Printable View
Εχεις δικιο σε ολα αυτα αργησα αλλα τα καταλαβα και σε ευχαριστω που μου τα ειπες ετσι,αλλα οπως ειπες εσει,εσει δεν εισαι ετσι,ε ετσι νομιζα και για εκεινη αλλα εκανα μεγαλο λαθος,ενα λαθος το οποιο εμενα μου εχει κοστησει παρα πολυ.δεν ηταν ετσι αλλαξε ξαφνικα.εγιναν ολα τοσο ξαφνικα.οσο αφορα το οτι μιλαμε αυτονομιζω οτι μου κανει καλο αλλα κανω παλι λαθος.απλα ξαφνικα εχασα τα παντα μου.
Επίσης, αν κρατάτε επικοινωνία δεν είναι καθόλου καλό. Γιατί εκείνη δεν θα καταλάβει τι έχασε αν απλά είναι μια κρίση και εσύ δεν δίνεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να ξεκολήσει και να πάει μπροστά έστω με τον πόνο της απώλειας...
Στα 15 είσαι παιδάκι, στα 20 το κοριτσάκι γίνεται γυναίκα! Αλλάζουν τα πάντα....
Την αγαπαω,ειναι και θα ειναι μια σημαντικη γυναικα για εμενα,για αυτο το λογο κανω περα για να μπορεσει να ζησει αυτα που ονειρευεται οσο και να με ποναει και πιστεψεμαι με ποναει πολυ.
Οτι και να κανω οσο και να προσπαθω δεν μπορω να μην την σκεφτομαι να μην την νοιαζομαι.δεν ξερω πως αλλα πρεπει να γινει.κοντευω να τρελαθω.
Pat το να μιλάτε συνέχεια είναι μια κατάσταση τραβάτε με κι ας κλαίω, έτσι από τη μία παίρνει από την σχέση σας αυτό που πιθανών θα της έλειπε, όπως η δική σου παρέα, η φροντίδα, η κατανόηση και δεν ξέρω και τι άλλο, κι από την άλλη την ευκαιρία να ζήσει κι άλλα πράγματα την έχει αποκτήσει ήδη. Δώσε ένα χρονικό περιθώριο στον εαυτό σου να πενθήσεις, φτάσε στον πάτο για να τα βγάλεις από μέσα σου και αλλά μετά ξανανέβα! Δηλαδή θα γίνει έτσι κι άλλιως. Δες το τώρα και πως θα λειτουργήσεις στο τώρα, πριν από κάθε τηλεφώνιμα σκέψου πως θα νιώθεις λίγο πιό μετά, είναι πραγματικά αυτό που έχεις ανάγη? Σε καμία περίπτωση να μην καταπιέζεσαι, άμα σου βγαίνει στη τελική να την παίρνεις, ε παρ την... αλλά να έχεις υπόψιν πως αυτό πέρα από βασανιστήριο μπορεί να καταντήσει αυτομαστίγωμα. Έπίσης όλα είναι θέμα χρόνου, είτε θα είστε μαζί είτε όχι, με όποιον τρόπο και να το επιδιώξεις και επιμένεις, ο χρόνος λειτουργεί μόνος του, γι'αυτό απλά όσο σε παίρνει να προσέχεις την υγεία σου. Κι αργότερα, όταν θα έχεις το κουράγιο, βάλε λίγο τον εαυτό σου να κάνει μια αξιολόγηση της σχέσης και να σκεφτεί μόνο τα θετικά του χωρισμού. Αυτά.
Το καταλαβενω οτι καπως ετσι ειναι,καταλαβενω και οτι το να μιλαμε δεν μου κανει καθολου καλο.παλευω με μενα να μην περνω τηλ εδω και 2 μερες,δεν αντεχω ομως,δεν εντεχω να μην την ακουω.το ξερω οτι θα μου πειτε οτι αμα θελεις μπορεις,στην δικοι μου την περιπτωση προσπαθω παρα πολυ τα εχω βαλει με ολους,προσπαθουν οι φιλοι μου και γενικα οι δικοι μου ανθρωποι να με κανουν να καταλαβω αλλα εγω τους απομακρινω.οσο αφορα την υγεια μου το ξερω οτι δεν θα βγει σε καλο ολο αυτο,εχθες το βραδυ ηταν δυσκολο.με ποιανουν κρισης ανχους.προσπαθω πιστεψεμαι αλλα δεν βγενει τιποτα καθε μερα κα χειροτερα.
pat....τα πραγματα ειναι απλα....εσυ την περνεις τηλεφωνο γιατι ελπιζεις....κι αυτη σου μιλαει γιατι σε λυπαται.........
συγνωμη που γινομαι σκληρη αλλα καλε μου...ετσι ειναι....
λοιπον αυτο θελεις να ζεις σαν απομειναρι.....της σχεσης που ειχες ?
ακουσε μας κι εμας ολους που σου ειπαμε....οτι πρεπει να απομακρυνθεις...προφανως εχουμε περασει απο κει....
θα ειναι πολυ σκληρο για λιγο καιρο να μη της μιλας ...αλλα μετα θα δεις θα σου κανει καλο......
Οχι δεν θελω να ζω ετσι μου αξιζει κατι καλητερο πιστευω!σας ακουω και σας ευχαριστω ολους σας για την βοηθια αυτη.αλλα οπως ειπατε τα εχετε περασει.
Pat, είμαι ένας άνθρωπος που αυτή τη στιγμή βιώνει έναν χωρισμό επίσης 5 χρόνων, αν δεν ζει κάποιος την κόλαση στο πετσί του δεν καταλαβαίνει, κρίσεις άγχους και πανικού έχω ανεχτεί επί 5 χρόνια, όλο αυτό είναι μια ένταση συσσωρευμένη από τα παλιά κι απλά ο οργανισμός σου αντιδράει τώρα, γι'αυτό σου λέω μην καταπιέζεσαι, θες να την πάρεις παρ την, πες της δεν έχω τίποτα απολύτως να σου πω, απλά ήθελα να μπω στη διαδικασία να επικοινωνίσω κάπως μαζί σου, γεια. Όμως να μην μπεις ποτέ στη διαδικασία να καλλιεργείς ελπίδες μ'αυτό τον τρόπο, έτσι θα χρυσώνεις το χαπάκι. Μάθε τι είναι οι κρίσεις, (που είναι μιά μούφα και τίποτε άλλο) η αυτογνωσία θα σε βοηθήσει να τις αντιμετωπίσεις. Υπάρχουν και κάποιες ασκήσεις με αναπνοές και μυοχαλαρωτικές τεχνικές. Όσον αφορά τους φίλους ή την οικογένεια... καλά κάνεις και περιορίζεις όσους πιστεύεις πως δεν είναι σε θέση να συμβουλέψουν, αλλά από την άλλη μην ψάχνεις ανθρώπους να σου πουν αυτό που ποθείς. Υπάρχει η κοπέλα στη ζωή σου, αλλά υπάρχεις κι εσύ, σκέψου λίγο τον εαυτό σου! Το λέω εγώ που αγάπησα την δική μου φίλη πιό πολύ από μένα, πιό πολύ από ότι εκείνη τον εαυτό της και τώρα παλεύω ενάντια στην νευρική ανορεξία και τα καταφέρνω. απλά το άσχημο είναι ότι κάποιος μπορεί να συνηθήσει σε κάτι, να το θεωρεί δεδομένο, και ξαφνικά να τα βλέπει όλα να γκρεμίζονται μπροστά του και να γίνονται κομματάκια. Σε συμπονώ απόλυτα φίλε μου.
Εγιναν ολα τοσο ξαφνικα και χωρις αιτια για μενα εστω.της ειχα δωσει τα παντα,εκανα σε πολλα πραγματα πισω μονο και μονο για να μην τη χασω.της ειχα φερθει τελεια,αλλα τελικα δεν εφτανε μονο αυτο.με σκοτωσε εν ψυχρω.δεν μου αφησε κανενα περιθωριο.ηταν οτι καλητερω ειχα στην ζωη μου γ'αυτο ειμαι ενα εριπιο τωρα.
εντάξει, τα έκανες όλα αυτά, δεν είναι απαραίτητο να μην τα εκτίμησε. Ο,τι κι αν έγινε, αυτή τη στιγμή είσαι σε ένα μεταβατικό στάδιο, κάνε τον πόνο σου πιό ελαφρύ. Πράγματα για τα οποία απαξιούσες πριν αν τα κάνεις τώρα ίσως και να σε γεμίσουν, δοκίμασε, κι αν δεν το αφήνεις κ δοκιμάζεις κάτι άλλο, απασχόλησε το μυαλουδάκι σου μέχρι να πάρουν μπρος τα γρανάζια από μόνα τους.
Δεν εχει νοημα να το σκεφτεσε ετσι....οτι εδωσες το εκανες γιατι το ηθελες....κι οσο το εζησες ηταν ομορφο....
προσεχε....επειδη καταλαβαινω πως εισε χαλια...αν ειχες καταθλιψη στο παρελθον ή αν εχεις προδιαθεση για καταθλιψη....προσεχε τον εαυτο σου....αμα το αφησεις αυτο θα σε πνιξει και μετα....θα παλευεις με αλλα πιο δυσκολα.....
κουραγιο βρε pat.....παλεψε το....:(
Tig,οπως και εσυ ετσι και εγω την αγαπησα πολυ ποιο πολυ και απο την ιδια,της τα εδωσα ολα και δεν κρατησα τιποτα για μενα.ναι το ξερω οτι πρεπει να κοιταξω και εμενα,αλλα πραγματικα δεν μπορω.δεν καταθετω της προσπαθιες μου αλλα ειναι ποιο δυσκολο απο οτι περιμενα.και.πραγματικα σου ευχομαι να το ξε.ερασεις και εσυ,
Ναι τα εκανα ολα γιατι τα ηθελα και γιατι με εκαναν εμενα και εκεινη ευτηχισμενους,απλα δεν ειχαν αντικρησμα.δεν ειχα ποτε καταθληψη ημουν ενα παιδι γεματω ζωη,αυτη τη στιγμη νιωθω ενα τιποτα.το παλευω και θα συνεχησω οσο μπορω να το παλευω αλλα δεν ξερω αν τα καταφερω...Quote:
Originally Posted by nflu