εχεις απιστευτο δικιο, δεν εχει καμια επιγνωση..
Printable View
Θα σου πω κάτι ακόμα, ίσως να πέφτω κι έξω...
Το ότι ακόμα αναλύεις τη συμπεριφορά του σημαίνει ότι κάτι σ' ενοχλεί...
Αν δε σε είχε πειράξει τίποτα, θα χαιρόσουν κιόλας που τον ξεφορτώθηκες,
έτσι δεν είναι; ;)
...τζούλια, όταν ξεπεράσεις τα νεύρα απ όλο το σκηνικό και δεις το θέμα καθαρά, θα καταλάβεις πως όλα αυτά είναι φυσιολογικές αντιδράσεις σε μια κατάσταση που απλά ...δεν προχώρησε.
Η κάθε μια στη θέση σου το ίδιο θα ένιωθε και όπως προείπα οι περισσότερες/οι το έχουμε νιώσει, (δυστυχώς και ευτυχώς μαζί).
Κοίτα να προχωρήσεις και μη χαλάς άσκοπα το χρόνο σου σε κάτι που δεν υπάρχει.
Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο καλά για σένα....:)
θεοφανια μου, δεν κανουν οι εικοσι μερες την σχεση. Κανονιζε να περασουμε την πρωτχρονια με τα παιδια μου, αλλα ειπαμε οτι ειναι πολυ νωρις!!
Δεν με πειραζει ο χωρισμος, δεν θελω να τον δω μπροστα μου, με πειραζει οτι θεωρησε οτι δεν εχω λογο να ποναω. Εγω δεν εχω φερθει ποτε ετσι σε ανθρωπο, και οσες φορες εφυγα απο σχεση, ΕΙΧΑ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ στο συναισθημα του αλλου...
Το ξερω Θεοφανια μου, πρεπει να ξεπερασω το θυμο μου, γιατι με παει πισω... μου φαινεται δυσκολο αυτη την στιγμη γιατι και αυτος δεν δειχνει την εικονα του παντελως αδιαφορου, σαν να μου κραταει κατι και δεν ξερω τί...Λες και φταιω εγω που χωρισαμε...αυτο εισπραττω...
Και Θεοφανια μου, ηταν μπερδεμενος, ποτε δεν ηταν τελειως ξεκαθαρο το τελος που λες, μετα που μαλωσαμε την πρωτη φορα μου ειχε πει οτι δεν μπορει, αλλα και να το σκεφτοτανε να γυρισει πισω με τη σταση μου (ποια σταση μου?), δεν το σκεφτεται καθολου. Δηλαδη τι επρεπε βρε Θεοφανια, να πω, ωραια περασαμε αντε γεια!, τον ειχα ερωτευτει, κακο ειναι που τον ηθελα πισω, κακο ειναι που ηθελα καποια εξηγησγ? Αν του το εκανα εγω? Στο τελος μου ειπε οτι δεν θα κανει αλλη σχεση με αλλη γυναικα, οταν μου απαντησε καποια φορα!
Ετσι, λες και τον απερριψες. Οποιοσδηποτε διαβαζε την ιστορια σου χωρις να εχεις αναφερει πως χωρισατε, θα συμπερανε αυτοματα οτι εσυ τον χωρισες, ή τουλαχιστον εκανες κατι ωστε να φταις εσυ που χωρισατε, και μετα αυτος πληγωμενος σου μιλησε ασχημα και εβγαλε τα νευρα του και τα κομπλεξ του. Αυτο βγαζει για μενα, το κομπλεξ της απορριψης που εχει και την ανασφαλεια του.
Ποτε δεν αναιρεσα το δικαιωμα σε καποιον να αλλαξει γνωμη. Το εχω κανει και εγω. Αλλα να απαιτω απο τον αλλον να το περασει σαν να μην εχει γινει τιποτα? Μα αυτος μου ελεγε οτι ενιωθε πολυ εντονα, αλλιως νομιζεις θα αρχιζα κατι με καποιον 52 χρονων? με ειχε συγκινησει το εντονο ενδιαφερον. Οχι οτι εχω θεμα με τους μεγαλους αντρες, αλλα ενταξει, νομιζω οτι οσο πιο κοντα εισαι στην ηλικια, ειναι καλυτερα
Ναι πραγματικα, εχεις ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΔΙΚΙΟ. Νιωθω οτι εγω εφταιγα! Και του ειπα εκατο φορες να μιλησουμε, οχι με μνμ, να μου εξηγησει, λες και εκανα κατι εγω!! Του φερθηκα τελεια. Μια μερα βρεθηκαμε καναμε ερωτα με απιστευτο συναισθημα και παθος και την επομενη μερα μου ειπε τελος, ετσι..
Και δεν ειμαι μπεμπα να οραματιζομαι. Πραγματικα, μου εκανε ερωτα σαν να ειμασταν χρονια μαζι, βγηκε πολυ συναισθημα. Και μετα εγω φταιω!!
Κοιτα, προσωπικα, μου εχει συμβει πολυυυυυ χειροτερη μεταστροφη συμπεριφορας αρσενικου (δεν εχει σχεση το φυλο αλλα επειδη θελω να πω για συντροφο, και ειμαι κοριτσι) με ολα τα γνωστα σεναρια, ψεματα, θαψιματα σε γνωστους κτλ, οποτε δε μου φαινεται παραξενη η συμπεριφορα του δικου σου.. Για χρονια εσπαγα το κεφαλι μου, αλλα οταν συνειδητοποιησεις οτι το προβλημα ειναι δικο του, και οχι δικο σου, θα ηρεμησεις..
Και τουλαχιστον να ηξερα ολη αυτη η κακια τί βαση εχει. Για αυτο βασανιζομαι περισσοτερο,. Νομιζω οτι ηταν ο,τι χειροτερο εχω ζησει εως τωρα. Μακαρι να μην τον γνωριζα. Ειμαι στα ερωτηματικα...και χωρις να εχει το σθενος να εξηγησει τους λογους της κακιας του προς εμενα. Γιατι για τον χωρισμο, οκ, προφανως δεν εχει ξεπερασει καταστασεις, δεκτο..
Ξερεις, στη ζωη μου εχω μαθει παντα να αναγνωριζω τις ευθυνες μου και πολλες φορες να τα παιρνω και ολα πανω μου. Αυτος ο ανθρωπος δεν μου εδωσε ποτε την ευκαιρια να δω τι πραγματικα συμβαινει και τι ψεματα και αληθειες εχουν ειπωθει. Δεν ξερω αν πριν που μου ελεγε οτι με αγαπουσε πολυ, το εννοουσε, εγω πιστευω οχι, αν και η τοτε σταση του εδειχνε μεγαλο ενδιαφερον. Εγω νομιζω οτι ελεγε ψεματα και ποτε δεν ειχε τα αρχ... να μου το πει καταμουτρα. Την ειλικρινεια ποτε δεν την φοβηθηκα. Θα στεναχωριομουνα αλλα θα μου περναγε. Ενω τωρα εβγαλε ολη την πικρα του πανω μου και εμεινα να αναρωτιεμαι τι εκανα λαθος..
Οτι θα ηρεμησω ειναι σιγουρο, αλλα ξερεις απογοητευτηκα πολυ γιατι μετα απο πολυ καιρο μονη, αφεθηκα μαζι του, και πραγματικα ειναι αξιολογος ανθρωπος, με πολλα ενδιαφεροντα αλλα δεν φερθηκε αντρικια, ανοιχτα, και ειναι και πολλα που δεν εχω πει κιολας..
Δεν με νοιαζει ο χωρισμος, το ειπα και πριν, το οτι αισθανομαι οτι με κοροιδεψαν, και χωρις λογο, αυτο νιωθω..
και ξερω οτι αν ειμασταν μαζι, θα ειμασταν πολυ καλα, γιατι το ειδα, υπηρχε πληρης ταυτιση αποψεων σε ολα.. αλλα οι εμμονες δεν τον αφησαν
Αν ερθει σε εσενα ενας αυριο και σου πει εισαι στραβη δε βλεπεις που πανε τα 4, θα πεις πωπω ναι ειμαι στραβη, ή θα καθεσαι να σκας αχ γιατι αυτος με ειπε στραβη? Οχι βεβαια. Ετσι μην αφηνεις να γεμιζουν το δικο σου συναισθημα αλλοι, με το δικο τους συναισθημα για σενα, για την πρωην, για τον εαυτο τους και τα δικα τους στραβα.
Επισης μη μπερδευεις το παθος με τα συναισθηματα, οπως και τα συν-αισθηματα με το ανωτερο καθαρο αισθημα της Αγαπης. Δεν πανε μαζι αυτα παντα.