Αυτό που θέλω να πω εγω, είναι οτι ειμαι ενάντια στην "εκπαίδευση" όπως την εννοείτε. Βαρέθηκα να ακούω και να βλέπω ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να αλλάξουν και να γίνουν ένα με κάποιο πρότυπο, βαρέθηκα να βλέπω να επιβραβεύονται τα πατερνς, μόντελς και λοιπά τυποποιημένα. Είμαστε ανθρωπινες οντότητες και οχι καρικατούρες των λαιφσταιλ τεμπλειτς.
Ας μάθουμε να δεχόμαστε τον άλλον όπως είναι, και οχι να προσπαθούμε να έχουμε αυτοπεποίθηση και θετικές ενέργειες με το ζορι καλλιεργώντας και αναπτύσοντας τεχνικές και πατέντες. Άν εγω δεν έχω διάθεση και δεν αισθάνομαι καλά, δεν γουσταρω να προσπαθώ να δείξω αυτοπεποίθηση και θετικά συναισθήματα και να παριστάνω τον καραγκιόζη, οκ? Τι να παριστάνεις τον θετικό, πετυχημένο με αυτοπεποίθηση κτλ ενω μεσα σου εισαι χάλια δεν είναι value status στην πραγματικότητα, αλλα ο ορισμός της μιζέριας (που υποτίθεται οτι αποφεύγεις με το να "εκπαιδεύσεις"-αλλάξεις τον εαυτό σου με μεθοδολογίες).
Αν τώρα εσείς θέλετε να σας αγαπάνε και να σας εκτιμάνε οχι γι αυτο που πραγματικά είστε αλλα γι αυτό που προσπαθείτε να γίνετε-εκπέμψετε κτλ, δικαίωμα σας. Αλλα να ξέρετε οτι οταν χάσετε την "θετική ενέργεια" κτλ κανείς δεν θα μείνει δίπλα σας, και αυτο γιατι πολύ απλά αυτοι που είχατε επιλέξει να είναι δίπλα σας γνώρισαν μια προγραμματισμένη καρικατούρα και οχι εσας με τα αρνητικά σας και τις αδυναμίες σας.