ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΣΟ ΞΕΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ?

γεια σου γλυκια Λεανα! :) η κατασταση που περιγραφεις θα απογοητευε τον καθενα.. ειδικα ατομα που πιστευουν στους ισχυρους οικογενειακους δεσμους..οποτε καλα κανει και σε απασχολει..απλα προσπαθησε να μην σε καθοριζει... υπαρχουν οντως μαμαδες που εχουν αδυναμια σε καποιο απο τα παιδια τους..και εγω αυτο το θεωρω απλα αδιανοητο..δεν θα μπορουσα να με φανταστω μητερα να αγαπαω το ενα μου παιδι πανω απο το αλλο διοτι στην τελικη οποιο δαχτυλο και αν κοψεις ιδιο πονο θα χεις! ετσι δεν ειναι? εφοσον η κατασταση ειναι ετσι απλα αποδεξου το και θα παψει να σε απασχολει και να σε στενοχωρει! εχεις δημιουργησει μια πολυ ωραια οικογενεια, 3 υγιεστατα παιδακια και εναν αξιο συζυγο..αυτους φροντισε, για αυτους να ενδιαφερεσαι διοτι αυτοι θα μεινουν μεχρι το τελος..δεν λεω πως ειναι ευκολο να αποδεχτεις την κατασταση απλα αν το κανεις θα σου διευκολυνει την ζωη! :)

Quote:

---

Originally Posted by edim

γεια σου γλυκια Λεανα! :) η κατασταση που περιγραφεις θα απογοητευε τον καθενα.. ειδικα ατομα που πιστευουν στους ισχυρους οικογενειακους δεσμους..οποτε καλα κανει και σε απασχολει..απλα προσπαθησε να μην σε καθοριζει... υπαρχουν οντως μαμαδες που εχουν αδυναμια σε καποιο απο τα παιδια τους..και εγω αυτο το θεωρω απλα αδιανοητο..δεν θα μπορουσα να με φανταστω μητερα να αγαπαω το ενα μου παιδι πανω απο το αλλο διοτι στην τελικη οποιο δαχτυλο και αν κοψεις ιδιο πονο θα χεις! ετσι δεν ειναι? εφοσον η κατασταση ειναι ετσι απλα αποδεξου το και θα παψει να σε απασχολει και να σε στενοχωρει! εχεις δημιουργησει μια πολυ ωραια οικογενεια, 3 υγιεστατα παιδακια και εναν αξιο συζυγο..αυτους φροντισε, για αυτους να ενδιαφερεσαι διοτι αυτοι θα μεινουν μεχρι το τελος..δεν λεω πως ειναι ευκολο να αποδεχτεις την κατασταση απλα αν το κανεις θα σου διευκολυνει την ζωη! :)

---

εχεισ απολυτο δικιο και αυτο προσπαθω να κανω απλα ειναι πολυ νωρισ και ακομα με περιτρυγιιζει...και ξερεις ειναι ακομα πιο δυσκολο οταν η μαμα μενει ακριβωσ διπλα και την νιωθεισ συνεχωσ...ειναι ασχημο να μην μιλαμε....ενω με την αδελφη που μενει μακρια ειναι πιο ευκολο...πιστευω παρα πολυ στουσ οικογενειακουσ δεσμουσ και το εχω περασει και στα παιδια μου οτι μια οικογενεια ενωμενη μπορει να τα αντιμετωπισει ολα...και οσο βλεπω οτι περναει ο καιρος...τη να πω ....εχω μια πανεμορφη οικογενεια...τρια κουκλακια αγγελουδια...και θα το παρω αποφαση οτι η ζωη ετσι ειναι.....

παει περιπου ενασ μηνασ μετα την ανακοινωση τησ εγκυμοσυνησ και η αληθεια ειναι οτι πλεον εχω παρει αποφαση οτι η κατασταση οκ αυτη ειναι δεν πειραζει....ετσι και αλιωσ η αδελφη ειναι μακρια οποτε και ειναι πιο ευκολο ολο αυτο...τωρα οσο αφορα την μαμα μου ακομα δεν εχουμε μιλησει...τα παιδια βεβαια τα αφηνω να πηγαινουν να την βλεπουν εφοσον το ζητανε, αλλωστε αλλο το θεμα μεταξυ μασ και αλλο τα παιδια...το τριτο τησ εγγονακι ομωσ το μωρακι εχει να το δει απο μ τεταρτη...πολλα βραδια σκεφτομσι ...θσ πσω νσ τησ μιλησω....μετα με πιανει το παραπονο και ο θυμοσ...γιατι?γιατι και εκεινη δεν κανει λιγο πισω?τα σκεφτομαι απο εδω τα σκεφτομαι απο εκει και λεω να κανω πισω τελικα ....οσο στεναχωρημενη και να ειμαι..τη νοημα εχει τελικα ολο αυτο?να μην μιλαμε///εστω για μια καλημερα?και ασ πεσει κατω...αλλωστε νομιζω οτι θα παρει καιρο να το ξεπερασω....

αποφασισα να παω να μιλησω με τη μαμα μου στην αρχη τα πραγματα ηταν χαλαρα περι ανεμων και υδατων...οταν ομωσ τησ ειπα μαμα θελω να συζητησουμε...εκεινη μου απαντησε δεμ εχουμε να πουμε τιποτα...οτι θες να ρωτησεισ ρωτα την αδελφη σου και οχι εμενα...προσπαθουσα να τησ εξηγησω οτι μαζι τησ ηθελα να ξεκαθαρισω την παρουσα φαση την κατασταση αλλα ηταν σαν να μην ακουγε τιποτα απο οσα τησ ελεγα ....μαμα ειμαι πληγωμενη στεναχωρημενη....και εκεινη ελεγε εγω δεν φταιω σε τιποτα....ολο το φταιξιμο το εριχνε σε μενα για ολα....για την σταση μου απεναντι τησ και απεναντι στη αδελφη μου....μεχρι που πιστεψε την αδελφη μου που τησ ειπε οτι εγω την πηρα τηλ και ρωταγα ποιοσ ειναι ο πατερασ του παιδιου και που δουλευει....οι ορμονες τησ πρεπει να την εχουν τρελανει τελικα......ακρη δεν βγαλαμε...δεν ηταν προθυμη για συζητηση....και οταν τησ ελεγα τουλαχιστον η αδελφη ειναι καλα? ειναι οκ ? δεν απαντουσε....μου ελεγε μην με ανακατευειες....στο τελοσ εφυγα λεγωντασ τησ οτι εγω την πορτα μου δεν την κλεινω και να ξερει οτι αν η αδελφη μου χρειαστει κατι θα ειμαι εκει.......σημερα ομωσ νιωθω καπωσ περιεργα,.......νιωθω πιεση,βαροσ θελω να φθγω να παρω τουσ δρομουσ και οπου με βγαλει....κλαιω απο το πρωι και δεν ξερω γιατι ολο αυτο μου βγηκε ετσι....λετε και σε μενα οι ορμονες μου τρεις μηνεσ μετα τη γεννα να κανουν τα δικα τουσ?τη να πω δεν ξερω....ο αντρασ μου σημερα μου μιλησε και θυμωμενα που με εβλεπε ετσι χαλια....αυτα απο εμενα

Quote:

---

Originally Posted by ΛΕΑΝΑ

..στο τελοσ εφυγα λεγωντασ τησ οτι εγω την πορτα μου δεν την κλεινω και να ξερει οτι αν η αδελφη μου χρειαστει κατι θα ειμαι εκει.......σημερα ομωσ νιωθω καπωσ περιεργα,.......νιωθω πιεση,βαροσ θελω να φθγω να παρω τουσ δρομουσ και οπου με βγαλει....κλαιω απο το πρωι και δεν ξερω γιατι ολο αυτο μου βγηκε ετσι....λετε και σε μενα οι ορμονες μου τρεις μηνεσ μετα τη γεννα να κανουν τα δικα τουσ?τη να πω δεν ξερω....ο αντρασ μου σημερα μου μιλησε και θυμωμενα που με εβλεπε ετσι χαλια....αυτα απο εμενα

---

Καλημέρα Λεάνα μου,
μήπως θάπρεπε να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό, γιατί η κατάσταση με τα συμπτώματα που περιγράφεις σήμερα ίσως είναι επιλόχεια κατάθλιψη; :)

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Καλημέρα Λεάνα μου,
μήπως θάπρεπε να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό, γιατί η κατάσταση με τα συμπτώματα που περιγράφεις σήμερα ίσως είναι επιλόχεια κατάθλιψη; :)

---

η επιλοχεια καταθλιψη μπορει να εμφανιστει τρεισ μηνες μετα τη γεννα? εγω εωσ τωρα ημουνα σχετικα καλα...ειχα βεβαια τα σκαμπανεβασματα μου αλλα ελεγα οτι ειναι απο τισ ορμονεσ....σημερα ομωσ ειναι διαφορετικα....κανω δουλειες για να ξεφυγει το μυαλο μου...αλλα οταν καθομαι νιωθω θλιψη....ουτε και ο αντρασ μου μπορει να με καταλαβει...νομιζει πωσ αν μου μιλαει θυμωμενα .....στο να μην ειμαι ετσι θα με κανει καπωσ να ξυπνησω..παρτο αποφαση μου λεει η κατασταση ετσι ειναι με τη μαμα σου δεν αλλαζει...νιωθω πιεση.......σημερα του ειπα θα παρω τα παιδια και θα εξαφανιστω......και το εννουουσα νιωθω οτι εχω αναγκη απο λιγη ξεκουραση....ολα αυτα τα προβληματα του τελευταιου καιρου με εχουν χαλασει/...δεν μπορω να πω....ο συζυγοσ οταν ειναι εδω βοηθαει...αλλα εμενα πλεον δεν με ξεκουραζει τιποτα εχοντασ τρια μικρα αγγελουδια...θα ηθελα λιγο απομωνοση μακρια απο ολουσ και ολα μονο με τα παιδια μου ...χωρισ κανεναν κοντα μου...εχω αναγκη απο ηρεμια.......ηρεμια.....χωρισ φασαριες φωνες πιεση...χωρισ να με κατηγορει η ιδια μου η μανα για ολα και να υπποσστηριζει μονο την αδελφη....ολοι νομιζουν οτι επειδη γελαω ειναι ολα οκ με εμενα ...ειμαι η δυνατη..η χαρουμενη κοπελα ....και ομωσ δεν ειναι ετσι...νιωθω οτι θελω να φωναξω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ...

Quote:

---

Originally Posted by ΛΕΑΝΑ

η επιλοχεια καταθλιψη μπορει να εμφανιστει τρεισ μηνες μετα τη γεννα? εγω εωσ τωρα ημουνα σχετικα καλα...ειχα βεβαια τα σκαμπανεβασματα μου αλλα ελεγα οτι ειναι απο τισ ορμονεσ....σημερα ομωσ ειναι διαφορετικα....κανω δουλειες για να ξεφυγει το μυαλο μου...αλλα οταν καθομαι νιωθω θλιψη....ουτε και ο αντρασ μου μπορει να με καταλαβει...νομιζει πωσ αν μου μιλαει θυμωμενα .....στο να μην ειμαι ετσι θα με κανει καπωσ να ξυπνησω..παρτο αποφαση μου λεει η κατασταση ετσι ειναι με τη μαμα σου δεν αλλαζει...νιωθω πιεση.......σημερα του ειπα θα παρω τα παιδια και θα εξαφανιστω......και το εννουουσα νιωθω οτι εχω αναγκη απο λιγη ξεκουραση....ολα αυτα τα προβληματα του τελευταιου καιρου με εχουν χαλασει/...δεν μπορω να πω....ο συζυγοσ οταν ειναι εδω βοηθαει...αλλα εμενα πλεον δεν με ξεκουραζει τιποτα εχοντασ τρια μικρα αγγελουδια...θα ηθελα λιγο απομωνοση μακρια απο ολουσ και ολα μονο με τα παιδια μου ...χωρισ κανεναν κοντα μου...εχω αναγκη απο ηρεμια.......ηρεμια.....χωρισ φασαριες φωνες πιεση...χωρισ να με κατηγορει η ιδια μου η μανα για ολα και να υπποσστηριζει μονο την αδελφη....ολοι νομιζουν οτι επειδη γελαω ειναι ολα οκ με εμενα ...ειμαι η δυνατη..η χαρουμενη κοπελα ....και ομωσ δεν ειναι ετσι...νιωθω οτι θελω να φωναξω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ...

---

απ' όσο ξέρω μπορεί να εμφανιστεί και πέρα απ' τους 3 μήνες. Σίγουρα καλό θάταν ν' απευθυνθείς άμεσα σε ειδικό και
για να ηρεμήσεις και για να νιώσεις καλύτερα, αλλά και για να χειριστείς πιό αποτελεσματικά τα θέματα που σε απασχολούν.

Καλησπέρα Λεάνα μου, πραγματικά κλασσική Ελληνική οικογένεια που πάντα τη πληρώνει το μεγαλύτερο παιδί. Κι εγώ μία από τα ίδια, δεν είχα την ίδια προσοχή με τον μικρότερο αδερφό μου μιας κ εγώ θεωρούσαν πως ήμουν η πιο δυνατή κ τα έβγαζα μόνη μου πέρα. Ώσπου πλεόν κοντεύουν να με τρελάνουν, έχουν κρεμαστεί πάνω μου όλοι, λες κ είμαι εγώ ο γονιός αλλά όταν θέλω βοήθεια, δυσκολεύονται. Ευτυχώς μένω μόνη μου κ δε τους έχω πάνω από το κεφάλι μου τόσο συχνά. Ειλικρινά το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να τους κάνεις πέρα... όπως κάνανε κ με σένα. Εκτός της ζωής τους σε είχανε, κάνε το ίδιο! Κι εγώ το ίδιο προσπαθώ να κάνω, με λίγες ενοχές που κι αυτές θ τις αποβάλλω. Έχεις μια υπέροχη οικογένεια κ ένα σύζυγο να σε στηρίζει, εκεί δώσε όλη σου την ενέργεια. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του κ πρέπει να τις υποστεί. Αι στο καλό πια!!! Μας έχουν γεμίσει με ενοχές κ κόμπλεξ!

Το πιο σημαντικό... μη τη "πληρώσει" η δική σου οικογένεια ηαι οσα κάνουνε η μαμά σου κ η αδερφή σου. Δες το εγωιστικά... Ότι κ να τους πεις, οσο κ να βγάλεις τα παράπονά σου, δε νομίζω να καταλάβουν, εμένα πάντως με χρεώσαν κιόλας όταν τους τα είπα ένα χεράκι. Ζημιωμένη βγήκα, οπότε αν αλλάξει η συμπεριφορά σου απέναντί τους κ σε ρωτήσουν γιατί, να πεις είναι αποτέλεσμα της δικής σας συμπεριφοράς, την αιτία αν σας ενδιαφέρει, ψάξ'τε να τη μάθετε!

Quote:

---

Originally Posted by VickyK

Το πιο σημαντικό... μη τη "πληρώσει" η δική σου οικογένεια ηαι οσα κάνουνε η μαμά σου κ η αδερφή σου. Δες το εγωιστικά... Ότι κ να τους πεις, οσο κ να βγάλεις τα παράπονά σου, δε νομίζω να καταλάβουν, εμένα πάντως με χρεώσαν κιόλας όταν τους τα είπα ένα χεράκι. Ζημιωμένη βγήκα, οπότε αν αλλάξει η συμπεριφορά σου απέναντί τους κ σε ρωτήσουν γιατί, να πεις είναι αποτέλεσμα της δικής σας συμπεριφοράς, την αιτία αν σας ενδιαφέρει, ψάξ'τε να τη μάθετε!

---

εχεισ απολυτο δικιο και το διαπιστωσα μολισ εχτεσ οτι και να ελεγα σε μενα ριχνε το φταιξιμο...μεχρι που μου ειπε οτι εγω ειχα πεταμενη την αδελφη μου γιατι δεν ειχα παει σπιτι τησ εκει που εμενε μακρια......βλεπεισ για μενα πρεπει να ειναι πιο ευκολο που εχω ολοκληρη οικογενεια πισω μου παρα για εκεινη να ερθει να δει τα ανιψια τησ που δεν εχει κανεναν...οταν τησ ειπα τησ μαμασ οτι εγω τα παιδια μου δεν θα τα διαχωριζω ειρωνικα μου απαντησε ναι εσυ να τουσ δωσεισ καλυτερη διαπαιδαγωγηση...τελικο συμπερασμα απο ολα αυτα βγηκα ζη,ιωμενη και πληγωμενη...συμφωνω οτι ετσι πρεπει να κανω αλλα που να βρω τη δυναμη οταν μενει διπλα μου?οταν ωρεσ ωρεσ κατακλυζομαι απο ενοχες απεναντι τησ?για τον τροπο που τησ μιλησα και αν τα λογια μου ηταν σκληρα?πωσ να το αντιμετωπισω ολο αυτο?μεχρι και ο αντρασ μου ,μου τη δινει στα νευρα ...ουτε το σπιτι μου δεν μπορω να φερω εισ περασ...το μονο που θελω ειναι να κοιμαμαι τιποτα αλλο....περιμενω ποτε θα φυγει ο συζυγοσ για να κοιμηθω και οταν ερχεται τα ριχνω στο μωρο οτι ηταν πολυ ανησυχο και δεν με αφησε να κανω δουλειες....αν ειναι δυνατον που με καταντησανε η ιδια μου η οικογενεια..

Εγώ χθες, τους τα ειπα έξω από τα δόντια, είχανε κατεβάσει το κεφάλι κ οι δύο, τσακώθηκα με τον αδερφό μου γιατί θεωρούσε πάντα ΄'οτι είμαι αναίσθητη κ δε με νοιάζει τι συμβαίνει σπίτι αφού πλεόν μένω μόνη μου. Άρχισα να ουρλιάζω, κόντεψα να σπάσω το κοντρολ της τηλεορασης, το κοπάναγα στο τραπέζι, βγήκα εκτός εαυτού αλλά δε γινόταν αλλιώς, με τρέλανε ο πατέρας μου! Όταν έφυγα, σκεφτόμουν να του στείλω μηνυμα συγγνώμη που παραφέρθηκα αλλά λέω... Εκείνοι με φέρανε σ αυτό το σημείο, γιατί είμαι πολύ ήρεμος άνθρωπος από τη φύση μου, θα έπρεπε εκεινοι να μου ζητήσουν συγγνωμη για όλα αυτά που έχω νιώσει, που μου έχουν κάνει...

και εγω καπωσ ετσι νιωθω πολλες φορες τα βραδια με τρωνε οι τυψεις για ολα...μετα λεω οχι εκεινη δεν την νοιαζει για τα εγγονακια τησ και ποσο μαλιστα το μωρο τριο μηνων που εχει να το δει απο μ τεταρτη?και μενουμε και διπλα διπλα...ο συζυγοσ πλεον πολυ θυμωμενοσ με ολα...μου λεει καλημερα καληνυχτα και εξω απ[ο την πορτα...πληγωνομαι οταν το ακουω αυτο αλλα εχει δικιο...δεν θελω πλεον καμια βοηθεια τησ μαμασ σου στο ξεκαθαριζω...και οταν και αν μιλησετε μην τολμησεισ και τησ ζητησεισ οτιδηποτε που θα αφορα τα παιδια μασ θα με βρεισ αντιμετωπο σου...αυτα ηταν τα λογια του εχτες...και η αληθεια ειναι οτι εχει κανει πολλες φορες πισω σε οτι αφορα τη μαμα μου...απλα τωρα ειπε τελοσ ωσ εδω...εγω ωμοσ ποναω για ολα και νιωθω ενοχικα για ολα και ενω προσπαθω να το αποβαλω ολο αυτο δεν μπορω.....με εχουν πιασει ψυχοσωματικα συμπτωματα...νευραλγιες στα δοντια.πονοκεφαλουσ.ανακατ οσουρεσ,γιατι νιωθω οτι πνιγομαι με ολα αυτα και θελω να εξαφανιστω....και πλησιαζουν και τα βαπτισια του μωρου οπωσ και η γεννα τησ αδελφησ....δεν ξερω πωσ να τα χειριστω ολα αυτα....

Καλημέρα Λεάνα μου, ακριβώς ίδια ψυχοσωματικά είχα κι εγώ, ανακατοσούρες (έκανα κ εμετό ένα βράδυ που δε κάνω εύκολα), πονοκεφάλοι, πόνοι στα δόντια κ όλα τα σχετικά, άκουσε όμως, η κατάσταση με τη μαμά σου κ την αδερφή σου δεν αλλάζει, δεν πρόκειται να αλλάξουν, γιατί πρέπει να αλλάξεις εσύ κ να χαλάσεις κ την ισορροπία της δικής σου οικογένειας? είδες, ήδη ο άντρας σου νιώθει αδικημένος! θεωρείς ότι εκείνες νιώθουν ενοχές? για όλα οσα περνάς, για ολα οσα σου έχουν κρύψει? όχι!!! τέρμα οι ενοχές σου! μα δεν έχεις κάνει κάτι! κι εγώ έτσι τις ξεπέρασα, δεν έχω κάνει κάτι εγώ για να νιώθω ενοχές... πρόσεξε τη φάση που βρίσκεσαι γιατι όταν αποβάλλεις τις ενοχές σου με τους δικούς σου, ίσως να έχεις κάνει "εχθρό" σου τον άντρα σου, ξέρεις πως το λέω... κ τότε θα ΄ρθουν άλλες ενοχές... τύπου: γιατί δεν εδωσα σημασιά στη δική μου οικογένεια που παντα με στηριζε, γιατι έκανα πέρα τον άντρα μου... για κάποιους που δε νοιάστηκαν για σενα. Πάρε τα πανω σου, αποφάσισε κ πίστεψέ το ότι πλέον δεν έχεις καμια υποχρεώση στους δικούς σου παρα μόνο στα παιδιά σου κ τον άντρα σου. θα δεις πως θα σταματήσουν όλα τα ψυχοσωματικά κ θα καλυτερέψει κ η σχέση με τον άντρα σου!

μεσα σε αυτο το φορουμ διαβασα πρωτη φορα για τη διπολικη διαταραχη...και μου εχει κολησει οτι ισωσ η μαμα μου πασχει απο αυτην ...γιατι ξερω οτι εχει πολλα θεματα με τα ψυχολογικα τησ...και παιρνει και αντικαταθλιπτικα,,,αλλα πολλα συμπτωματα διπολικησ διαταραχησ ταιριαζει με τη δικη τησ συμπεριφορα...αυτη η σκεψη με εχει τρελανει ....40 μερες εχουν περασει και ακομα δεν μιλαμε ουτε εχει ερθει να δει το μωρο...ολο αυτο με πληγωνει παρα πολυ...βλεπεισ ειναι διπλα μου και η σκε η μου συνεχωσ ειναι εκει...τη δευτερα γιορταζω και αν αυτο ειναι μια ευκαιρια για εκεινη για να με πλησιασει το ξερω οτι δεν θα το κανει...ουτε και η αδελφη μου....που φτασαμε...αραγε τα σκεφτονται οπωσ εγω?σιγα μην τα σκεφτονται....προχτεσ τη νυχτα το μωρακι μου εκλαιγε γιατι ηταν αδιαθετο...και σγημερα ο αντρασ μου μου λεει αποκλειεται να μην ακουσε το μωρο η μαμα σου...και ομωσ δεν ηρθε...τη να πω και τη να κανω εχει και εκεινοσ τα δικια του..

και περασε και η γιορτη μου και περιμενα μια κινηση απο μαμα και αδελφη κατι να δω....η αδελφη με πηρε τηλ λεοντασ μου ενα χρονια πολλα βεβαια δεν περιμενα και τιποτα παραπανω....αδελφες και να μιλαμε με μια τυπικουρα....η μαμα καμια κινηση ουτε τηλουτε τιποτα...τελικα μπορει ενασ γονιοσ να εχει τοσο εγωισμο απεναντι στο παιδι του?το μωρακι μου εχει να το δει 42 μερες και μενουμε και διπλα διπλα...τα μεγαλα παιδια τα βλεπει στο τυχαιο......τελικα οταν λες την αληθεια στουσ γονεις σου για τα συναισθηματα που νιωθεις απεναντι τουσ και τα λαθη που εχουν κανει σε κατακεραυνωνουν ετσι?σαν μανουλα που ειμαι πιστευω οτι αν τα παιδια μου μου επισημαινουν τα λαθη που ισωσ κανω απεναντι τουσ δεν θα κλεινω τα ματια μου και τα αυτια μου αλλα θα επεξεργαζομαι οσα θα μου λενε....δηλ τη σημαινει οτι οταν μια γυναικα γινεται μανουλα δεν κανει λαθη απεναντι στα παιδια τησ?η οτι πρεπει να εχει τοσο εγωισμο που να μην τα παραδεχεται?...εγω γιατι πιστευω οτι τισ περισοτερες φορες τισ ισσοροπιες αναμεσα στα αδελφια οι μαναδες πρεπει να τησ τηρουν και οταν βλεπουν οτι κατι παει λαθοσ στη σχεση που εχουν τα αδελφια να προσπαθει με νυχια και με δοντια να φτιαξει τισ καταστασεισ η εστω να τισ ξεκαθαρισει οσο εφικτο ειναι αυτο...και οχι να παιρνει το μεροσ του ενοσ η του αλλου παιδιου...τελικα και σε αυτο τοσο λαθοσ ειμαι?