θελω να γινω ανορεκτικη...

Ιωαννα μου το θεμα της ορεξης με εχει απασχολησει κι εμενα πολυ. Υπαρχουν φορες που κρατω μια αδιαφορη σταση στο φαγητο. Οπως σημερα. Εφαγα πρωινο και μεσημεριανο μονο και μονο για να μη μεινει αδειο το στομαχι οχι απο πεινα..
Αλλες μερες οι ορεξεις μου δεν περιγρεφονται..το τι καταβροχθιζω...και με τι ταχυτητα. Δεν θα τα ελεγα βουλιμια αλλα λαιμαργια.. Και να στο γυμναστηριο μετα να τα καψουμε...Σου μιλαω οτι αν μου μπει στο μυαλο οτι θελω να φαω μια κρεπα με νουτελα. ΔΕΝ προκειται νη συγκεντρωθω σε κατι αλλο αν δεν την φαω! Μυστηριο η ολη σχεση με το φαγητο.
Παντως οταν ειμαι σε καλη ψυχολογικη κατασταση εχω υγιη ορεξη. Πειναω αναλογα με την βιολογικη μου αναγκη. Οταν ειμαι ασχημα θα συμβαινουν δυο τινα. Η θα μου κλεινει η ορεξη η θα μου ανοιγει υπερβολικα..
Σε μια περιοδο καταθλιψης ξεπερασα κατα πολυ τα κιλα που εχω συνηθως. Παλι καλα με τη γυμναστικη επανηλθα, δεν εβαλα πολλα κιλα.
Τωρα προσεχω να τρωω βρεξει χιονισει τρεις φορες τη μερα. (ποιοτικα, χωρις να αποκλειω τροφιμα, περα απο πιτσες, γυρους και γενικα ετοιμα απ εξω σπανια θα φαω πλεον)Αλλιως ο οργανισμος μου θα με εκδικηθει με κριση λαιμαργιας.Ειναι δυσκολο καμια φορα. Λεω δεν πειναω μωρε αλλα επιμενω να τρωω κανονικα για να υπαρχει ομοιομορφια. Παλια μπορει και να μενα νηστικη καμια μερα...
Απο την αλλη οταν τα τρια γευματα ΔΕΝ αρκουν το ριχνω στα υγειινα σνακ (μπαρες, κουβερτουρα, γιαουρτι φρουτο, βιολογικα παστελια) προσπαθω με μετρο( και τις μεριδες προσεχω να μην ειναι μεγαλες). Ε σε συνδυασμο και με το γυμναστηριο εχω βοηθηθει. Δεν ανεβοκατεβαινουν οπως παλια τα κιλα μου.
Τωρα για να γκρεμισω ολες τις συνδεσεις που εχω κανει (βοηθησαν και εξωτερικοι παραγοντες αλλα και η αναγκη μου να εχω αποδοχη απο τους αλλους)σχετικα με τα κιλα μου, το ιδανικο μου βαρος, θελει ΠΟΛΥ βαθυ σκαψιμο! Πολλη δουλεια με τον ευατο μου, την αυτο-εικονα μου, τη σχεση που εχω με την ψυχη και το σωμα μου, ευκολα πραγματα δηλαδη! Θα δειξει, ειμαστε στο δρομο . Πολλα φιλια

patoulini γλυκο
περα απο τον διαιτολογο να πας να μιλησεις για την ψυχουλα σου σε εναν ανθρωπο. ισως επιμενω στο σημειο αυτο αλλα αν δεν ειχα δει τη βοηθεια που βλεπω απο την ψυχοθεραπεια μου δε θα επεμενα τοσο...
Δεν θελω να το παιξω εξυπνη αλλα περα απο βιολογικους μπορει να υπαρχουν άλλοι, υποσεινηδητοι παραγοντες που σαμποταρουν την πειθαρχια που επιδεικνυεις καθε φορα απεναντι στην διαιατα σου... Απο ολες τις καταστασεις, ακομα και τις επωδυνες \"κατι\" παιρνουμε. Κι εγω απο τις φοβιες μου κατι παιρνω, γι αυτο ακομα δεν τις εχω νικησει...
Ετσι κι εσυ καλο θα ηταν να δεις τι κερδιζεις (εφοσον δεν εχει να κανει με θεμα ορμονικο) με το να κοροιδευεις το διαιτολογο σου οπως λες, να διατηρεις αυτα τα παραπανισια κιλα, τα οποια καπου αλλου εξυπηρετουν κι οχι στην πεινα σου για τροφη με την υλικη εννοια.
Φιλια:) λεγε μας τα νεα σου

καλησπερα...ευχαριστω ολες για τις απαντησεις σας και για την εμψυχωση..παλι σημερα δεν ειμαι καλα ομως...οσον αφορα τον θυρεοειδη να ναφερω οτι εχω υποθυρεοειδισμο...και με παει πολυ πισω ...εχω κανει και εγχειρηση πριν 4 χρονια...απο τοτε αρχισα και επαιρνα κιλα..πριν δεν ειχα κανενα προβλημα...φοβαμαι...φοβαμαι μην παχυνω και αλλο και δεν μπορω να συμμαζευτω μετα...ποτε δεν εχω φτασει στο ανωτατο οριο κιλων που ειμαι τωρα..δεν ξερω πραγματικα τι να κανω..και αυτη την στιγμη που γραφω ειμαι στο υπερτατο οριο απογοητευσης...ελεος...να μην μπορω να κανω διαιτα??? και αφου το φαι μου προκαλει τοση θλιψη γιατι συνεχιζω και τρωω??...δεν μπορω αλλο...κουραστηκα...μηπως δεν επρεπε να σταματησω τα ladose???...οσο τα επαιρνα ειχα χασει 3 κιλα...μου φαινεται θα αρχι9σω ladose και reductil μαζι...δεν υπαρχει αλλη λυση..:(:(:(:(

Quote:

---

Originally posted by weird
Σου μιλαω οτι αν μου μπει στο μυαλο οτι θελω να φαω μια κρεπα με νουτελα. ΔΕΝ προκειται νη συγκεντρωθω σε κατι αλλο αν δεν την φαω! Μυστηριο η ολη σχεση με το φαγητο.

---

Λίγο εμμονή μου κάνει...Αυτό με τα σκαμπανεβάσματα της δάθεσής μου για φαί με κουράζει αφάνταστα.Τόσο όταν στερούμαι και πεινάω-νομίζω ότι στην πείνα βοηθάνε τα χάπια-όσο και όταν καταβροχθίζω βουλιμικά εκεί που έχω πει ότι θα τηρήσω διατροφή να κάψω το περιττό λίπος.Και καλά τώρα μιλάμε για λίγο λίπος να κάψω απλά για να καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο που θέλω αλλά στα τρία χρόνια τώρα πόσες φορές πάχυνα και πόσες αδυνάτισα με τρομάζουν τόσο.Και να η χαλάρωση να οι ραγάδες να τα πάντα.Και λέω ότι δεν πάει άλλο πρέπει να παραμείνω σταθερή.Τέλος πάντων,όταν μια μέρα ρώτησα τον ψυχίατρο για την αυξομείωση των κιλών δεν θυμάμαι ακριβώς πως μου το είπε αλλά κάτι έριξε για το ότι δεν είμαι σταθερή εσωτερικά.Καλά κουράγια,κοπελιά.Πάντως όλες μας λίγο ή πολύ σε κάτι παλεύουμε.Ακόμα και οι \"τέλειες\" πόσο \"α-τέλειες\" νιώθουν πολλές φορές ή πόσο δεν έχουν και αυτές παλέψει.Έβλεπα μία στην τηλεόραση Θεά και μου έλεγε ότι τάλαιπωρούταν με τα κιλά της εγκυμοσύνης και ήθελε να χάσει άλλα 7.Και λέω από τα αυτιά;Και μιλάμε για κορμάρα!!!Οπότε όπως το δει κανείς.Αυτό που μου την σπάει σε εμένα είναι ότι ότι ψυχολογικά με χαλάει με κάνει να παραμελώ πολύ τον εαυτό μου και είναι δύσκολο κάθε φορά να το ελέγχω!!

ειναι εμμονη ..οντως..κατανταει τρομερη εμμονη το φαι..εγω πρωτα ουτε καν που το σκεφτομουν..μετα απο καποιο σημειο και επειτα το μυαλο μου ειναι συνεχεια εκει...για αυτο δεν μπορω να κανω διαιτα..ειμαι της αποψης ή ολα ή τιποτα..

patoylini μου καλησπέρα !:) Ένας από τους συναδέλφους μου έχει το ίδιο πρόβλημα με σένα στον θυροειδή και πέραν της αγωγής αποφάσισε αφού έφτασε τα 125 κιλά να καλέσει διαιτολόγο ώστε παράλληλα με την αγωγή του να χάσει κιλά (είναι 35 και 1,64 ύψος).

Το ακολουθεί μπορώ να σου πω πιστά και έχει χάσει μέχρι τώρα 13 κιλά και αναμένεται να χάσει και άλλα...........Άλλωστε η δουλειά του είναι κυρίως μεταφορές εμπορευμάτων οπότε από ένα σημείο και έπειτα δεν αποτελούσε για αυτόν μόνο θέμα αισθητικής παρουσίας , αλλά κυρίως πρακτικής δυσκολίας στην απόδοσή του στα επαγγελματικά του καθήκοντα................:(:(

Πιστεύω ότι μια πιθανή καθημερινή ενασχόλησή σου με κάτι που θεωρείς ενδιαφέρον για σένα θα μπορούσε ίσως να αποδεσμεύσει τη σκέψη σου από το φαγητό, ενώ η παράλληλη συνδρομή κάποιου ειδικού διαιτολόγου θα μπορούσε να σε σταθεροποιήσει στα κιλά αφού πάρεις πρώτα τη συμβουλή του ψυχολόγου που σε βοήθησε περί ladose που ανέφερες πριν για τη σταθεροποίησή σου..............;)

ΦΙΛΙΑ ΨΥΧΗ!!!:)

Προσωπικά μπορώ να σου πω ότι τα σχετικά εφτραφή άτομα ανέκαθεν τα συμπαθώ (με ή χωρίς παθολογικά αίτια.........) γιατί η ψυχολογία τους για λόγους που δεν έχω καταφέρει να προσδιορίσω πάντα στάθηκαν πιο ντόμπρα και πιο ευαίσθητα απέναντί μου.........;);) Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν δεν στέκομαι στο θέμα των κιλών σου για να συμμετέχω στο θέμα που άνοιξες , αλλά καθαρά στις ψυχοπαθολογικές ενοχλήσεις που σε ταλαιπωρούν!!!!!!!!!!:(

Φαντάζομαι όμως ότι αυτό θα το έχεις ήδη καταλάβει.............:):):)

Δεν θα το ελεγα εμμονη κοριτσια. Η εμμονη σαν κατασταση ειναι πολυ πιο εντονη και διαρκης. Θα το ελεγα, κολλημα. Δε μου συμβαινει παντα οτι μου ερθει στο μυαλο και μου κολλησει να το τρωω γιατι τωρα θα ημουν συν 50 κιλα!!!!
Απλα ειναι φορες που οι ορεξεις μου για φαγητο εχουν τη δυναμη να με καταβαλλουν και θα χρειαστει να παλεψω με τη λαιμαργια μου, να ξεκολλησω απο εκει το μυαλο και να επικεντρωθω σε κατι αλλο. Κι υπαρχουν και φορες που η πεινα μου μου ειναι τοσο αδιαφορη, που θα με ενοχλησει περισσοτερο ο δυνατος ηχος που κανει το στομαχι μου οταν πεινα μπροστα σε τριτους...
Χαιρομαι που εχω βρει τις ισορροπιες μου καπως κι εχω αποκτησει μια σχετικη αυτογνωσια σε οτι αφορα τη σχεση μου με το φαγητο.
Συμφωνω με αυτο που σου ειπε Κασσι οτι μπορει το σκαμπανευασμα να δειχνει μια εσωτερικη ανισορροπια και μια διαθεση για \"ακρα\"
Σ εσενα Patoulini να πω οτι καταλαβαινω την αγανακτηση, την αδικια που μπορει να νιωθεις για τον θυροειδη, την λαχταρα σου για το σωμα που ειχες καποτε αλλα οπως πολυ σωστα ειπες δεν υπαρχουν μαγικα ραβδια... Χρησιμοποιησε την ενταση σου αυτη θετικα. Καντην πεισμα για να πετυχεις το στοχο σου..Μην την αφηνεις να σε γεμιζει με γιατι και να σε βυθιζει. Υπομονη. Θελει αργα βηματα, οχι αποτομα.

Ασχετο. Μου εχει τυχει να μου προσφερουν γλυκο στο γραφειο ή να παιρνω ενα λιτο, διαιτητικο γευμα απο εξω και να μου πει καποιος:τι αναγκη εχεις εσυ κοριτσι μου?
Τωρα προσφατα απαντησα σε μια συναδελφο μου :αν δεν προσεχα δε θα ημουν ετσι.(στα κιλα μου ειμαι κανονικη)
Το βρισκω παραλογο το σχολιο! και θα σας πω γιατι..
Καθε φορα που με νιωθω να εχω αδυνατησει, μπορει τυχαια να χασω καποια κιλα,θα με δω θα ζυγιστω, θα χαρώ και μετα θα κανω πολλη προσοχη στο θεμα του φαγητου. Δηλαδη οταν μου αρεσει αυτο που βλεπω μπορω πολυ πιο ευκολα να απαρνηθω το (λιπαρο και ανθυγιεινο) φαγητο.
Απο την αλλη ειδικα (αλλα οχι μονο τοτε)λιγο πριν αδιαθετησω που βαζω 2-3 κιλα νιωθω ασχημα, οτι εχω παχυνει..Δε μου αρεσει η εικονα μου. Ε λοιπον τοτε ειναι οι φορες που θα φαω πολυ πιο ευκολα!
Θελω να καταληξω πως ενω θα αναμενοταν να πω, τωρα που εβαλα λιγα κιλα ας προσεξω, τοτε ειναι που τρωω κι αλλο! \"ελα μωρε, τα εβαλα που τα εβαλα, ας φαω κι εναν γυρο, μην τον στερηθω\". Κι αν καποιος με ενα ραβδι εκεινη τη μερα μου αφαιρουσε τα κιλα αυτα, εκει που θα ετοιμαζομουν για τον γυρο θα ημουν ικανη να φαω απλα μια σαλατα.χεχεχε
Γι αυτο λοιπον υποπτευομαι οτι ειναι πολυ πιο ευκολο για εναν αδυνατο να συγκρατηθει απο οτι για εναν γεματουλη...(περα απο πρακτικους λογους,πχ το οτι ανοιγει η κλεινει το στομαχι).

weird ακριβως ετσι λειτουργω και γω και πολυς κοσμος πιστευω!το μεγαλυτερο κινητρο για να συνεχισω την προσπαθεια μου ειναι να δω το αποτελεσμα στην ζυγαρια!
βεβαια απ\'την αλλη...χωρις καμια προσπαθεια τι αποτελεσμα να δεις???(για μενα μιλαω!χεχεχεχεχ)

Quote:

---

Originally posted by weird
Ασχετο. Μου εχει τυχει να μου προσφερουν γλυκο στο γραφειο ή να παιρνω ενα λιτο, διαιτητικο γευμα απο εξω και να μου πει καποιος:τι αναγκη εχεις εσυ κοριτσι μου?
Τωρα προσφατα απαντησα σε μια συναδελφο μου :αν δεν προσεχα δε θα ημουν ετσι.(στα κιλα μου ειμαι κανονικη)
Το βρισκω παραλογο το σχολιο! και θα σας πω γιατι..
Καθε φορα που με νιωθω να εχω αδυνατησει, μπορει τυχαια να χασω καποια κιλα,θα με δω θα ζυγιστω, θα χαρώ και μετα θα κανω πολλη προσοχη στο θεμα του φαγητου. Δηλαδη οταν μου αρεσει αυτο που βλεπω μπορω πολυ πιο ευκολα να απαρνηθω το (λιπαρο και ανθυγιεινο) φαγητο.
Απο την αλλη ειδικα (αλλα οχι μονο τοτε)λιγο πριν αδιαθετησω που βαζω 2-3 κιλα νιωθω ασχημα, οτι εχω παχυνει..Δε μου αρεσει η εικονα μου. Ε λοιπον τοτε ειναι οι φορες που θα φαω πολυ πιο ευκολα!
Θελω να καταληξω πως ενω θα αναμενοταν να πω, τωρα που εβαλα λιγα κιλα ας προσεξω, τοτε ειναι που τρωω κι αλλο! \"ελα μωρε, τα εβαλα που τα εβαλα, ας φαω κι εναν γυρο, μην τον στερηθω\". Κι αν καποιος με ενα ραβδι εκεινη τη μερα μου αφαιρουσε τα κιλα αυτα, εκει που θα ετοιμαζομουν για τον γυρο θα ημουν ικανη να φαω απλα μια σαλατα.χεχεχε
Γι αυτο λοιπον υποπτευομαι οτι ειναι πολυ πιο ευκολο για εναν αδυνατο να συγκρατηθει απο οτι για εναν γεματουλη...(περα απο πρακτικους λογους,πχ το οτι ανοιγει η κλεινει το στομαχι).

---

Πολύ έξυπνο σκεπτικό και έτσι λειτουργώ κι εγώ.Δεν είσαι μόνη!

κοριτσια εγω πριν 2 χρονια και τον φορτο εργασιας και το αγχος της δουλειας ειχα φτασει τα 110 κιλα σε αρκετο διαστημα βεβαια αλλα λογω το οτι ειμαι ψηλη παλι δεν ειχα προβλημα.Μετα απο ενα καλο προγραμμα διατηρουμαι στα 75 και το μονο που εχω να πω ειναι οτι μια γυναικα δεν παυει να ειναι ομορφη οπως και να ειναι γιατι παντα υπαρχουν οι ανθρωποι που σε δεχονται και σε λατρευουν και να αγαπατε τον ευατο σας οπως ειναι γιατι οι ανδρες αγαπουν τις γυναικες που αγαπουν τον ευατο τους.Το θεμα ειναι να μην γινονται υπερβολες να καταλαβαινουμε ποτε πρεπει να σταματαμε και θα βαζετε παντα κριτηριο τα κιλα που εσεις νιωθετε ομορφη.Εγω στα 75 νιωθω τελεια και αυτο φαινεται μην κολλατε στις προτιμησεις των ανδρων γιατι ειναι χιλιαδες και θα σας τρελανουν και σας διαβεβαιωνω πως ποτε δεν ειχα προβλημα ουτε οταν ημουν χοντρη ουτε τωρα που ειμαι κανονικη με το αντιθετο φυλο αρκει να νιωθεις και να πιστευεις στον ευατο σου και ολος ο κοσμος σου ανοιγει πορτες και μην καθεστε καρδουλες μου να πεινατε.το μυστικο ειναι στον τροπο σκεψης..να ειστε καλα κοριτσια μου

δεν ρωτας και εμας που ειχαμε γινει?1>70 υψος με 43 κιλα!!!!καμπουριασα κι ευχαριστω που ξαναβαλα 10 κιλα!!!!μην θες πραγματα που αν σου συμβουν θα τρεχεις και δεν θα φτανεις...

Σωστηηηηηη

Συμφωνω απολυτα με την weird. Ολα εχουν το μετρο τους. Σε καταλαβαινω απολυτα καλο μου κοριτσι γιατι και εγω ευχομουν να ημουν ανορεκτικη. Εχω κανει απειρες διαιτες καιεγω σαν και σενα εχω γινει εξπερ σε αυτα. Ομως θελω να σου πω πως απο τοτε που σταματησα να κανω διαιτα αδυνατισα! οσο και αν σου φαινεται περιεργο. Απλα προσεχω πολυ τις ποσοτητες αλλα τρωω απο ολα. Εχασα τα κιλα απελπιστικα σε αργο ρυθμο αλλα τα εχασα πιστευω μια για παντα. Τωρα πλεον αυτος ο τροπος διατροφης μου εχει γινει συνηθεια. Εχω αγαπησει το σωμα μου (ειμαι τωρα 58 κιλα απο 70) φοραω οτι θελω και νοιωθω πολυ ευτυχισμενη. Εχω κοψει εντελως το ψωμι αλλα οταν το αποθυμω δεν το στερω απο τον εαυτο μου, το τρωω αλλα οχι καθημερινα. Οταν ειμαι καλεσμενη καπου και στο τελος του φαγητου μου προσφερουν γλυκο δεν θα το φαω ή θα φαω μονο μια μπουκια για να μην το στερηθω εντελως. Ολα ειναι μεσα στο κεφαλι μας. Προσπαθησε να κανεις αυτο που σου λεω και δεν θα χασεις.

Εχεις βρει τον δικο σου τροπο gramle. Πιστευω οτι υπαρχει μια λεπτη ισορροπια που πρεπει να βρει ο καθενας αναμεσα στο να μην υποκυπτει στα διατροφικα καπριτσια του οργανισμου του αλλα και να μην τον αποσυνδεει απο τις διατροφικες του αναγκες.
Μου πηρε χρονο να καταλαβω οτι το να παραλειπω γευματα ειχε μεν καποια προσωρινα αποτελεσματα, αλλα καθως ειχα τις αμυνες ωστε να μην γινω ανορεκτικη, εβλεπα οτι δεν θα μπορουσα να ζησω με υγεια τη ζωουλα μου ετσι...
Η διατροφη ειναι τροπος ζωης...Δεν ειναι μια φορμουλα για να πετυχω ενα αποτελεσμα αλλα η διαδικασια μεσα απο την οποια επιλεγω να \"τρεφομαι\", να γεμιζω το κορμι μου με ζωη κι ενεργεια, ετσι το βλεπω τωρα..
Η ελαστικοτητα σταθηκε μια χρυση εννοια για μενα...Ελαστικοτητα στους κανονες αλλα και τους στοχους.
Απο εκει και περα οσο κριτες της εικονας μας και της αυτοεκτιμησhς μας θα ειναι \"οι αλλοι\", σιγουρα θα υπαρχουν διακυμανσεις και απογοητευσεις καθως δεν αποτελουν και το πιο σταθερο σημειο αναφορας, ουτε προσφερουν μια πραγματικα απτη αποδοχη...
Πρεπει απο τα μεσα να ερθει η τελευταια, για το δικο μας το καλο. Και οταν βαλουμε τους δικους μας ορους για να μας αποδεχτουμε, οι αλλοι θα εχουν το διακαιωμα απλα να συμφωνησουν η να διαφωνησουν, χωρις ομως να επηρεαζουν τη σχεση μας με τον ευατο μας, παρα μονο τη σχεση μας μαζι τους.
Πολλα φιλια σε ολους και καλη επιτυχια στην προσπαθεια του καθενος:)