Πιστεύεις ότι έχεις προχωρήσει ψυχικά από τότε που ξεκίνησες την ψυχοθεραπεία και μετά την ψυχανάλυση?Quote:
Originally Posted by Θεολόγος
Printable View
Πιστεύεις ότι έχεις προχωρήσει ψυχικά από τότε που ξεκίνησες την ψυχοθεραπεία και μετά την ψυχανάλυση?Quote:
Originally Posted by Θεολόγος
Πιστεύω πως ναι.Βασικά με την ψυχανάλυση και μετά...παίρνω και φάρμακα βέβαια....
Το θέμα είναι σε τι εχω προχωρήσει.....:confused:
Νομίζω η ψυχανάλυση και η ψυχοθεραπεία σε βοηθάν να καταλάβεις καλύτερα τον εαυτό σου.Όταν κατανοήσεις τον εαυτό σου τότε μετά είναι πιό εύκολο να τον προστατέψεις από ένα αρνητικό περιβάλλον.Αν εξακολουθεί το περιβάλλον να είναι αρνητικό όπως σου είπα και σε ένα άλλο πόστ, αρχικά προσπάθησε να βελτιώσεις τις αρνητικές επιπτώσεις.Αν δείς ότι δεν αλλάζει το περιβάλλον με τους γονείς σου απλά αποδέξου το και κοίτα να αφιερώνεις αλλού την ενέργεια σου.Αυτά και εύχομαι όλα να πάνε καλύτερα.Επίσης κάτι άλλο, πιστεύω πώς όταν περνάς μια γερή κρίση για διάφορους λόγους που σου ταράζει την ψυχική ισορροπία θα υπάρχουν στιγμές που ίσως να το σκέφτεσαι και να σε χαλάει.Όμως προσπάθησε να αφιερώνεις τον εαυτό σου, σε όμορφα και δημιουργικά πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις καλά.Quote:
Originally Posted by Θεολόγος
mariafil Σε ευχαριστώ και για τον κόπο να μπείς στη διαδικασία συζήτησης και για το περιεχόμενο αυτών που μου'πες!
Κοίτα...μάλλον εγώ δεν το έχω θέσει σωστά το θέμα...επειδή είμαι εξουθενωμένος πλέον και δε μπορώ ούτε καν να περιγράψω την κατάσταση μου....
Δε χαλιέμαι απλώς....αυτή η κατάσταση μου έχει τινάξει τη ζωή στον αέρα...απλά είμαι πλέον τόσο ''εξασθενημένος'' που δε νιώθω....
Σκέφτομαι ό,τι ίσως εμφανίζω συμπτώματα υπομανίας....πέρασα για πολύ καιρό αλλά και πολύ πρόσφατα οριακές στιγμές με την κατάθλιψη....
Βασικά είμαι διαφορετικά...αλλά δεν ξέρω αν το διαφορετικά σημαίνει για μένα καλύτερα...
Δεν μπορώ να περιγράψω αυτή τη στιγμή σε τι κατάσταση βρίσκομαι....
Αυτό το "δεν νιώθώ" μπορεί να οφείλεται στα φάρμακα.Συνήθως τα αντικαταθλιπτικά έχουν αυτή την επίδραση.Απλά σε κάνουν να είσαι λιγάκι πιό απαθής σε αυτά που συμβαίνουν γύρω σου και στις σκέψεις σου.Έχε υπομονή και όλα καλά θα πάνε.Εγώ έκανα ψυχοθεραπεία 1.5 χρόνο με φούλ χαπάκωμα effexor 150mg.Και εγώ μερικές φορές έλεγα που βρίσκομαι, αλήθεια με βοηθάει όλο αυτό?Θα σου πω το εξής:Όταν μετά απο 1.5 χρόνο ψυχοθεραπείας και φαρμάκων ξαναβγήκα στην ζωή κατάλαβα πως είμουνα τελείως διαφορετική από πρίν την κατάθλιψη.Η ψυχοθεραπεία σε βοηθά υποσυνείδητα να καταλάβεις τον εαυτό σου και να επικεντρωθείς στα θετικά.Όπως σου είπα, μπορεί τελικά να είσαι εσύ μια χαρά και το περιβάλλον να εξακολουθεί να είναι αρνητικό.Αλλά τότε καλοσωρίζεις τον καινούργιο σου εαυτό, και βάζεις μπροστά το στήθος σου σε όλες τις δυσκολίες, που πάντα θα υπάρχουν.Κοίτα επίσης να έχεις καλούς φίλους δίπλα σου, αλλά μάθε να στηρίζεσαι στον εαυτό σου και σ' αυτά που δημιουργείς κάθε μέρα.
Ναί όλα αυτά είναι σωστά που μου προτείνεις.
Αρκετά απο αυτά τα κάνω...
Εσύ το ξεπέρασες πλήρως;
Και ποιά ήταν η διάγνωση του ψυχιάτρου για το πρόβλημα που αντιμετώπιζες;
Μένω μόνος μου.Όποτε είμαι μακρυά απο το επιβλαβές οικογενειακό περιβάλλον μου...
Εγώ δεν το έχω ξεπεράσει πλήρως αλλα είμαι σε ένα καλό σημείο.Μένει να διορθώσω απλά κάποια πράγματα απ' το παρελθόν και να κοιτάξω μπροστά.Εμένα συνέπεσαν μαζί πολλά πράγματα και γι' αυτό έπαθα κατάθλιψη.Η σχολή που είχα περάσει δεν μου άρεσε, οι φίλοι μου δεν με γεμίζαν και πολλά άλλα, άλλα μικρά άλλα μεγαλύτερα.Γενικά, όλο αυτό παίρνει κάποιο διάστημα μέχρι να ισορροπήσουν κάπως τα πράγματα.Τώρα αν έβρισκα μια δουλειά πχ. θα είμουνα κομπλέ.Προς το παρόν διαβάζω για να πάρω το πτυχίο απ' την σχολή. :)Quote:
Originally Posted by Θεολόγος
Θεολογε καλησπερα! Η καταθλιψη σε οποια μορφη της θεραπευεται! Εχω περασει 3 φορες και την εχω ξεπερασει και τις 3. Τωρα θα μου πεις τι σοι ξεπερασμα ειναι αυτο! Ε αυτο εχει να κανει με'μενα προσωπικα...Στενοχωριεμαι παν'ευκολα για ψιλοθεματα υγειας..Την πρωτη φορα την ξεπερασα χωρις φαρμακευτικη αγωγη μετα απο 12,13 μηνες περιπου. Στο διαστημα αυτο ομως αγωνιστικα αρκετα,δεν τα εβαλα κατω! Αυτο βεβαια μετα απο ενα διαστημα αδρανειας απο το σοκ.. Στραφηκα στον Θεο εκανα πολυ προσευχη και βρηκα εναν πολυ καλο πνευματικο.Επισης πηγα γυμναστηριο και αρχισα το κυνηγι. Τις επομενες φορες αναζητησα βοηθεια ειδικου γιατι ενοιωσα οτι δεν αντεχα. Σημειωτεων οτι η 2 φορα ηρθε μετα 9 χρονια οπου ειχα ατονησει πολυ στα πνευματικα..Σημαντικο οτι παντοτε συνοδευονταν απο εντονο συμπτωμα αποπροσωποποιησης να το πω; Δεν ξερω! Ενοιωθα πολυ περιεργα με τον εαυτο μου, που μιλουσα,που εβλεπα που περπατουσα...!
Ολο αυτο με εκανε να φοβαμαι να νομιζω οτι θα τρελαθω... Τελικα οταν εφευγε τα εβαζα με τον εαυτο μου που εχανα χρονο απο την ζωη μου με χαζες σκεψεις και συναισθηματα! Δεν ξερω ειναι σα να σφηνωνεται στο μυαλο μια ιδεα η οποια το αποσχολει συνεχως μονο με αυτην! Το κακο ειναι οτι παλι μου ηρθε αυτη η αισθηση και η σκεψη και με ταλαιπωρει εδω και 2,3 εβδομαδες.... Ο Θεος να βαλει το χερι Του!
betelgeuse πως το ξεπερασες και σε ποσο καιρο;Και καλησπερα!