Printable View
τα μεγαλοποιεισ κ τα δραματοποιεισ μεσα σου μην το κανεισ θεμα οσο πιο πολυ σημασια δινεισ τοσο πιο πολυ τα δραματοποιεισ αυτο ξεκιναει απο την παιδικη ηλικια που χτυπαει το παιδακι κι ο γονιοσ τρελαινεται αντι να του πει δεν πειραζει θα περασει μια χαρα θα εισαι σε 2-3 μερεσ κι οι γφονεισ σου τα μεγαλοποιουν ειμαι σιγουροσ
pad δεν είναι απόλυτο αυτό που λες. Εγώ για παράδειγμα δεν είχα ποτέ την φροντίδα από κανέναν. Ο πατέρας μου πέθανε σε μικρή ηλικία και η μητέρα μου δουλευε όλη την μέρα μέχρι το βράδυ. Μεγαλώνοντας όμως και επειδή μου έλειπε πάαααρα πολύ αναζητούσα πολλά πράγματα με υπερβολικό τροπο και γενικά τα αισθανόμουν έτσι. Κοιτούσα τις λεπτομέρειες κλπ κλπ. Το οποίο τελικά δεν μου βγήκε σε καλό. Γι αυτό θέλει ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα και την λογική. Πρέπει να τα έχεις και τα δυο και όχι μόνο το ένα. Και φυσικα δεν θα χαιρόμουν να συνέχιζα να λειτουργούσα μόνο με το ένα...
1.μπααα...η μαμά μου δεν μεγαλοποιεί τίποτα.
2.δεν λεω να ημουν το αλλο ακρο,παγοκολονα..δεν ειναι ολα μαυρο η ασπρο..υπαρχει και το γκρι.
3.δν πιστευω στα ζωδια ως ζωδια..αλλα εχω μια καθηγητρια στο φροντ που ποτε δεν ηθελε να καθεται,οποτε ενα καλοκαιρι εκανε αστρολογια και μας ειπε οτι εχει σημασια σε ποιο πλανητη βρισκεται το καθε σου ζωδιο και διαφορα αλλα που δεν καταλαβα και δεν μπορουσε να μας εξηγησει και στα γρηγορα..
Νιφάδα άσε τα ζώδια (όχι οτί ασχολείσαι) και κοίτα να ισορροπήσεις.. :)
Νιφάδα, όταν κάνουμε μια διαπίστωση για τον εαυτό μας, καλό θα είναι να μη μας σταυρώνουμε κατευθείαν και αβίαστα αλλά να ψάχνουμε να βρούμε την αιτία που μας οδηγεί στην εκάστοτε συμπεριφορά. Μόνο έτσι μπορούμε να εξαλείψουμε αυτό που πραγματικά μας χαλάει.
θες να δώσεις ένα παράδειγμα ακρότητας?
στη σχέση σου ας πούμε..γιατί πιστεύεις ότι είσαι ακραία?
πάντα τα κρατάω όλα μέσα μου..αλλά αν τα βγάλω μια φορά,άντε να με συμμαζέψεις..
χμμμ..παράδειγμα απ τη σχέση μου.. δεν είμαι ζηλιάρα (μόνο την πρώην του ζηλεύω,αλλά δεν το δείχνω..δηλαδή το ξέρει ότι κάποια πραγματα με πειραζουν,οπως ξερω κι εγω αντιστοιχα,αλλα αυτο)
εγω πχ θα θελα να ειμαι συνεχεια μαζι του..και οταν μπορουμε να ειμαστε μαζι,ακομα και η μιση ωρα παραπανω ειναι υπερσημαντικη για μενα,πραγμα που δεν ισχυει γι αυτον...για κανεναν βασικα απ οτι βλεπω και στους αλλους..
καλη μου κ γω αμα εβγαινα 2 ωρεσ τη μερα η μιση ωρα σημαντικη θα μου φαινοταν!!!
με τσατιζει να μη θελει να ειναι κι αυτη την επιπλεον μιση ωρα ΜΑΖΙ ΜΟΥ..τεσπα..το θεμα δεν ειναι μονο αυτο..ειναι οτι οπως φανηκε κι απ το θεμα με το παιδι που ειχε το ατυχημα,τα παντα με επηρεαζουν ποοοολυ περισσοτερο απ οσο θα επρεπε.
χμμ...εγώ πάντως δε βλέπω κάποια ακρότητα σε αυτό που περιγράφεις.
Το ότι κρατάς μέσα σου πράγματα που σε ενοχλούν δεν είναι ένδειξη ακρότητας...απλώς δεν έχεις μάθει να τα διαχειρίζεσαι όπως πρέπει ούτως ώστε να βγαίνεις εσύ κερδισμένη και να μην πληγώνεις και τους άλλους. Αλλά αυτό είναι που λέμε ωριμότητα και έχει να κάνει με την ηλικία σου σεμεγάλο βαθμό.
Όσο περνούν τα χρόνια "πήζει το μυαλουδάκι" και μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματα καλύτερα και πιο αποτελεσματικά.
Εκτός αυτού, μπορείς κιόλας απλά να αποδεχτείς ότι είσαι ένα άτομο με πιο πολλές εκρήξεις στη ζωή σου σε σχέση με κάποιον άλλον και βέβαια πάντα σε συνάρτηση με τη φάση που βρίσκεσαι.
Θέλω να καταλήξω ότι οι υπερβολικές αντιδράσεις σιγά σιγά εξασθενούν όσο μεγαλώνουμε, όχι μόνο λόγω ωριμότητας αλλά και γιατί σε κουράζουν και σένα τον ίδιο, σε φθείρουν οπότε αναγκαστικά τις κοντρολάρεις.
Και σου μιλάει τώρα η Miss "καλή καλή αλλά άμα τα πάρω γίνεται της Κορέας" !!! :-)
Τώρα όσον αφορά τη σχέση σου, θα σου δώσω μια συμβουλή, έτσι όπως το έχω δει εγώ να συμβαίνει στη δική μου.
Καταρχήν, για να μην γίνεται κανείς ακραίος πρέπει να αισθανθεί ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Αυτό το κατακτάς σταδιακά και όσο προχωράει η σχέση σε διάρκεια.
Επιπλέον, όταν είσαι ερωτευμένος, είναι απόλυτα φυσιολογικά να τρως και καμμια φρίκη που και που, μη στεναχωριέσαι!
Το αγόρι σου δεν ξέρω τι αισθάνεται και κατά πόσο νιώθει την ανάγκη να σε βλέπει έστω και μισή ώρα παραπάνω ή δεν το σπουδαιολογεί και τόσο όντας πιο πρακτικός.
Παίζουν πολλά σενάρια.
Το θέμα είναι εσύ να διεκδικείς αυτό που έχεις ανάγκη για να νιώθεις καλά. Αν γουστάρεις να κάτσεις παραπάνω να τον δεις κάντο. Μαγκιά σου. Αυτή είσαι, αυτά νιώθεις.
Από την άλλη, έχε υπόψη σου και το εξής:
όταν εμείς προσπαθούμε παραπάνω από ό,τι χρειάζεται για μια κατάσταση, απαλλάσσουμε με αυτόν τον τρόπο τον άλλον από το δικό του μερίδιο προσπάθειας, γι'αυτό κιόλας δεν ισορροπούμε. Συνεπώς ο άλλος όντως δείχνει πιο λίγος σε σχέση με εμάς συναισθηματικά..εφόσον εμείς υπερβάλλουμε, είναι λογικό το συναίσθημα του ανθρώπου που είναι δίπλα μας να αποδυναμώνεται και να μην εκδηλώνεται σε όλη του την ένταση και με βάση φυσικά τα δικά μας κριτήρια. Με πιάνεις χρυσό μου?
σε πιανω void.;)
μμμ καλή η παρατηρηση της βόιντ, μπορεί να "μπουκώνουμε" τον άλλο καμιά φορά με τις αντιδρασεις μας. Συμβουλή μου είναι να μην εκδηλώνεσαι και πολύ με τους άντρες, τουλάχιστον όσον αφορά τον πρώτο καιρό γιατι το εκμεταλλεύονται..;) Εμενα πάντως, γενικότερα μου αρέσουν οι πολύ συναισθηματικοί άνθρωποι :)
εγω ειμαι 23, ιχθυς με ωροσκοπο ιχθυ και αντιμετωπιζω το ιδιο προβλημα... ολα μου τα συναισθηματα ακραια, ολες μου οι αντιδρασεις ακραιες και οταν το αντιλαμβανομαι μετα ειναια ργα γτ εχω κανει και εχω πει ολα τα λαθος πραγματα!!!Quote:
Originally Posted by KENO
υπαρχει κι η περιπτωση η πραγματικοτητα σου να μη σε γεμιζει κ να τραβασ απο τα μαλλια καποια στοιχεια για να νιωσεισ περισσοτερο κ αρα να γεμισεισ!!!!
Αυτο παιζει...σημερα χωρις συγκεκριμενο λογο,νιωθω να "πνιγομαι"..