καταρρεω για πρώτη φορά....

Σήμερα το πρωί με ξύπνησε ο εγωισμός μου... Η τον ξύπνησα εγώ?? Δεν ξέρω πώς έγινε!!! Πραγματικά απορώ αν είναι δυνατόν να ξεπεράσεις τον μεγάλο σου έρωτα εύκολα κ γρήγορα,η αν αυτό που νιώθω τώρα είναι απλώς κάτι παροδικό.... Ακόμα στενοχωριεμαι που τον έχασα,αλλά...δεν ξέρω,σαν να συνειδητοποίησα ξαφνικά κ απότομα ότι έκλεισε ο κύκλος αυτής της σχέσης κ πρέπει να παω παρακάτω... Εχω τεραστιων διαστάσεων εγωισμό και δεν μπορώ να συνεχίσω να τον παρακαλαω να σηκώσει το τηλ και να μου μιλησει... Δεν είμαι αυτό εγώ..
Ελπίζω απλά να.μην είναι παροδικό,κ να συνεχίσω να αισθάνομαι καλά και ως προς εμένα,και ως προς αυτόν,και ως προς το ότι η όμορφη σχέση μας τελείωσε οριστικα. Ακόμα και έτσι..

Θεοφανια μου,σ αυτα που με ρώτησες. Φυσικά και στα 11 δεν ένιωθα γυναίκα! Και φυσικά δεν υπήρχε καμία σεξουαλική ανάγκη!! Θα ήταν κάπως αφύσικο!! Το μόνο που ξέρω είναι ότι ήταν ένας όμορφος αντρας,που έδειχνε να τον ενδιαφερω! Στα δικα μου παιδικά μάτια βέβαια.. Τώρα που σκέφτομαι όσα γίνονταν τότε,μόνο ενδιαφέρον δεν είχε για μένα! Όσον αφορά το σεξ,δεν ξέρω γιατί το έκανα,και γιατί τον υπακουα τυφλά! Δεν ηξερα τι είναι το σεξ,γιατί γίνεται,πως γίνεται κλπ! Απλά άφηνα τον κύριο να μου μαθαίνει αυτα που δεν ηξερα,παρουσιάζοντας τα βέβαια εντελώς διαφορετικά. Όπως τον βόλευε για να καλοπερασει. Ηξερα ότι κάνω κάτι "περίεργο" που δεν είχα ξαναδεί-ξανακάνει. Υποψιαζομουν ότι ήταν κάτι κακό- αφύσικο,αφού μου έλεγε να προσπαθήσω να μην καταλάβει κάτι η μάνα μου κ να μην της πω τπτ,αλλά προτίμησα να πιστέψω αυτό που έλεγε.. "μην πεις τπτ γι αυτό στις φίλες σου,γιατί θα σε ζηλεύουν όλες. Θα είναι το μικρό μας μυστικό!"
Βέβαια απορώ με τον εαυτό μου κ νιώθω τρελές ενοχές,που άφηνα την ιστορία να συνεχιστεί,ενώ δεν περνούσα καλά ούτε κατά διάνοια,ενώ ο συγκεκριμένος άνθρωπος με κακομεταχειριζοταν κ με πονούσε σωματικά. Ίσως ήμουν απλά ένα ηλίθιο και καθυστερημένο παιδί! Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να με οδήγησε να δείχνω τέτοια ηλιθιότητα και ανοχή!

Quote:

---

Originally Posted by kokkinoskoufitsa

Σήμερα το πρωί με ξύπνησε ο εγωισμός μου... Η τον ξύπνησα εγώ?? Δεν ξέρω πώς έγινε!!! Πραγματικά απορώ αν είναι δυνατόν να ξεπεράσεις τον μεγάλο σου έρωτα εύκολα κ γρήγορα,η αν αυτό που νιώθω τώρα είναι απλώς κάτι παροδικό.... Ακόμα στενοχωριεμαι που τον έχασα,αλλά...δεν ξέρω,σαν να συνειδητοποίησα ξαφνικά κ απότομα ότι έκλεισε ο κύκλος αυτής της σχέσης κ πρέπει να παω παρακάτω... Εχω τεραστιων διαστάσεων εγωισμό και δεν μπορώ να συνεχίσω να τον παρακαλαω να σηκώσει το τηλ και να μου μιλησει... Δεν είμαι αυτό εγώ..
Ελπίζω απλά να.μην είναι παροδικό,κ να συνεχίσω να αισθάνομαι καλά και ως προς εμένα,και ως προς αυτόν,και ως προς το ότι η όμορφη σχέση μας τελείωσε οριστικα. Ακόμα και έτσι..

---

Καλησπέρα, πιστεύω πως στην αγάπη δε χωράνε εγωισμοί κ στο λέω εγώ που ήμουν απίστευτη εγωίστρια κ συνεχίζω να είμαι, του τύπου: Δε θες μια, δε θέλω δέκα κ να κάνω τον άλλο να το πιστεύει, χώρισα όμως ύστερα από 7 χρ. σχέση, έπεσα στα πατώματα, αν σου πω τι έκανα για τον άνθρωπο αυτό που υπεραγαπώ, θα με μουτζώσεις! Ακόμη κ οι φίλοι του δε πιστεύουν τι έκανα. Εν ολίγης: Βρήκε άλλη, παντρεμένη με παιδί, στη πορεία κατάλαβε ότι ήθελε εμένα κ ξαναγύρισε, γύρισα κι εγώ, αυτή όμως δεν ήθελε να χωρίσουνε κ άρχισε να μας απειλεί, το μαθαίνει ο άντρας της, πιάνει εμένα για να μάθει την αλήθεια, καλύπτω εγώ τη γυναίκα του για να μη κάνει κακό στο πρώην φίλο μου, στη πορεία αυτή μας παρακολουθούσε, συνέχισε τις απειλές γι αυτό κάναμε πως χωρίσαμε, μια μερα όμως έρχεται σπίτι του κ με πετυχαίνει εκεί όπου κ μας λεει ότι είναι έγκυος από το πρώην μου, καταλαβαίνεις τι έπαθα... Γκρεμίστηκε ο κόσμος μου... Κρίσεις πανικού, τάσεις αυτοκτονίας ο πρώην μου, χίλια δύο... κ δεν τον άφησα, ήμουν στο πλέυρό του. τελικά ανακάλυψα πως ήταν ψεύτικη η εγκυμοσύνη της αλλά εγω πλέον είχα τελειώσει μέσα μου... είχα εξεφτελιστεί οσο δε παει. Από τοτε ο πρώην μου δε λεει να ξεκολλήσει από δίπλα μου, προσπαθώ να συνεχίσω εγώ, θέλω να είναι καλά, να μη παθει τίποτα, ίσως κ να ήθελα μετά απ όλα αυτα να είμαι μαζί του αλλά θα πρέπει να με κερδίσει. Στα είπα γρήγορα αυτά για να καταλάβεις πως οσο εγωισμό κ αν είχα, το πάτησα γαι κάποιον που αγαπούσα κ αγαπώ πολύ! Αν πραγματικά τον θες κ πιστεύεις πως αξίζει αυτός ο άνθρωπος... κάνε κάτι. Μην αφήσεις να σου φύγει από εγωισμό, γιατι θα κοπανιέσαι μετα. Όπως ο πρώην μου... Δεν αργεί να ραγίσει το γυαλι κ δύσκολα ξανακολλάει!!!

Ρε βικακι προσπάθησα....! Θα μου πεις,προσπαθησες δύο μέρες κ αυτό ήταν?? Απλά δεν αντέχω παραπάνω! Δεν εχω τα ψυχικα αποθέματα για άλλη προσπάθεια! Ήδη νιώθω ότι εχω πέσει πολύ χαμηλά μετά από τόσα παρακαλια.... Ακόμα κ να ξαναειμαστε μαζί μετά από αυτα,νομίζω ότι θα το κάνει επειδή με λυπήθηκε,κ όχι επειδή θα το θέλει! Κ εκτός αυτού,θα με θεωρεί δεδομένη κ θα είμαι πολύ ευάλωτη απέναντι του....

Quote:

---

Originally Posted by kokkinoskoufitsa

Ρε βικακι προσπάθησα....! Θα μου πεις,προσπαθησες δύο μέρες κ αυτό ήταν?? Απλά δεν αντέχω παραπάνω! Δεν εχω τα ψυχικα αποθέματα για άλλη προσπάθεια! Ήδη νιώθω ότι εχω πέσει πολύ χαμηλά μετά από τόσα παρακαλια.... Ακόμα κ να ξαναειμαστε μαζί μετά από αυτα,νομίζω ότι θα το κάνει επειδή με λυπήθηκε,κ όχι επειδή θα το θέλει! Κ εκτός αυτού,θα με θεωρεί δεδομένη κ θα είμαι πολύ ευάλωτη απέναντι του....

---

Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες... κι εμένα μετά από πολύ καιρό μου παραδέχτηκε ότι με είχε δεδομένη, πράγμα που είναι λάθος αλλά το καταλαβαίνουν αργα. Ίσως αν πάρει λίγο χρόνο να σκεφτεί κι εκείνος καλυτερα. Γράψτου αν θες ενα γραμμα όπου δε θα υπάρχει ίχνος εγωισμού, παρα μόνο λόγια αγάπης. Το γράμμα δε μπορεί να το διακόψει όπως το διάλογο, μπορεί να το διαβάσει πολλές φορές, μπορεί να επεξεργαστεί πολλά. Έτσι κάνω εγώ συνήθως... Μη νιώθεις άσχημα που παρακαλάς, σημαίνει ότι καταλαβαίνεις τι χανεις κ το κυνηγάς, τουλάχιστον να είσαι ήσυχη ότι εσυ προσπάθησες! Να του δώσεις να καταλαβει οτι μπορει να προχωρήσετε στη ζωη σας, δε τελειώνει ο κόσμος αλλα΄δε θες να τελειωσεις κατι πριν το προσπαθησεις γιατι για σενα αξίζει, έτσι ωστε να καταλάβει ότι ναι μεν μπορει να πας παρακατω αν τελειωσει οριστικα αλλά δε το βαζεις κ κάτω αν δε κανεις τις προσπαθειες σου. Περάσατε πολλά, δε ξέρω ποσο ευκολα τελειωνει μια τετοια σχεση... Αγαπη θα υπαρχει παντα..

Και το γράμμα του το έγραψα,χωρίς κανένα εγωισμό,φόβο,κλπ. Μια εξομολόγηση εκ βαθέων,με όσα πραγματικά νιώθω...
Φυσικά κ δεν τελειώνει τόσο γρήγορα μια τέτοια αγάπη,ίσως και ποτέ... Απλά,όσο κ να θέλεις τον άλλον,αν δεν υπάρχει ανταπόκριση κ από την άλλη πλευρά,δε βγαίνει κάτι... Το μόνο που μπορώ να κάνω πλέον είναι να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά,κ να τον παρω κανένα τηλ σε 1,2,3 εβδομάδες να δω τι κάνει... Και θα δείξει. Αν θελήσει να επικοινωνήσει μαζί μου μέχρι να το ξανακάνω εγώ,ξέρει που να με βρει...
Απλά δεν ξέρω αν,μετά από τόσο χαμηλά που έπεσα αυτές τις μέρες,θα μπορέσω να ξαναπροσπαθησω μαζί του,ακόμα κ αν τελικά αποφασίσει ότι το θέλει κ αυτός...

εμενα παντως μ φαινεσαι πολυ ισορροπημενη!
Φαινεται να εχεις καταλαβει πολλα ,αν και συμφωνω με τα κοριτσια για την αιτια...
Το γεγονος οτι δεν θες να παρακαλας γτ νιωθεις να εξευτελιζεσαι,σημαινει οτι σημερα με τιποτα δεν θα ελεγες τα "ναι" του παρελθοντος!
τελειο δεν ειναι αυτο?

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

εμενα παντως μ φαινεσαι πολυ ισορροπημενη!
Φαινεται να εχεις καταλαβει πολλα ,αν και συμφωνω με τα κοριτσια για την αιτια...
Το γεγονος οτι δεν θες να παρακαλας γτ νιωθεις να εξευτελιζεσαι,σημαινει οτι σημερα με τιποτα δεν θα ελεγες τα "ναι" του παρελθοντος!
τελειο δεν ειναι αυτο?

---

Συμφωνώ για τα "ναι" του παρελθόντος και είναι υπέροχο απλά κάποιες φορές μπορεί να πούμε το "όχι" σε κάποιον που αξίζει. Σίγουρα είναι υπέροχο όταν πλεόν καταλαβαίνεις ότι μπορείς να σταθείς στα ποδια σου κ ότι ο κόσμος συνεχίζεται κ μετά από ενα χωρισμό, απλά λέω... ίσως καμιά φορα, από φόβο ή εγωισμό χάνουμε ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν. Κι εγώ πραγματικά είμαι εγωιστρια, αυτη είναι η άμυνά μου για να μη πονάω αλλά εξεφτελίστηκα κι εγώ, έπεσα χαμηλά κ έμαθα κάτι από αυτό. Μακάρι κάποια πράγματα να τα καταλαβαίναμε κατευθείαν, όπως γίνεται όταν είμαστε "απ΄έξω " από το χορό κ τα βλέπουμε αντικειμενικά.

Ναι,μπορεί κάποιες φορές να λέμε το όχι σε άτομα που αξίζουν πολλά,αλλά... Αξίζουν πολλά άνθρωποι που σε βλέπουν στα πατώματα για χάρη τους,κ σε αφήνουν εκεί κάτω απλά κ μόνο για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους,πατώντας άτσαλα πάνω στον δικό σου? Για να πάρουν την επιβεβαίωση ότι τους θέλεις κ τους αγαπάς?? Πόσο ανθρώπινο μπορεί νσ είναι αυτό?? Και τελικά μετά από όλα αυτα να αποδειχτεί πως δεν άξιζε? Αυτό το ρίσκο δε μπορώ να παρω,το φοβάμαι... Έκανα το πρώτο βήμα,το δεύτερο,το τρίτο και το τέταρτο! Και είμαι διατεθειμένη να κάνω κ άλλα! Αρκεί να μου δώσει κ αυτός ένα πάτημα! Μια αναπάντητη,ένα sms,ένα τηλ,κάτι! Χωρίς μια ένδειξη,μικρή,ότι θέλει να ξαναπροσπαθησουμε,δε μπορώ να συνεχίσω να σερνομαι,να περιμένω,κ να ελπίζω ότι ίσως μια μέρα με λυπηθεί κ θα ρθει νσ μου δώσει αγκαλιτσα!! Δε μπορώ να ζητιανευω για αγάπη!! Εγώ έδωσα τη δική μου απλόχερα,γιατί ήθελα κ μου το "έβγαζε" αυτός ο άνθρωπος... Αν αυτός δεν θέλει,δεν μπορεί η δεν έχει άλλη αγάπη για μένα,τελείωσαν όλα. Ίσως τώρα θέλει το χρόνο του. Οκ,δε λέω ότι αύριο θα βρω τον επόμενο,ούτε όμως θα κλειστώ σπίτι νσ περιμένω τηλ,με κλάματα,χαρτομαντηλα,σοκολ ατακια κ τον ώμο της κολλητης... Απλά,αν επιδιώξει να επικοινωνήσει μαζί μου,θα είμαι ανοιχτή σε μια συζήτηση...

Εντάξει, αφού έκανες τις κινήσεις σου, καιρός να κάνει κ εκείνος τις δικές του. Εσύ έκανες αυτό που πίστευες, αν θέλει να συνεχίσει έτσι εκείνος, επιλογή του, τουλάχιστον εσύ θα κοιμάσαι ήσυχα. Φυσικά κ δε θα τσαλαπατήσουμε τελείως τον εγωισμό μας, αυτό εννοούσα, ότι εσύ έκανες αυτό που πίστευες, δε θα παρακαλάς συνέχεια, όχι μόνο θέμα εγωισμού αλλά αυτοσεβασμού!

-Αν σε αγαπάει, δε θα αντέξει πολύ και θα εμφανιστεί μπροστά σου.
-Αν, πάλι, σε αγαπάει αλλά δεν εμφανιστεί, σημαίνει ότι οι λόγοι που
σου έγραψε είναι πραγματικοί, οπότε κάτι ξέρει περισσότερο και
καλύτερα και για σένα να μείνετε χωρισμένοι.
-Αν δε σε αγαπάει, απλώς ήθελε να σε στείλει, οπότε καλύτερα που
δε θα φανεί, έτσι κι αλλιώς.

Επομένως ό,τι και να γίνει, θα είναι το σωστό και θα γίνει από μόνο του.
Αρκεί εσύ να περιμένεις δέκα μέρες και να δεις τι θα γίνει, δε χρειάζεται
να κάνεις κανένα βήμα.

Λοιπον παιδιά..... Άκυρο το θέμα μάλλον... Ξύπνησα που λέτε σήμερα,ήρθα πανεπιστήμιο, και μέσα σε τρεις ώρες κανόνισα να παω για καφέ με έναν φιλο μου,με κάλεσαν σε μια ποντιακή βραδιά, σε ένα άλλο ανοιχτό πάρτι κάποιων φοιτητών, εκδρομή σε παραθαλάσσιο μέρος με φίλους, και δεν ξέρω κ εγώ τι άλλο... Πράγματα που όσο είχα σχέση δεν θα τα διανοουμουν καν... Γιατί ούτε να βγαίνω μπορούσα,γενικότερα,ούτε να συναναστρεφομαι με άντρες,ειδικότερα,λόγω γκρίνιας....
Νιώθω πολύ καλά που είμαι πλέον ελεύθερη να κάνω αυτα που θέλω με τους φίλους μου χωρίς να αγχωνομαι πως θα του πω ότι κάπου θέλω να παω κ να φοβάμαι για την αντίδραση κ τον τσακωμό που θα ρθει.... Είμαι πολύ καλά!!!!!!

Μπραβο Κοκκινοσκουφιτσα μου, χαιρομαι που εισαι καλα κοιτα να περνας καλα κ να κοιτας τον εαυτο σου

Κοκκινοσκουφιτσα,κανε αυτο που σε κανει να νιωθεις καλυτερα....εσυ κανονιζεις την ζωη σου.

Εγώ να δεις χαρά!!! Φαντάσου ότι μου είπε φίλος να παω σπίτι του να διαβάσουμε.μαζί,κσι μου έκανε εντύπωση που ειπα αμέσως το ναι,χωρίς να νιώσω πρώτα φόβο-αγωνία-τύψεις-στενοχώρια-άγχος-ενοχές..... Είχα ξεχάσει πως είναι ανεξαρτησία,και....ομολογώ πως μου αρεσειιιι.......!!!! :-) :-)