Originally Posted by
ioannis2
Ηλιάνα, το "να ζούμε την κάθε μέρα όπως είμαστε" όπως λες προϋποθέτει καθαρό νου. Αυτό δεν ισχύει για όσους, όπως λες, "ακουσαν ασχημιες και τις δέχτηκαν" στην παιδική ηλικία. Άμα το μυαλό δεν ηρεμά και οι συνθηκες γύρω δε σου δινουν την ευχερεια να ζησεις όπως θα θελες δεν ζεις και άρα δεν χαίρεσαι τη μαγεια της καθε μέρας. Τυχεροί αυτοι που ακουσαν καλα λόγια στην παιδική ηλικία. Αυτοί δεν χαλάνε τις μέρες τους ούτε το κεφάλι τους με τη σκέψη του αυτοπροσδιορισμού. Το καλούπι του χαρακτηρα διαμορφωνεται το πολύ μέχρι την ηλικία των 10 χρονων. Μετα ζεις ανεμελα και χαίρεσαι τη στιγμή ή δυστυχώς την πάλη του αυτοπροσδιορισμού δλδ της βελτίωσης.
nflu και λίλιουμ συμφωνώ μαζι σας, αυτος που σε αγαπά θα βρει τροπο να σου πει την αλήθεια, όχι για να σε πληγωσει αλλά για να σε βοηθησει να γίνεις καλύτερος. Το αντίθετο, κάποιος θα πατησει πάνω σε κάθε τι που θεωρεί ότι μειωνεκτείς για να σε ταπεινώσει και να σε εξευτελίσει και για να θρεψει το δικό του εγωισμό, κι αυτο το κανει επειδή αμα εξαιρεσει αυτα που σου θεωρει ως μειονεκτημα, κατα τα λοιπα σε θεωρει καλύτερο του, αλλιώς δε θα ασχολειτο μαζι σου.