Μπορειτε να με βοηθησετε?

αγαπητη gramle, και βεβαια να μην πανικοβαλλεσαι και να μην φανταζεσαι τα χειροτερα....εξαλλου δεν υπαρχουν \'καλυτερα\' και \'χειροτερα\', καθε παιδι ειναι απλα ξεχωριστο. εχει τις δικες του δυσκολιες και τα δικα του δυνατα σημεια. ενθαρρυνε το σε οτι καταφερνει καλα, προτεινε διαφορες δραστηριοτητες και ως προς τους φοβους, αντιμετώπισε τους σοβαρα και ψυχραιμα, δειξε του οτι τον πιστευεις, αλλα φτιαξε αν γινεται μια λογικη εξηγηση, πες οτι κι εσυ περασες τετοιους φοβους σαν παιδι, δωστου σιγουρια οτι θα τους ξεπερασει.

πολλα απο οσα περιγραφεις ειναι φυσιολογικοι φοβοι της ηλικιας του, η υπερβολη ομως στη συχνοτητα και τις αντιδρασεις, δειχνει οτι αξιζει μια διερευνηση απο ειδικο. μπορει να υπαρχουν πολλοι λογοι για αυτο, παντως ενα ευαισθητο και ντροπαλο μοναχοπαιδι ζει συχνα πολυ εντονα στον κοσμο της φαντασιας και υπαρχει αλληλεξαρτηση με τους γονεις του.

ξερω οτι ειναι δυσκολο, αλλα αν ειστε σταθεροι, ηρεμοι και εμπιστευτειτε τον ειδικο και πανω απ\' ολα τον εαυτο σας, θα εχετε το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα.

παρατηρησα στο σημειωμα σου οτι καποια στιγμη ανεφερες πως κατι συνεβη μετα απο καποια ωρα που ηταν μονο του στην κρεβατοκαμαρα βλεποντας τηλεοραση...
μα, βλεπει μονο του τηλεοραση σε αυτη την ηλικια?
μηπως το ειχατε αφησει μονο του να βλεπει κατι που το συνταραξε οταν αρχισαν να συμβαινουν ολα αυτα?
δεν ειμαι ειδικη, μια απλη υποθεση κανω...
σε καθε περιπτωση νομιζω οτι θελετε βοηθεια παιδοψυχολογου και πολυ κανετε και σκεφτηκατε κατι τετοιο...με τον βαθμο ενοχλησεων που παρουσιαζει το παιδακι δεν νομιζω οτι θα ηταν καλο να πειραματιζεστε χωρις βοηθεια με την υγεια του...

gramble καλησπέρα! Κιεγώ σαν μη ειδική θα μιλήσω και δεν είμαι ούτε μάνα.
Απλά η άποψη μου είναι να του δείξεις συμπαράσταση σε αυτό που περνάει και μην το αποπάρεις ποτέ ότι λέει βλακείες.
Σίγουρα στο παιδικό μυαλό γεμάτο φαντασία υπάρχουν άλλοι κόσμοι που εμείς οι μεγάλοι πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε. Κιεγώ όταν ήμουν μικρή πολλές φορές φοβόμουν ότι κάτω από το κρεβάτι υπάρχει ένα πελώριο φίδι και άλλες φορές δεν πήγαιναμε μόνη μου να κοιμηθώ μέσα γιατί ήταν όλα τα φώτα κλειστά και φοβόμουν μην πεταχτεί κάποιος από το δωμάτιο και με φάει. Πάρτον αγκαλιά, στήριξε τον, δως του ασφάλεια. Πιστεύω πώς αν το παιδί σου εκμεταλλεύεται αυτή την κατάσταση για να κάνει το δικό του και για να σε ελέγχει θα μπορούσες να το διακρίνεις έτσι δεν είναι;
Σίγουρα όμως θα πρότεινα να το ψάξετε καλά τώρα που είναι μικρός με τη βοήθεια ενός καλού παιδοψυχολόγου που θα το ψάξει το θέμα για τα καλά.
Φιλιά πολλά, κουράγιο και ό,τι θέλεις εδώ είμαστε να μας λες.

Σας ευχαριστω πραγματικα πολυ ολους σας για το ενδιαφερον. Remedy τον αφηνουμε να βλεπει μονο του τηλεοραση οταν πηγαινει μεσα στην κρεββατοκαμαρα, γιατι εκει εχουμε το dvd. Αλλα αυτες οι παιδικες ταινιες καθε αλλο παρα παιδικες ειναι. Τι να πω? Παντως ειναι ενα υπερευαισθητο αγορακι. Να σας πω μονο οτι το Σαββατο βλεπαμε μαζι ενα παιδικο που ειχε θεμα ενα παπακι που ηταν σε ενα ορφανοτροφειο. Ο Βασιλάκης (ετσι λενε τον γιο μου) με ρωτησε τι ειναι ορφανοτριφειο και εγω του εξηγησα. Τοτε βουρκωσε και ενα δακρυ ετρεξε απο το μαγουλακι του. Μου ειπε οτι συγκινηθηκε και στεναχωρεθηκε για το παπακι που δεν εχει γονεις. Δεν ειναι ενδιξη αυτο το γεγονος οτι ειναι τρομερα ευσυγκινητος? Ποιο παιδακι 7 ετων συγκινειται με κατι τετοιο?
Θελω να σας πω επισης οτι την Κυριακη τον πηγαμε στο Λαυριο μαζι με ενα φιλο του για εκδρομη. Καθησαμε σε μια καφετερια οι γονεις και τα παιδια τα βαλαμε στο διπλανο τραπεζι. Καποια στιγμη ο φιλος του εριξε απ\' το τραπεζι και εσπασε ενα ποτηρι. Ο Βασίλης σηκωθηκε αμεσως και ηρθε και μου ειπε στο αυτι \" μαμα, μηπως μου μπηκε κανενα γυαλι στο στομα μου?\" Εγω φυσικα του ειπα πως δεν υπηρχε καμια τετοια περιπτωση. Με ξαναρωτησε για να σιγουρευτει και μετα πηγε και ξανακαθησε με τον φιλο του. Με ανησυχει πολυ ολο αυτο. Το ποτηρι εσπασε ενα μετρο μακρυα απο αυτον, εσπασε απο την μερια του φιλου του, δεν ηταν καν διπλα του και ομως φοβηθηκε μηπως πεταχτηκε κανενα γυαλι και μπηκε στο στομα του. Δηλαδη τι να του πω? Οτι ειχα και εγω τετοιους φοβους οταν ημουν μικρη? Οτι δηλαδη φοβομουν μηπως καταπια κατι? Θα τον βοηθούσε αυτο?

Φίλη gramle, ψυχίατρος δεν είμαι, ούτε και ψυχολόγος, είμαι όμως μάνα 3 παιδιών και θα θελα πραγματικά να σε βοηθήσω-αν μπορώ.
Αυτό με το λαιμό-μαζί με φόβο πνιγμού- τοχω δει σε ένα απο τα παιδιά μου- αγορι. Μαζί εφιάλτες, φοβίες (ζώα, φασαρία κ.α.)και απίστευτη ευαισθησία. Κλάμα επειδή πονάει το πόδι της γιαγιάς πχ, ή επειδή ο λύκος έφαγε τα πρόβατα στο παραμύθι με τον ψεύτη βοσκό.
Δεν έχω μαγική λύση, ο γιός μου το ξεπέρασε με πολλή υποστήριξη,συζήτηση λογική ακόμα και για παραλογισμούς-πχ του έκανα ενδελεχή εξέταση στο λαιμό και του εξήγησα πώς ακριβώς ΄γίνεται η κατάποση και του τόνισα πως αν μασάει καλά δεν υπάρχει περίπτωση να πνιγεί-, αντιμετώπιση των φοβιών μαζί με μένα (πχ επαφή με ζώα), πολλές-πολλές παρέες παιδιών και ενασχόληση με πολλές δραστηριότητες πχ αθλητισμό. Ειδικά ο αθλητισμός τον έκανε να σταματήσει να φοβάται για τη σωματική του ακεραιότητα και ν αποκτήσει αυτοπεποίθηση.
Τώρα είναι ένα χαρούμενο, πολύ εξωστρεφές παιδάκι, καθόλου φοβισμένο αλλά πάντα ευαίσθητο και ψυχοπονιάρικο. Αυτό δεν αλλάζει.

Ελπίζω και εύχομαι όλα να πάνε καλά. Ζητήστε και τη βοήθεια ενός παιδοψυχολόγου- απ ότι είχα συζητήσει με κάποιον παλαιότερα, δεν είναι σπάνιες τέτοιου έίδους διαταραχές.

Φιλικά,
Τίνα

Αγαπητη Τινα,
σ\'ευχαριστω πολυ για την υποστηριξη και το ενδιαφερον. Στον αθλητισμο πηγαινει ποδοσφαιρο απο τον Σεπτεμβριο. Εχω συζητησει πολυ μαζι του για το θεμα της καταποσης, του τα εχω εξηγησει και εγω ολα αυτα αλλα διστυχως τιποτα. Πιο πολυ νευριαζει οταν προσπαθω να του εξηγησω και επιμενει οτι θα πνιγει. Αυριο κλεινουμε 2 μηνες με αυτο το προβλημα. Πλεον εχουμε μπει για τα καλα σε αυτη την ιστορια και δεν σου το κρυβω οτι εχω απογοητευτει πολυ. Του εχουμε εξηγησει οτι δεν εχει τιποτα αλλα αυτο οπως σου ειπα παραπανω τον νευριαζει αντι να τον παρηγορει.

κι αν δε δίνατε σημασία στα περί πνιγμού και τονίζατε κάποια πιο φυσιολογική αντίδραση ή ενδιαφέρον του;
ο δικός μου μικρός, 12 ετών πια, άρχισε με κάποια τικ στην πρώτη δημοτικού. ο παιδοψυχίατρος μας είπε να μην ασχολούμαστε μ\'αυτά, κι έτσι πέρασαν.
αν προσπαθήσεις να του τραβήξεις την προσοχή προς κάτι που ξέρεις πως σίγουρα του αρέσει;

Gramle, απομάκρυνε τώρα την τηλεόραση και το dvd από το δωμάτιο του παιδιού. Επίσης διάβασε το βιβλίο του Ασκητή \' Γονείς και Παιδί΄, καθώς και της Αντιγόνης Κεμερλίογλου ΄Εγχειρίδιο για απελπισμένους γονείς\'

Εχω καποια θετικη εξελιξη. Το αγορακι μου εφαγε πατατες. Πηγα σε καποιον αλλον παιδοψυχιατρο και εχει αρχισει να τον βοηθαει αρκετα. Ειμαι πολυ αισιοδοξη. Επιτελους βρηκα τον καταλληλο μαλλον. Η προυγουμενη παιδοψυχιατρος το μονο που εκανε ηταν να μας σπαταλαει το χρονο και το χρημα μας. Δεν εκανε τιποτα. Το μονο που εκανε ηταν να μας γεμιζει ενοχες με αποτελεσμα η δικη μας ψυχολογια να ειναι χαλια και αυτο να εχει ασχημο αντικτιπο και στο παιδι. Τωρα ειμαι και εγω πολυ καλυτερα και μπορω να βοηθησω και το παιδι. Ας ειναι καλα ο ανθρωπος

Τί ακριβώς τελικά σας είπε πως έχει το παιδί? τί σας πρότεινε?

Quote:

---

Originally posted by gramle
Είμαι 35 ετών και μαμά ενός 7χρονου αγοριού που πάει στην Α Δημοτικού. Το παιδί μου από πολύ μικρό μου έδινε κάποια σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά ως προς τις φοβίες που είχε. Ο φοβάται όλα τα έντομα, ακόμα και τις μύγες. . Το βράδυ εννοείται πως δεν κοιμάται μόνος του. Ξαπλώνει να κοιμηθεί στο κρεββάτι του μόνο όταν ξαπλώσει κι άλλος μαζί του μέχρι να τον πάρει ο ύπνος και το βράδυ πάντα σηκώνεται και έρχεται στο κρεββάτι μας. Ότν τον ρώτησα τι είναι αυτό που φοβάται μου είπε τα πάντα που είναι μέσα στο δωμάτιο του. Φοβάται το κραββάτι του, τα παιχνίδια του, ότι θα ζωντανέψουν και θα του κάνουν κακό.

---

Καλά σοκαρίστηκα μόλις τα διάβασα.Το όλο παραπάνω θα μπορούσε κάλλιστα να είναι για εμένα.Δεν περίμενα να ακούσω άτομο να έχει τις ίδιες φοβίες.Ειδικά αυτό με το ότι θα ζωντάνευαν τα παιχνίδια.Πω!Τι μου θύμισες...Τρελή φοβία...Και με τα έντομα αλλά ακούγεται πιο λογικό.Λοιπό το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι καλά κάνετε και το πάτε σε ψυχολόγο.Τα υπόλοιπα θα τα πει αυτός...Να δει λίγο και το παιδί όμως έτσι;Να προλάβουμε τα χειρότερα.Γιατί δε θέλω να σας πανικοβάλω αλλά εγώ με αυτές τις φοβίες δεν είχα και την καλύτερη εξέλιξη....Να μην το αφήσετε το θέμα να περάσει έτσι.Αυτά θα έλεγα στους γονείς μου αν μπορούσα τότε....
Καλή διάγνωση θα ευχηθώ!!!!

Μας ειπε πως εχει καποια νευρωση, οχι ψυχωση ευτυχως. Θα πρεπει να κανει καποιες ψυχοθεραπειες για να του φυγουν αυτοι οι φοβοι γιατι αργοτερα που θα μεγαλωσει μπορει να του βγουν πολυ ασχημες καταστασεις. Εσυ Kassi τι εχεις τωρα που ειχες ακριβωε τις ιδιες φοβιες με τον γιο μου αλλα δεν το αντιμετωπισαν οι δικοι σου οταν ησουν πιτσιρικι? Τι σου εμεινε δηλαδη?

Τις ίδιες πάνω κάτω φοβίες..Καλά από τόσο μικρό νεύρωση;
Ε,κάτι ψιλά μη νομίζεις.Μια ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση,μια κατάθλιψη,μια αγοραφοβία,κάτι πανικοί και κάποιες φοβίες και λίγα χαρακτηριστικά οριακής προσωπικότητας....Κοίτα ο γιος σας έχει κάθε ελπίδα να γίνει καλά και να έχει ένα καλό μέλλον.Αλλά ως άτομο που παρουσιάζει νεύρωση σε τέτοια ηλικία θα πρέπει να έχει ιδιαίτερη αντιμετώπιση από εσάς τους γονείς του καθώς παρουσιάζεται αγχώδης και ευαίσθητος.Εγώ ήμουν ευαίσθητη ήταν οι γονείς μου αδιάφοροι και αυταρχικοί ήρθε κι έδεσε....Γι\'αυτό τουλάχιστον αυτό το παιδί ας σωθεί...

Εγω ειμαι το αντιθετο απο τους γονεις σου, υπερπροστατευτικη. Και τα δυο πολυ ακραια και το ιδιο ασχημα

Καλή ζωή!!!