τροποι-ασχολιες για χαλαρωση-βοηθεια

Κόρμαν, σε καταλαβαίνω ρε. Και γω έχω βασανιστεί όχι λίγο από διάφορα ανά καιρούς. Αλλά περνάνε, αυτό είναι σίγουρο. Είναι βασανιστικά αλλά δεν είναι αιώνια, αρκεί να το πάρεις αλλιώς. Και θέλει και μία αλλαγή του τρόπου σκέψης πάνω σε ζητήματα. Καταλαβαίνω και την οργή και τον θυμό σου. Και ξέρω πως δεν είναι καθόλου εύκολο να ζεις με αυτό. Νιώθεις ίσως πως ζεις "ζωή μισή" ?
Αυτό το ευέλικτα που έγραψες είναι ουσιώδες! Και η σκέψη σου να γίνει πιο ευέλικτη μπορεί με τον καιρό. Μη σου βάζεις στενά όρια χρονικά, και μη σε πιέζεις να είσαι σωστός. Να είσαι φοβισμένος δεν πειράζει. Η λύση του φόβου είναι μέσα στον ίδιο τον φόβο. Αν αντέχεις το φόβο, ο φόβος ελευθερώνει κιόλας. Είναι λιγάκι οξύμωρο, αλλά έτσι συμβαίνει. Οι γονείς σου πώς σκέκονται απέναντί σου γενικά? Γιατί λες ότι τα βάζεις μαζί τους? Είναι απλά ένα ξέσπασμα συναισθημάτων που κοχλάζουν και βρίσκουν στα κοντινότερα άτομα μια διαφυγή ή έχεις δίκιο εν μέρει? Τους τα έχεις δηλαδή μαζεμένα?

Είναι απλά ένα ξέσπασμα συναισθημάτων που κοχλάζουν και βρίσκουν στα κοντινότερα άτομα μια διαφυγή .αυτο ακριβως.

Α. Τότε μπορείς να σου συγχωρείς και το θυμό σου φαντάζομαι κάποιες φορές. Δηλαδή να μη σέρνεις και αυτόν στο υπάρχον φορτίο. Όμως εξήγησέ τους αν δεν το έχεις κάνει πως αυτό που βιώνεις είναι ζόρικο και σου έχει πέσει μπόλικο καθώς είναι φυσικό και αυτό σε έχει επιβαρύνει και σε θυμώνει. Μια ειλικρινή συγγνώμη δηλαδή θα βοηθήσει και σένα να ξεφορτωθείς τύψεις και αυτούς να έχουν κουράγιο να σε στηρίζουν δίχως να στο κρατάνε μανιάτικο.

Κορμαν πρεπει να κανεις κατι για την ζωη σου.Μην βουλιαζεις περισσοτερο.
Αν θυμαμαι καλα εκανες και συνεδριες σε ψυχολογο.Συνεχιζεις ή σταματησες?

Γειά σου Korman δοκίμασες με τήν άσκηση να κάνεις να ξεχνιέσαι δέν είδες όφελος ? η γυμναστική ηρεμεί το σώμα και χαλαρώνεις η αλήθεια έιναι ότι με ενδιαφέρει και μένα και σκέφτομαι να αρχίσω πάντα ξεκινούσα με διάθεση όσες φορές ξεκίνησα να πάω σε περιόδους που δέν είχα το πρόβλημα αλλά μετά τόν μήνα τα παρατούσα . Σκέφτομαι να ξεκινήσω και εγώ εκτός από τούς γνωστούς λόγους που πάει κανείς προσπάθεια αφού χρειάζεται από εμάς αυτήν την άσπρη μέρα πότε θα δώ δεν ξέρω μονο . Άνεργη είμαι και το οικονομικό είναι ένα θέμα δέν θα ψάχνω δικαιολογίες όμως να αποφεύγω συνεχώς μια κατάσταση που βγαίνει στήν καθημερινότητα μου και να τήν εμποδίζει . Στήν μάνα μου δεν ανοίγω κουβέντα πολύ γιατί καταλαβαίνω πως στεναχωριέται και αυτό που επαναλαμβάνει συνεχώς είναι ότι έιμαι απαθής δεν έχω καταβάλει προσπάθεια 19 μήνες που τό έχω αυτήν την διαταραχή έχω μία φίλη η κολητή μου που το ξέρει το προβλημά μου και της μιλάω που και που .

κανω ποδηλατο... δε χαλαρωνω ιδιαιτερα,κουβαλαω πολλα στο κεφαλι καθως σκεφτομαι συνεχεια(ειδικα τωρα)το θεμα ειναι δυσκολευομαι πολυ γενικα με τη διαταραχη...προσπαθω αλλα ξαναγυριζω πισω...εσυ το εχεις 19 μηνες ενω εγω χρονια...εμενα οι δικοι μου φιλοι βαριουνται οταν τους μιλαω,τι να λεμε τωρα...για αυτο και βγαινω μονος μου.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Κορμαν πρεπει να κανεις κατι για την ζωη σου.Μην βουλιαζεις περισσοτερο.
Αν θυμαμαι καλα εκανες και συνεδριες σε ψυχολογο.Συνεχιζεις ή σταματησες?

---

συνεχιζω συνεδριες και η ψυχολογος λεει οτι προσπαθω πολυ...απλα πηρα λιγο ατσαλα τα φαρμακα τον τελευταιο καιρο(δεν ειχα κ αγχολυτικα) τωρα εχω τα συμπτωματα...δε ξερω συνηθισα και μονος μου τον τελευταιο καιρο...δε θελω κανεναν.

Μπορείς να βγαίνεις μαζί τούς αλλά να μήν το συζητάς συνέχεια θα κάνει καλό και σε σένα να μήν είναι κολημένο το μυαλό σου εκεί όλο πές πώς δέν αντιμετωπίζεις τίποτα ξέρω δύσκολο ακούγεται μήν δείνεις σημασία στήν αρχή τα πρώτα συμπτώματα σκεφτόμουν γιατί να το έχω δέν σταματάει να ηρεμήσω αλλά με τόν καιρό το ξέχασα κάπως . Από δουλειά ψάχνεις ? μόνιμες τώρα δέν υπάρχουν έστω προσωρινά τουλάχιστον να φεύγεις από το σπίτι

υπαρχει αντισταση με τη δουλεια...εχω μαθει 2 τεχνες (δεν υπαρχει αναλογη δουλεια βεβαια) αλλα μου ερχονται τα αναλογα συναισθηματα του τοτε...προσπαθω να φτιαξω το τωρα μου.ημουν καλα ρε παιδια τι εγινε παλι ρε γμτ...ψαχνω για δουλεια αλλα φοβαμαι γενικοτερα...οι σκεψεις με μπερδευουν.

http://help-net.gr/

Πάρε τηλέφωνο σε καμιά γραμμή του help-net και μπορεί να σε βοηθήσουν.
Σε αυτό το link που σου έδωσα, δες εκεί τα τηλέφωνα που έχει.

μπα,προτιμω την ψυχολογο μου...ευχαριστω παντως.

Quote:

---

Originally Posted by korman709

μπα,προτιμω την ψυχολογο μου...ευχαριστω παντως.

---

Τίποτα.

Αφού έχεις ψυχολόγο, δε χρειάστηκε να κάνεις ολόκληρο θέμα στο e-psychology (όχι ότι απαγορεύεται, απλά δεν ήταν αναγκαίο έχει μεγάλη διαφορά) γιατί η ψυχολόγος σου, θα σε βοηθήσει πολύ καλύτερα από εμάς

γιατι να μην κανει το θεμα εδω ? ενοχληθηκε κανείς ?

korman709, πολλοί έχουμε πολύ άγχος
και ιδεοληψίες, πανικούς και αδυναμία συγκέντρωσης
σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό,
και φοβόμαστε όλα αυτά που περιγράφεις
-μην έρθουμε αντιμέτωποι με σχέσεις
(οι σκέψεις κι οι φόβοι
"ποιος θα με ανεχτεί χωρίς λεφτά και με σκατά ψυχολογία"
είναι 100% λογικοί και δικιολογημένοι),
αδυναμία εύρεσης δουλειάς
ή ανασφάλεια για οτιδήποτε υπάρχει-
αλλά κι η δύναμη του μυαλού είναι μεγάλη
για να βρούμε μια ισορροπία.
Πάνω απ' όλα προσπάθησε να απασχολείς με κάτι το μυαλό σου
και μάλιστα προς ποια κατεύθυνση θα βρεις χρήματα μέσω εργασίας,
μια τέχνη π.χ. (δημόσια ΙΕΚ)
ή πήγαινε σε κάποιο μάστορα μαθητευόμενος.
Άρχισε το ψάξιμο σιγά σιγά για να βγεις από την αδράνεια,
γιατί για μένα τουλάχιστον
η χαλάρωση δεν έρχεται αν δε φροντίσουμε
και δε λύσουμε πρακτικά ζητήματα.
Σε τέτοια κατάσταση
κανείς μας δεν είναι ευχάριστος στους άλλους,
δε φταις εσύ γι αυτό.
Μήπως για τη μείωση των πολλών χαπιών
θα βοηθούσαν συμπληρώματα βιταμινών Β;
Δεν είμαι ειδικός, προτάσεις κάνω.
Το ποδήλατο βοηθάει,
όπως χαλαρώνει και να κοιτάς για πολλή ώρα τη θάλασσα το βράδυ,
αν έχεις πρόσβαση.
Πρόσεχε πολύ τους τραυματισμούς
εξαιτίας υπερβολικής χρήσης με το ποδήλατο,
γιατί μετά τα άγχη θα 'ναι πολύ χειρότερα
(από προσωπική πείρα).

Quote:

---

Originally Posted by korman709

κανω ποδηλατο... δε χαλαρωνω ιδιαιτερα,κουβαλαω πολλα στο κεφαλι καθως σκεφτομαι συνεχεια(ειδικα τωρα)το θεμα ειναι δυσκολευομαι πολυ γενικα με τη διαταραχη...προσπαθω αλλα ξαναγυριζω πισω...

---

Αυτο το προβλημα το ειχα και εγω.Με επιαναν κατι γελοιες ιδεοληψιες(και ακομα με πιανουν που που) οτι θα παθω αμνησια και δεν θα μπορω να γυρισω πισω ή οτι θα τρελαθω ή οτι κατι θα συμβει και θα ξεφτιλιστω αλλα εχω βρει τροπο να το αντιμετωπιζω.Προσπαθω να βγαινω οταν ειναι ο φιλος μου στο σπιτι και του λεω ακριβως που θα παω και του λεω πχ αν σε 20 λεπτα δεν εχω γυρισει παρε με τηλ ή ελα να βρεις.Ή αν δεν ειναι σπιτι λεω παλι που θα παω και τι ωρα θα γυρισω.
Eσυ για πιο λογο γυριζεις πισω?Μπορεις να κανεις κατι αναλογο με αυτο που κανω εγω ή να πηγαινεις μαζι με καποιον αλλο.
Προσπαθησε να αποκτησεις παλι επαφες τους φιλους σου.