ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΒΟΙΝΤ

Quote:

---

Originally Posted by void

Μπορεί όπως λες να μου χαιδεύουν τα αυτιά γιατί ενδεχομένως να θέλουν να δώσουν κάτι θετικό.
Και εγώ το κάνω αυτό, πρώτα να υποστηρίζω δηλαδή και μετά να κάνω τα σχόλια μου.
να εκτιμάω αυτά που έχω?
χμμ...το ξεροκόματο εννοείς που παίρνω, το ωράριο που δε μου αφήνει άλλες επιλογές..ναι, τα εκτιμάω αλλά όχι σε βαθμό που να μην σκέφτομαι και να μην επιζητώ το καλύτερο.
Τώρα τι θα έκανε ο καθένας για τη δική μου τη δουλειά δεν το ξέρω..και εγώ θα προτιμούσα τη δουλειά κάποιου άλλου που αμοίβεται περισσότερο και κάνει αυτό που γουστάρει.
Και δεν ντρέπομαι να λέω ότι έχω δουλειά, αλίμονο.
Δεν είμαι ο ωνάσης, μια απλή δουλειά έχω.
Οι φοβίες μου ναι, είναι το πρόβλημά μου, γι'αυτό και άνοιξα το θέμα, μήπως κάποιος με βοηθήσει, μου πει κάτι σοφό που δεν έχω σκεφτεί για να τις αντιμετωπίσω.

---

ναι, αλλα μπορεις οσο δουλευεις να μας κανεις και παρεα, αλλοι δεν το μπορουν :)

Quote:

---

Originally Posted by void

.
Οι φοβίες μου ναι, είναι το πρόβλημά μου, γι'αυτό και άνοιξα το θέμα, μήπως κάποιος με βοηθήσει, μου πει κάτι σοφό που δεν έχω σκεφτεί για να τις αντιμετωπίσω.

---

void, για ν' αντιμετωπίσεις τις φοβίες σου χρειάζεται να δεις τα αίτια που τις έχουν προκαλέσει, ό,τι δηλ. ισχύει
και με κάθε πρόβλημα που μας συμβαίνει.. πάντα δεν ψάχνουμε για το κάθε τι.. την άκρη του νήματος;

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Εμένα γιατί μούρχεται, όταν οι άλλοι σου χαϊδεύουν τ' αφτιά, να σε βρίσω;
Έχεις μια εργασία σε μια περίοδο που αν έχεις δουλειά, ντρέπεσαι να το λες για να μην
προκαλείς και που ο καθένας μας θάκανε οτιδήποτε προκειμένου να επιβιώσει.
Μήπως δεν εκτιμάς τα όσα έχεις; Μήπως θάταν καλύτερα να ψάξεις την άκρη του
προβλήματος για τις φοβίες σου, για να δώσεις έτσι λύση σιγά-σιγά και να τις ξεπεράσεις;

---

Ή αλλιώς, ο σίγουρος δρόμος προς μια μίζερη ζωή.
Ας μην ψάχνουμε φοβίες πίσω από κάθε τι. Μπορεί απλά να μην της αρέσει η δουλειά της. Γιατί θα πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό για μια ζωή?
Αλλά κάποιοι απλά επιβιώνουν. Και κάποιοι απολαμβάνουν τη ζωή. Είναι θέμα επιλογής. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Quote:

---

Originally Posted by axl100

ναι, αλλα μπορεις οσο δουλευεις να μας κανεις και παρεα, αλλοι δεν το μπορουν :)

---

σόρυ ρε αχλ που ορισμένες φορές είμαι πιο χαλαρή σε σχέση με άλλες οπότε μπορώ να σας κάνω παρέα.
Μόνο αν ήμουν μεταλλωρύχος ή κάτι ανάλογο θα είχα δικαίωμα να μιλάω.

Quote:

---

Originally Posted by void

νοπ....δεν είμαι! τι κάνουμε τώρα?

---

νομιζω void πως ειδικα αυτη την εποχη δεν μπορεις να κανεις και πολλα.... οπως ειπε και η μνημονιο..προσπαθησε να κανεις αλλα πραγματα που σε εδιαφερουν...
ισως παραλληλα βεβαια ,θα μπορουσες να ψαχτεις προς αλλους τομεις ... θα μου πεις το πτυχιο ειναι πτυχιο και προφανως πηρε και κοπο και χρονο...αλλα κι απο την αλλη....μηπως θα μπορουσες να ασχοληθεις ερασιτεχνικα με την αρθρογραφια σε περιοδικα κλπ εστω χωρις να αμοιβεσε...απλα για να ανοιξεις και προς τα εκει μια πορτα....και βλεπεις....νομιζω αυτο θα σου ταιριαζε....

Quote:

---

Originally Posted by void

σόρυ ρε αχλ που ορισμένες φορές είμαι πιο χαλαρή σε σχέση με άλλες οπότε μπορώ να σας κάνω παρέα.
Μόνο αν ήμουν μεταλλωρύχος ή κάτι ανάλογο θα είχα δικαίωμα να μιλάω.

---

εχει και τα καλα της η δουλεια σου θελω να σου πω :)

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Είμαι από τους ανθρώπους που δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι που δεν μου αρέσει, πόσο μάλλον να προσπαθήσω γι' αυτό.
Αν το επάγγελμα μου δεν ήταν καλλιτεχνικό-δημιουργικό θα είχα πάθει κατάθλιψη. Ένα διάστημα που είχα παραμελήσει τη δημιουργία, γιατί είχα δώσει βάση σε άλλα, έψαχνα αλλού διεξόδους και υποκατάστατα. Αλλιώς θα είχα σκάσει.
Ευτυχώς, το κατάλαβα και από ένα σημείο και μετά πήρα μια απόφαση να αφοσιωθώ μόνο σ' αυτό που με γεμίζει.
Πολλές φορές παραλληλίζω το αίσθημα του να δημιουργείς με εκείνο του έρωτα. Δεν είναι καταπληκτικό να νιώθεις έτσι ενώ παράλληλα εργάζεσαι?
Νομίζω ότι και μόνο αυτό φτάνει. Από κει και πέρα, όλα είναι πιο εύκολα.
Φυσικά θα σε νοιάζει να βελτιωθείς και να γίνεις καλύτερη σ' αυτό που κάνεις, θα σ' ενδιαφέρει να ανανεώνεσαι και να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα και όταν μάλιστα αναγνωρίζεται το έργο και η αξία σου, η ικανοποίηση θα είναι τεράστια.
Δεν είναι κρίμα να τα χάνεις όλα αυτά, επειδή δεν τολμάς να δοκιμάσεις να ασχοληθείς με αυτό που σου αρέσει πραγματικά?
Έχει τόση σημασία να είσαι η καλύτερη σ' αυτό που κάνεις ή να το απολαμβάνεις?
Πιστεύω ότι το πρόβλημά σου είναι αυτό και τίποτα άλλο. Δεν είσαι ανεπαρκής γενικώς. Απλά δεν κάνεις αυτό που θα ήθελες αλλά αυτό που σε πείσανε οι άλλοι ότι θα ήθελες ή ότι σου ταιριάζει.
Μην παραιτείσαι από αυτό που ονειρεύεσαι.

---

Δε θέλω να παραιτούμαι αλλά φοβάμαι κιόλας μήπως όλο αυτό είναι μια φούσκα.
Φοβάμαι γενικά μήπως δεν τα καταφέρω ούτε σε αυτό.
Μήπως απλώς είμαι ηττοπαθής και φυγόπονη..

Quote:

---

Originally Posted by nflu

νομιζω void πως ειδικα αυτη την εποχη δεν μπορεις να κανεις και πολλα.... οπως ειπε και η μνημονιο..προσπαθησε να κανεις αλλα πραγματα που σε εδιαφερουν...
ισως παραλληλα βεβαια ,θα μπορουσες να ψαχτεις προς αλλους τομεις ... θα μου πεις το πτυχιο ειναι πτυχιο και προφανως πηρε και κοπο και χρονο...αλλα κι απο την αλλη....μηπως θα μπορουσες να ασχοληθεις ερασιτεχνικα με την αρθρογραφια σε περιοδικα κλπ εστω χωρις να αμοιβεσε...απλα για να ανοιξεις και προς τα εκει μια πορτα....και βλεπεις....νομιζω αυτο θα σου ταιριαζε....

---

συμφωνώ με την nflu, όπως επίσης θα μπορούσες να παρακολουθήσεις παράλληλα, σεμινάρια εναλλακτικής ζαχαροπλαστικής
κι ίσως και μαγειρικής που είναι πολύ-πολύ ενδιαφέροντα. Αν θέλεις για περισσότερα.. σου στέλνω σχετικό λινκ!

Quote:

---

Originally Posted by void

Δε θέλω να παραιτούμαι αλλά φοβάμαι κιόλας μήπως όλο αυτό είναι μια φούσκα.
Φοβάμαι γενικά μήπως δεν τα καταφέρω ούτε σε αυτό.
Μήπως απλώς είμαι ηττοπαθής και φυγόπονη..

---

Δεν θα το ξέρεις όμως αν δεν το δοκιμάσεις!
Και τι θα πει να τα καταφέρεις? Να είσαι η καλύτερη στον τομέα σου? Υπάρχει κάποιος που μπορεί να παινεύεται ότι είναι ο καλύτερος σε κάτι? Δε νομίζω. Μπορεί να είσαι απλά καλή. Όμως θα ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις. Δεν χρειάζεται να είσαι τέλεια, μπορείς να προσπαθείς για το καλύτερο, αλλά μην ξεχνάς ότι τέλειο δεν υπάρχει πουθενά.
Και μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Είναι μεγάλο λάθος, γιατί δεν μπορείς να είσαι αντικειμενική. Αν έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση οι άλλοι θα σου φαίνονται πάντα καλύτεροι. Αν έχεις μεγάλη αυτοπεποίθηση, οι άλλοι θα σου φαίνονται πάντα χειρότεροι.
Να συγκρίνεις τον εαυτό σου μόνο με το πώς ήσουνα παλιότερα και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι και να μαθαίνεις από τα λάθη σου. Γιατί είναι μεγάλη αλήθεια ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας και όχι από τις επιτυχίες μας. Οι επιτυχίες μας μας δίνουν ώθηση να πάμε παραπέρα, αλλά δεν μας βελτιώνουν.
Μπορείς όμως να μαθαίνεις και να εμπνέεσαι από άλλους.
Αυτά!

Quote:

---

Originally Posted by void

Νιώθω πραγματικά πολύ ανεπαρκής.

---

Πραγματικα απο οσα εγγραψες σε αυτο το νημα και απο οσο σε εχω διαβασει τοσο καιρο εδω μεσα, δεν προκυπτει πουθενα οτι εισαι ανεπαρκης. Η μονη ανεπαρκεια που αντιμετωπιζεις ισως ειναι αυτη της θελησης. Θεληση να προσπαθησεις να πετυχεις σε αυτο που κανεις, η να το αλλαξεις.
Μπορει λοιπον να εισαι αναποφασιστη, να αργεις να κανεις μια αλλαγη, να το σκεφτεσαι και να το ξανασκεφτεσαι, αλλα αυτο δε σημαινει επουδενι οτι εχεις ανεπαρκεια ικανοτητων.
Γενικα μιλωντας, το ξερεις οτι κανεις δε θα σε πληρωσει για να κανεις το "χομπυ" σου. Ακομα και αν κανεις κατι που αγαπας πολυ, πρεπει να εισαι επαγγελματιας, πρεπει να το σπουδασεις και να το μαθεις καλα στην θεωρια και στην πραξη.

Και αυτο μαρεσε και στο στελνω..

https://fbcdn-sphotos-a.akamaihd.net...06347566_n.jpg

Εχεις μια βαση στην ζωη σου και απο κει εφορμας για αλλα. Εχεις την δουλεια σου , αλλα αυτο δεν σημαινει οτι παγιωθηκες σαν ατομο.........παμε για αλλα παντα. Η δυσκολια ειναι εαν αποφασισεις να κανεις τολμηρα βηματα του στυλ εγκαταλειπω δουλεια για να κανω κατι αλλο. Εκει πρεπει να το σκεφτεις καλα.

Δεν παγιωνεσαι ποτε σαν ατομο , απλως συμβιβαζεσαι μερικες φορες. Εαν κανεις για παραδειγμα οικογενεια θα συμβιβαστεις οτι πρεπει να σπαταλας χρονο πολυ με τα παιδια σου . Εχεις καταφερει ηδη πολλα και δεν νομιζω να ειναι ασημαντα αυτα που εχεις πετυχει. Αλλα η ζωη ειναι NON STOP και συνεχιζεις.

ΕΓω εχω αλλαξει ενα σωρο ειδικοτητες και εχω γραψει στα παλια μου τα παπουτσια τις νεανικες μου σπουδες και παλευω σε αλλους τομεις. Ικανοποιημενος? ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑ..... δεν νομιζω να γινει αυτο ποτε:)

Όταν κάτι δεν μας ικανοποιεί είναι φυσικό επόμενο να μην καταβάλλουμε το άπαν των δυναμεων μας. Το ίδιο ισχύει και όταν λόγω αποτυχιών ή μη εκπλήρωσης κάποιων προσδοκιών η ψυχολογια μας πέφτει και ως αποτελεσμα κανουμε λιγοτερα ενω υπάρχει η ικανοτητα για περισσότερα. Άλλο το έχω αποτυχίες στη δουλεια μου κι αυτο με ρίχνει ψυχολογικά σε βαθμο που να θελω να την εγκαταλείψω και να θεωρω τον εαυτο μου αχρηστο γι αυτη κι άλλο η ίδια η δουλεια στη φύση και στον πυρήνα της δε μ' αρεσει και ουσιαστικά βρίσκομαι εκει λόγω έλειψης εναλλακτικής επιλογης ή λόγω εγκλωβισμού λόγω επιπολαιότητας ως προς την επιλογη της χρονια πριν. Κάνε μια ενδοσκοπηση να δεις σε ποιο απ τα δυο ανηκεις. Πιστευω πως προσφευγεις εδω στο φορουμ ανοιγοντας τετοια θεματα για το άτομο σου μετα από καποιο συγκεκριμένο συμβαν στον επαγγελματικό σου χωρο που εσύ το κρινεις για εσενα ως κτυπητη και επιβεβαιωτική των αρνητικων σου σκεψεων για το επαγγελμα αποτυχία, σαν αυτο που λεμε να το πω καπου να ξεσπάσω. Κι αμα γινονται πράγματα που για σενα συνιστουν επιτυχια τα περί ζαχαροπλαστικής και χειρωνακτικών επαγγελμάτων είναι αγνωστα στη σκέψη σου. Ίσως το προβλημα έγκειται στην ιδιαιτερη ευαισθησια που σε διακρίνει που ειναι καπως πιο πάνω από το μέσο όρο που απαιτειται για το επάγγελμα. Αν η απαντηση στο πιο πάνω ερωτημα που σου θέτω είναι το πρωτο σκελος της ερωτησης μου, άποψη μου, τοσο καιρό που σε διαβαζω, περιορισε όσο μπορεις το συναισθημα, αποσυνδεσε το αν μπορεις από το επάγγελμα, μαθε να μη σε παιρνει το κατακαρδα σε ότι παει στραβα και γινε γενικα στη ζωη σου πιο διεκδικητική. Από τη μια μερα στην αλλη δε γινεται, γινεται όμως με καθημερινη σταθερη άσκηση. Άλλοι εκανα λαθος επιλογες στον τομεα, όχι εσύ.

Quote:

---

Originally Posted by void

...
Δεν είμαι γενικά στις καλές μου, από όταν μπήκε ο Ιούνιος. Από τη μια μεριά η ζέστη, αφόρητη, από την άλλη ένα πρόβλημα υγείας που έχω, αντιμετωπίσημο μεν, κουραστική όμως η θεραπεία του, με έχουν ρίξει.
...

---

Την ζέστη ουδείς εμίσησε ...τον χειμώνα ...χαχαχα!! Καλό κουράγιο και σύντομα στις δροσερές παραλίες!!
Πολλά περαστικά και γρήγορη αποκατάσταση της υγείας σου!

##

Quote:

---

Originally Posted by void

...
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ όμως όταν δεν είμαι καλά σκέφτομαι αρκετά. Και ως γνωστόν η πολλή σκέψη φέρνει και αρνητική σκέψη.
Η αρνητική σκέψη βέβαια, δε σημαίνει απαραιτήτως ότι δεν έχει και κάποιο λογικό έρεισμα έτσι?
Εν προκειμένω, οι αρνητικές μου σκέψεις περιστρέφονται γύρω από το επάγγελμά μου (κλασσικά).
Συνειδητοποιώ λοιπόν, ότι τόσα χρόνια δεν έχω κάνει τίποτα για το κωλοεπάγγελμα που έχω.
Θα μου πεις, "ε ναι αφού δε σου αρέσει'.
Δεν είναι έτσι ακριβώς όμως. Συζητάω με συναδέλφους μου και διαπιστώνω ότι στους περισσότερους δεν αρέσει.
παρολαυτά έχουν κάνει τα μεταπτυχιακά τους, κυνηγούν τις υποθέσεις, βάζουν στόχους ρε αδελφέ.
Εγώ τίποτα. Και όταν λέμε τίποτα εννοούμε τίποτα.
Οκ υπήρχαν κάποια οικογενειακά προβλήματα, αλλά έκτοτε έχουν περάσει χρόνια.
έχουν περάσει 7 χρόνια από όταν πήρα το πτυχίο μου και η εξέλιξή μου είναι κατώτερη του μετρίου.
Πάντα δούλευα εκτός από ένα διάστημα ανεργίας. ποτέ όμως δεν έχω δώσει τον καλύτερο μου εαυτό στο ο,τιδήποτε.
Θα μου πεις, "αφού δε σου αρέσει', πως να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό.
Δε νομίζω ότι είναι εκεί όμως το πρόβλημά μου εντέλει.
Ακόμα και σε αυτά που μου αρέσουν, είναι λες και τεμπελιάζω. Δε δίνω ό,τι έχω καλύτερο, δεν κάνω φόκους απόλυτο.
...

---

Με τον ίδιο τρόπο τα αντιμετωπίζω ΟΛΑ και εγώ. Ενώ τρείς δεκαετίες τώρα έχω αποδείξει στον εαυτό μου πως μπορώ και τα καταφέρνω, όσες εποχές μου έλειπε το κίνητρο δέν ήθελα να καταπιάνομαι. Το είδος των κινήτρων μου ποικίλει, αλλά στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν αισθηματικού χαρακτήρα.

##

Quote:

---

Originally Posted by void

...
Από μικρή έτσι ήμουν. Ποτέ δεν υπερπροσπάθησα για τίποτα, πάντα ό,τι έκανα ήταν με το βούρδουλα.
Μεγαλώνοντας διαπιστώνω ότι δεν έχω κάνει μια έξυπνη επαγγελματική κίνηση ποτέ. Δεν κυνηγάω τις ευκαιρίες. Είχα κάνει ένα διάστημα κάτι γνωριμίες παρα πολύ καλές αλλά και αυτές τις άφησα να χαθούν με τη λογική οτυ ότι "δεν κάνω για αυτό το χώρο".
...

---

Όλοι οι χώροι το ίδιο είναι όταν γίνονται επάγγελμα. Ακόμη και μέσα σε πηγές και ρυάκια και όλα τα ζωντανά της ζούγκλας να πίνουν νερό μπροστά στα πόδια σου και τα κρεμασμένα στα κλαδιά φρούτα να σε παρακάλαγαν να τα δοκιμάσεις σαν να βρισκόσουν παρατηρητής σε εθνικό πάρκο του Ζαϊρ, άμα είχες να κάνεις παράλληλα με κόσμο, προθεσμίες, ωράρια, επιταγές και γραφιοκρατίες και άλλα αποκαρδιωτικά θα σπαζόσουν και η καλή διάθεση να ήταν αποσπασματική.

##

Quote:

---

Originally Posted by void

...
Δεν ξέρω τι μου φταίει ρε παιδιά. Ακόμα και η σχολή ζαχαροπλαστικής που λέω ότι θέλω να πάω...εάν είναι πιο δύσκολη από ότι περιμένω, ή εάν απογοητευτώ για κάποιο λόγο,
...

---

Κοίταξε, σε ένα άλλο φόρουμ, με πικάκ και ηχεία που σουλατσάρω, έχει τύχει άπειρες φορές να πεί κάποιος πως το τάδε δέν είναι καλό μηχάνημα και να εισπράτει το μένος του συνομιολητή του σάν να του έθηξε την προσωπικότητα και την ύπαρξή του ολόκληρη. Και αυτό γιατί ο δεύτερος υπάρχει εκεί μέσα (...και πιθανόν και στην πραγματική ζωή) μέσα από μία συσκευή!
Οπότε, αν κάποια στιγμή τα κάνεις όλα λύμπα στην σχολή ζαχαροπλαστικής και κάψεις και τα παντεσπάνια σου αυτό σημαίνει πως γεννήθηκες ανεπαρκής και ανάξια? Δέν το πιστεύω αυτό. Ή, γιά να αντιστρέψω το ερώτημα, αν τύχει και είσαι τζιμάνι σε όλα και σου πούνε πως πρώτη φορά συναντάνε τέτοιο ταλέντο αυτή θα σημαίνει πως παντού και πάντα θα στέφονται όλα τα εγχειρήματά σου με επιτυχία?
Δέν θα ήταν καλό να διαχωρίζουμε το επάγγελμά μας από τα αισθηματικά (στην περίπτωσή μου)?
Οι γιατροί δλδ πως μπορούν και συνεχίζουν μετά από ένα ανάλογο λάθος?


##

Quote:

---

Originally Posted by void

...
Νιώθω πραγματικά πολύ ανεπαρκής.

---

Μήπως νιώθουμε ανεπαρκή την ανταμοιβή και δέν θέλουμε να συνεχίσουμε? Μήπως πρέπει να μας πιάνουν απ'το χεράκι γιά να αφοσιωθούμε σε κάτι? Μήπως αν δέν μας προσέχουν τα παρατάμε?, ή ακόμη χειρότερα κάνουμε ζημιές και φασαρία ώστε να επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους επάνω μας?

Quote:

---

Originally Posted by void

Δε θέλω να παραιτούμαι αλλά φοβάμαι κιόλας μήπως όλο αυτό είναι μια φούσκα.
...

---

Κι αν όλα αυτά που κάνουμε αποδειχθούν μιά φούσκα, ...έ και τι έγινε?
Δέν δώσαμε όλο μας το είναι, μιά προσπάθεια ρισκάραμε.
Περπατάμε, σκοντάφτουμε, ξανασηκωνόμαστε ...θα συνεχίσουμε και μετά απ'αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by void

.......
Θα μου πεις, "αφού δε σου αρέσει', πως να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό.
Δε νομίζω ότι είναι εκεί όμως το πρόβλημά μου εντέλει.
Ακόμα και σε αυτά που μου αρέσουν, είναι λες και τεμπελιάζω. Δε δίνω ό,τι έχω καλύτερο, δεν κάνω φόκους απόλυτο.
Από μικρή έτσι ήμουν. Ποτέ δεν υπερπροσπάθησα για τίποτα, πάντα ό,τι έκανα ήταν με το βούρδουλα.
Μεγαλώνοντας διαπιστώνω ότι δεν έχω κάνει μια έξυπνη επαγγελματική κίνηση ποτέ. Δεν κυνηγάω τις ευκαιρίες. Είχα κάνει ένα διάστημα κάτι γνωριμίες παρα πολύ καλές αλλά και αυτές τις άφησα να χαθούν με τη λογική οτυ ότι "δεν κάνω για αυτό το χώρο".
Δεν ξέρω τι μου φταίει ρε παιδιά. Ακόμα και η σχολή ζαχαροπλαστικής που λέω ότι θέλω να πάω...εάν είναι πιο δύσκολη από ότι περιμένω, ή εάν απογοητευτώ για κάποιο λόγο, ή εάν κολλάω έναντι των συμφοιτητών μου..τι θα κάνω? θα την αφήσω κι αυτήν?
Είμαι τεμπέλα?
Φοβάμαι τόσο πολύ την αποτυχία και τελικά δεν προσπαθώ καθόλου?
Φοβάμαι τους ανθρώπους και αυτό μου στερεί δυνάμεις να κάνω μια δουλειά που απαιτεί δημόσιες σχέσεις?
Φοβάμαι ότι κάποιος θα είναι καλύτερός μου και στη σύγκρισή μαζί του αποθαρρύνομαι?
Εάν ισχύουν όλα τα παραπάνω, με ποιο τρόπο θα τα ξεπεράσω μπας και καταφέρω τελικά κάτι κι εγώ στη ζωή μου?
Νιώθω πραγματικά πολύ ανεπαρκής.

---

Quote:

---

Originally Posted by void

Νφλου..σε ευχαριστώ που θελεις να με ανεβάσεις.
Νομίζω όμως ότι όλοι μας ειμαστε καλλιτεχνικές φύσεις.
Κι εγώ είμαι μια από αυτές.
Τώρα όμως που δεν έχω ακολουθήσει την κλίση μου αλλά κάτι άσχετο με αυτήν, τώρα τι θα κάνω?
και αυτό που κάνω τώρα μου έλεγαν πως είναι κλίση μου, επειδή εχω μπλα μπλα.
Αλλά τελικά φαίνεται να απαιτεί κάτι πολύ περισσότερο που μέχρι στιγμής εγώ δεν το έχω ανακαλύψει.
Και μπορεί όντως να πάω να κάνω αυτό στο οποίο θεωρώ ότι έχω κλίση, κάτι το ανατρεπτικό, το πρωτοτυπο και αν ανακαλύψω ότι τελικά ήμουν απλώς ηττοπαθής και φοβιτσιάρα.
Γιάυτό και δεν κατάφερα να γίνω καλή σε αυτό που σπούδασα.
Μπορεί να ανακαλύψω ότι την κλίση την επινόησα εγώ και ότι την έχουν άλλα δέκα εκατομμύρια κόσμος, και την επινόησα μόνο και μόνο για να αποφύγω τις ευθύνες μου από τη δουλειά μου.
Μπερδεμένα τα λέω ε ?
Στο κεφάλι μου είναι χειρότερα..

---

το οτι βαζεις η ιδια αυτα τα ερωτηματα, κατι σημαινει.
ισως μερικα απο αυτα, εχουν αληθινη βαση και ισχυουν σε καποιο βαθμο.
κανουν παρασιτα ομως απλοι φοβοι και ανασφαλειες που δεν εχουν καθολου να κανουν με το αν εισαι πραγματικα ικανη.
ο τροπος να τα ξεπερασεις ειναι απλος και στον ειπαν ηδη: ΔΟΚΙΜΑΣΕ.
εξαλλου δεν καταλαβαινω γιατι βλεπεις σαν τοσο δεσμευτικη αυτη την δοκιμη/αποφαση. απ οτι εχω καταλαβει δεν σε δεσμευει κατι τρομακτικα στην τωρινη σου δουλεια, οπως θα φυγεις μπορεις και να επιστρεψεις (εστω σε καποια παρομοια) αν τελικα, δεν σου αρεσει η νεα επιλογη.
κατι αλλο που ισως σε ενθαρρυνει, ειναι το οτι οσο ικανη η λιγοτερο ικανη και να εισαι, θα ειναι ενα αντικειμενο ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!
αυτο απο μονο του ειναι τρομερο κινητρο για προσπαθεια και βελτιωση. αλλωστε , αν οπως καταλαβα, χρειαστει να παρακολουθιησεις καποια σχολη, θα ξερεις σε πολυ λιγους μηνες αν εισαι σε καλο δρομο, ειμαι βεβαιη.