θέλω να με θές..

γλυκια μου....εγω...ειμαι 41...γυναικα και εχω σχεση αποκλειστικη χωρις απιστιες...εδω και 11 χρονια παμε στα δωδεκα....
ολα αυτα που λες τα καταλαβαινω πολυ καλα....
παρολαυτα....οσο και να θες να φλερταρεις και να αρεσεις και να εισαι διαθεσιμος...και να ζησεις παλι συναρπαστικα....δεν γινεται...οταν αγαπας τον αλλον και δεν θες να τον πληγωσεις και να κανεις κατι πισω απο την πλατη του....
οποτε η ανανεωση γινεται μεσα στην σχεση.....
δεν σε κρινω ομως κι ουτε σου λεω τι θα κανεις...σε καταλαβαινω.....η ζωη ειναι μια φορα....και κατα την γνωμη μου ζησε την οπως το λεει η ψυχη σου....:)

παιδια εχεις?

οχι κι ουτε θελω...ουτε ηθελα ποτε...:)

Quote:

---

Originally Posted by thomas98

ειμαι πιο μεγαλος

---

εγω ειμαι παραδοσιακη μου αρεσει η ανθρωπινη επαφη δεν μου αρεσουν τα ιντερνετικα φλερτ, παντως εισαι πολυ γλυκος σε ευχαριστω :o

Quote:

---

Originally Posted by nflu

οχι κι ουτε θελω...ουτε ηθελα ποτε...:)

---

ειμουνα σιγουση. ..ειναι πολυ διαφορετικα τα πραγματα μεσα σε μια σχεση οταν εχει παιδια κ ειναι μωρα κ δεν εχεις κ που να τα αφησεις πιστεψε με.. απο οικονομικης αποψης,απο ανανεωση, απο διακοπες, απο εξοδους απο πολλα κ διαφορα..χωρις αυτο φυσικα να σημενει οτι εχω μετανιωσει για την επιλογη μου αυτη ουτε στιγμη ομως υπαρχουν στιγμες που εχω αναγκη βρε παιδι μου μονο για μενα κ μετα τη ζωη μου οκ δεν θελω να την αλαξω θελω ενα ουπς ..

ισως επιδι ημουν ακριβως το αντιθετο με αυτο που νιωθω τωρα γιαυτο να μου βγαινει ετσι, δηλ, πιστη, δεν φλερταρα δεν εχω απατησει ποτε κανεναν απο τους συντροφους μου κ γενικοτερα αρκετα συγκρατημενη κ ηθικη, ειναι κ το υφος μου τετειο αλλα εχω ξεσαλωσει ξαφνικα νιωθω παραξενα,λιγο τρελη, πωπωπω κριση ηλικιας ειναι σιγουρα...!

...ειναι γιατι ακομη εισαι ομορφη....και ξερεις πως ακομα το χεις....να γινεις ποθητη και να ζησεις τον ερωτα οπως τον εζησες και παλια.....
αλλα φοβασε πως ο χρονος εχει αρχισει και μετρα αντιστροφα....κι αν δεν το ζησεις τωρα....μετα τελος......ναι ...ειναι κριση ηλικιας.....εμενα μου βγηκε...οταν αρχισα να θυμαμαι ξανα τον πρωτο μου ερωτα....και να νιωθω μια απολυτη δυστυχια...λες και ηταν χτες....μην ανησυχεις περναει γρηγορα.....
βεβαια....στο ξαναπα...η ζωη ειναι μια φορα...αν νομιζεις οτι το χεις αναγκη κανε αυτο που γουσταρεις.....πιο πολυ στο τελος μετανιωνουμε οχι γιαυτα που καναμε....αλλα για αυτα που φοβηθηκαμε να κανουμε......:)

[QUOTE=nflu;369909]..[B][U].ειναι γιατι ακομη εισαι ομορφη....και ξερεις πως ακομα το χεις....να γινεις ποθητη και να ζησεις τον ερωτα οπως τον εζησες και παλια.....
αλλα φοβασε πως ο χρονος εχει αρχισει και μετρα αντιστροφα....κι αν δεν το ζησεις τωρα....μετα τελος......

ετσι ακριβως νιωθω!!

Αχ βρε κορίτσια... Ποσο πολυ σας νιωθω... Και ειμαι 27... Παντρεμενη με παιδι... Μπηκα στο σαιτ μετα από πολυ καιρο να πω κι εγω τον πόνο μου...αλλα με καλυψε η octoberthird... Νιωθω ακριβως το ιδιο ,μονο που η δικη μου σχεση δεν εχει σεξ... 1 φορα το 2μηνο και αν... Πνιγομαι.. Αγαπω τον αντρα μου και μ αγαπαει κι αυτος.. Αλλα... Πόσο θα θελα εναν ερωτα να με συνεπάρει... Ποσο πολυ σας νιώθω...

ωπα,κουτσομπολιτσα..(τι γλυκο ονομα ! :) ) Εγω δεν θελω να ερωτευτω και να με ερωτευτει κανενας ξανα μανα.....
χεχε...για να πω την αληθεια ετσι και χωριζα ποτε....θα θελα τοσο πολυ να μεινω μονη μου να ηρεμησει το κεφαλι μου....να ξαναγυρισω στην πολυποθητη μοναξια μου...που κανεις δεν περιμενε τιποτα απο μενα....που δεν νομιζω να ξαναπλησιαζα αρσενικο τα επομενα 100 χρονια!!!!! μεταξυ σοβαρου και αστειου....μια δοση απομονωσης ενας φυση μοναχικος ανθρωπος....την εχει απολυτη αναγκη..... :)

τωρα επειδη το θεμα ειναι αλλο.....θελω να πω...οτι στην θεωρια μεν μπορει να ακουγεται γοητευτικο αλλα στην πραξη...για μενα δεν γινεται να ερωτευτεις...και να παραμεινεις σε μια σχεση..εστω κι αν υπαρχει αγαπη ...αυτα συγκρουονται θελωντας και μη.....θα ελεγα εφοσον η σχεση ειναι ζωντανη...να γινει προσπαθεια να επανελθουν οι μνημες του αρχικου παθους...αυτα δεν χανονται ποτε...ειναι παντα εκει...αρκει να τα αναζητησουμε παλι...:)

Quote:

---

Originally Posted by koutsompolitsa

Αχ βρε κορίτσια... Ποσο πολυ σας νιωθω... Και ειμαι 27... Παντρεμενη με παιδι... Μπηκα στο σαιτ μετα από πολυ καιρο να πω κι εγω τον πόνο μου...αλλα με καλυψε η octoberthird... Νιωθω ακριβως το ιδιο ,μονο που η δικη μου σχεση δεν εχει σεξ... 1 φορα το 2μηνο και αν... Πνιγομαι.. Αγαπω τον αντρα μου και μ αγαπαει κι αυτος.. Αλλα... Πόσο θα θελα εναν ερωτα να με συνεπάρει... Ποσο πολυ σας νιώθω...

---

Κατάλαβα....βλέπω να μην παντρεύομαι ποτέ....

εγω παντως μετανιωσα που παντρευτικα ,θα προτημουσα να ειχα κανει τα παιδια μονη μου..

να συνεχισω να αντιλαμβανομαι τα πραγματα οπως αισθανομαι εγω και οχι να προσπαθω μονιμως να βρω την απαντηση καπου αναμεσα σε 2 γουστα, σε 2 γνωμες.., να ξυπναω το πρωι και η μερα μου να ειναι καλη η κακη αναλογως την δικη μου ορεξη και οχι του αλλου, να ζω χωρις συμβιβασμους και να μεγαλωνω τα παιδια μου συμφωνα με τισ δικεσ μου αρχες και να μην χανομαι στο χασμα γυναικα-αντρα κτλ κτλ.., να παρω τα παιδια μου και να παω ταξιδι οποτε γουσταρω χωρις να με πριζει καποιος οτι τα χειροτερα ερχονται ,να κανονιζω μονη μου τα οικονομικα μου και οχι μας...κτλ κτλ κτλ

Quote:

---

Originally Posted by Cristiano

Κατάλαβα....βλέπω να μην παντρεύομαι ποτέ....

---

same here....

γιατι παντρευτηκες?