κρισεις πανικου, λιποθυμίες, φάρμακα

η μαγνητική δεν θα το εβρισκε? δεν θα ηταν πιο συχνες οι κρισεις?

mallon oxi, giati se mena kanane ksexoristes ekstaseis gia na doun an exo epilipsia.
koita an to pathaineis mono 1-2 fores to xrono kia den exei epireastei i zoi sou (to na vgaineis ktlp) tha elega me to psixologiko min asxolitheis katholou...diladi ayta ta pragmata kalitera na ta xehnas gia na se xahnane....elpizo na min xanapatheis tipota pote.

Καλησπέρα
Το ίδιο μου συνέβαινε και μένα και μάλιστα την ώρα που κοιμόμουν. Αλλά παιδιά το ξεπέρασα !!!
Ξυπνούσα με έντονη διάθεση να κάνω εμμετό και να πάω στην τουαλέτα, Μούσκεμα στον ιδρώτα σαν να μου είχαν ρίξει κουβά με νερό, ζάλη και όταν σηκωνόμουν λιποθυμούσα.
Μόλις συνερχόμουν αισθανόμουν έντονη παγωνιά και εξάντληση. Εχω σπάσει πέφτοντας την μύτη μου, αλλά και τα πλευρά μου, άσε τις ατέλειωτες μελανιές.
Μέχρι που είχα συνηθίσει και ξάπλωνα έστω και στο πάτωμα αν προλάβαινα για να γλυτώσω το πέσιμο.
Μπήκα σε νοσοκομείο 2 φορές μέσα σε ένα χρόνο. Την μία φορά σε γαστρεντερολογικό τμήμα μαι και είχα την τάση προς έμμετο και την διάθεση για τουαλέτα και την άλλη εξέτασα όλο το επάνω σύστημά μου. Μύτη,μάτια, αυχένα, λαβίρυνθο κ,λπ.
Συμπέρασμα ? ΤΙΠΟΤΑ απολύτως δεν είχα , μόνο μια υπόταση αλλά δεν ήταν ικανή να δημιουργήσει τόσο έντονα συμπτώματα.
Κάποιος γιατρός μου ειπε να κοιτάξω το ψυχολογικό γιατί πράγματι είχα σοβαρά προβλήματα και με είχαν επηρρεάσει.
Για να μην σας κουράζω,απευθύνθηκα σε ψυχίατρο και άρχισα όχι μόνο αντικαταθλιπτική αγωγή αλλά και ψυχοθεραπεία .
Μία φορά την εβδομάδα στην αρχή, αργότερα κάθε 15 ημέρες, και κατόπιν κάθε μήνα.
Οσο συνερχόμουν τόσο οι λιποθυμίες μειώθηκαν μέχρι που ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ .
Φυσικά συνεχίζω φαρμακευτική αγωγή αλλά και ψυχοθεραπεία.

serotonin
Μην το αμελείς άλλο, ξεκίνα και όλα θα πάνε καλά.
Οσο για τα φάρμακα, αν κάτι σε πειράξει θα στο αλλάξει ο γιατρός, μου έχει συμβεί αρκετές φορές .
gramle γράφεις
Πιστευετε οτι ειναι ψυχολογικο ή κατι μπορει να εχω που δεν μου το εχουν βρει ακομα?
Αν ήταν κάτι άλλο, όλα αυτά τα χρόνια θα είχε φανεί.

Νάστε καλά όλοι σας.

e8 ...ευχαριστώ για την απάντηση και τα πολύ θετικά που γράφεις ώστε να μας δίνεις κουράγιο. Ήθελα να σε ρωήσω το εξής. Καθώς περνούσες ολη αυτή την κολακατάσταση εκδήλωσες και αγοραφοβία? Γιατί οι περιπτωσεις μας μοιάζουν αρκετά.

Καλησπέρα

Να πιστεύεις ότι θα το ξεπεράσεις, φτάνει να μην το αφήσεις να σε βασανίζει άλλο.
Οχι δεν είχα αγοραφοβία .Β΄Βέβαια δεν είχα και καμιά κοινωνική ζωή, δεν είχα διάθεση να πηγαίνω πουθενά. Δεν απαντούσα στο τηλέφωνο, δεν άνοιγα την πόρτα μου όταν χτυπούσε κανείς.
Οταν μπορούσα περνούσα την ώρα μου ξαπλωμένη και κοιμόμουν πολύ . Αργότερα έμαθα ότι με τον τρόπο αυτό προσπαθούσα υποσεινήδητα να ξεφύγω από τις στεναχώριες.
Είχα κατάθλιψη. Είχα πολλά προβλήματα εκείνο τον καιρό και τα περνούσα μόνη μου νομίζοντας ότι δεν υπάρχει λύση.
Αισθανόμουν τον πόνο μέσα στην ψυχή μου σαν ένα κρεμμύδι. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί αλλά πως είναι τα φύλλα του κρεμμυδιου το ένα πάνω στο άλλο και όλα μαζί σφιγμένα , έτσι αισθανόμουν τις πίκρες να μαζεύονται μέσα μου. Πάνω στον ένα πόνο έμπαινε ο άλλος και πάνω στην μια πίκρα η άλλη.
Προβλήματα στεναχωρίες και εγώ δεν μιλούσα σε κανέναν για το τι μου συνέβαινε. Προσπαθούσα να μην στεναχωρήσω τους δικούς μου λέγοντας τους τα προβλήματα μου γιατί πίστευα ότι δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν, άρα άδικα θα τους έδινα στεναχώρια. Λάθος μου , αυτό το κατάλαβα αργότερα γιατί όλη αυτή η πίκρα έμενε μέσα και με έκανε χειρότερα.

Με τα φάρμακα και την ψυχοθεραπεία αυτά όλα ξεπεράστηκαν.
Είμαι καλά , έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα και όταν γυρνάει η σκέψη μου σε εκείνο τον καιρό, απορώ πως το άντεξα.
Ομως έχουμε πολλά αποθέματα δύναμης μέσα μας, πίστεψέ με.
Γιαυτό προσπάθησε να το πολεμήσεις .
Να μην τα παρατήσεις, να μην νομίζεις ότι δεν χρειάζεσαι βοήθεια. Θα δεις ότι αξίζει το αποτέλεσμα.

Κάτι ακόμα θα ήθελα να προσθέσω.
Επειδή τα προβλήματα στη ζωή δεν λειπουν , δεν σταμάτησαν και τα δικά μου.
Μην νομίζεις ότι ξαφνικά η ζωή μου έγινε όμορφη και γιαυτό έγινα καλά. Εξάλλου εκεί στον ψυχίατρο μου ειχαν πει.
Μην νομίζετε ότι μπορούμε να σας κάνουμε να περάσουν τα προβλήματά σας, αλλά θα σας μάθουμε να τα αντιμετωπίζετε.
Ετσι και έγινε.
Μου έχουν συμβεί πολλά άσχημα από τότε. Ακόμα και τώρα έχω ένα τραγικό πρόσφατο θάνατο (έχω γράψει στην ενότητα \"Γενικά\"με τίτλο \"η μητέρα μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος\")
Ομως παρόλο τον πόνο μου, παρόλο που περνάω άσχημες μέρες και νύχτες, αυτά τα συμπτώματα δεν ξαναγύρισαν.

νάσαι καλά πάντα σου ευχομαι

πολυ ενθαρυντικα τα λογια σου και σ ευχαριστω για την δυναμη που δινεις σε πολλους εδω στο φορουμ. σιγουρα θα το παλεψω και σιγουρα θα νικησω :). εχω κανει μια αρχη (ομοιοπαθητικη-ψυχοθεραπεια) και αν δεν δω αποτελεσματα θα καταφυγω και σε φαρμακα ως τελευταια λυση. χαιρομαι που ξεπερασες αυτες τις καταρες και οσο αφορα τα προβληματα αυτα ειναι μεσα στη ζωη και αναποφευκτα για ολους μας. ουτε να το σκεφτομαι δεν θελω πως θα ερθει καποια μερα που θα πρεπει να αποχωριστουμε αγαπημενα προσωπα...αλλα η πικρη αληθεια ειναι αυτη και πρεοει να το δεχτουμε. πρεπει τουλαχιστον να περασουμε καλα οσο ειμαστε ολοι παρον.

ρε παιδια αν και γινεται πολυ σπανια το εχω πολλες φορες στο μυαλο μου οταν βγαινω βραδυ και τρομοκρατουμαι! λεω \"αν με πιασει τωρα τι θα κανω?\" παντα οπου και να μαι ψαχνω να βρω ενα πιθανο μερος για να μπορεσω να παω να κατσω σε περιπτωση που με πιασει. Μια φορα με επιασε στο μπαρ του Χιλτον. Αυτο που ειναι στον τελευταιο οροφο. Ημουν με μια φιλη μου στο μπαρ και νιωθω να μου ρχεται. Τρελλενομαι... λεω θεε μου τωρα? Βλεπω ενα ζευγαρακι να καθεται σε ενα τραπεζι, χωρις δισταγμο τρεχω και τους παρακαλω να κατσω για λιγω στο τραπεζι τους γιατι δεν \"αισθανομουν καλα\". Ερχεται και η φιλη μου η οποια ειχε πανικοβληθει καθως δεν ηξερε τιποτα για αυτο που με πιανει. Εκει που καθομουνα νιωθω να θελω να παω τουαλετα! και σκεφτομαι \"πρεπει να παω τουαλετα μην λιποθυμισω και τα κανω πανω μου\"! και κανω την βλακεια και σηκωνομαι απ\' το τραπεζι για να παω μονη μου τουαλετα. Δεν προλαβα να κανω 3 βηματα και οταν ανοιξα τα ματια μου ημουν με τα ποδια σηκωμενα επανω απο καποιους ανθρωπους που τρεξαν να με βοηθησουν. Το παρηγορο ηταν πως εφτυχως δεν τα ειχα κανει πανω μου... Θα πεθαινα απο ντροπη! πως λοιπον μετα απ\' αυτο που παθαινω να μην το σκεφτομαι? Ολοι φυσικα με ρωτουσαν ποσο εχω πιει -τι να τους πω οτι ουτε το πρωτο ποτο δεν ειχα προλαβει να πιω? και αν εχω φαει καλα σημερα-ειχα φαει δυο πιατα μακαρονια με κιμα!

Καλησπέρα

Ολα θα πάνε καλά , θα το δείτε, προσπάθεια χρειάζεται.
Μην τα παρατάτε εύκολα όσο και να σας φανεί ότι η θεραπεία κρατάει πολύ χρόνο.
Αν τυχόν και απαγοητευτείτε και τα παρατήσετε πάλι θα συμβούν τα ίδια.
Καλά θα ήταν να μην υποφέραμε από τίποτα.
Ομως να λέμε ευτυχώς που υπάρχουν φάρμακα και θεραπείες και έτσι τα καταπολεμάμε.

Υπομονή , επιμονή και πίστη ότι θα τα καταφέρουμε.

gramle
Μίλησε στο γιατρό σου για το θεμα αυτό, και θα σε βοηθήσει φαντάζομαι.
Καλά θα κάνεις να μην το σκέπτεσαι, να μην το φοβάσαι και να μην το περιμένεις νάρθει. Ετσι ο οργανισμός ίσως το προκαλεί κιόλας.
Οταν ήμουν στο νοσοκομείο για εξετάσεις να δω τι στο καλό έχω που θα διάβασες πιο επάνω ότι τελικα δεν ειχα τίποτα, επειδή φοβόμουν ότι είμαι άρρρωστη ότι κάτι θα μου βρουν κλ. είχε τόσο επιδεινωθεί η κατάσταση μου που ο νοσοκόμος με πήγαινε με το καροτσάκι να κάνω τις εξετάσεις που έπρεπε.

Επίσης θα μπορείς να πεις σε κάποιους που βγαίνεις μαζί τους ότι έχεις χαμηλή πίεση και αν σου πέσει απότομα δημιουργείται αυτή η κατάσταση και έρχεται η λιποθυμία.
Ετσι δεν θα έχεις το άγχος και δεν θα ντρέπεσαι.

Νάστε όλοι σας καλά.

file gramle απο αυτα που λες μάλλον εχεις κρισεις πανικου-αγχους αυτο που έχοθμε οι περισσότεροι που γραφουμε εδω σ αυτο το παραρτημα. οπως λεει και η e8 δεν ειναι τιποτα που δεν καταπολεμείτε αλλά σίγουρα καλα ειναι να πας σε ενα ειδικο. αυτες οι κρισεις ξερεις εχουν την ταση αν δεν τις καταπολεμησεις να φερνουν κι αλλα προβλήματα (εμένα η ντροπη οπως την ονομαζεις) με εκανε να εχω αγοραφοβια, ενω ισως δεν εφτανα εδω αν πριν 5 χρονια που πρωτοπηγα σε ειδικο ακολουθουσα μια θεραπεια. ψαξτο κανε μια θεραπεια κι ολα θα παν καλα. πρωτα απο ολα ομως μην ξεκαρφωσε απο το μυαλο σου οταν βγαινεις οτι θα ερθει ο πανικος (ξερω δυσκολο-και γω δεν το καταφερνω) αλλα υπαρχουν τεχνικες που ενας καλος ψυχαναλυτης μπορει να σου τις μαθει.

Aχ βρε παιδια τι παραξενα που ειναι ολα αυτα.
Γιατι να τα περναμε αραγε και γιατι να μην εχουν εμφανη αιτια?..
eΘ μπραβο σου που τα καταφερες το παλεψες και το εκανες να εξαφανιστει.
και να φανταστεις οτι εγω λυγιζω με πολυ πιο ελαφρια συμπτωματα. Δινεις μεγαλο μαθημα.

Παντως πιστευω οτι το πιο σημαντικο βημα και το πιο δυσκολο ειναι να καταλαβουμε οτι δεν ειναι αυτο το κεντρο της καθημερινοτητας, να το δεχτουμε οπως συμβαινει (π.χ. ε και αν λιποθυμισω τι εγινε? μετα θα συνελθω! η αν μου συμβει κατι που θα με κανει να ντρεπομαι τι με νοιαζει αν ειμαι με αγνωστους?)
Λιγη αδιαφορια για αυτο το πραγμα που ολοι το κανουμε βασιλια στη ζωη και την προσωπικοτητα μας...

ε, δεν ειναι και λιγο 35 χρονων γυναικα να σωριαζεται κατω και να νομιζουν ολοι οτι ειναι σουρωμενη. Η ντροπη ερχεται απο μονη της δεν ελεγχεται φιλη μου

αναλογα με το χαρακηρα ειναι. οι πιο πολυ εδω μεσα που υποφερουμε, υποφερουμε λογω υπερευαισθησιας, επειδη ειμαστε-αν δραστηριοι, υπερηφανοι, σκεφτομαστε πολυ και τα παντα, κτλπ κτλπ..οποτε τωρα βαρεσε συναγερμο το συστημα...και μεις δεν ξερουμε πως να τον σταματησουμε να χτυπαει. το εχω αναφερει και αλλου αλλα θα το ξαναπω το καλυτερο φαρμακο ειναι η γραψαρ......ινι (ενδεικνιτε και για γυναικες :). μην μας παιρνει απο κατω... ας κανουμε αυτο που πρεπει (στον ιατρο γρηγορα) κι ολα με λιγη υπομονη και επιμονή θα παν καλα.

Πιστεύω πως απο όλα αυτά που ειπωθηκανε εδω μέσα βγαίνει ενα συμπέρασμα.
Η λύση είναι ψυχολογική υποστήριξη απο έναν γιατρό όσον αφορα το να μάθουμε πως αντιμετοπίζεται, να μήν το φοβόμαστε να μήν το περιμένουμε να έρθει και κυρίως να μήν μας παίρνει απο κάτω.
Έχω μια απορία... άραγε άν όλοι γύρω μας όταν είμαστε έξω γνωρίζανε το τί παθαίνουμε και δεν χρειάζοταν να ντρέπομαστε η να φοβόμαστε οτι θα το πάθουμε θα το παθαίναμε?

Ρε παιδιά της λιποθυμίας το κάγκελο γίνεται εδώ.Εγώ στη ζωή μου δεν έχω ποτέ λιποθυμήσει και μπορεί να μου συμβεί αύριο γιατί είμαι ΤΟΣΟ γκαντέμω!Χαχα.....(Μια φορά έλεγα ότι ο μεγαλύτερός μου φόβος δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ και την επόμενη κλείστηκα σε ασανσέρ...κλειστοφοβική ούσα).
Όταν κόντευα να λιποθυμήσω στην κρίση πανικού που έπαθα την έντονη η μάνα μου με είδε χλωμή και με ξάπλωσε κάτω ανεβάζοντάς μου τα πόδια.Θα είχα πάθει εγκεφαλικό γιατί η πίεσή μου δεν ήταν χαμηλή όπως νόμιζε αλλά 20 με 11.....Συνήθως κομάρα και λιποθυμία έρχονται με χαμηλή πίεση αλλά και με την υψηλή εγώ μια χαρά ζαλάδα αισθανόμουν.Οπότε προσοχή στο θέμα με τα πόδια ψηλά.Δες πρώτα αν σε τέτοιες περιπτώσεις παρουσιάζεις χαμηλή πίεση και μετά ακολούθησε τη συμβουλή με το κεφάλι στα πόδια.Όπως και να έχει καλό είναι να κάθεσαι κάπου ή να ξαπλώνεις..