Printable View
ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ ΛΙΓΟ ΔΥΝΑΜΗ,ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΜΑΣ ΗΘΕΛΕ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ,ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΙΜΕ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ.ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΧΑΘΗΚΕ ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΝΑ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ.ΜΕ ΕΧΕΙ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΠΟΛΥ,ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ,ΝΑ ΤΟΥ ΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΩ.....
Γεια σου ntezy! Εγω θα σου πω πως ο χρονος θα σε γιατρεψει!
Ολοι καποτε θα πεθανουμε απλως δεν μπορουμε να το δεχτουμε...
Πρεπει να πεισης τον εαυτο σου πως ειναι κατι φυσιολογικο και πως ειμαστε εντελως μονοι στον κοσμο αυτον..
rista,
έχεις χάσει κάποιον δικό σου ? μιλάς με τόση σιγουριά και ευκολία και δεν καταλαβαίνω έχεις χάσει και εσύ γονείς έτσι ξαφνικά και μετά από κάποιο καιρό βρήκες πάλι τον εαυτό σου η έτσι απλά πιστεύεις??αν το έχεις ζήσει θα ήθελα τη συμβουλή σου όπως πολλοί από εμάς που χάσαμε τους γονείς μας τόσο νωρίς. και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν είναι μόνοι, δεν είναι η μοναξιά παρηγοριά στο πένθος. πολλοί είναι μόνοι από επιλογή όχι από τη μοίρα...
ΝΑΙ ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ .ΑΠΟ ΑΝΑΚΟΠΗ.ΑΛΛΑ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΑ.ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ..ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ.ΑΠΛΩΣ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΙΟΧΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ,ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΩΣ ΛΕΝΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ.ΕΓΩ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ.
σε καταλαβαίνω τα ίδια είμαι και γω γι αυτό ρώτησα την ριστα να μας πει εκείνη/ος με πιο τρόπο καταφέρνει και ανταπεξέρχεται στο πένθος. Ελπίζω κάποια μέρα να γίνουμε όπως οι μπαμπάδες μας ήθελαν να μας δουν... κουράγιο σου εύχομαι , δύναμη και άτυχη.. φιλιά
ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!!!!!ΓΙΑΤΙ ,ΝΑ ΣΥΜΝΕΙ ΑΥΤΟ΄΄΄΄
σε αυτό το γιατί και γω απάντηση δεν βρίσκω, αλλά θα σου δώσω μια συμβουλή. ίσως σου φανούν σκληρά αυτά που θα σου πω αλλά από την δική μου εμπειρία το μόνο που κατάλαβα σίγουρα είναι, πως μας πονάει αυτό που χάσαμε και δεν δίνουμε σημασία σε αυτά που έχουμε.
Εγώ από τα 8 μου χρόνια που χάσαμε τη μητέρα μου και μέχρι τα 29 μου με έτρωγε το γιατί όχι μόνο για μένα που μεγάλωσα χωρίς μάνα αλλά και για τον πατέρα μου που έχασε τον έρωτα της ζωής του, μαράζωσε.. αυτό το γιατί μας κρατούσε σε μια απόσταση χωρίς να το καταλαβαίνουμε χάσαμε χρόνο.
και στα 29 μου που έχασα και εκείνον κατάλαβα πως 21 χρόνια είχα τα πάντα - ο πατέρας μου ήταν τα πάντα για μένα, έγινε τα πάντα για μένα και γω για αυτόν- αλλά και πάλι στενοχωριόμουν που δεν είχα και γω τη μαμά μου να μοιραστώ ότι κάθε κορίτσι θα μοιραζόταν με μια μάνα να νιώσω αυτό ο χάδι που όσοι εγώ ξέρω το έχουν νοιώσει..
21 χρόνια έψαχνα το χάδι της μάνας και δεν έβλεπα πως είχα έναν πατέρα που ήτανε καλύτερος και από μάνα και από πατέρα μαζί. Το κατάλαβα όταν τον έχασα..
τώρα τα έχω χάσει όλα. είμαι τελείως μόνη χωρίς οικογένεια, χωρίς ρίζες, χωρίς πορεία, χωρίς κάποιον να με αγαπάει..
Έχεις τα παιδιά σου και πιστεύω και άλλους ανθρώπους κοντά σου, έχεις που να επενδύσεις την αγάπη για τον πατέρα σου που τώρα πια δεν μπορείς να του την εκφράσεις.. Μην ξεχνάς αυτά που έχεις ακόμα και αν είναι λίγα να είσαι ευγνώμων που τα έχεις, δεν τα έχουμε όλοι μας και είναι κρίμα μιας και τα έχεις να μην τα εκτιμάς όσο θα έπρεπε.. και από την άλλη ο πατέρας σου με μια έννοια πάντα θα είναι μαζί σου, είσαι κομμάτι του, είναι μέσα σου στην ψυχή σου και στην καρδιά σου, είσαι εν μέρη και εκείνος.. κουράγιο
Παιδια οσο και να λενε οτι ο χρονος γιατρευει , δε μπορω να το πιστεψω ουτε και να το βαλω μεσα μου . Εχει 8 χρονια που εφυγε ο πατερας μου και δεν υπηρξε στιγμη που μπορεσα να το ξεχασω . Η απωλεια ενος κοντινου προσωπου και αγαπημενου δε ξεπερνιεται καθολου , οσα χρονια και να περασουν ..... Για ρωτα και τα ταιρια αυτων που πεθαναν
Εχοντας βιωσει απωλεια στην παιδικη μου ηλικια, επετρεψε μου να σου πω οτι κανεις λαθος. Ολα ξεπερνιουνται αρκει να το παρεις αποφαση οτι η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την χαραμισεις στον πονο και στην ματαιοτητα. Οι άνθρωποι που χασαμε θα ειναι για παντα μεσα μας, οχι ομως για να κοβουν την ζωη μας αλλα για να μας βοηθουν να την συνεχισουμε. Αραγε αν ζουσαν, θα ηθελαν να μας εβλεπαν καταδικασμενους σε μονιμο πενθος και στεναχωρια?...Δεν νομιζω...Quote:
Originally Posted by undetermined
Σιγουρα κανενας απο αυτους που φευγουν δε θα ηθελε να βλεπει τους δικους του ανθρωπους σε μονιμο πενθος και στεναχωρια . Ομως ο καθενας εχει το δικο του τροπο σκεψης και σιγουρα αντιδραει διαφορετικα σε τετοιου ειδους καταστασεις..... Οποτε ακομα και να εχει δικιο σε αυτο που λες αλλα δεν ισχυει σε ολες τις περιπτωσειςQuote:
Originally Posted by julias
Κι ομως..εχασα πολλα χρονια απο τη ζωη μου να ψαχνω τον πατερα μου...γονιμα χρονια που δεν γυρνανε πισω. Ξερω οτι αν ζουσε θα μου φωναζε, να διεκδικησω τη ζωη μου, να το παρω αποφαση και να συνεχισω...αργησα να το καταλαβω...ευτυχως δεν ειναι αργα...Θα του κανω το χατηρι, θα προχωρησω εστω και καθυστερημενα..ετσι πρεπει να κανουμε ολοιQuote:
Originally Posted by undetermined
Δεν αντιλεω σε αυτο που λες .... Παρολα αυτα ξαναλεω οτι δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι...Quote:
Originally Posted by julias
Ποιος είπε οτί ο χρόνος σε κάνει να ξεχνάς??? Άλλο ο χρόνος να γιατρεύει και άλλο να σε κάνει να ξεχνάς γιατί πολύ απλά τίποτα δεν ξεχνιέται εύκολα. Ο χρόνος φυσικά και γιατρεύει αν βέβαια το επιτρέψουμέ αυτό στον εαυτό μας. Δεν στεναχωριόμαστε το ίδιο πλέον όπως όταν πηγαίναμε στην κηδεία του πατέρα ή της μητέρας μας... Άρα ο χρόνος γιατρεύει!Quote:
Originally Posted by undetermined
Θα συμφωνησω απολυτως. Ο χρονος δεν σε κανει να ξεχνας...απλα απαλυνει τον πονο και σε βοηθα να προχωρησεις μπροστα!!Quote:
Originally Posted by Christina82
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ .ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΙΜΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ,ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ .ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ.ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.