Αν είδες κι εγώ αυτό ακριβώς γράφω πιο πάνω..ένα σκεύασμα δεν κυκλοφορεί,αλλά πάρα πολλά..κάθε άποψη σεβαστή...
Πάντα φιλικά Keep Walking....
Printable View
Αν είδες κι εγώ αυτό ακριβώς γράφω πιο πάνω..ένα σκεύασμα δεν κυκλοφορεί,αλλά πάρα πολλά..κάθε άποψη σεβαστή...
Πάντα φιλικά Keep Walking....
...και να πω οτι αυτες ειναι οι αποψεις μου βλεποντας εντελως αθωα το ζητημα και οχι βλεποντας τους γιατρους σαν πλασιε συγκεκριμενων σκευασματων για να παρουν ισως καποια μιζα:)
ουτε καν σκέφτηκα την εκοδοχή που αναφέρεις keep walking!
Πραγματικα πολλα ακουγονται τωρα αν ειναι αληθεια....ποιος ξερει...δεν ειμαι υπερ αυτων των αποψεων για τους γιατρους στα φαρμακα...σιγουρα θα υπαρχουν καποιες εξαιρεσεις αλλα η πλειοψηφια θα κανει σωστα τη δουλεια της.
Αλήθεια Μιχάλη,αναφέρεις ότι το χάπι σου αλλάζει τις σκέψεις. Πώς μπορεί να μου αλλάξει τις δυσάρεστες σκέψεις που μου προκαλεί η συμπεριφορά κάποιων το χάπι?Ή την αδυναμία μου να αντιδράσω?
Και αν συμβαίνει αυτό ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ εξαιτίας της λήψης χαπιού πρέπει να μου είναι αρκετό?
Μπορει Σοφια γιατι πχ λογω διαθεσης ενα ασημαντο γεγονος για ολους τους αλλους μπορει εσενα να σε ριξει πολυ...να νομιζεις οτι κατι σοβαρο εγινε...αν και για ολους τους αλλους φαινεται σαν κατι ασημαντο.Με τα φαρμακα μπορει να μην του δωσεις καν δευτερη σκεψη...λεω ενα παραδειγμα.
Θεωρώ λοιπόν keep walking, οτι ναι, βραχυπρόθεσμα το χάπι μπορεί να ναι λύση...Μακροπρόθεσμα όμως τί γίνεται?θα παίρνω μονίμως χάπια με το που κάτι με ρίχνει πάλι στην κατάθλιψη? Δε νομίζω ότι είναι αυτή η απάντηση σε μενα! Σε μένα λέω πάλι...
Δεν υποστηρίζω για σένα το ίδιο keep walking, οπότε μην παίρνεις προσωπικά την απάντηση μου. Κάθε αλλο..οπως ανέφερα και παραπάνω ΔΕΝ ειμαι αντίθετη στη λήψη φαρμάκων όταν αυτή κρίνεται απαραίτητη απο τον γιατρό...
Απλά λέω ότι είναι κρίμα να αφήνουμε αδρανές ένα εργαλείο που είναι το μυαλό και ένα ακόμη η ψυχή μας, τον εσωτερικό μας κόσμο....Ευκαιρία είναι να ψαχτούμε...
Δε σε ριχνει κατι στην καταθλιψη συνηθως.Ο εαυτος σου δημιουργει την καταθλιψη...και μπορει να ειναι προβλημα πχ της σεροτονινης του εγκεφαλου αν και δεν ειμαι ειδικος για να απαντησω σε αυτο το θεμα.
Δεν ειμαι κατα της ψυχοθεραπειας απλως την θεωρω υπερτιμημενη...και εγω αν δεν ηταν το οικονομικο θα την δοκιμαζα αν και παρα πολλοι λενε στην περιπτωση μου δεν προκειται να βοηθησει...να φανταστεις ουτε καν μου το προτεινε ο γιατρος.
Σιγουρα μια διαφορετικη θεωρηση των πραγματων μπορει να βοηθησει...
Να σαι καλα chat το καναμε:)
Να σαι καλά keep walking...οντως chat το καναμε:-)..Θυμάμαι που τα λέγαμε κάποιες φορές στο chat και θυμάμαι τις αγωνίες σου, όπως ναι θυμάμαι ότι σε τέτοια περίπτωση ασθένειας είναι τελείως απαραίτητη η φαρμακευτική αγωγή....
και ξέχασα και το όνομα σου...
Νικος:) και περιμενουμε εμπειριες...μηπως το δοκιμασω και εγω...τουλαχιστον θα μπορω να πω τα προβληματα μου σε εναν ανθρωπο ζωντανο εκτος διαδικτυου.
οχι οτι το διαδικτυο με χαλαει χαρηκα που σας βρηκα ολους:)
Σοφία, κατέληξα στην φαρμακευτική αγωγή στην ηλικία των 25 χρόνων περίπου, όταν έπρεπε να πάω στρατό.Quote:
Originally posted by Sofia
Αλήθεια Μιχάλη,αναφέρεις ότι το χάπι σου αλλάζει τις σκέψεις. Πώς μπορεί να μου αλλάξει τις δυσάρεστες σκέψεις που μου προκαλεί η συμπεριφορά κάποιων το χάπι?Ή την αδυναμία μου να αντιδράσω?
Και αν συμβαίνει αυτό ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ εξαιτίας της λήψης χαπιού πρέπει να μου είναι αρκετό?
Βασικά είχα φτάσει ένα σταδιο πριν την αυτοκτονία.
Είμαι πεπεισμένος πως αν είχα φαρμακευτική θεραπεία νωρίτερα, δεν θα είχα φτάσει καν εκεί.
Βασικά πιστεύω πως θα είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο πιο γρήγορα, θα είχα πιο υγιείς σχέσεις με το άλλο φύλο, περισσότερους φίλους, και γενικά θα ήμουν πιο λειτουργικός και αποτελεσματικός ως άνθρωπος.
Είχα και εγώ φαρμακευτική προκατάληψη, όπως και εσύ νομίζω...
Σήμερα είμαι αρκετά λειτουργικός χωρίς φάρμακα!
Σοφία, όντως τα αντικαθλιπτικά αλλάζουν τον τρόπο που σκέφτεσαι. Βασικά σε κάνουν λιγότερο ευαίσθητο.
Αυτό φαντάζομαι μπορούν να στο επιβεβαιώσουν πολλά από τα μέλη του forum.
Σοφία και κάτι ακόμη. Εγώ δεν εχω αντιληφτεί μέσω αυτού του site να γίνονται συνταγογραφήσεις.
Ούτε έχω δει κάποιο μέλος να προτείνει σε κάποιο άλλο να αλλάξει την φαρμακευτική του αγωγή.
Αυτό που έχω δει, είναι ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ των μελών όσον αφορά την απολεσματικότητα των φαρμάκων και των παρενεργειών που προκαλούν.
Αντίθετα έχω δεί μέλη να προτείνουν την διακοπή αντικαθλιπτικών - θεωρώντας αυτούς που τα καταναλώνουν κατι σαν υποανάπτυκτους- και να προτείνουν αντί αυτών φυτικά σκευάσματα αμφιβόλου προέλευσης.
Και μια και την ανοίξαμε αυτή την κουβέντα, πιστεύεται οτι οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες των φαρμάκων είναι περισσότερερο επιβλαβείς στον ανθρώπινο οργανισμό από τις επιπτώσεις του έντονου καθημερινού άγχους που βιώνει ένα άτομο με αγχώδη διαταραχή για παράδειγμα?