Μήπως κάνω λάθος ?

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Θεοφανία μου έχεις δίκιο για την αλλαγή επιπέδου σε μια σχέση..και σίγουρα υπάρχουν παρα πολλές περιπτώσεις που ζευγάρια πέρασαν έντονη κρίση και την ξεπέρασαν.
Όμως όταν ο συντροφος σου των 23 χρονων (μια σχέση αγάπης σαφέστατα μπορει να μετατραπει σε σχέση συνήθειας και βολέματος) σου λεει ότι Δεν σε θέλω, δεν σ' αγαπω, θα σου επιτεθώ...πιστευεις ότι μπορεις και αξίζει να παλέψεις για κάτι?

---

..φρύνη μου, αν μου έλεγε πως ήταν 3-4-5 χρόνια μαζί θα της έλεγα....τρέχα μακριά.
Τα 23 μου φαίνονται πολύ δύσκολα για να μην αγαπιούνται πολύ δυο άνθρωποι ώστε να μείνουν τόσο μαζί και μάλιστα στις δικές εποχές που τέτοιες σχέσεις είναι σε ελάχιστο ποσοστό.
Είπα για το παιδί γιατί όταν παραμένεις στο ίδιο επίπεδο τόοοοοοοσο πολύ καιρό η φθορά είναι αναπόφευκτη.
Δεν περιμένεις μετά από τόσα χρόνια να ξανα-ερωτευτούν δυο άνθρωποι, αλλάζοντας όμως επίπεδο στη σχέση και κάνοντάς την οικογένεια, (σε συνδυασμό με τις βάσεις και τη δύναμη που έχει αποκτήσει τόσα χρόνια), μπαίνει σε σφαίρα ανανέωσης και νέων δεδομένων.
Τώρα, όσον αφορά στις λεκτικές επιθέσεις, τους καυγάδες και την απομάκρυνση τα θεωρώ "φυσιολογικά" σε μια σχέση που έχει φθαρεί.

Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που ο ερχομός ενός παιδιού δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα... Ειδικά όταν τα οικονομικά είναι σε άσχημη κατάσταση! Όπως λέει και η Βίκυ,δεν είναι μεγάλο ρίσκο να κάνεις ένα παιδί,το οποίο δεν έχεις καμία σιγουριά αν μπορείς να το μεγαλώσεις αξιοπρεπώς? Και όταν λέω αξιοπρεπώς,εννοώ να μπορείς να του προσφέρεις λίγο γάλα,να του αγοράζεις πάνες,να του προσφέρεις ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον που δεν περιλαμβάνει καθημερινές φωνές και καυγάδες,μαμά που κλαίει ολημερίς,μπαμπά που όλο δουλεύει ως αργά και έχει και γκόμενα. Δεν διαφωνώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις η γέννηση ενός παιδιού αλλάζει τα πράγματα προς το καλύτερο,υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο φυσικά! Αλλά δεδομένης της κατάστασης που περιγράφει η Βίκυ,θεωρώ πως αποτελεί τεράστιο ρίσκο να κάνουν παιδί για να σώσουν το γάμο τους. Γιατί ίσως εν τέλει,χωρίς να το καταλάβουν καν,βρεθούν εγκλωβισμένοι σε μία σχέση που έπρεπε τελικά να είχε τερματιστεί,και τότε οι επιλογές είναι είτε να μείνουν μαζί δημιουργώντας αμέτρητα προβλήματα στους εαυτούς τους και κυρίως στο παιδί, είτε να χωρίσουν,για να γλιτώσουν,αλλά κάνοντας πάλι κακό στο παιδάκι !
Δεν ξέρω βρε Βίκυ μου,πραγματικά το ότι είστε τόσα πολλά χρόνια μαζί είναι σημαντικό και κάτι πρέπει να σημαίνει,αλλά και πάλι, θα μπορούσαν να είναι χίλιοι δυό λόγοι που σας κράτησαν μαζί τόσο πολύ. Συνήθεια? Αγάπη που έχει απλά εξελιχθεί σε φιλική-αδελφική? Τι να πω... Επίσης δεν έχω ιδέα πώς είναι τα πράγματα από τη δική του σκοπιά,τι νιώθει αυτός για σένα,πως σε έβλεπε παλιά,πώς τώρα,κλπ.
Εγώ θα σου έλεγα να χωρίσεις,αν αυτό θέλεις. Αν πάλι θέλεις να δώσεις κ άλλη ευκαιρία στη σχέση σας,καν'το! Αλλά οπωσδήποτε, μην αφήνεις τα πάντα να κριθούν από το τι θέλει κ τι θα αποφασίσει εκείνος,αφήνοντας στην άκρη τα δικά σου θέλω! Δεν αφήνουμε τον καθένα να ορίζει τη δική μας ζωή! Είναι προτιμότερο να τρως τα μούτρα σου και να ξέρεις ότι γι'αυτό φταίει μια δική σου επιλογή-απόφαση,παρά να τα τρως επειδή άφησες άλλον να αποφασίσει για σένα,και να έχεις πάντα μέσα σου το ερώτημα ''τι θα γινόταν αν έκανα αυτό που ήθελα,πώς θα ήμουν εγώ και η ζωή μου σήμερα αν τελικά τον χώριζα''...

Βίκυ, η αφήγησή σου μου δίνει την εντύπωση ότι τόσα χρόνια μεγάλωνες ένα παιδί, τον άντρα σου. Ίσως γι' αυτό δεν είχες το κουράγιο, τη διάθεση για ένα πραγματικό δικό σας παιδί.
Τώρα λοιπόν αυτό το παιδί μεγάλωσε και θέλει να ανοίξει τα φτερά του.
Φοβάμαι ότι η σχέση σας δεν μπορεί να γίνει τώρα κάτι που ποτέ δεν ήταν.

Αν θελεις να σωσεις αυτη τη σχέση, αστον ελευθερο να κανει οτι θελει. Πες του ναι σε οτι σου ζητησει. Αν τον αφησεις ησυχο να αποφασισει όποτε ειναι ετοιμος αυτος εχεις καποιες επιπλεον πιθανότητες να τον κερδισεις ξανα. Ο ανθρωπος αυτος φαινεται να εχει φαει πολυ πιεση απο σενα. Τον εχεις τσακισει, φαινεται αυτο, δεν αντεχει πια. Εισαι προσκολλημενη πανω του και δεν μπορει να αναπνευσει. Αν πραγματι εχει αλλη γυναικα τοτε υπαρχει μια μαχη μεσα του ποια ειναι η καλυτερη γι αυτον. Ειναι μπλεγμενος συναισθηματικα και με τις δυο πλεον και αμφιταλλαντευεται. Οι εκρηξεις θυμου του μαζι σου δειχνουν οτι εισαι πολυ φορτικη, τον εχεις πληγωσει με τα λογια σου. Προσεχε πως του μιλας, μετρα τις λεξεις πριν τις πεις και σκεψου μηπως κατι απο αυτα που του λες τον προσβαλλει, τον μειώνει, τον πληγωνει κλπ. Δεν χτυπαμε στην πληγη τον αλλο ποτε αν τον αγαπάμε και δεν θελουμε να τον χασουμε. Βρες τα λαθη σου και διορθωσέ τα. Η αλλη κοπελα που πιθανον να βλεπει εχει και αυτη τα ελλατώματά της. Δειξε του οτι εσυ εισαι ανωτερη απο αυτην. Και ο μονος τροπος να το πετυχεις αυτο ειναι να του δωσεις τον χρονο και την ελευθερία να αποφασισει τι θελει ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ. Ετσι θα καταλαβει οτι εσυ εισαι αυτη που τον αγαπα πραγματικα.

Απο την αλλη (οσο καιρο αυτος σκεφτεται) στασου στα ποδια σου και βρες και ενα γκομενο να συλλεξεις καμια εμπειρία σεξουαλικη και ψυχικη. Θα σε βοηθησει αυτο στο να τον κατανοησεις καλυτερα. Θα σε δει και με αλλο ματι, πιο δροσερη, υγειης, ικανοποιημενη, ελευθερη. Θα λειτουργησει υπερ σου αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by tao_com

Τον εχεις τσακισει, φαινεται αυτο, δεν αντεχει πια. Εισαι προσκολλημενη πανω του και δεν μπορει να αναπνευσει. Αν πραγματι εχει αλλη γυναικα τοτε υπαρχει μια μαχη μεσα του ποια ειναι η καλυτερη γι αυτον. Ειναι μπλεγμενος συναισθηματικα και με τις δυο πλεον και αμφιταλλαντευεται. Οι εκρηξεις θυμου του μαζι σου δειχνουν οτι εισαι πολυ φορτικη, τον εχεις πληγωσει με τα λογια σου. Προσεχε πως του μιλας, μετρα τις λεξεις πριν τις πεις και σκεψου μηπως κατι απο αυτα που του λες τον προσβαλλει, τον μειώνει, τον πληγωνει κλπ. Δεν χτυπαμε στην πληγη τον αλλο ποτε αν τον αγαπάμε και δεν θελουμε να τον χασουμε. Βρες τα λαθη σου και διορθωσέ τα. Η αλλη κοπελα που πιθανον να βλεπει εχει και αυτη τα ελλατώματά της. Δειξε του οτι εσυ εισαι ανωτερη απο αυτην. Και ο μονος τροπος να το πετυχεις αυτο ειναι να του δωσεις τον χρονο και την ελευθερία να αποφασισει τι θελει ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ. Ετσι θα καταλαβει οτι εσυ εισαι αυτη που τον αγαπα πραγματικα.

Απο την αλλη (οσο καιρο αυτος σκεφτεται) στασου στα ποδια σου και βρες και ενα γκομενο να συλλεξεις καμια εμπειρία σεξουαλικη και ψυχικη. Θα σε βοηθησει αυτο στο να τον κατανοησεις καλυτερα. Θα σε δει και με αλλο ματι, πιο δροσερη, υγειης, ικανοποιημενη, ελευθερη. Θα λειτουργησει υπερ σου αυτο.

---

Δεν καταλαβαίνω από ποια λόγια μου συμπέρανες ότι έχω προσκολληθεί πάνω του και τον πιέζω .. !!
Είμαι οικονομικά και ατομικά ανεξάρτητη από τα 18 μου, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος για να δώσω παραπάνω λεπτομέρειες γι' αυτό !! Είναι επιλογή μου να τον στηρίζω και να τον φροντίζω, γιατί αυτό κάνεις όταν αγαπάς κάποιον, είτε είναι αδερφός σου, φίλος σου, άντρας σου. Αν οι περισσότεροι από εμάς δεν το κάνουν, πρόβλημά τους !! Είμαι η εξαίρεση !
Είναι επιλογή μου να μην έχω "γκόμενο" και δεν μ' ενδιαφέρουν οι εμπειρίες της στιγμής .. Μ' αρέσει να υπάρχει συναίσθημα .. Η επιλογή του "γκόμενου"/νέα σχέση, προκύπτει αφού τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα, η υπάρχουσα σχέση ! Αν μέσα από τον "γκόμενο" πρέπει να μάθω να είμαι "ελεύθερη", "ικανοποιημένη", "δροσερή" και "υγιής", τότε δεν μ' ενδιαφέρει !! Δεν συμφωνώ μαζί σου, ότι ΠΡΕΠΕΙ να λειτουργήσω μ' αυτόν τον τρόπο για να "τον κατανοήσω καλύτερα" !! Αν θέλει να έχει "γκόμενα", ας έχει και τα "κότσια" να το παραδεχθεί ΑΛΗΘΙΝΑ και να αναλάβει και τις συνέπειες της επιλογής του ! Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία της "σύγκρισης" με την οποιαδήποτε "γκόμενα" ή "ερωμένη"¨ιδίως αν έχει μπλεχτεί συναισθηματικά μαζί της. Δεν πρόκειται να αναζητήσω ούτε τα θετικά της, ούτε τα αρνητικά της ! Δεν μ΄ενδιαφέρει η "γκόμενα" ή "ερωμένη", αλλά ο άντρας μου..εξάλλου, αυτός φταίει που υπάρχει το "τρίτο πρόσωπο" και όχι η κοπέλα ! Αν μέσα στα 23 χρόνια δεν μπορεί να δει, την ανωτερότητά μου ως γυναίκα, άνθρωπο, σύντροφο και σύζυγο, τότε "στο καλό......, και με την νίκη!!", αλλά, ΑΣ ΤΟ ΠΕΙ ! Δεν θα το μαντέψω !

Ο "χρόνος και η ελευθερία" κατακτιέται, κανείς δεν στον "χαρίζει" απλόχερα !! Όταν π.χ., τα οικονομικά χρέη συσσωρεύονται λόγω κακής διαχείρισης σου [και ήταν επιλογή μου - εμπιστοσύνη να του παραχωρήσω την διαχείριση, αν και τα χρέη είναι στο όνομά του], και οι τράπεζες (όλες) σε αναζητούν για να πληρώσεις, με κίνδυνο να μπεις φυλακή ή να κατασχεθούν ακίνητα που ανήκουν σε άλλον και όχι στον υπόχρεο/χρεωμένο .. πρέπει να δράσεις άμεσα και αν δεν το κάνεις, τότε μην "δυσανασχετείς" που κάποιος άλλος αναλαμβάνει την ευθύνη (επιλέγει) να σε "ξελασπώσει"/βοηθήσει !! Πρέπει να πάρεις αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον σου ή το μέλλον της οικογένειάς σου (γιατί ναι μεν "το παιδί" ολοκληρώνει το ζευγάρι, αλλά υπάρχουν και οι περιπτώσεις, να μην μπορείς να κάνεις παιδί ή να μην μπορείς να υιοθετήσεις .. τι θα πρέπει να κάνεις, τότε? Να χωρίσεις και να βρεις τον επόμενο/η που θα σου ολοκληρώσει αυτό το όνειρο? Ένα άκληρο ζευγάρι δεν αποτελεί οικογένεια? Για μένα, είναι οικογένεια .. !!).

Γνωρίζω ποια λάθη έχω κάνει στη σχέση μου μαζί του και τα διορθώνω καθημερινά, είτε αφορούν μικρά θέματα της καθημερινότητας είτε πιο σοβαρά.. Έχω κάνει την "αναζήτησή μου", αλλά απαιτώ να κάνει το ίδιο και αυτός !! Αν προτιμά, να έχει "γκόμενα" ή "ερωμένη", από το να βρει τα δικά του λάθη και τι πρέπει να διορθωθεί στη σχέση μας, - θα το επαναλάβω- ΑΣ ΤΟ ΠΕΙ και ας αναλάβει τις συνέπειες της επιλογής του !

Είμαι 41 χρονών και δεν έχω πλέον χρόνο, για να περιμένω, πότε θα αποφασίσει ΤΙ θέλει από την ζωή του και την σχέση μας !! Θέλω να ξέρω, ποιος θα είναι μαζί μου - είμαστε μαζί, ποιος θα είναι δίπλα μου όταν δεν θα βρίσκω δουλειά και θα χρειάζομαι στήριξη, ποιος θα είναι δίπλα μου και θα με φροντίζει όπως το κάνω και εγώ, ποιος θα είναι δίπλα μου και θα αγωνίζεται μαζί μου για την επιβίωση, κλπ, ποιος θα είναι μαζί μου ακόμη και ... στα γεράματα ! Επέλεξα να είμαι μαζί του και δεν τον "υποχρέωσα" με οποιοδήποτε τρόπο να δεσμευτεί μαζί μου !!

Είναι τουλάχιστον "ηλίθιο" να πιστεύεις ότι η "γκόμενα" θα σε βοηθήσει να λύσεις τα προβλήματά σου ή θα σε κάνει να νιώσεις "γοητευτικός, όμορφος, νέος, επιτυχημένος, δροσερός, υγιής, ικανοποιημένος, ελεύθερος, κλπ" ! Όλ' αυτά, είναι στο χέρι του καθενός μας για να τα καταφέρει, δεν τα ζητώ από τον άντρα μου ή από τους φίλους μου ή από την οικογένειά μου, αλλά από τον εαυτό μου" !

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Βίκυ, η αφήγησή σου μου δίνει την εντύπωση ότι τόσα χρόνια μεγάλωνες ένα παιδί, τον άντρα σου. Ίσως γι' αυτό δεν είχες το κουράγιο, τη διάθεση για ένα πραγματικό δικό σας παιδί.
Τώρα λοιπόν αυτό το παιδί μεγάλωσε και θέλει να ανοίξει τα φτερά του.
Φοβάμαι ότι η σχέση σας δεν μπορεί να γίνει τώρα κάτι που ποτέ δεν ήταν.

---

Δεν πιστεύω ότι είχα/έχω "μαμαδίστικη" συμπεριφορά απέναντι στον άντρα μου, εξάλλου μεγαλώναμε μαζί όλ' αυτά τα χρόνια. Η μόνη φορά, που είναι γεγονός και το παραδέχομαι (το ξέρω ότι το έκανα), είναι η περίοδος που ήμουν "άρρωστη" και δεν ήθελα να τον "φορτώσω". Αναγνωρίζω το λάθος μου και το διορθώνω καθημερινά ..
Όμως στην πραγματικότητα, τελικά, κανείς από τους δυό μας, δεν ήθελε να κάνει παιδί .. ούτε εγώ τον πίεσα, αλλά ούτε αυτός εμένα. ...

Αν ειχε λεφτα μπορει να καθοσουν για τα λεφτα. Αλλα ουτε λεφτα εχει. Κοιτα να την κανεις....οργανωμενα ομως....

Θεοφανία μου, το πιστεύεις ειλικρινα ότι οταν δυο άνθρωποι είναι μαζί 23 χρονια είναι αποδειξη της αγάπης τους?Λίγα ζευγάρια (ακομα και χωρις παιδιά) μένουν μαζί μια ολόκληρη ζωή ακομα και αν πλέον δεν τους συνδέει η αγάπη?
Ναι είναι φυσιολογική η φθορά, φυσιολογικοι και οι καυγάδες και οι εντάσεις. Το θέμα είναι τι καυγάδες είναι αυτοι, τι λέγεται ...που δεν παιρνεται εύκολα πίσω.
Εννοείται ότι μετά από τοσα χρόνια κοινης συμβιωσης δεν είσαι ερωτευμένος με τον άλλο ουτε τον ποθεις τρελλά. Όμως το δεν σ' αγαπάω, δεν σε θέλω δεν λεγεται , παρά μόνο αν το εννοεις...Πολλά θα μπορούσα ν' αποδεχτώ, αλλά η έλλειψη αγάπης από την μεριά του συντρόφου μου θα μ' εκανε να το βάλω στα ποδια. Την αγάπη δεν μπορούμε να την επιβάλλουμε, ουτε να την κάνουμε να επιστρέψει..
Βικύ μου σίγουρα δικο σου το μαχαίρι, δικο σου και το καρπουζι. Εσυ ξέρεις καλύτερα τι μπορείς και τι αντέχεις. Εσύ ξέρεις τον συντροφο σου, τι σας συνδεει και τι σας χωρίζει.Εμείς λέμε κάποιες αποψεις πάνω σ' αυτά που μας είπες και ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του καθενος και τις εμπειρίες μας.
Τις αποφάσεις σου θα τις πάρεις ζυγίζοντας τις επιλογές σου μ' αυτά που έχεις. Απλά μην θεωρεις οτι η ζωη σου είναι τελειωμένη..

Quote:

---

Originally Posted by vickytsoch

Δεν καταλαβαίνω από ποια λόγια μου συμπέρανες ότι έχω προσκολληθεί πάνω του και τον πιέζω .. !!
Είμαι οικονομικά και ατομικά ανεξάρτητη από τα 18 μου, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος για να δώσω παραπάνω λεπτομέρειες γι' αυτό !! Είναι επιλογή μου να τον στηρίζω και να τον φροντίζω, γιατί αυτό κάνεις όταν αγαπάς κάποιον, είτε είναι αδερφός σου, φίλος σου, άντρας σου. Αν οι περισσότεροι από εμάς δεν το κάνουν, πρόβλημά τους !! Είμαι η εξαίρεση !
Είναι επιλογή μου να μην έχω "γκόμενο" και δεν μ' ενδιαφέρουν οι εμπειρίες της στιγμής .. Μ' αρέσει να υπάρχει συναίσθημα .. Η επιλογή του "γκόμενου"/νέα σχέση, προκύπτει αφού τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα, η υπάρχουσα σχέση ! Αν μέσα από τον "γκόμενο" πρέπει να μάθω να είμαι "ελεύθερη", "ικανοποιημένη", "δροσερή" και "υγιής", τότε δεν μ' ενδιαφέρει !! Δεν συμφωνώ μαζί σου, ότι ΠΡΕΠΕΙ να λειτουργήσω μ' αυτόν τον τρόπο για να "τον κατανοήσω καλύτερα" !! Αν θέλει να έχει "γκόμενα", ας έχει και τα "κότσια" να το παραδεχθεί ΑΛΗΘΙΝΑ και να αναλάβει και τις συνέπειες της επιλογής του ! Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία της "σύγκρισης" με την οποιαδήποτε "γκόμενα" ή "ερωμένη"¨ιδίως αν έχει μπλεχτεί συναισθηματικά μαζί της. Δεν πρόκειται να αναζητήσω ούτε τα θετικά της, ούτε τα αρνητικά της ! Δεν μ΄ενδιαφέρει η "γκόμενα" ή "ερωμένη", αλλά ο άντρας μου..εξάλλου, αυτός φταίει που υπάρχει το "τρίτο πρόσωπο" και όχι η κοπέλα ! Αν μέσα στα 23 χρόνια δεν μπορεί να δει, την ανωτερότητά μου ως γυναίκα, άνθρωπο, σύντροφο και σύζυγο, τότε "στο καλό......, και με την νίκη!!", αλλά, ΑΣ ΤΟ ΠΕΙ ! Δεν θα το μαντέψω !

Ο "χρόνος και η ελευθερία" κατακτιέται, κανείς δεν στον "χαρίζει" απλόχερα !! Όταν π.χ., τα οικονομικά χρέη συσσωρεύονται λόγω κακής διαχείρισης σου [και ήταν επιλογή μου - εμπιστοσύνη να του παραχωρήσω την διαχείριση, αν και τα χρέη είναι στο όνομά του], και οι τράπεζες (όλες) σε αναζητούν για να πληρώσεις, με κίνδυνο να μπεις φυλακή ή να κατασχεθούν ακίνητα που ανήκουν σε άλλον και όχι στον υπόχρεο/χρεωμένο .. πρέπει να δράσεις άμεσα και αν δεν το κάνεις, τότε μην "δυσανασχετείς" που κάποιος άλλος αναλαμβάνει την ευθύνη (επιλέγει) να σε "ξελασπώσει"/βοηθήσει !! Πρέπει να πάρεις αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον σου ή το μέλλον της οικογένειάς σου (γιατί ναι μεν "το παιδί" ολοκληρώνει το ζευγάρι, αλλά υπάρχουν και οι περιπτώσεις, να μην μπορείς να κάνεις παιδί ή να μην μπορείς να υιοθετήσεις .. τι θα πρέπει να κάνεις, τότε? Να χωρίσεις και να βρεις τον επόμενο/η που θα σου ολοκληρώσει αυτό το όνειρο? Ένα άκληρο ζευγάρι δεν αποτελεί οικογένεια? Για μένα, είναι οικογένεια .. !!).

Γνωρίζω ποια λάθη έχω κάνει στη σχέση μου μαζί του και τα διορθώνω καθημερινά, είτε αφορούν μικρά θέματα της καθημερινότητας είτε πιο σοβαρά.. Έχω κάνει την "αναζήτησή μου", αλλά απαιτώ να κάνει το ίδιο και αυτός !! Αν προτιμά, να έχει "γκόμενα" ή "ερωμένη", από το να βρει τα δικά του λάθη και τι πρέπει να διορθωθεί στη σχέση μας, - θα το επαναλάβω- ΑΣ ΤΟ ΠΕΙ και ας αναλάβει τις συνέπειες της επιλογής του !

Είμαι 41 χρονών και δεν έχω πλέον χρόνο, για να περιμένω, πότε θα αποφασίσει ΤΙ θέλει από την ζωή του και την σχέση μας !! Θέλω να ξέρω, ποιος θα είναι μαζί μου - είμαστε μαζί, ποιος θα είναι δίπλα μου όταν δεν θα βρίσκω δουλειά και θα χρειάζομαι στήριξη, ποιος θα είναι δίπλα μου και θα με φροντίζει όπως το κάνω και εγώ, ποιος θα είναι δίπλα μου και θα αγωνίζεται μαζί μου για την επιβίωση, κλπ, ποιος θα είναι μαζί μου ακόμη και ... στα γεράματα ! Επέλεξα να είμαι μαζί του και δεν τον "υποχρέωσα" με οποιοδήποτε τρόπο να δεσμευτεί μαζί μου !!

Είναι τουλάχιστον "ηλίθιο" να πιστεύεις ότι η "γκόμενα" θα σε βοηθήσει να λύσεις τα προβλήματά σου ή θα σε κάνει να νιώσεις "γοητευτικός, όμορφος, νέος, επιτυχημένος, δροσερός, υγιής, ικανοποιημένος, ελεύθερος, κλπ" ! Όλ' αυτά, είναι στο χέρι του καθενός μας για να τα καταφέρει, δεν τα ζητώ από τον άντρα μου ή από τους φίλους μου ή από την οικογένειά μου, αλλά από τον εαυτό μου" !

---

Καταρχήν να σε συγχαρώ για τον τρόπο που σκέφτεσαι ειδικά στο θέμα του τρίτου ανθρώπου γιατί έχω δει περίπτωση απατημένης να κυνηγά ανηλεώς τη "γκόμενα" λες και έφταιγε εκείνη που ο άντρας της την έκανε για αλλού...:Ρ

Κατά άλλα συμωνώ σε ολα μαζί σου, σκέφτεσαι συγκροτημένα και έχεις πιάσει το νόημα και το βάθος αυτού που σας συμβαίνει περιμένοντας μια σοβαρή αντιμετωπιση και από την πλευρά του.
Επιμένω ακόμη, (φρύνη απαντώ και σε αυτά που μου έγραψες εδώ), πως είναι κρίμα δυο άνθρωποι που έμειναν μαζί 23 χρόνια να μη το παλέψουν, (αν φυσικά αξίζει τον κόπο).
Όσον αφορά στο θέμα του παιδιού φυσικά και είστε οικογένεια ακόμη και χωρίς αυτό, απλά το παράδειγμα των κοντινών μου φίλων μου έδειξε πως μια μεγάλη σχέση με τα καλά και τα κακά της αλλάζει επίπεδο, (προς το καλύτερο) με τον ερχομό ενός παιδιού.
Έχω όμως και το παράδειγμα φιλικού ζευγαριού που κοντεύουν 15 χρόνια μαζί, δεν μπορούν να έχουν παιδί, (παρόλο που θέλουν) και όμως είναι αγαπημένοι και απολαμβάνουν την κοινή τους πορεία.
Η κάθε περίπτωση φυσικά είναι διαφορετική και δεν είμαστε μες στο σπίτι του καθένα για να μπορούμε να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα.
Αυτό που έχω να σου πω, είναι πως πλέον το μόνο που έχεις να κάνεις είναι μια μεγάλη εκ βαθέων συζήτηση όπου θα μιλήσετε για όλα και θα πάρετε κοινές αποφάσεις. Δωστου να καταάλαβει το βαθμό της δυστυχίας σου με τη συμπεριφορά του σε όλα τα επίπεδα και κάλεσε τον να πάρει αποφάσεις: ή να μείνει και να το φτιάξετε, ή να φύγει και όπως είπε και η μαρίνα να πάρετε και οι δυο το χρόνο σας ώστε να δειτε τι σας συμβαίνει και αν η φθορά έχει φτάσει να καταστρέψει όλο αυτό που χτίζατε τόσα χρόνια.