Printable View
Σκέψου πόσα χάνεις από το δώρο της ζωής που σου έχει δωθεί, αν συνεχίσεις έτσι... Είναι κρίμα και για σένα και για αυτούς που σε αγαπούν. Και το ξέρεις ότι σε αγαπούν και δεν είσαι μόνη σου.
Βρες τη δύναμη και σήκω! Κοίτα το μέλλον. Γινε ξανά ευτυχισμένη.
(Νομίζω ότι υπάρχουν κάποια κέντρα που έχουν προσιτές τιμές για ψυχανάλυση κλπ, κυρίως στους διάφορους δήμους.)
kuxumuxu το άκουσα το κομμάτι που μου είπες..όμορφο...και πόσο δίκιο έχεις , με εκφράζει τοσο..
Frini, διαβάζοντας την ιστορία σου ένιωσα απόλυτα κι εσένα και τον πρώην σύζυγο. Ξέρω πως είναι να αγαπάς βαθιά έναν άνθρωπο σε μια σχέση ζωής, αλλά και πώς είναι να ερωτεύεσαι και να ανατρέπονται όλα. Κι όταν μια σχέση τελειώσει, το συναισθηματικό δέσιμο, οι αναμνήσεις και ο πόνος, δεν τελειώνουν τόσο εύκολα. Όμως αυτή τη στιγμή, μια σχέση που όσο κράτησε είχε τόσο όμορφα στοιχεία (κι όχι μόνο τη συνεξάρτηση), τώρα συντηρείται από τα συναισθήματα που λογικό είναι να υπάρχουν, αλλά κυρίως από τις ενοχές.
Κι αυτό είναι πολύ κρίμα. Γιατί αυτό, είναι πραγματική παρακμή, πολύ χειρότερη από την όποια παρακμή (αν υπήρξε) που σας έφτασε στο χωρισμό. Και γιατί κανένας σας δεν έχει έτσι τη δυνατότητα να ξανανιώσει ευτυχισμένος και πλήρης. Εάν υπήρχε προοπτική ή επιθυμία επανασύνδεσης στο εδώ και τώρα, οι μεταξύ σας διάλογοι θα είχαν ίσως νόημα. Μα τώρα, καλό θα ήταν να σταματήσουν εντελώς. Σίγουρα τρόπος θα υπάρχει, έτσι δεν είναι? Απ' τη μια με τις δυνατότητες της τεχνολογίας κι απ' την άλλη με τη δική μας θέληση. Εκείνος για χ λόγους αποζητά μια ανταπόκριση, που είναι εφικτή μόνο αν πατήσει στις ενοχές σου. Χρειάζεται να σταματήσει να βρίσκει έδαφος. Κι ίσως κάποια στιγμή υπάρξει ένα πιο γόνιμο έδαφος για μια πιο ανάλαφρη σχέση μεταξύ σας.
Τώρα όμως αυτό δεν είναι εφικτό. Όσο κι αν είναι δύσκολο, βάλε ένα χ και κλείσε κάθε παράθυρο επικοινωνίας. Εκτός αν το έχεις τόσο ανάγκη. Το έχεις? Μήπως στην τωρινή σου σχέση σου λείπει η συνεξάρτηση? Μήπως αναπολείς τον ιδιαίτερο δεσμό που είχατε και την πλευρά του εαυτού σου που εξέφραζες μέσα σε αυτό? Σκέψου τα, κι αν στην νέα σχέση που ζεις είσαι, ή θα μπορούσες να είσαι χαλαρή και χαρούμενη (αν της έδινες μια πραγματική ευκαιρία να λειτουργήσει μόνη της, χωρίς τη συνεχή παρουσία του πρώην συντρόφου), τότε κόψε κάθε επαφή. Γιατί έτσι, είσαι και με τους δύο και μαζί και χώρια (άσχετα με το με ποιον ζεις) και με έναν εαυτό που διασπάται κι υποφέρει.
Μπορεί να είμαστε οι δυνατοί χαρακτήρες που ξερουμε να χειριζομαστε καταστάσεις και αυτοι στους οποίους άλλοι θα τρέξουν για συμβουλή και στήριξη στα δύσκολα τους. Όμως είμαστε και από αυτούς που έχουν τις μεγαλύτερες πτώσεις στη ζωή, από αυτούς που κάνουμε τις χοντρές γκάφες λες και θόλωσε ο νους μας. Σ αυτο μας οδηγει είτε η χαμηλή αυτοεκτίμηση που δεν ανταποκρίνεται στη δυναμη που πραγματικα εχουμε όμως ειναι αυτη που μας καθοδηγει είτε η η δύναμη μας, ότι ειμαστε ικανοί που μας οδηγει σε επιπόλαιες επιλογές με ζημια για εμας και για άλλους. Κι ετσι βρισκόμαστε προ τετελεσμένων γεγονότων, μας κατατρωει τοτε ο πόνος, η απόγνωση. Τοτε ειναι που τρεχουμε να τα μπαλώσουμε, να βρεθουμε δλδ στο πριν συμβουν όλα αυτα. Εκεί ειναι που εχουμε αναγκη από δυνάμεις. Τον τροπο πως να βγουμε απ τον κυκεωνα τον ξερουμε. Τις δυναμεις τις εχουμε μεσα μας. Πρεπει να βρουμε το κουραγιο να ξεκινησουμε. Φρυνη, να βρεις αυτες τις δυναμεις για τις οποιες μιλας, που σε θαυμαζαν όπως λες οι άλλοι μεχρι τα 30 σου που μετα σου συνεβησαν όλα αυτα, υπαρχουν μεσα σου. Απ εκει να ξεκινησεις, εκει θα βρεις τις δυναμεις για να ηρεμήσεις, να βρεις λιγη αισιοδοξια και θαρρος και να πάρεις σωστες αποφασεις για σενα και τους γυρω σου και από αυτα που περασες πολλά μπορεις να διορθωσεις, φτανει να το πιστεψεις και να το παρεις αποφαση.
Ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σας.
Πραγματικά Μαρίνα, αυτό που ζούμε εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα είναι μία παρακμή, ούτε η στην πιο νοσηρή μου φαντασία...Θα υπήρχε ίσως δυνατότητα επανασύνδεσης κάποια στιγμή-μας ένωναν περισσότερα απ' όσα μας χώρισαν-όμως αυτά που επακολούθησαν τον χωρισμό, εξευτέλισαν ότι όμορφο είχαμε.Κανένα επίπεδο δεν μπόρεσε να κρατηθεί αν και ήμασταν υπέρμαχοι του.
Έχω ανάγκη την συγχώρεση του, ίσως για αυτό ανταποκρινόμουν κατά διαστήματα στα μηνύματα του, έχω ανάγκη να τον νιώσω λίγο καλά για να μπορέσω να προχωρήσω.
Τον νοιάζομαι , δεν μπορώ να ηρεμήσω όταν ξέρω ότι είναι με ηρεμιστικά, στα χαμένα , μετά από ενάμισυ χρόνο..
Προσπαθώ να δώσω στην τωρινή μου σχέση ευκαιρίες γιατί πραγματικά το αξίζει, όμως η σκιά του πρώην μου βρίσκεται πάντα ανάμεσα μας και πληγώνει και τους δυο μας.
Είμαστε και οι τρεις μας ουσιαστικά βαθεια πληγωμένοι από ότι έχει συμβεί..Και τρία χρόνια μετά, βρίσκομαι ακόμα μιση εκεί και μιση έδώ.
Ιωάννη , να σε διορθώσω αν και ίσως δεν έχει πολύ σημασία, αισθανόμουν δυνατή και σίγουρη μέχρι και πριν 3 χρονια ως τα 42 μου.Και όχι δεν πιστεύω ότι έχω θέμα χαμηλής αυτοεκτίμησης..προφανώς όμως υπήρχε ένα ανεξερεύνητο κομμάτι του εαυτού μου το οποίο καλούμαι τώρα, έστω και καθυστερημένα να ψάξω. Να προσθέσω ότι δεν είχα και μεγάλη ερωτική εμπειρία , ο τωρινός είναι ο τρίτος μου σύντροφος, και τους δύο προηγούμενους τους είχα παντρευτεί. Να συμπληρώσω δε, ότι με τον πρώτο ήμουν από τα 14..όταν έμεινα έγκυος στον γιο μου ήμουν φοιτήτρια.Ίσως και αυτό να παίζει κάποιο ρόλο.
Όλο αυτό με βρήκε απροετοιμαστη, πίστευα ότι με τον άντρα μου θα είμαστε μαζι για πάντα, ήμασταν αγαπημένοι παρόλα τα προβλήματα και δεν πίστευα ποτέ ότι κάποιος τρίτος θα μπορούσε να με συγκλονίσει τόσο ώστε να τα γκρεμίσω όλα.
Ότι βίωσα τα τελευταία τρία χρόνια ανέτρεψε όλη τη ζωη μου και ότι πίστευα ..Μέμφομαι τον εαυτό μου για αυτήν την ασυνέπεια .Ξέρω ότι στην ηλικία που βρίσκομαι θα έπρεπε οι αξίες μου να έχουν σταθερότητα και ουσια.
Προσπαθώ να βρω τις δυνάμεις μου, προσπαθώ να υποστηρίξω τις επιλογές μου, καλές ή κακές, ν' απεγκλωβιστώ, να ξαναδώ τη ζωή με αισιοδοξία. Όσο νιώθω όμως ότι από δικές μου ενέργειες πλήγωσα τόσο τον άνθρωπο που αγαπούσα και γκρέμισα το σύμπαν του, δεν μπορώ να λυτρωθώ..Όσο τον βλέπω να έχει γίνει αγνώριστος, με το μυαλο θολωμένο, να έχει ξεπεράσει κάθε όριο αξιοπρέπειας, νιώθω ότι αυτό είναι δικό μου δημιουργημα και δεν μπορώ να το συγχωρέσω στον εαυτό μου.
Την άλλη βδομάδα παίρνουμε διαζύγιο και αν και ξέρω ότι πρέπει να γίνει, με πονάει, γιατί σημαίνει το οριστικό τέλος για το οποίο προφανώς δεν ήμουν έτοιμη.
Ευχαριστώ παιδιά
Void, Τι εννοείς ανθρωπάρια είμαστε όλοι?Quote:
Originally Posted by void
Ξέρεις τι σημαίνει ανθρωπάριο?
Είναι υποτιμητική σαν λέξη...εγώ το εξέλαβα σαν "ανθρωποι με αδυναμίες":)
Οι λέξεις έχουν σημασία.
Ευτελής και τιποτένιος σημαίνει.
Frini η απόφαση είναι δικιά σου.
Η αμφιβολία του μισή εδώ και μισή εκεί την νιώθεις και την βιώνεις εσύ.
Αναφορικά με το "ξέρω ότι στην ηλικία που βρίσκομαι θα έπρεπε οι αξίες μου να έχουν σταθερότητα και ουσία" φρονώ ότι και μόνο η αυτοκριτική σου δεικνύει άνθρωπο με αξία και ευαισθησίες.
Η συγχώρεση έχει να κάνει με σένα.
Εσύ πρέπει να συγχωρέσεις τον εαυτό σου αφού νιώθεις την ανάγκη να το κάνεις.
Δεν νομίζω ότι θα σε συγχωρέσει ποτέ βαθιά και ειλικρινά γιατί άπτεται σε θέμα ηθικής για αυτόν.
Το παρελθόν όμως είναι παρελθόν και δεν υπάρχει.
Εν προκειμένω υπάρχει μόνο ως ενοχή από την οποία πρέπει να απεμπλακείς γιατί θα σε τρώει συνέχεια.
Λάθη κάνουμε όλοι.
Η σχέση όμως είχε αίτια και αιτία.
Εσύ την ξέρεις.
Στάθμισε τα πραγματικά περιστατικά και σκέψου λογικά όχι συναισθηματικά.
Και να θυμάσαι οι κανόνες στη ζωή αλλάζουν συνεχώς.
Φρύνη μου δεν είναι ο αρμόδιος να σου δώσει... συγχώρεση :) Και κυρίως, δεν είναι έτοιμος, ούτε πρόκειται να γίνει μεσα στο πλαίσιο που συντηρείτε. Δεν είσαι όμως υπεύθυνη για το ότι έχει ξεπεράσει κάθε όριο αξιοπρέπειας και γυροφέρνει στα ίδια και τα ίδια. Μπορεί αν δεν είχε πληγωθεί να μην εξέφραζε ποτέ αυτή την πλευρά του, όμως είναι μια δική του πλευρά κι όχι ένα εξ' ολοκλήρου δικό σου δημιούργημα.
Καλό είναι βέβαια η ανανέωση κι η αναθεώρηση του καθενός να γίνεται με ευαισθησία προς τους άλλους, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να σταματήσει η ροή των πραγμάτων, όταν μέσα μας υπερισχύει η ανάγκη για κίνηση. Κι ανεξερεύνητα κομμάτια έχουμε όλοι, ανεξαρτήτως του πλήθους των εμπειριών, όσο ζούμε ανακαλύπτουμε εμάς, τους άλλους, τη ζωή. Δεν υπάρχει κάποια ηλικία που αυτό σταματά. :)
Σας ευχαριστώ πολύ παιδια για τη βοήθεια:)να είστε καλά...
Φρύνη, καλά έκανες και πήγες με άλλον άνδρα. Δεν είχες ξέρεις όλη την ευθύνη για να πηγαίνει καλά η σχέση με τον πρώην σου. Κι όμως εσύ σηκώνεις όλες τις τύψεις κι ο κύριος στέλνει τα μηνύματα. Γράφτου ένα να πα να κουρευτεί. Πάψε να σε μαστιγώνεις για να ξαλαφρώνουνε οι άλλοι στην καμπούρα σου. Εμ, πώς κοπέλα μου να είσαι ευτυχισμένη στη νέα σου σχέση που κουβαλάς της Κασιανής το τριώδιο? (έτσι το λένε?) Ναι, είσαι η περιπεσούσα γυνή, αααχ κατέστρεψες τον άνθρωποοο, πάει, δε θα του ξαναματασηκωθείιιι.
Υστερίες και μικροαστισμοί. Κανένας δεν πέθανε, και αυτός που κάνει ότι πέθανε το κάνει γιατί εσύ πιστεύεις ότι τον πέθανες. Βάλε το θυμό σου να δουλέψει επιτέλους.
και τωρα να τι θυμηθηκα:
«Κανείς δεν πεθαίνει ποτέ από θανατηφόρες αλήθειες στις μέρες μας – υπάρχουν πάρα πολλά αντίδοτα»
Irvin Yalom– “Όταν έκλαψε ο Νίτσε”
καλά έκανες και το εξέλαβες έτσι Φρύνη γιατί έτσι ακριβώς το εννοούσα.Quote:
Originally Posted by Frini
Ας χαλαρώσουν μερικοί μερικοί λέω εγώ.
Kάπου στη μέση είναι η αλήθεια..ποτε δεν θα έλεγα στον εαυτο μου "καλά έκανες ότι έκανες".
Οκ, οι σχέσεις αληθινής ένωσης είναι εκείνες που διατηρούν το φυσικο δικαίωμα ανά πάσα στιγμή να διαλυθούν, θεωρώ όμως ότι θα πρέπει να είμαστε ειλικρινεις σ' αυτές.
Θα μου πεις ..καμια φορά στην πράξη το χάνουμε...
Και λιλιαν μια και έγραψες για Νίτσε (το έχω διαβάσει) ο ίδιος έχει πει "Μ' αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθειά απ' την πληγή του"