απιστια

Quote:

---

Originally posted by fostel
φανταζομαι οτι δεν ειμαστε και τοσο υπακοοι ωστε ναμας σοκαρει μια αξιοπρεπης ερωτικη απιστια.

---

Η άποψή μου και μόνο, δεν υπάρχει τίποτα το αξιοπρεπές σε μία ερωτική απιστία, κυρίως αν γίνεις και τσακωτός / ή..

Αξιοπρεπής στάση είναι να έχεις την \"μαγκιά\" να συζητήσεις το όποιο πρόβλημα ανοιχτά, χωρίς φόβο και πάθος και αν δεν λύνεται και βλέπεις ότι δεν σε καλύπτει ο/η σύντροφός σου, να αποχωρείς από την σχέση αυτή με το κεφάλι ψηλά.

Το έτσι και γιουβέτσι και σε διπλά, τριπλά και πάει λέγοντας ταμπλώ, και κάνω διάλειμμα και εγώ δεν θα γίνω τσακωτός κλπ., δεν έχουν τίποτα το αξιοπρεπές να επιδείξουν.

:)

πραγματικα εκπλησσομαι με το ποσο κατασταλαγμενα πιστη εισαι....
για το οτι δεν σε απασχολουν ερωτηματα οπως...
η απιστια ειναι απολαυση η απατη
λαθος η παθος
εφαρμογη της δημοκρατιας στον ερωτα
διαλλειμα στη συζυγικη ρουτινα η διαρκης αναζητηση

τελικα οσοι ανηκουν στους πιστους εχουν πιστη απο πεποιθηση η συμβατικη πιστη

Quote:

---

Originally posted by fostel
πραγματικα εκπλησσομαι με το ποσο κατασταλαγμενα πιστη εισαι....
για το οτι δεν σε απασχολουν ερωτηματα οπως...
1. η απιστια ειναι απολαυση η απατη
2. λαθος η παθος
3. εφαρμογη της δημοκρατιας στον ερωτα
4.διαλλειμα στη συζυγικη ρουτινα η διαρκης αναζητηση
5.τελικα οσοι ανηκουν στους πιστους εχουν πιστη απο πεποιθηση η συμβατικη πιστη

---

Ναι, είμαι κατασταλαγμένη πιστή σε μία σχέση και αν δω ότι δεν μου ταιριάζει, την διακόπτω. Δεν την κρατάω για καβάτζα μέχρι να βρω κάτι άλλο, ούτε την θεωρώ \"λιμάνι\" για να επιστρέφω μετά από κάθε περιπετειούλα... σε βάρος του κορόϊδου!
Ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας αξίζει το 100%, για να μην πω παραπάνω. Και το ίδιο αξίζουν και οι δύο πλευρές. Αλλιώς πάμε για άλλα, όχι για παράλληλα...

Και για να σου απαντήσω και στα ερωτήματα που θέτεις, όχι επειδή δεν με απασχολούν, αλλά γιατί έχω καταλήξει:

1. απόλαυση στιγμιαία, απάτη αιώνια κυρίως αν γίνεις τσακωτός και ξεφτίλα.
2. λάθος όχι, γιατί για να κοιτάξεις άλλη / άλλον σημαίνει ότι η σχέση δεν τραβάει, με την διαφορά αν ο σύντροφός μου επιλέξει να κοιτάξει άλλη, τελείωσε με μένα. Τελεία και παύλα...
Πάθος? Όλα στη ζωή είναι πάθος, αλλά πρέπει να ξέρουμε και που το \"δίνουμε\" και που το καταναλώνουμε για την κατανάλωση...
3. Δημοκρατία στον έρωτα? Τι είναι αυτό πάλι? Νέο κόμμα που κατέβηκε στις εκλογές? Θα αστειεύεσαι βέβαια... δεν υπάρχει πιο κτητικό \"πράγμα\" από τον έρωτα. Η ανάγκη της αυτοεπιβεβαίωσης, ότι ανήκεις κάπου, πως δίνεις και θέλεις να λάβεις, να αγαπηθείς όσο αγαπάς, πως είσαι η μία και μεγάλη αγάπη... άκρως εγωϊστικός ο έρωτας και καθόλου, μα καθόλου δημοκρατικός...
4. Αν κάποιος θέλει διάλειμμα, με γειά του και χαρά του αλλά τερματίζοντας τη μία σχέση και πηγαίνοντας στην επόμενη... διαρκής αναζήτηση είναι η ίδια η ζωή... με έναν σύντροφο ανά χρονική στιγμή, χωρίς κοροϊδίες και χωρίς υποβίβαση της αξιοπρέπειας του άλλου που δεν φταίει σε τίποτα να ξυπνήσει απότομα και να βρεθεί από την αγάπη στην πραγματικότητα της απιστίας. Γιατί μία δεν θα γίνει αντιληπτή. Και δύο και τρείς.... θα βγει όμως στην επιφάνεια, γιατί σημάδια υπάρχουν πάντα, έστω και καθυστερημένα. Δεν γίνεται μιά ζωή να απατάς και να την βγάζεις λάδι... και ο άλλος να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου!
Και τι θα πει διάλειμμα από την συζυγική ρουτίνα? Αν η σύζυγός σου ήθελε διάλλειμα και πήγαινε αριστερά δεξιά, εσύ θα το εκλάμβανες ως προσπάθεια ενδυνάμωσης της συζυγικής σας σχέσης? Ως τονωτικό στην ρουτίνα για να γυρίσει στο γάμο σας ανανεωμένη και με νέες δυνάμεις? I don\'t think so!
5. Ούτε πίστη από πεποίθηση, ούτε συμβατική πίστη... κανένας δεν κάνει τίποτα με το ζόρι, ούτε γιατί πρέπει... έχει να κάνει με τα αισθήματα προς τον / την σύντροφό σου και τι σου βγάζει ο άλλος... Γιατί αν δεν σου βγάζει, πας παρακάτω. Τά \'παμε και παραπάνω...


Εσύ όμως τι πας να κάνεις τώρα? Να δικαιολογήσεις την απιστία? Να βρεις συγχωροχάρτι ας πούμε?

Λυπάμαι, αλλά δεν είναι τόσο απλό το θέμα... έχεις σκεφτεί την περίπτωση της απιστίας ως ασθένειας? Όχι πως αυτό αποτελεί ευκαιρία δικαιολόγησης, καμία σχέση...
Η κατ\' εξακολούθηση όμως απιστία με κάθε νέο σύντροφο, θα πρέπει (λέμε τώρα, δεν αναφέρομαι σε σένα προσωπικά, ούτε φυσικά και σε μένα) να μας βάζει σε σκέψεις... γιατί το κάνουμε? Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε πιστοί με τον εκάστοτε και κάθε σύντροφό μας? Τι μας ωθεί στην απιστία? Γιατί νομίζουμε ότι δεν μας \"φτάνει\" ο σύντροφός μας? Μήπως ο εαυτός μας είναι το πρόβλημα που θέλει διαρκή επιβεβαίωση, πως π.χ. μπορούμε να έχουμε τον καθένα / την καθεμία, αλλά παράλληλα να έχουμε και την σοβαρή σχέση παραδίπλα ως καβάτζα για οικογένεια?

Κατά την λαϊκή παροιμία, δεν μπορείς να έχεις και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη...

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την απιστία, εκτός απ\' αυτές που έχουμε μάθει να παραμυθιάζουμε πρώτα τον εαυτό μας πως είναι κάτι σωστό, κεκτημένο δικαίωμα και απολύτως φυσιολογικό...

Μόνο που δεν είναι τίποτα από τα άνω...

καλη μου ειναι εντυπωσιακο το ποσο απολυτη,σταθερη και φυσικα κατασταλαγμενη εισαι.........πραγματικα δεν ξερω αν πρεπει να τρομαξω η να ζηλεψω..........οπως και ναχει σεβομαι τις αποψεις σου αλλα προτιμω ενα μοντελο πιο αδυναμο πιο καθημερινο πιο ανθρωπινο που καποιες φορες οχι ως σπορ δραπετευει και παραλληλα ακολουθει την συγχρονη τεχνη της συντηρησης της φλογας στην οικογενειακη εστια......

μηπως η επιθυμια να δραπετευσει κανεις απο μια δυσκολη η επωδυνη σχεση ειναι μια απο τις βαθυτερες αιτιες που οδηγουν στην απιστια

Quote:

---

Originally posted by fostel
μηπως η επιθυμια να δραπετευσει κανεις απο μια δυσκολη η επωδυνη σχεση ειναι μια απο τις βαθυτερες αιτιες που οδηγουν στην απιστια

---

Δεν νομίζω πως η απιστία δείχνει απαραίτητα ότι η σχέση ή γάμος έχουν οποιουδήποτε είδους πρόβλημα.
Κάποιες φορές ναι, το δείχνουν αλλά και κάποιες άλλες φορές απλά συμβαίνει. Γιατί απλά είμαστε άνθρωποι και ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.

Poly endiaferon kai anthrwpino thema exoyme piasei edw...

Kat\' arxas, de mporw na pw oti katadikazw kapoion poy provainei se apistia, dioti ki egw thewrw pws eimaste anthrwpoi me adynamies... Wstoso, to na analamvanei kaneis tis ey8ynes toy einai eksisoy shmantiko me to na akoloy8ei ta enstikta toy... Apo th stigmh poy den eimaste mono viologika onta, alla kai politistika koinwnika onta, opote de symperiferomaste vasei mono twn enstiktwn mas, alla se megalo va8mo ta prosarmozoyme kai prosarmozomaste se koinwnikoys kanones kai se oroys sxeshs kai sysxetishs me alloys anthrwpoys, o sevasmos -oxi se kanones alla ston anthrwpo- einai gia mena shmantikos.
Poy shmainei... Nai, thewrw anthrwpina pi8ano to na apisthsei kapoios se kapoion allo, alla thewrw kai deigma wrimothtas na analavei thn ey8ynh toy meta. H apistia den afora mono to atomo poy thn ekane, alla kai to syntrofo toy. \"Atophma\" de thewreitai mono ayto poy fainetai (koinws to thema den einai na se piasoyn sta prasa gia na thewrhtheis apistos), alla na provlhmatistei aytos poy to ekane gia to logo poy to ekane kai na to moirastei me to syntrofo toy.
Dioti thewreitai magkia kai tolmhrh h apistia, alla isws xreiazetai akoma perissoterh tolmh kai tharros h omologia, oxi gia afesh amartiwn, alla giati aploystata kati shmainei ayto to pragma gia ton anthrwpo poy to kanei kai gia th sxesh sthn opoia vrisketai.

Mia ka8hghtria moy mas epanal;amvane syxna pykna:
\"Thelei areth kai tomlh h eleftheria\" (Andreas Kalvos)

kai epipleon: kathe epilogh synepagetai ena kostos kai mia ey8ynh, gia enan enhlika anthrwpo.

Epomenws den epikrotw toys adynamoys anthrwpoys poy kwlwnoyn na apisthsoyn prokeimenoy na mhn stenoxwrhsoyn to syntrofo toys kai oi idioi menoyn se mia sxesh poy den toys eyxaristei, kai kryvontai pisw apo apolytes diakhrykseis toy typoy \"oi apistoi sthn pyra\"... Den epikrotw omws ki ekeinoys poy pistoyn kai oysiastika kryvontai pisw apo to daxtylo toys kai den kathontai na doyn ti sto kalo symvainei ston eyato toys h sth sxesh toys prokeimenoy na pane parakatw me megalyterh aytognwsia kai eilikrineia. Kai as mhn ksexname pws h empistosynh kai h eilikrineia apoteloyn 8emelies li8oys gia mia \"alh8inh\" sxesh opoioydhpote eidoys.

Aytes oi skepseis moy gia to thema.

επειδη η απιστια εχει μπει για τα καλα στη ζωη μας ειτε το θελουμε ειτε οχι ειναι καιρος να προβληματιστουμε που φθανει η απελευθερωση και που αρχιζει η <<ανηθικοτητα >>........γιατι μας ενοχλει η ερωτικη απιστια ενω την ιδια ωρα η απλη καθημερινη απιστια στις ανθρωπινες σχεσεις τεινει να γινει κανονας...............

Ενδιαφέρον και \'καυτό\' θέμα ανοίχτηκε με την απιστία.
Καταρχήν μια διευκρίνηση : θεωρώ ότι είναι διαφορετικό το να έχουμε μια περιπέτεια κάποια στιγμή από το να δημιουργήσουμε μια παράλληλη σχέση. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη σχέση, που για κάποιους λόγους δε θέλουμε να αντιμετωπίσουμε.

Από την άλλη πλευρά, σε ένα γάμο ή μια μακρόχρονη σχέση αναπόφευκτα έρχονται στιγμές που βαριόμαστε το σύντροφό μας κι αυτό είναι φυσικό, γιατί καθώς περνάει ο καιρός, η ερωτική μαγεία αντικαθίσταται από άλλα πράγματα, όπως η συντροφικότητα, το ίδιο σημαντικά. Έτσι, πολλές σχέσεις διαλύονται τη στιγμή ακριβώς που είναι να διαβούν ένα άλλο επίπεδο, μια σημαντική καμπή. Για παράδειγμα, επειδή ο ένας από τους συντρόφους δεν είναι έτοιμος για αυτή την αλλαγή.

Ο έρωτας τρέφεται με την ψευδαίσθηση και την (φαντασιακή) εικόνα που έχουμε για τον άλλο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι εύθραστος και ελάχιστα λογικός. Βλέπουμε στον άλλο αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι και μετά από λίγο καιρό, που αποκτά τις ανθρώπινες διαστάσεις, λέμε, \'έχει αλλάξει\'. Στην καλύτερη περίπτωση, αποφασίζουμε να τον δεχτούμε, να είμαστε μαζί, τον αγαπάμε - ωστόσο αυτό δεν επηρρεάζει την ερωτική επιθυμία; Πως μπορούμε να υπογράψουμε συμβόλαιο ότι για μια ζωή θα τον επιθυμούμε; Ότι δε θα επιθυμήσουμε άλλους; Κι όταν συμβαίνει και το καταπνίγουμε, πόσο ειλικρινείς είμαστε απέναντι στον εαυτό μας και στο σύντροφό μας;

Η ειλικρίνεια επίσης είναι ένα μεγάλο θέμα. Κατά τη γνώμη μου, ειλικρίνεια δεν σημαίνει λέμε τα πάντα. Δεν λέγονται όλα, υπάρχουν πράγματα που απλώς δεν μοιράζονται. Το να πω στον άλλο ότι τον απάτησα θα τον πληγώσει πολύ, είναι επιθετικό και στο μόνο που ίσως βοηθήσει είναι να καταλαγιάσουν οι δικές μου ενοχές. Αν τύχει να το ανακαλύψει, όντως θα πρέπει να αναλάβω την ευθύνη και ό,τι συνεπάγεται. Αλλά γιατί να πληρώσουμε κι εκείνος κι εγώ τόσο ακριβά
λίγη ευχαρίστηση;

Κι έρχομαι στο τελευταίο σημείο : ο έρωτας κι οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτόν έχει συνδεθεί με μεγάλες δόσεις ενοχής. Μαθαίνουμε από τη θρησκεία ότι η σαρκική επιθυμία και απόλαυση είναι βρώμικη, αμαρτωλή. Μαθαίνουμε να μην αγαπάμε το σώμα μας, αλλά να του επιβάλουμε τη στέρηση και τα βάσανα. Φυσικά δεν ήταν πάντα έτσι, η ηθική, δηλαδή αυτό που θεωρούμε καλό και κακό αλλάζει σε διάφορες εποχές, στο όνομα της κοινωνικής συνοχής, του \'κοινού καλού\'. Καλό για ποιον είναι το ότι υποφέρουμε αντί να χαιρόμαστε;

Ας μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω την αναρχία, χρειαζόμαστε όρια για να συνυπάρξουμε. Τα θέματα αυτά είναι άλλωστε περασμένα στο πετσί μας, δεν μπορώ να πω για παράδειγμα \'τώρα αλλάζω ιδέες και ζητώ μια ελεύθερη σχέση\' γιατί έχω μεγαλώσει με αυτές τις αρχές. Το ζήτημα είναι τι θέση παίρνω απέναντι σε αυτές, σε τι βαθμό αναλαμβάνω την ελευθερία μου, που δεν είναι ποτέ αναίμακτη ή βολευόμαι μέσα σε έτοιμα σχήματα και συνεχίζω να γκρινιάζω και να βαλτώνω.

πραγματικα χαρηκα την τοποθετηση της kosmiki διοτι ειναι μια θεση ρεαλιστικη, καθημερινη οσον αφορα του τι γινεται γυρω μας καθε στιγμη,ανθρωπινη και δεν περιεχει υποκρισια και υπερβολη......

TI EPOXI KAI AYTH LES KAI EGINE GIA NA APISTOUME

μπορειτε να φανταστειτε ποιηση ,τραγουδια ,λογοτεχνια ,κινηματογραφο ,θεατρο χωρις να υπαρχει απιστια ............................
ποσο φτωχα θα ησαν.................................

Ναί..θα ήταν φτωχά..Fostel..

Πόσο όμως αξίζουν..λίγα λεπτά ηδονής..;

\"Ας αφήσουμε τον άνθρωπο να ευχαριστηθεί!

Ας αφήσουμε την ανθρώπινη φυλή να βρει την απόλαυση με χίλιους και ένα τρόπους.

Ας αφήσουμε το εξελικτικό ανθρώπινο είδος να εξερευνήσει κάθε μορφή θεμιτής αυτοπραγμάτωσης, τους καρπούς του αιώνιου, ανοδικού βιολογικού αγώνα.

Ο άνθρωπος έχει άξια κερδίσει μερικές από τις σημερινές του χαρές και απολαύσεις.

Να βλέπετε, όμως, καλά το στόχο του πεπρωμένου!

Οι ηδονές είναι πραγματικά αυτοκτονικές αν καταφέρουν να καταστρέψουν την περιουσία, που έχει γίνει ο θεσμός της αυτοδιατήρησης. Και η αυτοπραγμάτωση έχει, πράγματι, μοιραίο τίμημα αν πρόκειται να επιφέρει την κατάρρευση του γάμου, την έκπτωση της οικογένειας και την καταστροφή του σπιτιού – το υπέρτατο εξελικτικό απόκτημα του ανθρώπου και τη μοναδική ελπίδα επιβίωσης του πολιτισμού. \"

To Βιβλίο της Ουράντια

υπαρχει κανεις που ναμην εχει απατησει ποτε τον εκαστοτε συντροφο του...