...αρκεί να μήν αποτελεί μοναδικό θέμα στις συνερεύσεις τους αυτό.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Η Αγάπη χωράει πολλά ακόμη
Printable View
...αρκεί να μήν αποτελεί μοναδικό θέμα στις συνερεύσεις τους αυτό.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Η Αγάπη χωράει πολλά ακόμη
Συμφωνώ με την void.Κερασάκι μου φυσικά φταίει η κριση και η ανεργία όταν βλέπουμε τοσο συχνά τετοια φαινόμενα. Και σε πληροφορώ ότι γνωρίζω πολλους που ψάχνουν ενα και δυο χρόνια και δεν μπορούν να βρουν δουλεια. Ότι κάποιοι βολεύονται στην κατάσταση αυτή και βέβαια παίζει. Αλλά δεν μπορούμε να αναθεματιζουμε με τόση ευκολία.
Iωαννη μου μπορει να βολευτηκε , μπορει και όχι, δεν το ξέρουμε. Όπως δεν ξέρουμε το ψυχολογικά πεσμένος. Πολλοί κυριώς άντρες προσπαθουν να κρύψουν τα προβληματα και τα αγχη τους, πισω απο το πισι, είναι ένας είδος αντίδρασης σ' ότι τους συμβαίνει. Δεν συμφωνώ βέβαια μ' αυτο σε καμια περίπτωση. Για αυτό και λέω στην θεματοθέτρια να το συζητήσει δυναμικά αλλά ήρεμα μαζί του. Να τον παροτρύνει με θετικο τρόπο να ψαχτει και όχι με ατερμονες γκρινιες και τελεσιγραφα.
FRINI aytoi oi filoi sou pou einai anergoi ena duo xronia pws ta "vgazoun pera"?
Θα σου απαντήσω.1ο παραδειγμα : Πολυ κοντινο μου ζευγάρι με δυο παιδακια (πτυχια προυπηρεσια χρονια εργασιας κτλ) εμειναν δυο χρονια ανεργοι. Απασχολούνταν κατα περιοδους σε εργασίες οτι να ναι και τους βοηθουσαν και οι γονεις τους. Προσφατα ο άντρας βρηκε δουλεια.
2ο Aλλος φίλος έμεινε ένα χρόνο ανεργος , τον στηριζε η γυναικα του που ευτυχώς ειχε καλη δουλειά, τώρα βρήκε εργασία άσχετη του αντικειμένου του και με πολυ χαμηλες αποδοχές αλλά οκ φυσικά και πήγε.
3ο παραδειγμα 3-4 περιπτώσεις ανύπαντρων έφυγαν στα χωριά τους ή μένουν στις πολεις στα σπίτια των γονιών τους. Ασχολούνται περιστασιακά με ότι βρουν.
eyxaristw frini
Αλλο το ψαχνω για δουλεια και αλλο το ειμαι κολλημενος στο pc, μασαμπουκωνω, εχω γραψει τη γυναικα μου, κλπ. Οποιος ψαχνει φαινεται. Και ποσο διαστημα να του δωσει? 1 χρονο? 2? 3? ποσο?
Διαβάζω το ποστ σου και σκέφτομαι: κάποτε έμενε ένας φίλος από δουλειά, κάναμε κανα δυο τηλέφωνα και είχε τελειώσει το θέμα.Quote:
Originally Posted by Frini
Τώρα μετράμε ποιοι έχουν...
Παρόλα αυτά θεωρώ πως όποιος θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να δουλέψει δεν υπάρχει περιπτωση να μη βρει κάτι, ακόμη και αυτές τις εποχές.
Παλια Θεοφανία μου έφυγα απο μια δουλειά που δεν μου έκανε και ειπα σ' ενα μηνα θα βρω καλύτερη και βρήκα. Και μάλιστα με παιδί 6 χρονών.
Αλλά θες να μου πεις για τώρα ότι ολοι αυτοι οι φιλοι μου που έκαναν δυο χρονια (ή κανουν ακομα) να βρουν δουλεια δεν ήθελαν ? Στις περισσοτερες των περιπτώσεων επειδη τους είχα και τους έχω και εγώ στο νου μου , ψάχνω μαζι τους. ..Σε μια αγγελία πλακώνουν 200 ατομα, τι μου λέτε..
Οκ και κάποια στιγμή θα βρουν, καταλήγοντας σε κάτι πολυ κατωτερο των απαιτήσεων τους και μετρώντας τις απώλειες τους από την χρονια ανεργία.
Κεράσι μου για αυτο είπα να κάνει μια συζήτηση σοβαρη μαζί του. Γιατί είναι πολυ σημαντικο να δεις ότι ο άλλος ψάχνει, το παλεύει, δεν γίνεται ένα με την πολυθρόνα, εστω κι αν δεν έχει προς το παρον αποτελεσματα.
αααα και συμπληρωματικα στα παραδειγματα που ανέφερα παραπάνω, δυο έφυγαν εξωτερικο, Ολλανδία και Νορβηγία..
Παίζουν πολλά ρόλο. Από την ηλικία μέχρι το βόλεμα και το αντικείμενο του καθενός. Ένας/μια πενηντάρης/α πχ καθηγητής που να τρέξει να βρει δουλειά αν δεν είναι το αντικειμενιο του? Είναι δύσκολο να πάει ντελίβερι ή πωλήτρια...Quote:
Originally Posted by Frini
Εγω αναφέρομαι περισσότερο στις ηλικίες 20-35 και έχω (φυσικά) παράδειγμα...
Φίλη μου που είχε με τον αραβωνιαστικό της εταιρία ατην Ελλάδα και ζούσαν μες στη χλιδη και τα ταξίδια τα έχασαν όλα με αποτέλεσμα εκείνος να φύγει για έξω και εκείνη να μείνει πίσω.
Παρόλο που είχε δικό της σπίτι και βοήθεια από οικογένεια δεν σταμάτησε στιγμή να δουλεύει.
Τη δουλειά της τη βρήκε από αγγελία και ήταν μια φορά την εδομάδα, (κάλυπτε τα ρεπό των άλλων), σε κατάστημα.
Δεν πέρασε δεύτερος μήνας και την έκαναν μόνιμη και πρόσφατα πήρε και αύξηση.
Πως έγινε αυτό?
Όταν χτυπιέται όλη μέρα για να κάνει ταμεία και δεν αφήνει ούτε τη σκόνη του πελάτη να φύγει...δεν θέλει και πολλή σκεψη.
Εκεί θέλω να καταλήξω λοιπόν: όποιος θέλει και έχει κότσια, δουλεύει.
Φρύνη μου,Quote:
Originally Posted by Frini
πράγματι, διαβάζοντας τα παραπάνω σκέφτηκα την αξία που έχει στη κρίσιμη φάση που βρισκόμαστε σήμερα αυτό,
που συμβούλευαν στην Κρήτη οι ηλικιωμένοι: "Κάνε, παιδί μου, τη δουλειά που θα 'κανες ακόμα κι αν δε σε πληρώνανε!". Τί λέμε τώρα;
βρε Θεοφανία μου δεν λέμε οτι δεν υπάρχουν οι περιπτώσεις αυτές, αλλοιμονο. Μιλάμε για τον κανονα και είτε μας αρέσει είτε όχι ειναι αυτος. Και εγώ σου μιλάω με παραδείγματα..ηλικιών 30-50
Και μην μασας , πλέον όλοι υποχρεωτικά κάνουμε εκπτώσεις στα θέλω μας, κατά πολύ. Εγώ όταν έμεινα απο δουλειά και σαν πωλήτρια πήγα και σαν σερβιτόρα, μέχρι να ξαναβρώ κατι στο αντικείμενο μου. Και δεν στερούμαι προσόντων ουτε με λες παιδούλα:p
Και εννοείται , επειδή υπάρχει μια κατάσταση τέτοια δεν την αποδεχομαστε μοιρολατρικα, την αντιμετωπίζουμε όσο πιο δυναμικά γίνεται δίνοντας πάντα ότι καλύτερο μπορούμε.
Quote:
Originally Posted by Frini
...φρύνη...το ίδιο λέμε..:Ρ
Με τη διαφορά πως εγώ δίνω ένα ελαφρυντικό στους άνω των πενήντα και φαντάζομαι πως είναι αυτονόητο, δεν θέλει πολλή ανάλυση.
Αν έχει κάποιος κότσια, δεν είναι τεμπέλης και είναι αξιοπρεπής θα τη βρει την άκρη του στις οποιεσδήποτε συνθήκες όσο δύσκολες και αν είναι...
Oποτε οποιος δεν βρισκει δουλεια,ειναι τεμπελης αναξιοπρεπης και δεν εχει κοτσια?
Κοίτα, επειδή φαίνεται ότι οι χαρακτηρισμοί εύκολα, αλλά αδικαιολόγητα εκτοξεύονται κι όποιον πάρει ο χάρος π.χ. ο τεμπέλης δεν πρόκειταιQuote:
Originally Posted by predator
να βρει ποτέ δουλειά αν δεν θεραπευτεί.., γιατί δυστυχώς η τεμπελιά δεν είν' ελάττωμα, αλλά μάλλον είν' αρρώστια. Μετά το μόνο που ξέρουμε
πολύ καλά τελευταία είναι οι αναξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, που ο καθένας μας έχει χάσει τελικά αναγκαστικά την αξιοπρέπεια του!