Διπλό ζήτημα: Στήριξη και Φοβία

συμφωνω με την λου
καλα εκανες και προσπαθησες να συμπαρασταθεις, αλλα απ οτι φαινεται δεν δινεις πλεον απο το περισσευμα σου αλλα σε λιγο θα χασεις τ αυγα και τα πασχαλια.
το ενα θεμα και βασικο, οπως ειπε και η λου, ειναι τα ορια. βαλε τα εστω κι αργα, πριν αναγκαστεις να φτασεις σε ρηξη, η σε προσωπικη διαλυση.
το αλλο ειναι να κατσεις να σκεφτεις ποια αναγκη (μονο η προσφορα?) σε εκανε να "υιοθετησεις" την φιλη σου.
δεν ειναι οι φιλοι μας υπο την προστασια μας ,οσο αγαπημενοι κι αν ειναι.

δινε μεχρι εκει που δεν αδειαζεις εσυ...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλα εκανες και προσπαθησες να συμπαρασταθεις, αλλα απ οτι φαινεται δεν δινεις πλεον απο το περισσευμα σου αλλα σε λιγο θα χασεις τ αυγα και τα πασχαλια.
το ενα θεμα και βασικο, οπως ειπε και η λου, ειναι τα ορια. βαλε τα εστω κι αργα, πριν αναγκαστεις να φτασεις σε ρηξη, η σε προσωπικη διαλυση.
το αλλο ειναι να κατσεις να σκεφτεις ποια αναγκη (μονο η προσφορα?) σε εκανε να "υιοθετησεις" την φιλη σου.
δεν ειναι οι φιλοι μας υπο την προστασια μας ,οσο αγαπημενοι κι αν ειναι.

δινε μεχρι εκει που δεν αδειαζεις εσυ...

---

Aκριβως, και..

Quote:

---

Originally Posted by Curie

αλλά ποια όρια να βάλω σε έναν άνθρωπο που είναι εκτός πραγματικότητας και που έχει τόσο πόνο μέσα του;

---

Εδω παρασυρεσαι με τη σκεψη αυτη, οτι επειδη καποιος ποναει πρεπει να του κανουν ολα τα χατηρια. Σου δημιουργουνται ενοχες αν δεν "συμπαρασταθεις", παταει πανω στο ποσο δραματικα βλεπεις εσυ η ιδια την κατασταση πρωτα απο ολα. Εκει ερχεται αυτο που σου ειπα οτι πρεπει να δειξεις πιστη και εμπιστοσυνη στις δυναμεις της. ΜΟνο ετσι θα μπορεσεις να βαλεις ορια χωρις να ερθετε σε συγκρουση επειδη θα εχεις στερεψει να δινεις!!

Remedy αυτό για τα όρια το αντιλαμβάνομαι πως το λέτε όλοι όσοι το θέσατε, ομολογώ δεν το σκέφτηκα..
Αντιδρούσα και σκεπτόμουν όπως περιγράφει η λίλιουμ στο παραπάνω μνμ. Γιατί αντίκρυζα μια συντριβή..
Τα δικά μου μάτια σαφώς συμβάλλουν στην αντίληψη μου και ομολογώ πως δεν είναι και στην πιο
αισιόδοξη πλευρά τους πλέον.. δεν θέλω να υπάρξουν ρήξεις σε καμμία περίπτωση, το πρακτικό του
θέματος αδυνατώ να πιάσω και τη δύναμη να το εφαρμόσω...

Όσο για το δεύτερο που με παροτρύνεις να αναρωτηθώ, δεν το κατάλαβα.


λίλιουμ νομίζω ότι είναι σαν να βιώνω και εγώ αυτή την απώλεια στηρίζοντας παράλληλα και αυτόν που του συνέβη πραγματικά, τόσο βαθιά νομίζω έχω μπει..

Βγες εξω!! Για να βοηθησεις καποιον που εχει μεσα σε μια λουμπα πρεπει να εισαι απεξω να τον τραβηξεις! Εiναι καλο να συμποναμε τους ανθρωπους, αλλα οχι να συμπασχουμε, αυτο δεν ειναι καλο ουτε για εμας αλλα ουτε γαι εκεινους! πρεπει να τα δεις με νεα ματια τα πραγματα, σιγουρα πιο ψυχραιμη.. :)

Το γράφεις και στην υπογραφή σου αυτό που κάνω..μπαίνω στον κόσμο του άλλου..
Τα λες τόσο όμορφα μοιάζουν τόσο λογικά..
Άπειρη με τη διαχείριση τέτοιου πόνου σε άλλον..κατέληξα εδώ καλώς ή κακώς..
για να είμαι απόλυτα ειλικρινής έλεγα στον εαυτό μου..θα βρεις αντοχές, θα κάτσεις να ξεθάψεις
και αυτές που δεν ήξερες ότι είχες.

To θεμα ειναι οτι πολλες φορες προσπαθωντας να "γιανουμε" τον αλλον, αρρωσταινουμε εμεις! Μην το κανεις αυτο σε εσενα!

Η αγαπη σε βοηθαει να μπεις στον κοσμο του αλλου, ενω εισαι ομως μεσα στο δικο σου. Αλλιως χανεσαι..

έτσι ακριβώς φαίνεται ότι και εγώ κατέληξα να ζητήσω βοήθεια από εσάς... που απλόχερα δίνετε..και σας ευχαριστώ ειλικρινά!!!
μου μοιάζει πολύ περίεργο ότι έφτασα να μοιάζω πως έχω¨πρόβλημα" εξαιτίας όλου αυτού..

αυτή η αγάπη έχει τόσες ομορφιές και τόσες παγίδες..εσύ σίγουρα λίλιουμ αναφέρεσαι στις ομορφιές της...

Quote:

---

Originally Posted by Curie

Το γράφεις και στην υπογραφή σου αυτό που κάνω..μπαίνω στον κόσμο του άλλου..
Τα λες τόσο όμορφα μοιάζουν τόσο λογικά..
Άπειρη με τη διαχείριση τέτοιου πόνου σε άλλον..κατέληξα εδώ καλώς ή κακώς..
για να είμαι απόλυτα ειλικρινής έλεγα στον εαυτό μου..θα βρεις αντοχές, θα κάτσεις να ξεθάψεις
και αυτές που δεν ήξερες ότι είχες.

---

Οταν ερχομαστε αντιμετωποι με την συντριβη του αλλου, ειναι φυσικο στην αρχη να μας πιανουν φοβιες και να κανουμε ασχημες σκεψεις γιατι παρασυρομαστε στη δινη του πονου..Ομως, με τον καιρο, ειναι σημαντικο και για τον αλλον να μας βλεπει στα ποδια μας, να βλεπει οτι τον αντιμετωπιζουμε φυσιολογικα και οχι σαν καποιον που θα ποναει για παντα..
Οταν πεθανε ο πατερας μου, επι χρονια εβλεπα στα ματια των αλλων τη συντριβη, επι χρονια αισθανομουνα 'το ορφανο' γιατι ετσι με αντιμετωπιζαν, μου εκαναν ολα τα χατηρια γιατι ετσι πιστευαν οτι αναπληρωνεται η απωλεια..Το αποτελεσμα ηταν οτι παντα αισθανομουν μιση, σαν να λειπει κατι, ορφανη στην ουσια ομως, λιγη, γιατι ποτε κανεις δεν με βοηθησε να σηκωθω αλλα επεσε μαζι μου..
Μην κανεις το ιδιο λαθος..

H αγαπη μονο ομορφιες εχει, μην κοιτας που εμεις οι ανθρωποι συνηθως τη συνοδευουμε με διαφορα μικροσυναισθηματα, παθη, αδυναμιες και εγωισμους..

Quote:

---

Originally Posted by Curie

Remedy αυτό για τα όρια το αντιλαμβάνομαι πως το λέτε όλοι όσοι το θέσατε, ομολογώ δεν το σκέφτηκα..
Αντιδρούσα και σκεπτόμουν όπως περιγράφει η λίλιουμ στο παραπάνω μνμ. Γιατί αντίκρυζα μια συντριβή..
Τα δικά μου μάτια σαφώς συμβάλλουν στην αντίληψη μου και ομολογώ πως δεν είναι και στην πιο
αισιόδοξη πλευρά τους πλέον.. δεν θέλω να υπάρξουν ρήξεις σε καμμία περίπτωση, το πρακτικό του
θέματος αδυνατώ να πιάσω και τη δύναμη να το εφαρμόσω...

Όσο για το δεύτερο που με παροτρύνεις να αναρωτηθώ, δεν το κατάλαβα.


λίλιουμ νομίζω ότι είναι σαν να βιώνω και εγώ αυτή την απώλεια στηρίζοντας παράλληλα και αυτόν που του συνέβη πραγματικά, τόσο βαθιά νομίζω έχω μπει..

---

με το "δευτερο" εννοω , οτι καμια φορα συμβαινει να ασχολουμαστε υπερβολικα με τα προβληματα των αλλων, οχι μονο γιατι τους αγαπουμε, αλλα και γιατι αποφευγουμε να ασχοληθουμε με τα δικα μας...

Και η αγαπη εχει να κανει με τον σεβασμο, οχι με την ανεκτικοτητα. Να εχεις αυτο σαν σημειο κλειδι: Να σεβεσαι τη φιλη σου τα συναισθηματα της και τις αναγκες της, αλλα οταν αρχιζεις να νιωθεις οτι τα ανεχεσαι, να ξερεις οτι απο κεινο το σημειο και μετα απλα την κακομαθαινεις, δεν την βοηθας. Κακο για αυτην, και για σενα.

Αυτό που περιγράφεις julias είναι πολύ θλιβερό..δεν υπάρχει κάποιος δόλος πιστεύω στη στήριξη αυτού που αγαπάς και νοιάζεσαι πραγματικά,
καλή θέληση και ο καθένας με το φτωχό του το μυαλό προσπαθεί να βοηθήσει..
Θα επέλεγες κάτι άλλο προφανώς για να το λες έτσι, μια διαφορετική αντιμετώπιση όπως λες.
Νομίζω πως δεν μπορείς "απλά" να βοηθήσεις όταν βρίσκεσαι τόσο κοντά στον άλλο.
Δεν θέλω σε καμμια περίπτωση να κάνω ζημιά στη φίλη μου, julias μακάρι να μην κάνω και εγώ αυτό το λάθος...
δεν ξέρω πως να καταφέρω έστω και μερικό αποχωρισμό.
Θα θελα πολύ να την ξαναδώ χαρούμενη και γεμάτη ζωή..αυτό νομίζω θα αργήσει αλλά μέχρι τότε τι ρόλο θα έχω εγώ
σε όλο αυτό;

Αντιλαμβάνομαι πως όσοι μου μιλάτε έχοντας μια κάποια εμπειρία προσωπική(δυστυχώς) μπορείτε και κρίνετε καλύτερη την κατάσταση
πέραν ότι είστε το τρίτο μάτι. Εγώ απλά αισθάνομαι πως έχω να κάνω με πολύ και βαρύ συναίσθημα..

Quote:

---

Originally Posted by Curie

Αυτό που περιγράφεις julias είναι πολύ θλιβερό..δεν υπάρχει κάποιος δόλος πιστεύω στη στήριξη αυτού που αγαπάς και νοιάζεσαι πραγματικά,
καλή θέληση και ο καθένας με το φτωχό του το μυαλό προσπαθεί να βοηθήσει..
Θα επέλεγες κάτι άλλο προφανώς για να το λες έτσι, μια διαφορετική αντιμετώπιση όπως λες.
Νομίζω πως δεν μπορείς "απλά" να βοηθήσεις όταν βρίσκεσαι τόσο κοντά στον άλλο.
Δεν θέλω σε καμμια περίπτωση να κάνω ζημιά στη φίλη μου, julias μακάρι να μην κάνω και εγώ αυτό το λάθος...
δεν ξέρω πως να καταφέρω έστω και μερικό αποχωρισμό.
Θα θελα πολύ να την ξαναδώ χαρούμενη και γεμάτη ζωή..αυτό νομίζω θα αργήσει αλλά μέχρι τότε τι ρόλο θα έχω εγώ
σε όλο αυτό;

Αντιλαμβάνομαι πως όσοι μου μιλάτε έχοντας μια κάποια εμπειρία προσωπική(δυστυχώς) μπορείτε και κρίνετε καλύτερη την κατάσταση
πέραν ότι είστε το τρίτο μάτι. Εγώ απλά αισθάνομαι πως έχω να κάνω με πολύ και βαρύ συναίσθημα..

---

Μα ποτέ δεν υπαρχει δολος οταν αγαπας αληθινα καποιον. Το θεμα ειναι να μην κανουμε κακο ουτε σε εκεινον ουτε σε εμας, αθελα μας. Ο ρολος σου ειναι ρολος αγαπης και στηριξης και οχι καταβολης και συντριβης. Μονο ετσι θα δει οτι, ναι βιωσε την απωλεια αλλα η ζωη εξακολουθει να ειναι ωραια και οφειλει στον εαυτο της να τη ζησει..

λιλιουμ αυτά περί αγάπης είναι από τα πιο σοφά και ωραία αποστάγματα που έχω ακούσει...χαίρομαι που τα μοιράστηκες...
είναι τόσο λεπτά αυτά τα όρια σε τόσο έντονες και στενές επαφές.
Μήπως να αρχίσω να σκέφτομαι ότι τελικά κάνω και κακό από πάνω; αυτό και αν είναι..


Remedy αυτό δεν ξέρω αλλά δε νομίζω πως ισχύει εδώ γιατί έχω και τα δικά μου στο κεφάλι μου και τρέχω όσο μπορώ να τα προλάβω..ευχαριστώ
για την παρατήρηση πάντως..

Μπορει να εχεις ολες τις καλες προθεσεις του κοσμου, αλλα στο τελος ναι, κανεις κακο, σε σενα! Κοιτα ποσο βαθια εχεις μπει σε ενα ξενο ζητημα και ποσο το βιωνεις σαν να ειναι δικο σου, μονη σου το ειπες! Βασανιζεσαι αδικα! Και η φιλη σου θελει τα ορια της, οπως ο καθενας μας!