν αναγκη καποια στηριξη για να ορθοποδησουμε στη ζωη. Δεν μπορεις να απαιτεις ολοι οι φιλοι σου να ειναι στο ιδιο σταδιο με σενα...ειναι ανεφικτο...Οταν λοιπον θες ολοι να ειναι συνεχεια σε τελειο κεφι μονο μονος μπορει να καταληξεις...
Επισης αυτο που ειδα εγω στις παρεες μου μεχρι τωρα ειναι οτι οσο πιο νεος ειναι ο ανθρωπος, τοσο πιο "απολυτος" ειναι στα θεματα αυτα. Ιδιαιτερα στο πανεπιστημιο....Ενας χωρος οπου ολοι επρεπε να ειναι καπως....Απλα ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ χωρος για ατομα προβληματισμενα...Λες και εισαι υποχρεωμενος στα 18 να τα εχεις καταλαβει ολα! Μα παμε καλα??? Οκ οταν υπαρχουν καποιοι πλουσιοπαιδα και ομορφοπαιδα με αυτοπεποιθηση δεν περιμενα να κατσουν να με πιασουν απ το χερακι να με ρωτησουν τι εχω!!! ΜΑΛΑΚΕΣ
Αλλα πιο μαλακες οι γονεις που δεν διαπαιδαγωγουν τα παιδια να παιρνουν τον χρονο τους. Να νιωθουν οτι εχουν καποιον πιο εμπειρο να ρωτησουν για τα βασικα της ζωης. Εμενα παντα ο κυκλος μου θεωρουσε οτι τα εχω καταλαβει ολα. Πως ειμαι στον δρομο μου... Που να καταλαβαιναν οτι για τα επομενα 10 χρονια θα εσκαγα και θα αρρωσταινα να κατανοησω αυτα που αλλοι θεωρουσαν δεδομενα!!!! Κι οταν τωρα μιλαω λιγο εχουν το θρασος να μου λενε...οκ μωρε τι περασες?? Αντε τωρα εγω να εξηγω.... ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΣΑΤΑΛΙΑ.... Ποσες φορες τα χω κανει ολα ******* και τα χω σπασει και κανεις να μην καταλαβαινει τπτ αντιθετα να μου την λενε κι απο πανω!!!!!!
Ακομα και τωρα τρεμω απ τα νευρα μου
Δεν είναι φίλοι σου, η ανάγκη για να ζεις μαζι τους αυτο το κάτι διαφορετικό είναι που σε κρατα κοντα τους, κι αν κανω λαθος διορθωσε με, αν δεν τους αναζητησεις αυτοί δεν ψάχνουν ποτέ να σε βρουν, σε έχουν για γνωστό τους ασχέτως πως τους βλέπεις εσύ, κι όλα αυτα για να καλύψεις δυστυχως αυτη την ανάγκη που για το πως δημιουργηθηκε ίσως να μην φταις εσυ.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Ξερεις κατι? Γιατι ομως να ειναι ετσι? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΕΤΣΙ??? Δηλαδη εμεις στο πηγαδι κατουρησαμε? Πειραξαμε κανεναν?Quote:
Originally Posted by σανυ
Ξερεις τι ειναι ολα αυτα? Αμαρτιες γονεων ειναι!!! Δεν μπορουν να διαγνωσουν οτι το παιδι τους δεν ειναι καλα.... Ή απλα θεωρουν πως ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.
Ακου ρεεε??!!!! Εμενα η ιδια η ηλιθια η μανα μου γυρνουσε και μου ελεγε πως ειμαι ντροπαλος!! Το γεγονος οτι ποτε δεν ελεγχει το βρωμοστομα της και απο μικρο παιδι μου φωναζε με εκρινε συνεχως και απαιτουσε να ειμαι τελειος συν του οτι ποτε δεν με εμπιστευοντουσαν να παρω πρωτοβουλιες ΔΕΝ ΤΗΣ ΛΕΕΙ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!
Θελω τοσο πολυ να τους πλακωσω στις μπουνιες αλλα δεν θα βγαλω τιποτα! Και τσατιζομαι ακομα χειροτερα...Ειναι σαν να εισαι εγκλωβισμενος καπου και φωναζεις για βοηθεια ενω δεν σακουει κανεις!!! Οσο δυνατα και να φωναξεις ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να γινει τπτ!!!
Και ξαναρωτω....γιατι ολα αυτα σε εμας??? ΓΙΑΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΙΙ?????????????????????????????????? ????????????
Ρειν μου τι να το κανω τωρα??? Πλεον εχω μεγαλωσει και το μοναδικο που υπαρχει οταν κοιταω το παρελθον μου ειναι μια απεραντη πικρια....Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Νομιζεις προκειται εγω ποτε να ζησω φυσιολογικα? Απλα θα εχω εκλαμψεις και μετα για μηνες παλι τα ιδια...Εχω καταντησει σκουπιδι με ολα αυτα που με ταλαιπωρουν... περπαταω με δυσκολια στον δρομο...Ποσο μαλλον να βρω δουλεια να ορθοποδησω....να κερδισω τη ζωη μου....Δεν γινονται αυτα... Αλκοολικος θα καταντησω και δεν εχω καν τα αρχιδια να αφαιρεσω την ιδια μου τη ζωη. Οσο βλεπω μικρα παιδακια ηδη ολα αυτα που περασα εγω να τα εχουν καταφερει μου ρχεται να τους πατησω με το αυτοκινητο!!!!
Νιωθω τοσο πικρα και ζηλεια.... Ναι το παραδεχομαι... ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ! ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗ!!!
Αλλα θα την βρω καποτε την δυναμη να αυτοκτονησω...!! Θα ειναι καλυτερα και για μενα και για τους αλλους....Αφου πια μια ζωη προσπαθουσαν να με πεισουν πως δεν αξιζω τοτε δεν θα εχουν προβλημα να με βρουν στο κρεβατι πεθαμενο σωστα? Θα τους παρει λιγο καιρο να το ξεπερασουν αλλα μετα θα ειναι ολα μελι γαλα. Τελεια οπως τα φανταστηκαν
Ξερεις τι θελουν ολοι αυτοι? Δυο πραματα. ή μπουνιες, ή κλασιμο και ουτε κουβεντα ποτε ξανα. Να πανε να γαμηθουνε.Quote:
Originally Posted by anonymous_1
Σα δεν ντρεπονται να ζουνε τη ζωουλα τους μια χαρα και να βασιζονται κιολας στην δικη σου κατυφια για να αισθανονται καλυτερα. Για να αυτοεπιβεβαιωνουν πως δεν ειναι τελειως αποτυχημενοι και πως υπαρχουν και χειροτερα!!!!!!
ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ
Δεν γινεσαι μισανθρωπος. Ρεαλιστης γινεσαι. Ολοι οι ανθρωποι ειμαστε ενα ματσο ΣΚΑΤΑ. Κι οσοι το παιζουν πως ολα ειναι μελι γαλα απλα απ τα τοσο σκατα μου εχουν φαει εχουν παθει ανοσια. Ειναι απλο. Ολοι κανουν πως δεν βλεπουν απλα για να επιβιωσουνQuote:
Originally Posted by ioannis2
Ναι ρε κανονικα. Μονο που υπαρχει μια διαφορα. Οχι μονο σε βλεπουν απλως ως γνωστο, αλλα αντιλαμβανονται πως εσυ τους βλεπεις σαν κατι παραπανω και για να αισθανονται καλυτερα διαιωνιζουν την φαση αυτη...Αστο φιλε...τπτ δεν ειναι τυχαιο... Ολοι καταλαβαινουν... Κι οσο πιο χαμογελαστος ειναι ο αλλος, τοσο πιο πολυ σκατο εχει φαει...Quote:
Originally Posted by ioannis2
Οσο για τις ωραιες γκομενες σε μικρη αφελη ηλικια??? Καλα εκει δεν θα εκφραστω γιατι θα φαω μπαν απ τον διαχειριστη
jim ξέρω ότι νιώθεις θυμό. Κι εγώ έτσι είμαι, ενα μεγάλο γιατί όπως κι εσύ. Θυμος, ξενέρα, πάτος, ανάκαμψη...Μια λογική πορεία όταν προσπαθείς να τα βρεις με τον εαυτό σου και τον κόσμο. Πιστεύω ότι αρχίζεις να συνηδητοποιείς τα ουσιαστικά άσχημα της ζωής που δεν είναι ούτε ότι ειχες κάποτε παραπάνω κιλάκια ούτε ότι εγώ πολεμάω με την ακμή, αλλά η έλλειψη αγάπης για τον εαυτό μας και ότι αυτό επιφέρει όπως έλλειψη άμυνας, παθητικότητα, προσκόλληση σε άτομα και καταστάσεις που αναπαράγουν το ίδιο μοτίβο "δεν αξίζεις"...Τωρα το πως φτάσαμε εδώ...μεγάλη ιστορία...η προσψπική ιστορία του καθενός.
το γιατί πάντα θα υπάρχουν εθελοντές στον αθλιο τουτο κοσμο που μετα χαρας θα παιρνουν το μαστίγιο απο τα χερια μας για να μας μαστιγώνουν... μεγαλο υπαρξιακό πρόβλημα επίσης.
baby it's wild world...! που λέει και το τραγούδι :)
Ξέρω ότι δε θες να πεθάνεις, ότι αγαπάς τη ζωή! Το βλέπεις σαν εκδίκηση για τους άλλους αλλά αντι γι αυτό γιατί δεν τους ΧΕΖΕΙΣ ολους και να επιβραβεύσεις τον ευατό σου για αυτό που είσαι και ό,τι εχεις κατααφέρει;
Μη λες τέτοια ρε τζιμ γιατι ανησυχώ. Δεν παίρνω ποτέ στην πλάκα ακόμη και διαδικτυακές δηλώσεις που αναφέρουν την αυτοκτονία! Μιλα εδώ σε εμάς, είμαστε εδώ και νοιαζόμαστε!!!
Την αγαπω τη ζωη αλλα οταν δεν μπορω να την χαρω γιατι η ζωη μου τα χει φερει ολα στραβα τι να κανω αλλο??? Εχω εκλαμψεις αλλα καποιες φορες οταν αντιλαμβανομαι οτι μεγαλωνω και οτι δεν μπορω να κανω τπτ για να αλλαξω το παρελθον και θα το κουβαλαω παντα μεσα μου απορω πως θα μπορεσω να συνεχισω...Υπαρχουν στιγμες που νιωθω πως ολη μου την ζωη ημουν ενα λαθος....Quote:
Originally Posted by σανυ
Quote:
Originally Posted by jimmaster
jim, μην παραβλέπεις πως τα "στραβά" και τα λάθη, όπως τα λες είναι πλέον οι εμπειρίες σου, δεν θα σου πω να τις αγκαλιάσεις, τουλάχιστον αποδέξου τες. Το ότι δεν μπορείς να κάνεις τπτ στο μέλλον ή να προχωρήσεις το ξέρεις δεν ισχύει, το λες έτσι επειδή ξεχειλίζεις τώρα από πόνο. Ο πόνος αυτός θα φέρει την λύτρωση.
Όσο για το παρελθόν δεν χρειάζεται να κουβαλάς τα βάρη των άλλων.. άστο λοιπόν πίσω και πήγαινε παρακάτω.
Ήδη έχεις μπει στην πορεία της ίασης κι αυτό σε ξενίζει, αλλά είσαι στο σωστό δρόμο γι' αυτό και συνέχισε.