βρε συ ροκ τετοιο ταλεντο μην το κρυβεις στα συρταρια.. Ειναι σαν μια κουκλαρα να κυκλοφορει με φερετζεδες μια ζωη.. ειναι κριμα.. αληθεια!!
Printable View
βρε συ ροκ τετοιο ταλεντο μην το κρυβεις στα συρταρια.. Ειναι σαν μια κουκλαρα να κυκλοφορει με φερετζεδες μια ζωη.. ειναι κριμα.. αληθεια!!
βασικα λιλιουμ πιστευω πως το θεμα με αυτη την χωρα ειναι πως ποτε δεν προωθουνται τα ταλεντα ,αλλα οι τυχαρπαστες μετριοτητες.....Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
Εχουμε και ταλεντα ομως και ας μην ειναι νυχτα μερα στην τηλεοραση και στα κουτσομπολιστικα περιοδικα!!
ναι...εχουμε...απλα για να επιβεβαιωνουν τον κανονα...και να λειτουργουν σαν αλλοθι στις σαβουρες που μας εχουν πνιξει.....Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
... ουπς!... κοκκίνησα καλέ!... τα συρτάρια είναι για να γιομίζουν Λίλιουμ!... σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά έχω δώσει προτεραιότητα στα ζωντόβολα... θα δούμε, νά 'στε καλά και καλές δημιουργίες και σε σας!... εμείς οι ποιητές δεν ανησυχούμε... μέχρι τα 80 που θα γίνουμε γνωστοί έχουμε μέλλον, λολ!... μη ξεχνάτε πως τα... πόστα είναι πιασμένα, έ;...:)...
http://www.youtube.com/watch?v=Xmf5lOWVFQM
Το έχω σκεφτεί τόσες φορές...Τις καλύτερες δημιουργικές ιδέες τις είχα σε καταστάσεις νταρκίλας (όχι απαραίτητα να συμβαίνει κάτι κακό, αυτό το mood το περίεργο που με σκοτεινιάζει, με κάνει να νιώθω μυστήρια και μου αρέσει)Quote:
Originally Posted by RockElCasbah
... Μια φορά πχ εξαιτίας ενός άντρα ένιωθα τον πόνο καλά, γούσταρα να κλειστώ μέσα, να σβήσω φώτα, να βιώσω καλά όλο αυτό
(γιατί είμαι και αναίσθητη-δεν πα να σκάω με κάτι θα μου κρατήσει το πολύ μια δύο μέρες :P)
Λοιπόν ξεφύλιζα τη βιβλιοθήκη ξεκίνησα φυσικά από ποίηση Μποτλέρ Ρεμπώ και Πόε για να κάνω τη νταρκίλα μου ακόμα μεγαλύτερη...
Έπειτα κάθισα στο pc άνοιξα ένα blogspot, το διακόσμισα και άρχισα να το γεμίζω ξεφυλλίζοντας τα βιβλία με ότι μου προκαλούσε αίσθηση από ποίηση λογοτεχνία μουσική. Ακόμα το συνεχίζω και κάθε φορά που το διαβάζω μου ξυπνάει συναίσθημα και αναμνήσεις ακόμα κι αν νιώθω τελείως bored.
Καλά, δεν το συζητώ για το πως παίζω το πιάνο σε τέτοια διάθεση...το παίξιμο γίνεται πολύ καλύτερο...
Παιδια και εγω θα ηθελα να παιζω καποιο μουσικο οργανο αλλα ειμαι τελειως αταλαντη και δεν εχω καθολου αισθηση ρυθμου.
Μερικες φορες ζωγραφιζω και μερικες φορες φτιαχνω διακοσμητικα και γλαστρες αλλα ουτε εκει εχω ταλεντο. Σκετη απογοητευση...
ναι αλλα σιγουρα εχεις αλλα ταλεντα :)Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Παλαιοτερα γιατι πλεον δεν υπαρχει αρκετος χρονος .. Εγραφα και εγω μουσικη , στοιχους , τραγουδια . Περυσι εκανα μια αποπειρα μετα απο σχεδον 9 χρονια να ξαναπαιξω , αγορασα και καινουριο μπασο αλλα η εμπνευση μου ειχε στερεψει . Εγραφα επισης πεζα κειμενα . Το μονο που παρεμεινε ειναι να ζωγραφιζω και αυτο μονο οταν εχω κεφια ...
Όντως και ότι κάνουμε το κάνουμε για την πάρτη μας ... χίλιες φορές να μη σε ξέρει κανείς παρά να γίνεις μια πχ πετρούλα γτπ για λίγο καιρό.Quote:
Originally Posted by nflu
Μην την ξεχνάμε τη δημιουργικότητα μας...
δεν είναι ανάγκη να εκφράζεται πάντα μέσω της τέχνης.
Όσοι έχουν σχέση που πλήττει, ευκαιρία να εκφράσουν εκεί τη δημιουργικότητα τους (ο καθένας όπως το εκλαμβάνει ! ).
Είναι τυχεροί επίσης όποιοι μπορούν μέσα από τη δουλειά τους να εκφράζονται δημιουργικά βάζοντας τη δική τους πινελιά στα "έργα" τους, πχ οι δάσκαλοι.
Eγώ εστιάζοντας μόνο στο δάσκαλος-δημιουργικότηταQuote:
Originally Posted by Elena Episkeptis
και προσωπικά μιλώντας
θα 'λεγα ότι η διδασκαλία δεν έχει καμία σχέση με τη δημιουργικότητα,
αλλά μόνο με τη σκληρή δουλειά και το διάβασμα
(από πλευράς του δασκάλου)
για προετοιμασία των μαθητών για εξετάσεις
όταν δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα,
αλλιώς την αποτυχία των μαθητών
την επωμίζεσαι ως δική σου με το ανάλογο βαρύ κόστος.
Κάποιες ελάχιστες φορές και σε ευτυχείς συγκυρίες
μπορείς να επηρεάσεις σ' έναν ελάχιστο βαθμό το σχηματισμό ιδεών
σε πολύ νεαρά άτομα
ή να προσφέρεις χρήσιμες συμβουλές.
Τίποτα παραπάνω.
Αυτά για την απομυθοποίηση της δημιουργικότητας
στη δουλειά του δασκάλου στον ιδιωτικό τομέα.
Γεια σου joannQuote:
Originally Posted by Joann
η δουλειά του δασκάλου αντίθετα όπως νομίζουν μερικοί είναι πολύ δύσκολη και το ξέρω από φίλες. Στον ιδιωτικό τομέα δε, το πλαίσιο που κινείσαι εξαρτάται περισσότερο από το πρόγραμμα των συμβούλων και του διευθυντή υποθέτω.
Πιστεύω πως είναι δημιουργικό για το μυαλό να φτιάχνεις έξυπνα δικά σου τεστ και ασκήσεις για τους μαθητές. Ξέρω και δάσκαλο που αφιερώνει κάποια ώρα με το να βάζει τα παιδιά σε κύκλο και να κάνουν κάτι σαν ομάδα με ότι ευχαριστεί τα παιδιά.
O δάσκαλος που αναφέρεις στο τέλοςQuote:
Originally Posted by Elena Episkeptis
προφανώς είναι παιδιών μικρών ηλικιών
όπου τα πράγματα είναι πιο ανώδυνα.
Και πάλι τα παίγνια ή τα test για τη "δημιουργική" απασχόληση
ή την εκμάθηση δεν τα εφευρίσκεις,
υπάρχουν μέσα στα ίδια τα βιβλία ή στο internet,
ακόμα και τα αυτοκολλητάκια που θα δώσεις
σ' όσους έχουν τα καλύτερα σκορ.
Όσον αφορά τις μεγάλες ηλικίες,
ναι, κινείσαι στο πρόγραμμα του διευθυντή
τις περισσότερες φορές
αν και υπάρχουν πολλές ελαστικές μορφές
(μιλώντας για την "παραπαιδεία"
που ουσιαστικά εκεί γίνεται η προετοιμασία για εξετάσεις)
κι εκεί βέβαια τα πράγματα είναι σκληρά
με πολλές παραπανίσιες ώρες δουλειάς
που δεν πληρώνεσαι ποτέ
χωρίς ίχνος δημιουργικότητας.
Έχεις μόνο την ικανοποίηση όταν τα παιδιά επιτυγχάνουν
και βέβαια για το ότι αποκτάς καλή φήμη
επαγγελματικά.