Τελικα... δεν ειμαι μόνη...
Printable View
Τελικα... δεν ειμαι μόνη...
γεια σας και παλι... ευχαριστω που με ακουσατε, ειλικρινα εισαστε πολυ καλοι ανθρωποι με κατανοηση, δεν μπορω να αρνηθω οτι με βοηθησε που εξεφρασα καπου τα συναισθηματα μου.
αλλα δυστυχως η διαθεση παει απο το κακο στο χειροτερο... δεν εχω ορεξη για τιποτα, τιποτα δεν με γεμιζει... με εκνευριζει αυτη μου η απραξια... δεν θελω να κανω τιποτα...
να ξερες πως σε καταλαβαινω..πιστευω πως αν ερωτευτεις τοτε θα βρεις τα παντα γυρω σου πιο ενδιαφεροντα.θα εχεις ενα λογο να ζεις και να ξυπνας με ορεξη το πρωι.πως τα πας σε αυτον τον τομεα?
αν ερωτευτω... ερωτευμενη ειμαι και πιστευω οτι τα πιο πολλα απο εκει προερχονται...εχω δώσει τα παντα...αννυ σε ευχαριστω πολυ... ειναι πολυ καλο να ακουω (εστω να διαβαζω) οτι κατανοεις τι περναω...
οποτε καταλαβαινεις το συναισθημα που νοιωθω καποιες μερες, που απλα μπορω να καθομαι με τις ωρες... χωρις να κανω ΤΙΠΟΤΑ... τι ειναι ολη αυτη η συμπεριφορα? καθυστερημενη εφηβεια? δεν μπορω να με καταλαβω...
δεν ειναι καθυστερημενη εφηβεια απλα νομιζω οτι οπως και οι περισσοτεροι εδω μεσα σκεφτομαστε και αναλυουμε τα πραγματα περισσοτερο απο οτι πρεπει με αποτελεσμα να μας φαινονται ολα ανουσια ??ποσες φορες δεν εχω κατσει να κοιταω τον τοιχο και να μην κανω τιποτα.δεν ηθελα να κανω κατι αλλο.τη μια στιγμη νιωθω αισιοδοξη και τη αλλη σκεφτομαι οτι εχω πολλα χρονια μπροστα μου και δεν εχω καμια ορεξη να τα ζησω.αν κουραστηκα απο τα 23 μου μετα τι θα γινει?αλλα προσπαθω να σταματαω αυτες τις σκεψεις..ειχα διαβασει καπου αυτο και μου αρεσε..
Αν ειναι της μοιρας μου να σερνομαι
θα το κανω με ευχαριστηση
αν πρεπει να πεταξω
θα το κανω ζωηρα
αλλα θα αποφυγω με οποιονδηποτε τροπο
να νιωσω δυστυχης..
και ετσι μερικες φορες σκεφτομαι οτι ισως ειμαι απο τους ανθρωπους που δεν θα εχουν μια ωραια ζωη..θα περασει ομως.ουτε η πρωτη θα ειμαι ουτε η τελευταια.ας μην ειναι ωραια..τι σημασια εχει?δεν ξερω εγω νιωθω καλυτερα με αυτην την σκεψη αν και κανεις δεν την καταλαβαινει..
Για τη δυσθυμία γνωρίζετε κάτι? Διάβασα οτι πρόσφατα αναγνωρίστηκε ως μέρος της κατάθλιψης και οτι λίγοι κάνουν διάγνωση για δυσθυμία, εχω ταυτιστεί πλήρως με τα συμπτώματα που περιγράφει... ένας γιατρός μπορεί να κάνει κάτι?
Γνωμη μου ειναι οτι ο παραδεισος δεν ειναι μακρια δηλαδη παραδεισος ειναι να μπορεις να κανεις την στιγμη σου οσο πιο ευτυχησμενη μπορεις ακομα και με ελαχιστα πραγματα. Μην ψαχνεσαι τοσο πολυ περνα οσο καλυτερα μπορεις και ολα θα φτιαξουν εγω αμα δεις σε αλλο topic μεχρι που πιστευα οτι θα παιθανω απο το αγχος το σαββατο ειχα παει σε νοσοκομειο και ελεγα οτι θα παιθανω. Μην στεναχωριεσαι καθολου η ζωη σου ειναι τελεια αρκει να το ανακαλυψεις και εσυ μονη σου. Προσπαθησε να γελας οσο περισοτερο μπορεις!!!
Οπωσδηποτε να συμβουλευτείς ψυχολόγο ή στην καλύτερη περίπτωση ψυχαναλυτή. Ενα κορίτσι 23 ετων πρέπει να ξυπνάει με γεμάτο το κεφάλι απο σχέδια και όνειρα .
Δεν μπορούμε να είμαστε κάθε μέρα μεσα στην τρελλη χαρά, η ζωη εχει τα πάνω και τα κάτω της και αυτά ειναι οι εμπειρίες που μας ωριμάζουν. ΑΛλα μια παρατεταμένη κατάσταση σαν την δικη σου απαιτεί θεραπεία και μεγάλη προσπάθεια απο σένα.
οταν ήμουν στην ίδια κατάσταση μαζί με την θεραπεία μου κάθε μέρα έκανα το πρόγραμμα της ημέρας. Ξεκίνησα με ένα πράγμα και κάθε μέρα έβαζα και άλλο ένα .
Αυτα που έβαζα στη λίστα μου προσπαθούσα να ειναι ευχάριστα , θυμάμαι ότι άρχισα με \" 11.30 πηγαίνω για παγωτό στο τάδε ζαχαροπλαστείο\" μεγάλη χαρά που κατάφερα να βγω απο το σπιτι και να πάω για παγωτό.
Την επόμενη μέρα ένα ακόμα βηματάκι δίπλα στο ευχάριστο έβαζα και κάποιο θέμα δουλιας \"στις 2 μμ δακτυλογραφώ την μελετη\".
Ετσι άρχισα να θέτω σε λειτουργια τον εγκέφαλό μου, γιατι τι νομίζεις ότι ειναι και αυτός? Μια μηχανή που θέλει προγραμματισμό, ένα κομπιουτερ που περιμένει τις εντολές μας.
Αλλά καλή μου όλα αυτά, πάντα σε συνδυασμο με θεραπεία για καλύτερα και ουσιαστικά αποτελέσματα.
Καλή δυναμη!
Σωστά όλα αυτά, αλλα όλα μου φαίνονται ενα βουνό, το οποίο δεν μπορώ να ανέβω, και πανικοβάλομαι... και έτσι μένω άπραγη... θεατής της ζωής
Οχι Οχι ξεκινας λαθος. Αδειασε τα ολα φτασε στο μηδεν (0) να μην εχεις τιποτα και κανε ανασυγκροτηση. Σκεψου κατι που σε κανει ευτυχησμενη οτι και αν ειναι αυτο ειτε ειναι υλικο αγαθο ειτε οχι. Και παντα να το εχεις μεσα στο μυαλο σου σαν μια καραμελα που την πιπιλας και σε γλυκαινει!!!Ειναι πολυ απλο μια θετικη σκεψη και το συμαντικοτερο να λες Δωξα το Θεο δεν εχω τιποτα ειμαι δυνατη πολυ δυνατη τοσο δυνατη οσο ποτε!!!
...Για μια βδομαδα μην δεις φως,μην επικοινωνησεις με κανεναν,μην σηκωθεις απο το κρεβατι, μην γελασεις,μην μιλησεις....θα δεις την επομενη μερα θα θες να τρεξεις,να γελασεις να μιλησεις να απελευθερωθεις...Στα λεω αυτα γιατι ενω τα λογια μας μοιαζουν σωτηρια στα αφτια σου δεν μπορουν να σε σηκωσουν απο το κρεβατι.Αυτο μονο εσυ μπορεισ να το κανεις.Βρες τον τροπο..
Σου μιλω γιατι κι εγω λιγο ως πολυ αυτο προσπαθω...να αγαπησω οτι με γεμιζει για να ζησω!
Καλημερα....
Wondering μου,δεν είχα δει ότι είχες ανοίξει δικό σου θέμα.Τώρα το πρόσεξα.Και όπως σου είπα και στο chat έχουμε πολλά κοινά.Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρουμε,θα τα ξεπεράσουμε και θα τα θυμόμαστε όλα αυτά σαν ένα κακό όνειρο.
Alterego σε μένα δεν νομίζω ότι πιάνει αυτό που προτείνεις.Όσο μένω κλεισμένη στο σπίτι τόσο χειροτερεύω και δεν θέλω να βγω.
....Προσπαθεις να βρεις τροπους,καποιοι αποτυγχανουν καποιοι ισως και να πετυχουν....Η μονη σου επιλογη ειναι να προσπαθεις με οσα αποθεματα δυναμης εχεις...καλη δυναμη
Και τι γίνεται όταν νιώθεις ότι δεν έχεις άλλη δύναμη και άλλο κουράγιο?