Printable View
Αυτό που θα γίνει το ξέρω με σίγουρα είναι να έχω την μάνα μου να με ζαλίζει να την παίρνω τηλέφωνο εγώ επειδή είναι καλή κοπέλα και την συμπαθεί αφού δεν κάνει καμοιά κίνηση αυτή να δει σαν < φίλη > υποτίθεται να ρίξω τα μούτρα μου και να την πάρω δεν παρακαλάω κανέναν αν δεν θέλει μία εγώ δεν θελω 100 .
Οι φιλίες είναι θέμα τύχης όπως και οι ερωτικές σχέσεις...πραγματικές φιλίες πιστεύω είναι μόνο αυτές που αντέχουν στο χρόνο και έχουν δοκιμαστεί...τώρα για το πως ξεκινάει μια φιλία είναι αυτό που λένε "όμοιος ομοίω αει πελάζει"...δηλαδή ο τρόπος σκέψης, τα ενδιαφέροντα ακόμα και η αίσθηση του χιουμορ πρέπει να ταιριάζει...με το πέρασμα του χρόνου έρχεται το δέσιμο και η εμπιστοσύνη τα οποία είναι απαραίτητα συστατικά μιας καλής φιλίας...ευτυχώς εγώ είμαι από τους τυχερούς και έχω όχι 1 αλλά 3 πραγματικούς φίλους
Είπες την πιο σωστή κουβέντα! Μ' αυτο τον τροπο δημιουργούνται οι φιλίες. Γι αυτό όσοι διαφέρουν από τη νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης των πολλών με ιδορρυθμία στον τρόπο ζωης και στη συμπεριφορά δυσκολεύονται να κάνουν φιλίες σε σχέση με τους υπόλοιπους. Κι ο λόγος δεν είναι ότι δεν τα καταφερνουν να δημιουργούν φιλίες αλλά ότι δεν ταιριάζουν.Quote:
Originally Posted by Cristiano
Από τους υπόλοιπους επιζητούμε απλά καλές σχέσεις και σεβασμό.
ειναι αυτο που ειπες κυριως ioanni. εχει να κανει με τη διαφορετικοτητα στον τροπο σκεψης. προσωπικα αντιλαμβανομαι οτι δεν βλεπω τα πραγματα οπως η πλειοψηφια και δεν λειτουργει το μυαλο μου οπως της πλειοψηφιας των ανθρωπων. οποτε ειναι αυτοματως σαν το "target group" μου να μικραινει συνεχως γιατι αυτοι με τους οποιους ταιριαζω ειναι πολυ λιγοι τελικα, και εκεινοι εξισου μονοι οσο εγω.
Άλλο όμοιως ομοίω αεί πελάζει ως η γενεσιουργός αιτία δημιουργιας φιλίας και άλλο η μοναδικότητα στην οποία αναφέρεσαι. Το ταιριάζω με λίγους ειναι θεμα πραγματικό, δε σημαινει ότι θεωρώ τον εαυτο μου μοναδικό. Ούτε για βαρεμένους στο κεφάλι μιλήσαμε ούτε για πυροβολημένους. Το ότι δεν ταιριάζει κάποιος με άλλους το ανάγαγες στην αποκλειστικά δικη του ευθυνη, αν ήταν ετσι θα καταφερναμε να κανουμε τους παντες φίλους. Φαίνεται πως μας την έριξες την προσβολή εμμέσως πλην σαφώς αλλά κανονικά και είσαι και μοτερέτορ! Έβγαλες και συμπέρασμα κλείνοντας και το θέμα.Quote:
Originally Posted by Ξωτικό
Νόμισα πως χρησιμοποίησες τη γλώσσα των υπονοουμένων! Οk τότε, θα εμπιστευθώ την διευκρίνιση σου! ...με βάση τα λόγια του πρωτου μνμτος σου είσαι ταπεινόφρων!Quote:
Originally Posted by Ξωτικό
εγώ πάντως που μια ζωή ζούσα τις καταστάσεις των φίλων μου, τελικά τους ξέκοψα και βρήκα την υγειά μου (και τον εαυτό μου)
διαβαζοντασ το μυνημα σου ειναι σαν να βλεπω την δικη μου κατασταση.και εμενα δεν με προτιμουν μιλανε οι δυο τουσ στο τηλεφωνο μαθαινω παντα τελευταια τα νεα και γενικα θεωρω και εγω πως εχω φαει ηττα.παρ'ολα αυτα οπωσ λεσ και εσυ δεν αξιζει να μην σε υπολογιζουν.και εγω βλεπω στουσ γυρω μου μια αδιαφορια .γενικα δεν μπορω πλεον να επικοινωνησω με τουσ αλλουσ γιατι νιωθω οτι δεν ταιριαζω.ισωσ πρεπει να σκεφτεισ και εσυ πως ξεχωριζεισ ,πωσ εχεισ μια ιδιαιτερη προσωπικοτητα και δεν ανηκεισ στη μαζα.δεν θεωρω οτι εισαι μεγαλη για νεεσ φιλιεσ.αν ανοιχτεισ και βρεισ ενδιαφεροντα ατομα...
Τους "φίλους" τους ανακαλύπτεις στα δύσκολα.
οντωσ ...εχω καταληξει πωσ φιλοι δεν υπαρχουν.ολοι για την παρτη τουσ.πως θα βγουν μια μερα να περασουν καλα να το παιξουν καποιοι για να ξεφυγουν απτοι δικοι τουσ μοναξια.μεσ την υποκρισια ολοι.τα χρονια που ζουμε ειναι δυσκολα και οι σχεσεισ παααρα πολυ περιπλοκες πλεον.θελει πολυ ψαξιμο για καποιον σωστο
Οι γυναικες ουτε τωρα ουτε στις παλιοτερες εποχες ουτε μεχρι στις ινδιανικες εποχες δεν ειχαν ποτε φιλη.Ισως να ναι στην φυση της γυναικας οπως ειναι στην φυση να ναι γλυκατζουδες.Ο εγωισμος και η σαπιλα που εχει κυριαρχησει στον ανθρωπο ειναι ενα σημειο που εχει πεθανει το τοσο σοβαρο αισθημα της φιλιας.Οχι οτι παλια ηταν τα υγειης πραματα αλλα ειχαν ιδανικα καποτε.
Συμφωνώ ότι αληθινές φιλίες είναι σπάνιο να υπάρξουν,
διαφωνώ κάθετα ότι οι γυναίκες δεν έχουν ποτέ φίλες.
Τι αυθαίρετο συμπέρασμα!
Η προαιώνια φιλία μου κρατάει 30 χρόνια
κι όσο κι αν οι ανθρώπινες σχέσεις περνάνε διακυμάνσεις,
το ενδιαφέρον για τους άλλους, ο σεβασμός, η εκτίμηση
και τα κοινά βιώματα
(κοινώς όταν έχεις φάει ψωμί κι αλάτι με τον άλλον)
δεν παύουν να υπάρχουν εύκολα
όταν είναι ουσιαστικά.
Απλά επειδή όλα τα πράγματα σ' αυτήν τη ζωή
είναι δούναι και λαβείν,
για να κρατηθούν οι φιλίες χρειάζεται προσπάθεια
κι απ' τις δυο μεριές
και πάνω απ' όλα ειλικρίνεια.
Εννοείται ότι η προσπάθεια αξίζει να γίνεται μόνο για τα άτομα
που έχουν αποδείξει ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη σου σε βάθος χρόνου
και μόνο γι αυτά, αλλιώς η ευθύνη είναι δική μας
για τις λάθος επιλογές.
Αυτή είναι η παρηγοριά των αντρών, που συνήθως δεν έχουν καθόλου ή έχουν επιφανειακές φιλίες. Και επίσης, είναι ένα παραμύθι των γυναικών που βλέπουν ανταγωνιστικά τις άλλες γυναίκες, προβάλλοντας σε αυτές τα δικά τους συναισθήματα και προκαταλήψεις, όπως ότι οι άλλες τις ζηλεύουν για παράδειγμα.Quote:
Originally Posted by labwmenos
Μαλακίες!
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν μου έχουν λείψει ποτέ οι φίλοι και ούτε πρόκειται να μου λείψουν στη ζωή μου, για τον απλούστατο λόγο ότι μου αρέσει να έχω φίλους και δεν έχω τέτοιες γελοίες προκαταλήψεις.
Δεν θεωρώ ότι οι άλλοι πρέπει να είναι τέλειοι για να είναι φίλοι μου, ούτε εγώ είμαι, φτάνει να ταιριάζουμε σε κάποια πράγματα που είναι σημαντικά για μένα. Από κει και πέρα, όσο είσαι ανοιχτός να γνωρίζεις κόσμο και από τη στιγμή που έχεις την ικανότητα να εντοπίζεις τα κοινά σημεία με τους άλλους, είναι σίγουρο ότι μπορείς να κάνεις καινούργιους φίλους εφ' όρου ζωής.
Όσο σκληρή κι αν ακούγομαι, αυτοί που συνήθως δεν έχουν φίλους, είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν να είναι φίλοι.
Δεν φταίνε πάντα αυτοί οι άλλοι που είναι σκάρτοι και κατώτεροι των προσδοκιών τους σαν χαρακτήρες ή σαν προσωπικότητες.
Φταίνε οι ίδιοι, που είναι τόσο εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους, όχι γιατί είναι τόσο διαφορετικοί και σπουδαίοι όσο θέλουν να νομίζουν και οι άλλοι δεν τους εκτιμάνε, αλλά γιατί δεν τους ενδιαφέρουν οι άλλοι άνθρωποι.
Σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει, έχοντας γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους -ανάμεσα σε αυτούς και πολύ σκάρτους- και έχοντας κάνει πολλές φιλίες, μακροχρόνιες και βραχυχρόνιες, αλλά ουσιαστικές.
Και βέβαια, είναι βασικό να γνωρίζεις ανθρώπους για να κάνεις φίλους. Όταν ζεις στην απομόνωση, εκ των πραγμάτων, είναι δύσκολο έως αδύνατο.
Η φιλία υπάρχει γι' αυτούς που πιστεύουν σε αυτήν, πρώτα απ' όλα.
και εγω εχω ενα φιλο 3 χρονια αλλα μονο ουσιαστικη δεν ειναι αυτη η φιλια.Δεν ξερω ποσο ουσιαστικες ειναι οι δικες σου.Εγω δεν πιστευω στην φιλια.Και ο αδερφος μου εχει εναν εδω και 12 χρονια και τον σκουνταει συνεχεια για να βγουν εξω.Οχι οτι ισως δεν ειναι ουσιαστικη φιλια αλλα παιζει αυτο και αλλα.Η μοναξια μας ειναι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ.Η φιλιες μας δεν ξερω κατα ποσο ειναι ουσιαστικες
Δεν σου μιλάνε επειδή δεν ταιριάζεις μαζί τους, η φιλία ήδη προέκυψε και αποκρυσταλλώθηκε και ειναι μεταξυ τους, εσύ εισαι πλέον γνωστή τους, εκτός κι αν δεν παίρνεις πρωτοβουλίες και περιμενεις από αυτες παθητικά, κι αν αυτο το έκανες έστω ασυναίσθητα τόσο καιρό ενώ μπορούσες να κανες περισσότερα τότε φερεις τη δικη σου ευθυνη για το πως κατεληξαν τα πράγματα. Αν εσύ για λίγες μέρες πάψεις να τους ψάχνεις ίσως και να χαθείται τελείως. Θετικό το ότι συνειδητοποίησες ότι ο λόγος είναι ότι δεν ταιριάζεις, δλδ εκπέμπεις σε άλλη συχνοτητα από αυτους, είσαι διαφορετικός χαρακτηρας, εισαι με τα λάθος για σενα άτομα, όμως αναγνωρίζεις την ιδαιτερότητα σου βάση της οποίας όμως θα πρέπει να ψάξεις για τις αληθινες για σενα φιλίες και το κυριότερο το ότι δεν νοιωθεις μειονεκτικά ή να αμφιβαλλεις για τη δικη σου αξια (όπως την πατησαν άλλοι) λόγω του ότι καποιοι τους οποιους επιμενεις να θεωρεις φιλους σε βαζουν συνεχεια στο περιθωριο.Quote:
Originally Posted by pennaky
Πιστευω πιέζεις τον εαυτο σου για σχεση και επικοινωνια μαζι τους, δεν ειναι κατι που σου βγαινει αυθόρμητα ως εκ του φυσικού από μόνο του, κι αυτο ειναι απόδειξη ότι δεν υφίσταται φιλία.
Υπάχει και το είδος "φιλίας" που σε έχουν επειδή χρειάζονται καποιον υπομονετικό και παθητικό για να λένε τα δικα τους με τις ωρες , κι αμα θελουν φιλίες θα πάνε αλλού.
Και για χαρακτηρες σαν εμας μπορεις να βρεις άτομα με τα οποια ταιριάζεις όμως μην αναμένεις το επίπεδο φιλίας, παρέας και ενδιαφεροντος του ενος για τον άλλο να ειναι το ίδιο με αυτους τους χαρακτηρες που περιγραφεις αλλά πιο κάτω (δεν θα χει την πλάκα, το καλαμπούρι της παρέας, τη διασκέδαση, πολλές φορές θα χάνεστε αν δεν ψαχνεις εσύ να τους βρεις, δε θα εχεις το μεγαλο ενδιαφερον στα δυσκολα κλπ), οπότε παλι θα νοιωθεις ανικανοποίητη και απογοητευμενη που δεν κατορθωσες να μπεις στην πρωτη παρέα, επειδη εκει ενοιωθες πιο ωραια και ότι σου συμπλήρωναν τα κενα και τους τελευταιους θα τους νοιωθεις για φιλους στο επίπεδο του παρα τίποτα και το μη χερον βέλτιστον.