Originally Posted by
Agnosth
Η μαλακια ειναι οτι ειμαι ακομα παγιδευμενη στην εικόνα που ειχαν οι γονεις μου για μενα- οτι επειδη ειμαι τοσο εξυπνη θα πρεπει να γινω και επιτυχημενη... Τι κρίμα που ξεχασαν να μου μαθουν πιο βασικα πραγματα όπως να ζω, να κανω φιλους, να ερωτευτω, να φαω τα μουτρα μου, να απογοητευτω αλλα να ξαναπροσπαθησω και γτ οχι να δοκιμασω να βρω και μια part-time δουλιτσα τοτε που οι εποχεσ προσσφεροντουσαν.... Τι κριμα που δεν προσεξαν ποσο μονη ημουν στην εφηβεια και το μονο που κοιτουσαν ηταν τα 20αρια στο σχολειο... Τι κρίμα που όταν βγήκα λίγο στη ζωη ως φοιτητρια (σε προστατευμενο παντα περιβαλλον) και ειδα οτι τα πραγματα δεν ηταν τοσο ιδανικα οπως τα ειχα στο χαζο μου μυαλουδακι και επεσα σε καταθλιψη το μονο που ξεραν να κανουν ηταν να με λενε τεμπελα που παρατησα τη σχολη και να πιστευουν οτι η δεν ειμαι καλα γιατι αισθανομαι ασχημα που εχω παρατησει το διαβασμα!!! Τι κριμα που ειμαι 25 και εχω ακομα άλυτα θεματα απο τα 15 μου :( Ειμαι γελοια...