Aπιστια...........

Θελω να μου εξηγησει καποιος, και μαλλον θα ειναι καποιος που το εχει κανει, πως ειναι να εισαι σε μια σοβαρη μαρκοχρονια σχεση που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ παντα, νιωθεις πολλα και καλα πραγματα για τον αλλον εφοσον αποδεικνυεται μετεπειτα οτι θες να διατηρησεις τη σχεση, και να πηγαινεις με καποιον αλλον!

Εγω πιστευω οτι για να θελεις να πας με καποιον αλλο και να το κανεις κιολας, σου εχει τελειωσει μεσα σου οτι νιωθεις για τον συντροφο σου, η εχουν μεινει κατι ψιχουλα και συντομα ο διαιτητης θα σφυριξει τη ληξη. Αλλα να ξαναγυριζεις μετα και να θες να εισαι σαν πρωτα και να κανεις οτι δεν εγινε και τπτ, δεν μπορω να το καταλαβω. Νομιζω οτι κοροιδευεις πρωτα τον εαυτο οσυ, και επειτα τον αλλον.

Σιγουρα υπαρχουν και οι πολυγαμικοι και απιστοι κατ εξακολουθηση, αλλα οταν ενας μονογαμικος τυπος το κανει αυτο, και οταν δεν ειναι αντε κυλησα με μια αγνωστη μια ατυχη στιγμη που ειχα πιει, αλλα με μια πρωην, που σημαινει καποιο κολλημα/αισθημα/απωθημενο υπαρχει ακομα, οπως ισως και καποια παρατεταμενη κρυφη επικοινωνια, εγω νομιζω οτι σημαινει προβλημα. Προσωπικα θα ειχα ξενερωσει και θα χα βγει στο παραθυρι κουνωντας ολα τα μαντηλια της γιαγιας μου και χορευοντας καλαματιανο.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Diana μια παλιά σχέση, ιδίως όταν μοιάζει να μας θέλει ακόμα μετά από τόσα χρόνια, είναι οπωσδήποτε κολακευτικό. Αν υπάρχει και έλξη, άντε μετά να συγκρατήσεις την παρόρμηση της στιγμής :p

---

Θα ήθελα να προσεγγίσω αυτή την τοποθέτηση με λίγο κριτικό βλέμμα: Καθημερινά είμαστε εκτεθειμένες σε άπειρους πειρασμούς και προκλήσεις. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους συντρόφους μας, ιδίως εάν είναι σε επαγγέλματα κοινωνικά, με status, με επαφή με κόσμο. Η παρόρμηση της στιγμής είναι μια απλή επιφανειακή δικαιολογία για να καλύψουμε το δικό μας κενό: Σε αυτά τα πράγματα οφείλουμε να τα βρούμε πρώτα με τον εαυτό μας.
Βρίσκομαι σε σταθερή σχέση κοντά 2 χρόνια με όλα τα πάνω και τα κάτω. Σε αυτά τα δύο χρόνια δέχομαι ακόμα και τώρα μηνύματα και μαίηλ κατά καιρούς από έναν πρώην που χωρίσαμε σχεδόν πρίν από 5 χρόνια. Ασφαλώς και νιώθω κολακεία για τον ενδιαφέρον του. ¨Ομως ποτέ δεν απάντησα σε κανένα απο αυτά, ακόμα και σε περιόδους κρίσης, γιατί θεωρώ οτι είναι απίστευτη ανασφάλεια να γυρνάμε στο παρελθόν, ακόμα και εάν αυτό τελείωσε με τον Α ή Β τρόπο, άδοξα, η ένδοξα, με κενά με εάν ήταν αλλιώς με όλες τις υποθέσεις αυτές που όλοι κάποτε έχουμε κάνει. Το παρελθόν μας είναι κομμάτι του εαυτού μας το οποίο απλά το κρίνουμε όπως θέλουμε προβάλοντας πολλές φορές το σήμερα, αλλά δεν έχει νόημα να γυρνάμε, εκτός εάν είμαστε τόσο ανασφαλείς, με τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση που προτιμούμε να κολακευόμαστε και να ζούμε με ψευδαισθήσεις για κάτι που μας τελείωσε, ή τελος πάντων απορρίψαμε/

Γιαυτό εστερνίζομαι απόλυτα αυτην την θέση:

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

οταν ενας μονογαμικος τυπος το κανει αυτο, και οταν δεν ειναι αντε κυλησα με μια αγνωστη μια ατυχη στιγμη που ειχα πιει, αλλα με μια πρωην, που σημαινει καποιο κολλημα/αισθημα/απωθημενο υπαρχει ακομα, οπως ισως και καποια παρατεταμενη κρυφη επικοινωνια, εγω νομιζω οτι σημαινει προβλημα. Προσωπικα θα ειχα ξενερωσει και θα χα βγει στο παραθυρι κουνωντας ολα τα μαντηλια της γιαγιας μου και χορευοντας καλαματιανο.

---

Σαν αρχή μου έχω πάντα την τακτική να ρωτάω τον σύντροφο μου στα ξεκινήματα εάν διατηρεί και με ποιόν τρόπο επαφές με πρώην του...Εάν μου απαντήσει οτι το κάνει, απλώς δεν προχωράω την σχέση καθόλου, σταματάω εκεί. Η επαφή με το παρελθόν σε τέτοια θέματα με κάνει να σκέφοτμαι αμέσως οτι ο σύντροφος μου τελικά είναι ανασφαλέστατος και με απόλυτα χαμηλή αυτοεκτίμηση και ένας τέτοιος δεν έχει χώρο στην ζωή μου. Εάν παρ όλο που έχει δεσμευθεί οτι δεν επικοινωνεί και κατόπιν συνέβαινε αυτό θα τελείωνα την σχέση μου χωρίς δεύτερη κουβέντα γιατί τελικά και ανασφαλείς είναι και δεν σεβάστηκε τον λόγο του...

Να ξεκόψει από κοντα της όσο πιο συντομα γινεται και στην επικοινωνια και ψυχικά, να του το πεις ίσια. Προτου υπάρξει πραγματική επανασυνδεση γιατι τοτε θα ναι για σενα δυσκολα τα πραγματα. Ειναι αισθηματα εντονα που εζησε καποτε μαζι της τα οποια ευκολα ξυπνουν με την πρωτη επικοινωνια έστω χρονια μετα, επειδη η αναμνηση τους, ειδικα επειδη ειναι συναισθηματα κι οχι απλα γεγονοτα, υπαρχει στη σκέψη. Εννοειται ότι και ο ίδιος να έχει τη βούληση για κάτι τετοιο, να ξεκοψει, να σου έχει δωσει ο ίδιος να καταλάβεις και με τα λόγια και με τις πράξεις του ότι θα ξεκόψει από κοντα της, αλλιώς η πρωην θα σας βγει σε παραλληλη του σχεση, μιλώ σαν άντρας. Δηλαδή, θα ειναι συνδεδεμένος μαζι σου και θα σε αγαπα και θα πληγωθεί αν χωρίσετε αλλά συνάμα θα ειναι συνδεδεμένος και με την πρωην, θα την αγαπά και δε θα μπορει να χωρισει από κοντα της, κι αυτο θα συμβαινει ακομα κι αν προκύψει μαζι σου και μαζι του σοβαρη δεσμευση. Και τοτε το ζητημα θα ναι να το αποδεκτεις να τον μοιραζεσαι ή να χωρίσετε. Πάντως εκτιμώ την ειλικρίνεια του, σχεδόν όλοι βρισκουν χιλιουςδυο τροπους να το κρυψουν και να ναι ανειλικρινείς, το ζητημα εδω ειναι να φυγει από κοντα της.

@grekoulia, όντως, αλίμονο αν ενδίδουμε σε όλους τους πειρασμούς ή τις παρορμήσεις... Όμως, επειδή οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι, νομίζω είναι λογικό να υποκύψουν σε κάποιους πειρασμούς, ή να έχουν και κάποιες αν θες, ανασφάλειες, κενά κλπ. Οπότε η τοποθέτησή μου αναφέρεται σε αυτό ακριβώς, στην πιο ανθρώπινη διάσταση του θέματος, πέρα από αξίες, ιδεώδη και 'πρέπει' που έχει ο καθένας μας (ή σαν κοινωνικό σύνολο) μάθει να θεωρεί σωστά. Επίσης νομίζω πως συχνά, πράγματα που ως ένα σημείο στη ζωή μας δεν τα κάνουμε, έρχεται κάποια στιγμή που μπορεί να τα κάνουμε και να εκπλαγούμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Παρότι λοιπόν λέμε 'ποτέ δεν το έχω κάνει ως τώρα' ή 'ποτέ δεν θα το έκανα'... η ζωή είναι μεγάλη, τα ερεθίσματα διαφοροποιούν την άποψη ή την εμπειρία μας, εμείς αλλάζουμε... Γι' αυτό προτιμώ να είμαι σχετικά επιεικής με τους ανθρώπους, ειδικά όταν πρόκειται για κάτι όπως στην περίπτωση της θεματοθέτριας, που ναι μεν είναι αντίθετο με όσα είχαν συμφωνήσει ή βίωναν, αλλά μοιάζει περιστασιακό και προσωρινό.

Για μένα, το ίδιο ισχύει και για τις επαφές με 'πρώην'. Είναι διαφορετικό να λες μια καλημέρα με κάποιους ή να υπάρχει και φιλία με μεμονωμένους, και διαφορετικό να επιδιώκεις συστηματικά επαφή ή να θες να τους κάνεις όλους 'φίλους' αφού χωρίσετε. Είχα γνωρίσει κάποιον που όοολες τις πρώην σχέσεις του ήθελε να τις κρατά σαν 'φίλες'. Ε εκεί δεν χώραγε αμφιβολία ότι υπάρχουν ανασφάλειες και δυσκολίες αποχωρισμού και χαμηλή αυτοεκτίμηση κι ό,τι άλλο θες. Αλλιώς, δεν είμαι τόσο απόλυτη στο 'να μην έχει επαφές με πρώην', ούτε θεωρώ πως αυτόματα σημαίνει 'ανασφαλέστατος'. Είναι νομίζω μια πολύ πρόωρη εκτίμηση έτσι όπως το έθεσες, και θεωρώ πως κάτι τέτοιο θα έδειχνε μάλλον δική μου ανασφάλεια. Συμφωνώ όμως πως είναι κακό δείγμα το να δεσμευτεί ότι δεν επικοινωνεί με πρώην και να το κάνει κρυφά. Αλλά και πάλι... αυτό το 'χωρίς δεύτερη κουβέντα', το βρίσκω υπερβολικό :)

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Επίσης νομίζω πως συχνά, πράγματα που ως ένα σημείο στη ζωή μας δεν τα κάνουμε, έρχεται κάποια στιγμή που μπορεί να τα κάνουμε και να εκπλαγούμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Παρότι λοιπόν λέμε 'ποτέ δεν το έχω κάνει ως τώρα' ή 'ποτέ δεν θα το έκανα'... η ζωή είναι μεγάλη, τα ερεθίσματα διαφοροποιούν την άποψη ή την εμπειρία μας, εμείς αλλάζουμε... Γι' αυτό προτιμώ να είμαι σχετικά επιεικής με τους ανθρώπους, ειδικά όταν πρόκειται για κάτι όπως στην περίπτωση της θεματοθέτριας, που ναι μεν είναι αντίθετο με όσα είχαν συμφωνήσει ή βίωναν, αλλά μοιάζει περιστασιακό και προσωρινό.

---

Θα ήθελα να συμφωνήσω. Όντως καμιά μας δεν ξέρει πότε και πώς θα αντιδράσουμε...Η ανάγνωση του θέματος από μένα έγινε με βάση τις εως τώρα εμπειρίες μου και τον τρόπο που χειρίζομαι αυτά τα θέματα...Αντιλαμβάνομαι οτι ενδεχομένως εσύ αλλά και πολύς κόσμος να ενεργεί διαφορετικά στην βάση του πώς τελικά διαχειριζόμαστε το παρελθόν μας. Με τα χρόνια έμαθα να λειτουργώ με την λογική των κεφαλαίων να κλείνω παλιές ιστορίες και μετά να προχωράω στα επόμενα βήματα. Έτσι a priori λέω οτι επειδή οι αφορμές υπάρχουν αντιμετωπίζω το παρελθόν χωρίς παρορμήσεις...αλλά όπως σωστά λες κανείς ποτε δεν ξέρει για τίποτα...
Στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρξε όχι μόνο επαφή αλλά και σεξουαλική συνεύρεση. ¨Οσο παροδικό και προσωρινό να το βλέπεις Μαρίνα εγω το βλέπω σαν απόπειρα να γεμίσει ο συγκεκριμένος κάποια κενά. Συναισθηματικά? Σεξουαλικά? Αδυναμία στον χαρακτήρα του συντρόφου της θεματοθετριας να ελέγξει την παρόρμηση της στιγμής? Δεν το ξέρουμε. Αλλά σίγουρα υπάρχουν. Προσωπικά θα κοίταγα ξανά στην σχέση μου να δώ γιατί δεν αντιλήφθηκα αυτά τα κενά και την αστοχία του χαρακτήρα του φίλου μου. Γιατί για μένα είναι απίστευτα σέξυ ο άντρας που έχει την δύναμη να κρατά τον έλεγχο και να μην ενδίδει στην παρόρμηση της στιγμής...και φυσικά απίστευτα ανιαρός όποιος δεν μπορεί

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Για μένα, το ίδιο ισχύει και για τις επαφές με 'πρώην'. Είναι διαφορετικό να λες μια καλημέρα με κάποιους ή να υπάρχει και φιλία με μεμονωμένους, και διαφορετικό να επιδιώκεις συστηματικά επαφή ή να θες να τους κάνεις όλους 'φίλους' αφού χωρίσετε...... Αλλιώς, δεν είμαι τόσο απόλυτη στο 'να μην έχει επαφές με πρώην', ούτε θεωρώ πως αυτόματα σημαίνει 'ανασφαλέστατος'. Είναι νομίζω μια πολύ πρόωρη εκτίμηση έτσι όπως το έθεσες, και θεωρώ πως κάτι τέτοιο θα έδειχνε μάλλον δική μου ανασφάλεια.

---

Την καλημέρα μου δεν την στερώ ποτέ απο κανέναν εκτός εάν δεν θέλει να την ακούσει :p Αλλά το να κρατάς φιλία με μεμονωμένους είναι διαφορετικά και για μένα αρκετά δύσκολο όχι βέβαια αδύνατο Προσωπικά μου φαίνεται δύσκολο γαιτί προυποθετει ότι και οι δύο μας έχουμε προχωρήσει, έχουμε ενταχθεί σε καινούργιες σχέσεις και πλεόν κανείς μας δεν νιώθει ερωτική έλξη... και τότε φτάνεις να αναρωτιέσαι τί είναι αυτό που θα σου δώσει ο πρώην που κρατάτε φιλία? Τι είναι αυτό το φοβερό που δεν θα βρείς αλλού? Αυτό το ερώτημα το απευθύνω όχι μόνο σε μένα αλλά και στον σύντροφο μου. Τί είναι τελικά αυτό που του δίνει μια πρώην και θα έπρεπε να συνεχίσει να επικοινωνεί? ( Μήπως είναι μια προσέγγιση "καβάντζας" ότι εάν τον αφήσω εγω η με αφήσει αυτός θα έχω κάτι να ασχολούμε?)
Εαν απαντήσει η απαντήσεις εσύ αντίστοιχα οτι τελικά υπάρχει κάτι που δεν το βρίσκει αλλού ή οι συνθήκες το επιβάλουν (π.χ κοινός εργασιακός κύκλος) μπορείς να το χειριστείς βάζοντας και τον σύντροφο σου μέσα στην φιλιά, πχ εγώ ποτέ δεν θα έβγαινα έξω με έναν πρώην χωρίς να είναι παρόν και ο σύντροφος μου και έαν το έκανε ο σύντροφος μου θα θεωρούσα οτι έχει ήδη ανάψει το boarding της αποχώρησης

Εάν φτάσεις σε αυτά το σημεία τότε ναι μπορεί να υπάρχει μια φιλία. Αλλά από την άλλη είναι και μετά και θέμα χαρακτήρα, δηλαδή εάν βρίσκεις ενδιαφέρον στις φιλίες με τους άνδρες. Προσωπικά, έχω τις φίλες μου και νιώθω καλυμένη και δεν λειτουργώ εύκολα με άνδρες σε φιλικό επίπεδο (χωρίς να σημαίνει οτι δεν έχω ανδρες φίλους αλλά σε κάθε περίπτωση δεν υπήρξε ποτέ ερωτική επαφή στο παρελθόν, προέρχονται από background διαφορετικό και πάντα εν γνώση των συντρόφων μας.
Συμπέρασμα: Ας κοιτάξει η φίλη εάν και ποια κενά υπάρχουν και ας απαντήσει εάν της αρέσει να είναι με έναν που είναι τόσο αδύναμος χαρακτήρας…

Quote:

---

Originally Posted by grekoulia

Την καλημέρα μου δεν την στερώ ποτέ απο κανέναν εκτός εάν δεν θέλει να την ακούσει :p Αλλά το να κρατάς φιλία με μεμονωμένους είναι διαφορετικά και για μένα αρκετά δύσκολο όχι βέβαια αδύνατο Προσωπικά μου φαίνεται δύσκολο γαιτί προυποθετει ότι και οι δύο μας έχουμε προχωρήσει, έχουμε ενταχθεί σε καινούργιες σχέσεις και πλεόν κανείς μας δεν νιώθει ερωτική έλξη... και τότε φτάνεις να αναρωτιέσαι τί είναι αυτό που θα σου δώσει ο πρώην που κρατάτε φιλία? Τι είναι αυτό το φοβερό που δεν θα βρείς αλλού? Αυτό το ερώτημα το απευθύνω όχι μόνο σε μένα αλλά και στον σύντροφο μου. Τί είναι τελικά αυτό που του δίνει μια πρώην και θα έπρεπε να συνεχίσει να επικοινωνεί? ( Μήπως είναι μια προσέγγιση "καβάντζας" ότι εάν τον αφήσω εγω η με αφήσει αυτός θα έχω κάτι να ασχολούμε?)
Εαν απαντήσει η απαντήσεις εσύ αντίστοιχα οτι τελικά υπάρχει κάτι που δεν το βρίσκει αλλού ή οι συνθήκες το επιβάλουν (π.χ κοινός εργασιακός κύκλος) μπορείς να το χειριστείς βάζοντας και τον σύντροφο σου μέσα στην φιλιά, πχ εγώ ποτέ δεν θα έβγαινα έξω με έναν πρώην χωρίς να είναι παρόν και ο σύντροφος μου και έαν το έκανε ο σύντροφος μου θα θεωρούσα οτι έχει ήδη ανάψει το boarding της αποχώρησης

Εάν φτάσεις σε αυτά το σημεία τότε ναι μπορεί να υπάρχει μια φιλία. Αλλά από την άλλη είναι και μετά και θέμα χαρακτήρα, δηλαδή εάν βρίσκεις ενδιαφέρον στις φιλίες με τους άνδρες. Προσωπικά, έχω τις φίλες μου και νιώθω καλυμένη και δεν λειτουργώ εύκολα με άνδρες σε φιλικό επίπεδο (χωρίς να σημαίνει οτι δεν έχω ανδρες φίλους αλλά σε κάθε περίπτωση δεν υπήρξε ποτέ ερωτική επαφή στο παρελθόν, προέρχονται από background διαφορετικό και πάντα εν γνώση των συντρόφων μας.
Συμπέρασμα: Ας κοιτάξει η φίλη εάν και ποια κενά υπάρχουν και ας απαντήσει εάν της αρέσει να είναι με έναν που είναι τόσο αδύναμος χαρακτήρας…

---

Για παραδειγμα μπορει καποιος να αποτελει ενα μεγαλο κεφαλαιο της ζωης σου και να θελεις να ειναι μερος της,χωρις αυτο να σημαινει οτι υπαρχουν ακομα απωθημενα ή επιθυμια για επανασυνδεση.Γιατι λοιπον να τον αποκλεισεις απο την ζωη σου?
Kαι ακριβως το ιδιο μπορει να ισχυει για τον συντροφο σου.
Αναρωτιεσαι τι μπορει να σου προσφερει η φιλια με των πρωην που δεν μπορουν να σου προσφερουν οι υπολοιποι φιλοι σου.
Μα ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος και σου προσφερει κατι αλλο.Με την λογικη σου θα μπορουσε καποιος να σε ρωτησει γιατι για παραδειγμα να εχουμε 3 φιλες ενω μπορουμε να εχουμε μια?Τι παραπανω θα σου προσφερει?

Λες οτι δεν λειτουργεις με τους αντρες καλα σε φιλικο επιπεδο.Μαλλον για αυτο εχεις και αυτη την αποψη.Εγω σχεδον παντα εκανα παρεα με αντρες και σπανια με γυναικες,και εγω μεσα μου εχω σαφη ορια αναμεσα στο ερωτικο και το φιλικο επιπεδο.Αν ο φιλος μου ειχε την απαιτηση να σταματησω να εχω φιλους αντρες ή πρωην μου η σχεση θα τελιωνε εκει.Και ουτε εγω προσωπικα απαιτω απο τον συντροφο μου να μην εχει επαφες με τις πρωην του και δεν νιωθω καμμια απειλη.

@grekoulia... χμ, νομίζω πως από ένα μεμονωμένο περιστατικό βγάζεις πολύ γενικά συμπεράσματα. Συμφωνώ ότι είναι μια καλή αφορμή για να σκεφτούμε τόσο για τον σύντροφο, όσο και για τον εαυτό μας και τη σχέση, αλλά δεν θεωρώ σωστό να ξεκινήσουμε τον ειρμό των σκέψεων με μια δική μας προκατάληψη-πεποίθηση, όπως ‘έχει κενά’ ή πολύ περισσότερο ‘είναι αδύναμος’. Το θέμα είναι πώς το βιώνει ο ίδιος, κι αν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη και στη δικιά του ερμηνεία, όχι μόνο στη δική μας. Τώρα στο ‘σέξι’, εεε εκεί είναι όπως το βλέπει ο καθένας, εμένα ας πούμε μου αρέσουν οι άνθρωποι που τολμούν, μαθαίνουν και στη συνέχεια επιλέγουν συνειδητά. Αλλά και γενικότερα όσοι είναι ειλικρινείς, συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους (με όλα τα δυνατά κι αδύνατα σημεία του) και με διάθεση να αναπτυχθούν τόσο μέσα από τη σκέψη, όσο και την εμπειρία.

Για τους πρώην, το να έχουμε και οι δυο προχωρήσει, ναι είναι προϋπόθεση για να αλλάξει μορφή μια σχέση. Αλλά δεν βρίσκω απαραίτητο να είμαστε ενταγμένοι σε μια νέα σχέση, ούτε αν είμαστε, να συμμετέχει απαραίτητα σε όλα ο νέος σύντροφος. Αν ο σύντροφός μου θεωρούσε πως πάω οπωσδήποτε για boarding σε τυχόν προσωπική επαφή με πρώην, ή πως κρατάω καβάντζες, ή πως πρέπει να γίνει κι εκείνος μέρος της φιλίας, δεν θα μου άρεσε. Θα το θεωρούσα πολύ ανασφαλές και πιεστικό εκ μέρους του, καθώς και έλλειψη εμπιστοσύνης κι εκτίμησης προς εμένα. Κατά τ’ άλλα συμφωνώ απόλυτα με όσα έγραψε η bet.

Η γιαγια μου οταν λεει κατι παντα βγαινει αληθινη! Σε μια παρομοια περιπτωση με καποια συγγενικα μου προσωπα, με τις ιδιες συνθηκες περιπου, οπως περιγραφεις και εσυ, εγινε το μοιραιο! Και η κοπελα τον συγχωρησε για πρωτη φορα! Κλαμα, τυψεις και ενοχες βασανιζαν τον "κακομοιρο"...! Περασε λιγος καιρος και το κακο εγινε ξανα με την πρωην του παλι! Ωσπου το λαθος εγινε συνηθεια και το κερατο επεφτε βροχη! Αυτος δεν ειχε τα κοτσια να της πει για αλλη μια φορα την αληθεια και ξεκινησαν τα ψεματα! Ομως ο θεος αγαπα τον κλεφτη, αγαπα ομως και τον νοικοκυρη! Και μια νυχτα τυχαια τα εμαθε ολα! Τοτε της ειχε πει η γιαγια μου, πως αν το εκανε μια φορα θα το κανει ξανα και ξανα...γιατι ετσι ειναι οι ανθρωποι, καποιοι δυστυχως εκμεταλευονται την ανοχη μας και πεφτουν ξανα στο ιδιο λαθος απο αδυναμια να αντισταθουν στον πειρασμο, ξεροντας οτι θα τους συγχωρεσουμε παλι, με λιγη προσπαθεια, κλαματα και συγνωμες οπως κανανε και την πρωτη φορα! ΠΡΟΣΕΧΕ ομως γιατι για να το εκανε καπου μεσα του κατι δεν ικανοποιειται και δεν λειτουργει σωστα! Και ισως υπαρχει καποιο παραθυρακι που εσυ δεν προσεξες οτι υπαρχει! Οπου υπαρχει καπνος, υπαρχει και φωτια...!

Εγώ Diana σόρρυ αλλά είμαι από τους ανθρώπους που είναι κατά της απιστίας. Δεν δικαιολογώ την απιστία και δεν νομίζω ποτέ οτί θα συγχωρούσα. Αυτά τα λάθη τα σκέφτεσαι προτού τα κάνεις. Γιατί ξέρεις από την αρχή οτί είναι λάθος. Και μην μου πεις οτί ήταν λάθος της "στιγμής"! Ποιας στιγμής? Πόσο είναι χρονικά η στιγμή αν μπορούσαμε να την μετρήσουμε? Ναι είμαι απόλυτη και χαίρομαι γι'αυτό για το συγκεκριμένο θέμα γιατί δεν το έχω κάνει ποτέ, μια φορά πήγα να την κάνω στα 19 (αν και θεωρητικά δικαιολογούμαι) αλλά δεν μπόρεσα γιατί ήξερα οτί ήταν τραγικά λάθος. Αν με βαρέθηκε ας με χωρήσει, αν πήγε με άλλη τότε αυτόματα υπάρχει πρόβλημα στην σχέση (και σε αυτό είμαι απόλυτη αν και δεν νομίζω οτί υπάρχει κάποιος να πει το αντίθετο). Αλλά Diana μου το πρόβλημα δεν λύνεται μεσω της απιστίας, αν εκείνος απάτησε πως είναι δυνατόν να το μετάνιωσε? Ρε φίλε εδώ δεν μετάνιωσες ούτε στα μισά της διαδρομής, έπρεπε πρώτα να ολοκληρώσεις για να "καταλάβεις" οτί μετάνιωσες??? Αν είσαι μονογαμικός είναι αδύνατον να πας με άλλον/η. Αν έχεις πρόβλημα προσπάθησε να το λύσεις είτε να χωρήσεις και μετά άντε πηδήξου.. (δεν το λέω σε σένα) :)

Συγνώμη αν έγινα ωμή! Αλλά είναι αυτά που νιώθω οτί έτσι είναι τα πράγματα.. Και πάλι συγνώμη!

Ρε παιδί μου, κι αυτός πήγε με την πρώην του? Τόσες γυναίκες υπάρχουν...

Και τι εννοώ.

Για να κερατώσεις, μπορούν να υπάρχουν πολλοί λόγοι.
Να είσαι μ@λ@κας γενικά.
Να θες να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό.
Να υπάρχει πρόβλημα στη σχέση.

Το θέμα είναι ότι αν πας και κερατώσεις με μια άσχετη, ΟΚ, απλή απιστία, συμβαίνει συχνά...

Αν όμως πας με την πρώην, και μάλιστα μετά από 6 χρόνια... ε, νομίζω ότι αυτό σημαίνει ότι νιώθεις ακόμα πολλά πράγματα για αυτήν.

Τι να πώ...

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Το θέμα είναι πώς το βιώνει ο ίδιος, κι αν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη και στη δικιά του ερμηνεία, όχι μόνο στη δική μας.

---

Εδώ είμαι αντίθετη. Η ηλικία μου πια ;););) με έκανε να 'εχω αποφασίσει τι θέλω και τι δεν θέλω στην ζωή μου, που είναι οι κόκκινες γραμμές ή αλλιώς που τελειώνει η άσφαλτος και αρχίζει ο γκρεμός. Η δική του ερμηνεία μπορεί να έχει δέκα παραμέτρους και 100 αναγνώσεις αλλά συγνώμη δεν είμαι ούτε η ψυχολόγος του ούτε και ο εξομολόγος του
Και έτσι αναπόφευκτα ταυτίζομαι πλήρως με την τοποθέτηση αυτή...

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Εγώ Diana σόρρυ αλλά είμαι από τους ανθρώπους που είναι κατά της απιστίας. Δεν δικαιολογώ την απιστία και δεν νομίζω ποτέ οτί θα συγχωρούσα. Αυτά τα λάθη τα σκέφτεσαι προτού τα κάνεις. Γιατί ξέρεις από την αρχή οτί είναι λάθος. Και μην μου πεις οτί ήταν λάθος της "στιγμής"! Ποιας στιγμής? Πόσο είναι χρονικά η στιγμή αν μπορούσαμε να την μετρήσουμε?

---

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Τώρα στο ‘σέξι’, εεε εκεί είναι όπως το βλέπει ο καθένας, εμένα ας πούμε μου αρέσουν οι άνθρωποι που τολμούν, μαθαίνουν και στη συνέχεια επιλέγουν συνειδητά. Αλλά και γενικότερα όσοι είναι ειλικρινείς, συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους (με όλα τα δυνατά κι αδύνατα σημεία του) και με διάθεση να αναπτυχθούν τόσο μέσα από τη σκέψη, όσο και την εμπειρία.

---

Δεν είμαι αντίθετη σε αυτή την παραδοχη...Αλλά αλίμονο, βρίσκομαι σε μια ηλικία:o και συναναστρέφομαι ανθρώπους που έχουν τολμήσει και έχουν μάθει και έχουν επιλέξει συνειδητά πια σε αυτά τα θεμελιώδη θέματα. Δεν περιμένω τώρα πια να αποφασίσουν...για τα θεμελιώδη μιας μονογαμικής σχέσης...

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Για τους πρώην, το να έχουμε και οι δυο προχωρήσει, ναι είναι προϋπόθεση για να αλλάξει μορφή μια σχέση. Αλλά δεν βρίσκω απαραίτητο να είμαστε ενταγμένοι σε μια νέα σχέση, ούτε αν είμαστε, να συμμετέχει απαραίτητα σε όλα ο νέος σύντροφος. Αν ο σύντροφός μου θεωρούσε πως πάω οπωσδήποτε για boarding σε τυχόν προσωπική επαφή με πρώην, ή πως κρατάω καβάντζες, ή πως πρέπει να γίνει κι εκείνος μέρος της φιλίας, δεν θα μου άρεσε. Θα το θεωρούσα πολύ ανασφαλές και πιεστικό εκ μέρους του, καθώς και έλλειψη εμπιστοσύνης κι εκτίμησης προς εμένα. Κατά τ’ άλλα συμφωνώ απόλυτα με όσα έγραψε η bet.

---

¨Οπως είπα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες κρατώ επαφή με πρώην είναι πολύ ειδικές όπως τις ανέφερα παραπάνω. Σέβομαι οτι υπάρχει και η άποψη της bet και η marina38 Θα ήθελα να προσθέσω φυσικά οτι αυτό που ισχύει για σας ισχύει και για τους συντρόφους σας δηλαδή υποθέτω δέχεστε την φιλία τους με τις πρώην τους και ότι αυτό συνεπάγεται...ε ; (Η θεματοθέτρια δεν μας λέει εάν ο σύντροφος της κρατούσε καμιά επαφή και "φιλία¨" με την πρώην αλλά εικάζω οτι υπήρχε και έτσι επήλθε το ¨μοιραίο")

Εμ, γιατί καλέ τονίζεις έτσι την ‘ηλικία’? :p Συμφωνώ, κι εγώ ξέρω τι θέλω και τι όχι στη ζωή μου. Αλλά το ξέρω για τον εαυτό μου. Για τον άλλον, χρειάζεται να τον ακούσω και να τον εμπιστευτώ. Αν μπορώ. Αν δεν μπορώ ή διαφωνούμε κάθετα κι οριζόντια, εξαρτάται από εμάς αν θα συμπορευτούμε παρά τη διαφωνία μας, ή αν όχι.

Επίσης συμφωνώ ότι είναι σημαντικό οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι (πολύ περισσότερο οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω σχέση) να έχουν ήδη τολμήσει, μάθει, επιλέξει. Αλλά θεωρώ ότι η διαδικασία αυτή δεν σταματά. Και πάντα υπάρχει περιθώριο για αναθεώρηση, ανακάλυψη ή και λάθη αν θες. Εξάλλου πέρα από τις γενικές παραδοχές υπάρχουν κι οι ειδικές συνθήκες. Ακόμα δηλαδή κι αν έχω επιλέξει να πορεύομαι με μια γενική αξία, π.χ. η κλοπή είναι λάθος, θεωρώ πλεονέκτημα το να μην ‘παίρνουμε κεφάλια’ αδιακρίτως, μόνο με βάση τη γενική τοποθέτηση.

Τώρα, για τον σύντροφό μου δέχομαι αυτό που εκείνος θεωρεί σημαντικό για τον εαυτό του, εφόσον δεν με θίγει σε κάτι κι εφόσον δεν παρεμβαίνει στη ζωή μας σαν ζευγάρι. Τι εννοείς για τη φιλία με πρώην ‘ό,τι αυτό συνεπάγεται’? Δεν συνεπάγεται πάντα το ίδιο, ούτε είναι το ίδιο.

Πάντως, να πω κάτι που μου ήρθε στο μυαλό, απλά με αφορμή την όλη συζήτηση: πρώην μου είχε ζητήσει να καταστρέψω όλες τις φωτογραφίες άλλων αντρών, είτε πρώην είτε απλών φίλων. Μετά από καιρό, βρήκα σωρούς με φωτογραφίες από τη δικιά του πρώην. Η δικαιολογία του ήταν ότι ‘δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν, τις είχε κρατήσει η μητέρα του’, ότι ‘αυτός ξέρει τον εαυτό του και δεν σημαίνουν κάτι οι φωτογραφίες, ενώ οι δικές μου σήμαιναν’ και άλλα φαιδρά. Γι’ αυτό, δεν ακούω κανέναν που ‘απαιτεί’ ή που με αντιμετωπίζει με καχυποψία επειδή η γενική οπτική μας διαφέρει. Σέβομαι όσους είναι συζητήσιμοι, ανοιχτοί να κατανοήσουν μια άλλη τοποθέτηση, αλλά έχουν κάνει κάποιες επιλογές, κατά κανόνα τις εφαρμόζουν και δεν θεωρούν πως μόνο οι ίδιοι δικαιούνται δέκα παραμέτρους κι εκατό αναγνώσεις. (δεν υπονοώ κάτι για εσένα grekoulia, απλά μου άρεσε η έκφραση :) )

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Επίσης συμφωνώ ότι είναι σημαντικό οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι (πολύ περισσότερο οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω σχέση) να έχουν ήδη τολμήσει, μάθει, επιλέξει. Αλλά θεωρώ ότι η διαδικασία αυτή δεν σταματά. Και πάντα υπάρχει περιθώριο για αναθεώρηση, ανακάλυψη ή και λάθη αν θες. Εξάλλου πέρα από τις γενικές παραδοχές υπάρχουν κι οι ειδικές συνθήκες. Ακόμα δηλαδή κι αν έχω επιλέξει να πορεύομαι με μια γενική αξία, π.χ. η κλοπή είναι λάθος, θεωρώ πλεονέκτημα το να μην ‘παίρνουμε κεφάλια’ αδιακρίτως, μόνο με βάση τη γενική τοποθέτηση.

---

Ραντεβού βγαίνω με τον σύντροφο μου δεν βγαίνω με τον τοίχο!!!:p:p:p Ασφαλώς και η ευμεταβλητότητα είναι παράμετρος των σχέσεων η μάλλον είναι η κύρια παράμετρος. Μην λέμε τα αυτονόητα. Σε μια πραγματική σχέση δύο άμθρωπο συνυπάρχουν μαζί και αντιμετωπίζουν μικρά μικρά πραματάκια μαζί δημιουργώντας περιπτωσιολογικά έναν κοινό τόπο. Παράδειγμα πολύ μικρό: Αποφασίζουμε να πάμε Σαββατοκύριακο στα Σύβοτα για μπάνιο, ο ένας κανονίζει μεταφορές ξενοδοχείο και ο άλλος φαγητό διασκέδαση. Εκεί ο καθένα προσαρμόζει τις επιθυμίες και τα θέλω του αντίστοιχα και ταυτόχρονα μαθαίνει και τα θέλω και τα μη και τα όχι του συντρόφου του...Αλλά, σε κάθε έκφανση ζωής κοινωνικής η βιολογικής πολιτικής υπάρχουν πράματα που δεν αλλάζουν Υπάρχουν οι αρχές της μηχανικής Υπάρχει το dna Υπάρχουν τόσα και τόσα παραδείγματα. Σε μια μονογαμική σχέση υπάρχει μια συμφωνία εμπιστοσύνης που συμπκυκνώνεται συνήθως σε μια παραδοχή. ¨Σέξ και έρωτας με έναν η μία ΜΟΝΟ δηλα΄δη το σύντροφο μας. Εαν αυτο παραβιαστεί τότε απλώς επέρχεται και το τέλος Με άλλα λόγια όπως λέει και καλή φίλη ¨οπου και να βάλουμε την πυξίδα αυτή θα δείξει μονίμως τον Βορρά δηλαδή το τέλος όταν υπάρχει η απιστία. Και σαφώς πρέπει να εξετάζουμε κάθε παρέκλιση με επιείκια και περιπτωσιολογικά. Αλλά μην ξεχνάμε και τις αρχές μας....
marina38 εσύ που βάζεις την κόκκινη γραμμή σε μια μονογαμική σχέση? Τα κριτήρια σου είναι ποσοτικά? (την δευτερη φορά φεύγω πχ) ή ποιοτικά, σεξουαλική απιστία με ***** πχ για ένα βράδυ η επαφή εμ μια πρώην πχ.?

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Τώρα, για τον σύντροφό μου δέχομαι αυτό που εκείνος θεωρεί σημαντικό για τον εαυτό του, εφόσον δεν με θίγει σε κάτι κι εφόσον δεν παρεμβαίνει στη ζωή μας σαν ζευγάρι. Τι εννοείς για τη φιλία με πρώην ‘ό,τι αυτό συνεπάγεται’? Δεν συνεπάγεται πάντα το ίδιο, ούτε είναι το ίδιο.

---

marina38 δεν θέλω να απαντήσω τώρα αλλά μόλις βρω τον χρόνο θα θέσω θέμα προς συζήτηση ώστε να μην χαλάμε εδώ το νήμα η ακόμα καλύτερα μπορείς να το θέσεις/θεσουμε παρέα

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Πάντως, να πω κάτι που μου ήρθε στο μυαλό, απλά με αφορμή την όλη συζήτηση: πρώην μου είχε ζητήσει να καταστρέψω όλες τις φωτογραφίες άλλων αντρών, είτε πρώην είτε απλών φίλων. Μετά από καιρό, βρήκα σωρούς με φωτογραφίες από τη δικιά του πρώην. Η δικαιολογία του ήταν ότι ‘δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν, τις είχε κρατήσει η μητέρα του’, ότι ‘αυτός ξέρει τον εαυτό του και δεν σημαίνουν κάτι οι φωτογραφίες, ενώ οι δικές μου σήμαιναν’ και άλλα φαιδρά. Γι’ αυτό, δεν ακούω κανέναν που ‘απαιτεί’ ή που με αντιμετωπίζει με καχυποψία επειδή η γενική οπτική μας διαφέρει. Σέβομαι όσους είναι συζητήσιμοι, ανοιχτοί να κατανοήσουν μια άλλη τοποθέτηση, αλλά έχουν κάνει κάποιες επιλογές, κατά κανόνα τις εφαρμόζουν και δεν θεωρούν πως μόνο οι ίδιοι δικαιούνται δέκα παραμέτρους κι εκατό αναγνώσεις. (δεν υπονοώ κάτι για εσένα grekoulia, απλά μου άρεσε η έκφραση :) )

---

Χμ...τώρα μου φέρνεις αναμνήσεις παρελθόντων ετών και γεγονότων... Σε διαβεβαιώ οτι αυτές οι συμπεριφορές έχουν υπάρξει στην ζωη μας και νομίζω είναι συνήθεις... Οι παλιές φωτογραφίες είναι ένα κομμάτι πολύ λεπτό της σχέσης Είναι όμως και ένα κομμάτι της ζωής μας. Δεν μπορούμε να το αρνηθούμε ούτε και να το καταστρέψουμε και δεν βλέπω τον λόγο. Αυτό που εγώ προσωπικά κάνω είναι να κρατάω τις φωτογραφίες μου ξεχωριστά απο τα αντικείμενα της καθημερινότητας. Και κάθε σχέση μου την ενημερώνω για τις φωτογραφίες αυτές ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ για να μην έχουμε μετά παρανοήσεις. Στην σχέση που είμαι μίλησα από τα αρχικά στάδια. Ο φίλος μου μου είπε οτι και αυτός κρατάει κάποιες και ένιωσε ανακούφιση που έθιξα το θέμα γιατί αυτός είναι "συλλέκτης" του παρελθόντος δηλαδη πιο οργανωμένος κτλπ. Και κατά την κρίση μου δεν υπάρχει νόημα να κουβαλάμε φωτογραφίες και διάφορα από τις πρώην με το κινητό ή με το λάπτοπ μας χωρίς φυσικά να του επιβάλλω οτιδήποτε.
Συμφωνώ δε απόλυτα οτι σε αυτά τα θέματα δεν μπορείς να απαιτείς ή να δέχεσαι κάποιον που "απαιτεί" και καλύτερα να μην προχωράς Αλλά ότι το συμφώνησες το τηρείς και έαν βρίσκεις οτι πρέπει να αλλάξει, δεν το αλλάζεις χωρίς να συζητήσεις με τον σύντροφο, το προτίνεις το συζητάς και είσαι ετοιμη να δεχτείς και την άποψη του...

Όλα αυτά, το να καταστρέψει τις φωτογραφιες με τις πρωην ή άμα ο/η συντροφος δεν ειναι μαζι μας (ιδίως τα βραδυα) να τον παιρνουμε συνέχεια στο κινητό ή όταν ειμαστε σε χωρο με κόσμο να ρίχνουμε διακριτικά μια ματια στο βλεμμα του για να δουμε τι κοιτάζει ή ερωτησεις τυπου ανακρισης κλπ κλπ κλπ, είναι ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον άλλο, φόβος απιστίας, να το παρατηρησουμε εγκαιρα για να προλάβουμε. Δεν εχουμε κατορθωσει δλδ να συνδεθουμε με τον άλλο στο βαθμο που θα πρεπε. Όσο και να υποστηριζουμε ότι ακομα και μεσα σε μια σχεση, γαμο κλπ ο καθενας ειναι ελευθερος να εχει ακομα και εκτος γαμου/σχεσης κλπ ερωτικες επιλογες, άμα προκειται για το άτομο μας, ειτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, αυτό αποτελεί κόκκινη γραμμή, δεν δεχόμαστε το παραμικρο, αιτια χωρισμού. Η καχυποψια μας αυτη μήπως τελικά ειναι η αποτυχία μας να ικανοποιήσουμε τον/την συντροφο μας προσφέροντας του πληροτητα μέσα σε μια σχέση? ή ασχετως αυτου ανθρωπινο ενστικτο το να κοιταζει αλλου και ζητημ αν μπορει να το καταπιεζει κανεις για να ναι ενταξει απεναντι στον αλλο?

Εγω απλα θα σεκφτομουνα (χωρις να 8ελω να σε αγχωσω) οτι δεν ειναι η πρωτη φορα που εγινε....