λες και ζω την ζωη αλλου....

σ ευχαριστω για ολα οσα εγραψες και μονο που σπαταλησες τοσο χρονο για μενα, εχετε ολοι δικιο...για το παιδι θα ειναι πολυ καλυτερα να ειμαι μακρια και να μην μεγαλωσει κι αυτο σαν εμενα... Αν αποφασισω να φυγω εχω που να παω και πολλους ανθρωπους ευτυχως που μ αγαπανε και σιγουρα θα με βοηθησουν οταν τους εξηγησω τι συμβαινει. Ψυχολογο σιγουρα χρειαζομαι γιατι χρονια παιδευω με τα προβληματα μου... Θα ημουν πολυ πιο ευτυχισμενη αν εβγαινα απ ολο αυτο τον κυκλο με τις φοβιες μου. Απ ολα αυτα που μου γραψατε αυτο που καταλαβα ειναι οτι φοβαμαι να ζησω γι αυτο και εχω αποστασιοποιηθει και απο την κατασταση που ζω εδω μεσα.

redwood, γεια κι από μένα.
Συμφωνώ γενικά με Karmen_30
και αν δε συντρέχουν λόγοι οικονομικής εξάρτησης
-που απ' ό,τι κατάλαβα συντρέχουν-
δεν υπάρχει κανένας λόγος να εξακολουθείς να ζεις
μ' ένα άτομο που ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία.
Μη δικαιολογείς μέσα σου και μην επιτρέψεις ποτέ
σε κανένα μαλάκα να σηκώνει χέρι επάνω σου
ή να σου ασκεί ψυχολογική βία και να σε ταπεινώνει
επειδή είναι κομπλεξικός,
γιατί έτσι υπαγορεύει το οικογενεικό περιβάλλον
(συνήθως το κάνουν γιατί είναι απρόθυμοι να αναλάβουν ευθύνες
ή γιατί απλά δεν μπορούν).
Αν έχεις στήριξη από αδερφό-ή ή φίλο-η,
τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα.
Αν δεν έχεις, κάνε την αρχή μόνη σου.
Και βέβαια 31 χρονών είσαι πολύ νέα, πιτσιρίκα.
Μπορεί οι καιροί να 'ναι δύσκολοι
και να χρειαστεί κόπος και χρόνος για να βρεις κάποια δουλειά
που θα σου επιτρέπει
-δυστυχώς όπως είναι τα πράγματα- ίσα ίσα να ζεις,
αλλά αρχίζοντας να ψάχνεις κάτι θα βρεθεί
και τουλάχιστον θα έχεις την ψυχική σου ηρεμία και την αξιοπρέπειά σου.
Από το παιδί σου πρέπει να αντλείς τρομερή δύναμη
-είσαι τυχερή που το έχεις και να το χαίρεσαι όπως επιθυμείς-
για να βάλεις στόχους και να κινητοποιηθείς.

Κι ας τον αγαπας για μενα φυγε. Τουλαχιστον απειλησε τον οτι θα το κανεις μηπως και τρομαξει. Κοιτα τη ζωη σ μετα απο 10 χρονια?? θες να ειναι ιδια και χειροτερη? ή θελεις να προσπαθησεις να αλλαξει??? αν δε θελεις να το κανεις για σενα καντο για το παιδι σου.. γιατι θα εχει ψυχολογικα αυτο το παιδι οταν μεγαλωσει, γιατι τα παιδια ολα τα καταλαβαινουν.. Φυγε και πηγαινε στους γονεις σ. με το παιδι. Θα τρομαξει και ισως διορθωθει αλλιώς δειξτου το δρομο...για μενα δεν υπαρχει ενδιαμεση λυση. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ. ουτε με συζητηση και τα σχετικα..

Ένας ανθρωπος που σηκωνει χερι,το πιο πιθανο ειναι να το ξανακανει.Και μετα οι γνωστες "συγνωμες,και δε θα το ξανακανω" εδραιωνουν το εδαφος για "μονιμη" κακοποιηση.Ανθρωπος που κακοποιει με οποιοδηποτε τροπο κατα τη γνωμη μου,δεν αγαπα κανεναν και σιγουρα και ο ιδιος εχει μεγαλο προβλημα.Εσυ πρεπει να κοιταξεις το δικο σου προβλημα ομως και να μην περιμενεις οτι θα αλλαξει αυτος.Αλλαξε εσυ,αυτο ειναι πιο βεβαιο,ισως οχι και τοσο ευκολο ομως.Αλλα και το να ζεις μεσα σε τετοιο περιβαλλον ειναι πιο ευκολο μηπως? Συνηθεια σου εγινε και "βολευτηκες" λιγο.Αλλιως θα ειχες φυγει ηδη,εφοσον λες κιολας οτι εχει υποστηριξη απο φιλους κτλ.
Εχεις και εσυ μεριδιο ευθυνης,ελπιζω να το καταλαβαινεις.Του δινεις "χωρο" για να κανει οτι κανει.
Και αν τον αγαπας,δεν σ'αγαπα αυτος.Οποτε? Τι νοημα εχει? Σιγα σιγα ισως βρεις εναν ανθρωπο που θα σ'αγαπα πραγματικα και θα σε σεβεται,και εσενα και το παιδακι σου.
Και μην πιστεψεις ποτε μεσα σου,εστω και ασυνειδητα οτι εχει λογο που σε κακοποιει.Μην τον δικαιολογεις μεσα σου,σε καμια περιπτωση.Ετσι δε θα φυγεις ποτε.Και μην περιμενεις να παρεις εγκριση απο κανεναν για το τι θα κανεις στη ζωη σου.Αν σου λενε να μεινεις σε αυτη τη κατασταση,αυτοι που στο λενε σιγουρα δεν ειναι στη θεση σου,οποτε δε μπορουν να ξερουν καλυτερα απο εσενα.Η ζωη ειναι δικη σου και κανενος αλλου,και μονο εσυ εχεις λογο σ'αυτην.Εκει εξω θα βρεις ανθρωπους που περνανε το ιδιο με σενα,και θα βρεις και συμπαρασταση και υποστηριξη!

Ο τίτλος στο θέμα σου μου θύμησε το " ζήσαμε τη ζωή κάποιου άλλου κι ύστερα πεθάναμε εμείς.. " Τάσος Λειβαδίτης

Αυτό που κι εγώ θέλω να σκεφτείς, είναι ότι αν το παιδάκι σου είναι αγόρι, αυτό το είδος του πατέρα αποτελεί γι' αυτό το χειρότερο παράδειγμα!
Μετά ίσως μεγαλώντας σ' αυτό το τοξικό περιβάλλον θα σου καταλογίσει και ευθύνες, γιατί δεν έκανες κάτι καλύτερο και για τους δυό σας.
Μην περιμένεις ν' αλλάξει αυτός-όπως σου είπαν και τ' άλλα μέλη-μάλλον θα χειροτερεύει όσο περνά ο καιρός! Σε πρώτη φάση ταρακούνησέ τον!
Πες του ότι ήδη έχεις ενημερώσει ανάλογους φορείς, μήπως φοβηθεί.. η αλήθεια είναι ότι θάπρεπε ν' απευθυνθείτε μαζί ακόμα και σε δημόσιο νοσ/μειο
και να ζητήσετε καθοδήγηση.. Αν δεν δεχτεί, τότε οπωσδήποτε κάντο μόνη σου.
Μπορείς γι' αυτό αν θέλεις να ρίξεις μια ματιά στην ενότητα Γενικά του φόρουμ και στο πρώτο θέμα Δωρεάν Υποστήριξη! Σου εύχομαι τα καλύτερα! :)

Δες και εδω: http://www.astynomia.gr/index.php?op...temid=421&lang

και εδω:http://www.help-net.gr/Themes/Kakopeiisi.htm

σας ευχαριστω και παλι ολους, εχετε απολυτο δικιο και εγω τα σκεφομαι ολα αυτα αλλα δεν τα εκανα στην πραξη. Νομιζω οτι πλησιαζει η ωρα για να γινουν ολα οπως πρεπει. Δεν θελω ν απευθηνθω σε ομαδες στηριξεις κακοποιημενων γυναικων. Στο νοσοκομειο εχει γραφτει μια φορα δικο μου περιστατικο που με ειχε χτυπησει και ειχα παθει κριση οχι απο το χτυπημα αλλα πο τον εσωτερικο πονο. Οποτε πιστευω οτι μπορω να το χρησιμοποιησω αν χρειαστει. Το παιδι μου πρεπει να σκεφτω πανω απο ολα. Γιατι και αυτες που ελεγαν οτι εκατσαν για τα παιδια τους εκατσαν τελικα για το δικο τους θελω και εγβαλαν παιδια οπως τον αντρα μου που κανει ακριβως οτι εκανε και ο πατερας του λιγο πιο light. Και εγω εχω γινει σαν την μαμα μου που εκεινης ο αντρας εκανε τα ιδια με τον δικο μου αντρα... και η ιστορια επαναλλαμβανεται.... Και ντρεπομαι πολυ που εχω φτασει σε αυτη την κατασταση... και ντρεπομαι που ζω καταστασεις που κοροιδευα και ελεγα οτι δεν θ ανεχομουν, και ντεπομαι... και φοβαμαι τα παντα!!!! Και τι κριμα που η ζωη δεν γυρναει πισω και τι κριμα που φοβαμαι να ζησω

Καλη μου Redwood,αντι να αυτομαστιγωνεσαι, να κατηγορεις τον εαυτο σου και να τον λυπασαι,χρησιμοποιησε τις κρυμμενη εσωτερικη σου δυναμη και κουραγιο,για να βγεις απο τη κατασταση αυτη.Ειναι πολυ καλο που καταλαβαινεις τα σεναρια που επαναλαμβανονται στη ζωη σου,ομως μη ξεχνας οτι εχεις τη δυναμη να τα αλλαξεις.Δεν θα ειναι ευκολο,αλλα γινεται!
Οσο για τις ομαδες στηριξης κτλ,εννοουσα να ζητησεις τη συμβουλη ειδικων και νομικων συμβουλων εντελως ανωνυμα,απο το τηλεφωνο.Να σε καθοδηγησουν τι πρεπει να κανεις.
Θα τα καταφερεις,ολα θα πανε καλα και θα ζησετε ηρεμα και με ασφαλεια εσυ και το παιδακι σου.Δωσε ενα τελος σε αυτο που ζειτε.Εχεις ανθρωπους γυρω σου και ενα μικρο θησαυρο το παιδακι σου! Αλλοι δεν εχουν ουτε αυτα!
Παρε τη ζωη στα χερια σου,και θα νιωσεις απιστευτα δυνατη μετα απο αυτο! :)

Quote:

---

Originally Posted by redwood

σας ευχαριστω και παλι ολους, εχετε απολυτο δικιο και εγω τα σκεφομαι ολα αυτα αλλα δεν τα εκανα στην πραξη. Νομιζω οτι πλησιαζει η ωρα για να γινουν ολα οπως πρεπει. Δεν θελω ν απευθηνθω σε ομαδες στηριξεις κακοποιημενων γυναικων. Στο νοσοκομειο εχει γραφτει μια φορα δικο μου περιστατικο που με ειχε χτυπησει και ειχα παθει κριση οχι απο το χτυπημα αλλα πο τον εσωτερικο πονο. Οποτε πιστευω οτι μπορω να το χρησιμοποιησω αν χρειαστει. Το παιδι μου πρεπει να σκεφτω πανω απο ολα. Γιατι και αυτες που ελεγαν οτι εκατσαν για τα παιδια τους εκατσαν τελικα για το δικο τους θελω και εγβαλαν παιδια οπως τον αντρα μου που κανει ακριβως οτι εκανε και ο πατερας του λιγο πιο light. Και εγω εχω γινει σαν την μαμα μου που εκεινης ο αντρας εκανε τα ιδια με τον δικο μου αντρα... και η ιστορια επαναλλαμβανεται.... Και ντρεπομαι πολυ που εχω φτασει σε αυτη την κατασταση... και ντρεπομαι που ζω καταστασεις που κοροιδευα και ελεγα οτι δεν θ ανεχομουν, και ντεπομαι... και φοβαμαι τα παντα!!!! Και τι κριμα που η ζωη δεν γυρναει πισω και τι κριμα που φοβαμαι να ζησω

---

Αυτα τα κανε τωρα τελευταια ή και παλιοτερα? Πριν παντρευτειτε ας πουμε πως ηταν? Ή τωρα την ειδε αγας? Και μηπως παιζει καμια τσαπερδονα?

fuge oso pio grigora mporeis kai gia sena kai gia to paidi sou.. eilikrina den a3izei na epitrepeis se kanenan ma se kanenan na sou suberiferetai etsi.. eisai dunath, arketa dunath gia ta pantaa.... kai palepse to... kai min 3exnas kalutera na petaniwseis gia kati pou ekanes para gia kati pou den ekanes... FUGEEE.!!!!

γεια σας και απο εδω, ειχα καιρο να μπω... Εφυγα απο τον αντρα μου... και τι καταλαβα ξαναγυρισα ξερω βριστεμε ολοι που το εκανα αλλα οταν με επιασε ο γιος μου και εφερε και τον μπαμπα του κοντα και ειπε ελατε να ειμαστε οικογενεια τελειωσα εσβυσα και ξαναγυρισα... Ευτυχως ειναι τωρα ενας μηνας παλι και εχει μια αλλαγη δεν ξερω ποσο θα κρατησει θα δουμε