χρειαζομαι συμβουλες για τα αντικαταθλιπτικα!

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Βρε αγχος προσωποποιημενο, ασε το τι και το πώς με τα αντικαταθλιπτικά...Ναι, οταν τα παιρνουμε, ειμαστε ετσι, πανω σε ροζ μονοκερους, ειμαστε χαμογελαστοι, ζουμε τη ζωη μας και.. και...και...Και οταν τα σταματήσουμε, τι θα κανουμε; Θα πεσουμε απο τον ροζ μονοκερο και θα αρχισουμε παλι τα ιδια...Το θεμα ειναι να βρουμε τι μας προκαλει αγχος/θλιψη και να το δουλέψουμε. Τα φαρμακα σε ανακουφιζουν γιατι αυτη ειναι η δουλεια τους...Τεχνητη ομως ανακουφιση ειναι, πλασματικη...Και τα xanax δεν ειναι και καραμελες...Ενταξει, να τα παρεις καποιες φορες που η πιεση ειναι ανυποφορη, αλλα τα συνηθιζεις χωρις να το καταλαβεις (οργανικα και ψυχολογικα, και η ψυχολογικη εξαρτηση ειναι χειροτερη). Γιατι δεν δοκιμασες αρχικα κατι φυτικο;


Αυτο να κανεις..Μην σκεφτεσαι πώς θα γινεις καλά με άλλα χαπια, αλλά πώς θα καταφερεις να εισαι καλά χωρις αυτά..Συνεχισε την ψυχοθεραπεια σου, κανε υπομονη...Εισαι πολυ μικρη για να μπεις σε αυτο το τριπακι..Και μακαρι να μην μπεις ποτε...
Βρες χρονο για γυμναστική, εστω περιπατους ή ενα χαλαρωτικο μπανιο...

---

Γεια σου σουελ και ευχαριστω για την απαντηση σου :) Ζαναξ παιρνω των 0,25 το μισο μονο που συμφωνα με τα λεγομενα του γιατρου μου ειναι απειροελαχιστη δοση.-δεν παυει βεβαια να ειναι δοση θα μου πεις και συμφωνω -αλλα καπως πρεπει να βγαλω το σχολειο.γιατι τελικα αυτο ειναι το θεμα μου και εκει ξεσπαει το αγχος μου.στο τι θα γινει αν παθω κατι στο σχολειο ,πως θα βγω απο την ταξη και τι θα σκεφτουν οι αλλοι.Χαζο ναι,αληθινο δε.Και δεν εχω κανενα προβλημα με κοινωνικοτητες και τετοια.το αντιθετο θα ελεγα.και παρεες εχω και απο ολα.δεν φοβαμαι δηλαδη αν μ κοροιδεψουν ή τιποτα τετοιο,απλα δεν ξερω,τι με τρομαζει ακριβως,μαλλον δεν θελω να φαινεται οτι εχω <<προβλημα>>.Φυτικα ειχα δοκιμασει κατι πραγματακια,δεν με επιασε τιποτα,βεβαια ηταν και στην κορυφωση του αγχους μου οποτε τι να σου κανει?? Θα ξαναδοκιμασω παντως!Ελπιζω να ειναι και μια φαση της εφηβειας και αντι να επαναστατω αλλου,να επαναστατω στον ψυχισμο μου..τι χαζομαρες λεω για να μ κανω να ηρεμησω !!! χαχα Θα το ξεπερασω,δεν θα μπω στο τρυπακι ,εστω και αν μπω ποτε,να εχω μαθει απο τωρα πως να το χειριζομαι σωστα :)

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Γεια σου σουελ και ευχαριστω για την απαντηση σου :) Ζαναξ παιρνω των 0,25 το μισο μονο που συμφωνα με τα λεγομενα του γιατρου μου ειναι απειροελαχιστη δοση.-δεν παυει βεβαια να ειναι δοση θα μου πεις και συμφωνω -αλλα καπως πρεπει να βγαλω το σχολειο.γιατι τελικα αυτο ειναι το θεμα μου και εκει ξεσπαει το αγχος μου.στο τι θα γινει αν παθω κατι στο σχολειο ,πως θα βγω απο την ταξη και τι θα σκεφτουν οι αλλοι.Χαζο ναι,αληθινο δε.Και δεν εχω κανενα προβλημα με κοινωνικοτητες και τετοια.το αντιθετο θα ελεγα.και παρεες εχω και απο ολα.δεν φοβαμαι δηλαδη αν μ κοροιδεψουν ή τιποτα τετοιο,απλα δεν ξερω,τι με τρομαζει ακριβως,μαλλον δεν θελω να φαινεται οτι εχω <<προβλημα>>.Φυτικα ειχα δοκιμασει κατι πραγματακια,δεν με επιασε τιποτα,βεβαια ηταν και στην κορυφωση του αγχους μου οποτε τι να σου κανει?? Θα ξαναδοκιμασω παντως!Ελπιζω να ειναι και μια φαση της εφηβειας και αντι να επαναστατω αλλου,να επαναστατω στον ψυχισμο μου..τι χαζομαρες λεω για να μ κανω να ηρεμησω !!! χαχα Θα το ξεπερασω,δεν θα μπω στο τρυπακι ,εστω και αν μπω ποτε,να εχω μαθει απο τωρα πως να το χειριζομαι σωστα :)

---

Σε αγχωνει το σχολειο ή αν θα παθεις κατι στο σχολείο;...
Σε αυτην την ηλικια. πολλα παιδια εχουν αγχος σωματοποιημενο...Εσενα σου προκαλει κρισεις πανικου, σε αλλους κατι αλλο...Η ανηψια μου, ετων 20 τωρα, στην α και β λυκειου, εκανε γαστροοισοφαγική παλινδρομηση καθε πρωι που ξυπναγε για το σχολειο..Οταν δε εδινε εξατασεις, φαντάζεσαι δράματα...Ειδικη διατροφή, αντιόξινα...τιποτα...Πριν απο αυτο, την πηρανε χαμπαρι (φτουυυ) οτι καθε βραδυ επινε ενα τσίπουρο:p η αθεοόφοβη... Οταν την καταλαβαν, μας ειπε οτι το κανει γιατι χαλαρωνει και κοιμαται...Της μιλησαν οι δικοι της, ολα ωραια και καλα. Την ειχαμε απο κοντα, να μιλαμε, να παμε καμια βολτα...Ηρεμησε... Μετα απο ενα μηνα, αρχισε την παλινδρομηση...Εε, οταν πια πηγε γ λυκειου, ειχε τοσο διαβασμα που δεν προλαβαινε να αγχωθει..Λιγο αντιφατικο, αλλα συμβαινει...
Θελω να πω, οτι στον καθε ενα εκδηλωνεται διαφορετικα...Και το καταλαβαινω οτι δεν σε αφηνει ευκολα ησυχη..Οποτε ολα αυτα που νιωθεις, δεν ειναι ουτε παραξενα ουτε "προβληματικα".
Καλο που εισαι κοινωνικη, το καλυτερο φαρμακο ειναι..εννουσα να κανεις καποια ασκηση, να φευγει η ενταση απο το σωμα σου...
Δεν λες χαζομαρες, ναι, ας το πουμε "επανασταση".. γιατι όντως κατι μεσα σου δεν ειναι ευχαριστημενο και επαναστατει...Μηπως παρακουράζεσαι με το διαβασμα;

de symfwnw me ta apo panw na me sygxwresete.i katathlipsi(i kliniki katathlipsi) den einai apo moni tis antimetwpisimi.kai oxi de ta vlepw ola roz.eipa oti apolamvanw ti zwi mou.diaferei ap to na exw ena ilithio xamogelo oli mera.eimai xronia katathliptiki koritsi mou.prwto epeisodio prin 10 xronia.pleon eimai mia kala kai kanw mikri syntirisi.oxi me iremistika omws.auta apla thavoun to provlima.de to antimetwpizoun.an thes steile mou mynhma

Quote:

---

Originally Posted by LIA1975

de symfwnw me ta apo panw na me sygxwresete.i katathlipsi(i kliniki katathlipsi) den einai apo moni tis antimetwpisimi.kai oxi de ta vlepw ola roz.eipa oti apolamvanw ti zwi mou.diaferei ap to na exw ena ilithio xamogelo oli mera.eimai xronia katathliptiki koritsi mou.prwto epeisodio prin 10 xronia.pleon eimai mia kala kai kanw mikri syntirisi.oxi me iremistika omws.auta apla thavoun to provlima.de to antimetwpizoun.an thes steile mou mynhma

---

Κι εγω επαιρνα φαρμακα για 7 χρονια...Κι εγω δεν μπορουσα να την πολεμησω μονη μου...
Αλλα ειναι ενα κοριτσι 16 χρονων με αγχος και ζητησε συμβουλες για αντικαταθλιπτικα, που ουτε ο ιδιος ο γιατρος της δεν της συστήνει...Εχει κανει προοδο και κανει ψυχοθεραπεια..Νομιζω οτι οι συνθηκες την ευνοούν...
.Εσυ της προτεινεις τη λυση των αντικαταθλιπτικων κι εγω οχι..Αλλα ο δικος μας παρονομαστής ειναι κοινος, γιατι εχουμε την εμπειρια των φαρμακων...
Οσο για τη θεματοθετρια, ναι, ισως δεν ξερω πώς ειναι να εχεις αγχος στα 16, αλλα ξερω στα 26 και στα -σχεδον-36...Εδω παω πάσο, δεν εχω εμπειρια, αλλα απο τα αλλα εχω...
Λια μου, σου ευχομαι πραγματικα να ερθει η μερα που να νιωθεις οτι δεν χρειαζεσαι τα φαρμακα...Και να παψεις να λες ειμαι καταθλιπτική...Δεν εισαι...Εχεις καταθλιψη, απλα εχεις...Η διαφορα ειναι τεράστια...

paidia egw de zitisa kammia voitheia.kai apla apantisa oti ta antikatathliptika emena proswpika me voithisan meta apo 10 xronia.to ti eimai i oxi to 3erw kalytera nomizw kai eimai kai poly kala m auto.de proteinw se kanenan antikatathliptiko xapi.den eimai giatros.eipa tin diki mou empeiria.eipa oti ta iremistika de kanoun tipota makroxronia.episis ginesai xronia meta apo 5 katathliptika epeisodia swell kai otan exw kopsei ta faarmaka 5 fores(giati eimai k egw kata ton farmakwn).exw kanei polla xronia psyxotherapeia gia na zw wraiotata pleon me ton eauto mou kai na mi me noiazoun posws oi tampeles.agxwmeno koritsaki an de se voithaei i therapeia sou mila sto giatro sou

Ναι, δεν εννοω οτι της είπες να παρει, δεν το εγραψα καλα, εχεις δικιο..Της ειπες αυτο :

Quote:

---

εμενα γλυκια μου τα αντικαταθλιπτικα μου εφτιαξαν τη ζωη.εφυγε το αγχος,ο φοβος,η αυπνια,οι πανικοι,τα κλαμματα,φυγαν ολα.νιωθω ανεμελη και ευτυχισμενη και εκτιμω ολα τα ομορφα πραγματα γυρω μου.με το σωστο αντικαταθλιπτικο ομως, και μετα απο κανα μηνα που πηρε να δρασει.δρουν αλλα πρεπει να πετυχει ο γιατρος σου το σωστο.στην αρχη επερνα ενα αλλο που μου κανε διαρροια,δεν το αντεξα, στη βδομαδα το αλλαξα και τωρα ειμαι μια χαρα.ειλικρινα την περιοδο που εισαι στον εφιαλτη της καταθλιψης δε σου περναει απ το μυαλο οτι ολ αυτα θα ειναι παρελθον...κι ομως με το σωστο φαρμακο ετσι ειναι.αν εισαι σε αγωγη πανω απο ενα μηνα και δεν εχεις δει διαφορα πρεπει λογικα να μη σου κανει το συγκεκριμενο φαρμακο.μιλα στο γιατρο σου.και για οτι αποριες εχεις εδω ειμαστε...περναει ομως.εγω τουλαχιστον ετσι το εζησα

---

Έγραψες την θετικη εμπειρια σου σε ενα παιδι 16 χρονων που σκεφτεται να παρει αντικαταθλιπτικα, τονιζοντας οτι πρεπει να βρει το σωστό...
Διορθωνω λοιπον :
Εσυ της ειπες ποσο σε βοηθησαν κι εγω της ειπα να μην παρει καν και να βρει αλλους τροπους να εκτονωσει το αγχος της..
Τα υπολοιπα που εγραψα δεν τα καταλαβες ακριβως, αλλα φταιει το γραπτο γι αυτο μαλλον.Καλη συνεχεια...

υ.γ.μην γραφεις greeklish αν μπορεις, ειναι και κανονας του φορουμ..

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Nick cave (αχ και τι δεν θα εδινα να μιλουσα με τον αληθινο , θα μου φευγαν ολες οι ζαλαδες,υπεροχος μoυσικος) σε ευχαριστω πολυ για την υποστηριξη σου θελω να ελπιζω πως εχεις δικιο και πως οντως ειναι μια φαση και απλα θα περασει.Απλα ξες δεν μπορω να μεινω ανεπηρεαστη απο τις καταστασεις και να μην στεναχωρηθω αναλογα γιατι νιωθω πως με γυρνανε πολυ πισω,στις αρχες του πανικου και φοβαμαι...αλλα το επαναλμβανω αυτο που λες,ειμαι δυνατη και θα φυγει....μακαρι να ηξερα τι με αγχωνει τοσο μπας και εκανα καμια χειροπιαστη αλλαγη,γιατι αυτα με τα υποσυνειδητα δεν τα υποστηριζω τοσο!

---

Το να βρεις τι σε αγχώνει είναι μιά διαδικασία που καλό είναι να την ακολουθήσεις. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, οι κρίσεις άγχους και πανικού έχουν μία δοκιμασμένη μέθοδο αντιμετώπισης: Τις αγνοείς. Ολα είναι παιχνίδια του μυαλού. Αν έχεις δει την ταινία με την ιστορία του Νας, του μαθηματικού που εισήγαγε τη θεωρία παιγνίων, θα θυμάσαι πως ο εφυής αυτός άνθρωπος έπασχε από σχιζοφρένεια. Εβλεπε ανθρώπους που δεν υπήρχαν! Οταν το ανακάλυψε, έκανε θεραπεία με φάρμακα τόσο ισχυρά που του έκανα σούπα το μυαλό. Αποφάσισε λοιπόν να τα κόψει και να συμβιώσει με τις παραισθήσεις του.
Μην πάρεις αντικαταθλιπτικά. Υπάρχει κίνδυνος να συνηθίσεις να εξαρτάσαι από αυτά. Κάθε φορά που νιώθεις οτι αναστατώνεσαι να σκέφτεσαι: Κρίση είναι, θα περάσει...:)

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Σε αγχωνει το σχολειο ή αν θα παθεις κατι στο σχολείο;...
Σε αυτην την ηλικια. πολλα παιδια εχουν αγχος σωματοποιημενο...Εσενα σου προκαλει κρισεις πανικου, σε αλλους κατι αλλο...Η ανηψια μου, ετων 20 τωρα, στην α και β λυκειου, εκανε γαστροοισοφαγική παλινδρομηση καθε πρωι που ξυπναγε για το σχολειο..Οταν δε εδινε εξατασεις, φαντάζεσαι δράματα...Ειδικη διατροφή, αντιόξινα...τιποτα...Πριν απο αυτο, την πηρανε χαμπαρι (φτουυυ) οτι καθε βραδυ επινε ενα τσίπουρο:p η αθεοόφοβη... Οταν την καταλαβαν, μας ειπε οτι το κανει γιατι χαλαρωνει και κοιμαται...Της μιλησαν οι δικοι της, ολα ωραια και καλα. Την ειχαμε απο κοντα, να μιλαμε, να παμε καμια βολτα...Ηρεμησε... Μετα απο ενα μηνα, αρχισε την παλινδρομηση...Εε, οταν πια πηγε γ λυκειου, ειχε τοσο διαβασμα που δεν προλαβαινε να αγχωθει..Λιγο αντιφατικο, αλλα συμβαινει...
Θελω να πω, οτι στον καθε ενα εκδηλωνεται διαφορετικα...Και το καταλαβαινω οτι δεν σε αφηνει ευκολα ησυχη..Οποτε ολα αυτα που νιωθεις, δεν ειναι ουτε παραξενα ουτε "προβληματικα".
Καλο που εισαι κοινωνικη, το καλυτερο φαρμακο ειναι..εννουσα να κανεις καποια ασκηση, να φευγει η ενταση απο το σωμα σου...
Δεν λες χαζομαρες, ναι, ας το πουμε "επανασταση".. γιατι όντως κατι μεσα σου δεν ειναι ευχαριστημενο και επαναστατει...Μηπως παρακουράζεσαι με το διαβασμα;

---

Με αγχωνουν και τα δυο,δηλαδη και το αν θα παθω κατι στο σχολειο αφου αναγκαζομαι να ειμαι 7 ωρες εκει βρεξει-χιονισει αλλα και τα μαθηματα αυτα καθαυτα.Αυτο υπηρχε και πιο πριν απο τους πανικους,απλα οι πανικοι το κανουν χειροτερο γιατι αποφευγω διαφορα πραγματα . πχ αν με αγχνωνει ο καθηγητης,δεν σηκωνομαι στν πινακα επδ φοβαμαι οτι θα παθω πανικο ή τελοσπαντων οτι θα ζαλιστω και θα πεσω γιατι αυτο ειναι το κυριο θεμα μου. το απαισιο αισθημα ζαλαδας-λιποθυμιας παρεουλα με την δυσπνοια.Πηγαινα για τρεξιμο και τεννις.και τωρα οποτε βρισκω χρονο και κυριως διαθεση πηγαινω για να εκτονωνομαι,με εχει βοηθησει σημαντικα:) Απο το διαβασμα δεν παρακουραζομαι ,οχι. Ειμαι δηλαδη πολυ καλα στην κατευθυνση μου και στα μαθηματα που εχω επιλεξει και οχι τοσο στης γενικης κλπ.Αν και παλι τρωγομαι και σκεφτομαι δεν ειμαι αρκετα καλη οσο θα επρεπε στα της γενικης αλλα δεν με νοιαζει γτ δν μπορω να πιεζομαι και γι αυτο.υπαρχει και το θεμα των γονιων μου που ειναι καθηγητες.αυτο τα λεει ολα,παντα υπαρχει η συγκριση και να κανεις το ενα και το αλλο και ολα τα γνωστα,προσπαθω να μην τα δινω σημασια οσο μπορω . περσυ ,που ξεσπασαν οι πανικοι, ειχα πιεστει πολυ λογω πτυχιων,ατελειωτων ωρων μαθηματων κλπ. Αυτο ομως που με κανει να μενω στασιμη στους πανικους μ κ στ προβληματακια μου ειναι η ρουτινα.Ξερω πολυ καλα πως αν ειχα κατι ευχαριστο να ασχοληθω και κατι καλο να περιμενω ,θα ημουν πολυ καλυτερα.Γιατι μονο τρεχω τρεχω και τελικα δεν φθανω.σορρυ για το μεγαλο ποστ και χιλια ευχαριστω σουελ :)

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Το να βρεις τι σε αγχώνει είναι μιά διαδικασία που καλό είναι να την ακολουθήσεις. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, οι κρίσεις άγχους και πανικού έχουν μία δοκιμασμένη μέθοδο αντιμετώπισης: Τις αγνοείς. Ολα είναι παιχνίδια του μυαλού. Αν έχεις δει την ταινία με την ιστορία του Νας, του μαθηματικού που εισήγαγε τη θεωρία παιγνίων, θα θυμάσαι πως ο εφυής αυτός άνθρωπος έπασχε από σχιζοφρένεια. Εβλεπε ανθρώπους που δεν υπήρχαν! Οταν το ανακάλυψε, έκανε θεραπεία με φάρμακα τόσο ισχυρά που του έκανα σούπα το μυαλό. Αποφάσισε λοιπόν να τα κόψει και να συμβιώσει με τις παραισθήσεις του.
Μην πάρεις αντικαταθλιπτικά. Υπάρχει κίνδυνος να συνηθίσεις να εξαρτάσαι από αυτά. Κάθε φορά που νιώθεις οτι αναστατώνεσαι να σκέφτεσαι: Κρίση είναι, θα περάσει...:)

---

Νικ πιστευω οτι το αγχος μου ειναι αποτελεσμα πολλων παραγοντων.Ειναι στην ουσια μικρα μικρα πραγματα που συσσωρευονται και ξεσπανε ετσι .Δεν νομιζω οτι υπαρχει συγκεκριμενη αιτια παντα,απλα ο ανθρωπος για να ηρεμει χρειαζεται την αιτια. Εχεις απολυτο δικιο οτι πρεπει να τους αγνοω τους πανικους,αλλα το θεμα ειναι πως? Μερικες φορες πετυχαινει,αλλες παλι -τις περισσοτερες-οχι.Γιατι ο πανικος ειναι και το αγχος αναμονης.Αλλο να παθαινεις εναν πανικο και τελος και αλλο μετα να εχεις συμπτωματα φοβου και αγχους τι θα γινει εαν το ξαναπαθω κλπ.Την εχω δει την ταινια ναι,αλλα δεν συγκρινομαι με τον Νας.Και δεν εννοω επειδη αυτος διαγνωσθηκε με <<σχιζοφρενια>>,απλα επειδη προφανως ειναι λιγοι οι ανθρωποι που σε τετοιες περιπτωσεις εχουν τοσο μεγαλη ψυχικη δυναμη.Δεν σκεφτομαι να παρω αντικαταθλιπτικα επειδη ειμαι μικρη και επειδη μπορω και το παλευω και ειμαι λειτουργικη σχετικα.Μακαρι καποτε να καταφερω να σκεφτω το <<κριση ειναι θα περασει>>γιατι συνηθως αυτο το σκεφτομαι αφου εχω τρεξει μεχρι εξω για να παρω αερα,εχω πιει νερο ,εχω κανει αναπνοες και εχω πανικοβληθει ποσες φορες:p ευχαριστω πολυ !

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

...μηπως πρεπει να αρχισω καποια αγωγη με αντικαταθλιπτικα ?? Ο ψυχιατρος μου επιμενει πως οχι ,οτι θα τα καταφερω,οτι αφου εχω φθασει ως εδω μπορω και παραπερα ...

---

"Ο ψυχιατρος σου ΕΠΙΜΕΝΕΙ πως οχι" αλλά εσύ είπες να ρωτήσεις στο φόρουμ...
Η απάντηση είναι απλή: Δεν είσαι ούτε χαζή, ούτε (πολύ) μικρή. Εσύ θα τα ζυγίσεις και θα αποφασίσεις!

Άγχος μου καλό (ποτέ δεν πιστευα οτι θα το ελεγα αυτό :p), όλα συνηγορούν στο να γινεις πολύ σύντομα καλύτερα και όχι μονο να μην ξαναπάθεις κρίση αγχους, αλλα να μην θυμασαι καν πώς ειναι αυτο το σκατόπραγμα. Και το λέω με σιγουρια, γιατι έχεις καταλαβει και τί σου συμβαίνει αλλά και το γιατί...Αυτο ειναι το 50% ολης της δουλειας που πρεπει να κανεις. Το αλλο 50% είναι να αλλάξεις τρόπο σκέψης (ενδεικτικά τα ποσοστά, διαφέρουν κατα περίπτωση σίγουρα), έτσι ωστε οι σκέψεις που σου προκαλουν αγχος να μην βρίσκουν θέση στο μυαλουδάκι σου και να στρογγυλοκάθονται οι μουλάρες...Αυτά τα θέματα φαντάζομαι τα συζητάς με τον θεραπευτή σου, σωστά; Και όσο κι ανα δεν πιστεύεις στα περι υποσυνειδήτου, σου λεω οτι αυτες οι μουλάρες καμια φορα ειναι κρυμμένες...
Πέρα απο αυτά, θα σου πω οτι δεν εχεις τιποτα πια τραγικό/σοβαρό/περίεργο, απο καποια αλλα παιδια στην ηλικια σου που προσπαθουν σε αυτο το εκπαιδευτικο σύστημα να πετύχουν τους στόχους τους...Απλα το δικο σου άγχος ειναι πιο τσαμπουκαλεμενο...
Να συνεχισεις να κανεις ο,τι κανεις και οποτε βρισκεις ευκαιρια να κανεις αυτα που σου αρέσουν.
Αα, και αν σε ξαναεπισκεφτει καμια κρίση πανικου και εισαι στο σπιτι, προσπαθησε να μην τρεξεις να παρεις αερα ή να πιεις νερο. Αν μεινεις για λιγο χαλαρή, θα φυγει πολυ πιο γρήγορα. Αυτό τουλαχιστον επιασε σε εμενα και απο τοτε ερχονταν και με μικρότερη ενταση καποιες φορες, γιατι ισως το σωμα μου ηξερε οτι δεν ημουν πια ετοιμοπόλεμη...

Quote:

---

Originally Posted by xart

"Ο ψυχιατρος σου ΕΠΙΜΕΝΕΙ πως οχι" αλλά εσύ είπες να ρωτήσεις στο φόρουμ...
Η απάντηση είναι απλή: Δεν είσαι ούτε χαζή, ούτε (πολύ) μικρή. Εσύ θα τα ζυγίσεις και θα αποφασίσεις!

---

Γεια σου χαρτ :) Ναι η αληθεια ειναι οτι ρωτησα εδω στο φορουμ επειδη ενιωθα χαμενη και ταραγμενη απο τις απανωτες κρισεις πανικου αυτην την εβδομαδα.δεν ειναι οτι δεν εμπιστευομαι τον γιατρο μου ή κατι ,το αντιθετο θα λεγα.Απλα πανω στον πανικο μου,σκεφτομαι οτι πχ τα αντικαταθλιπτικα θα εφερναν γρηγορα αποτελεσματα και οτι θα τελειωνα μια και καλη,χωρις βεβαια αυτο να σημαινει οτι ετσι θα γινει. ισως τα εχω <<θεοποιησει>>τα αντικαταθλιπτικα και τα βλεπω σαν μαγικα χαπακια . Αλλα ναι νιωθω οτι ειμαι μικρη για να αρχισω τετοια θεραπεια , αλλα αν δω οτι με κανει δυσλειτουργικη τοτε προφανως θα τα χρειαστω !

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Άγχος μου καλό (ποτέ δεν πιστευα οτι θα το ελεγα αυτό :p), όλα συνηγορούν στο να γινεις πολύ σύντομα καλύτερα και όχι μονο να μην ξαναπάθεις κρίση αγχους, αλλα να μην θυμασαι καν πώς ειναι αυτο το σκατόπραγμα. Και το λέω με σιγουρια, γιατι έχεις καταλαβει και τί σου συμβαίνει αλλά και το γιατί...Αυτο ειναι το 50% ολης της δουλειας που πρεπει να κανεις. Το αλλο 50% είναι να αλλάξεις τρόπο σκέψης (ενδεικτικά τα ποσοστά, διαφέρουν κατα περίπτωση σίγουρα), έτσι ωστε οι σκέψεις που σου προκαλουν αγχος να μην βρίσκουν θέση στο μυαλουδάκι σου και να στρογγυλοκάθονται οι μουλάρες...Αυτά τα θέματα φαντάζομαι τα συζητάς με τον θεραπευτή σου, σωστά; Και όσο κι ανα δεν πιστεύεις στα περι υποσυνειδήτου, σου λεω οτι αυτες οι μουλάρες καμια φορα ειναι κρυμμένες...
Πέρα απο αυτά, θα σου πω οτι δεν εχεις τιποτα πια τραγικό/σοβαρό/περίεργο, απο καποια αλλα παιδια στην ηλικια σου που προσπαθουν σε αυτο το εκπαιδευτικο σύστημα να πετύχουν τους στόχους τους...Απλα το δικο σου άγχος ειναι πιο τσαμπουκαλεμενο...
Να συνεχισεις να κανεις ο,τι κανεις και οποτε βρισκεις ευκαιρια να κανεις αυτα που σου αρέσουν.
Αα, και αν σε ξαναεπισκεφτει καμια κρίση πανικου και εισαι στο σπιτι, προσπαθησε να μην τρεξεις να παρεις αερα ή να πιεις νερο. Αν μεινεις για λιγο χαλαρή, θα φυγει πολυ πιο γρήγορα. Αυτό τουλαχιστον επιασε σε εμενα και απο τοτε ερχονταν και με μικρότερη ενταση καποιες φορες, γιατι ισως το σωμα μου ηξερε οτι δεν ημουν πια ετοιμοπόλεμη...

---

σε ευχαριστω σουελ για την υποστηριξη!!Μακαρι να ειναι ετσι οπως τα λες ! :) Η αληθεια ειναι πως αυτα τα θεματα δεν τ εχω συζητησει τοσο διεξοδικα με τον θεραπευτη μου,γιατι αρχισα θεραπεια τον ιουνιο και επομενως περιοριστηκαμε στο πως να διαχειριζομαι τις κρισεις οταν με πιανουν εξω εφοσον δεν υπηρχε η <<απειλη>>του σχολειου.Ετσι θεωρησα οτι τελικα δεν ηταν αυτος ο λογος που με αγχωνε.Βεβαια αποδειχτηκε το αντιθετο γιατι τωρα ξαναγυρνανε και με πιανουν κυριως εκει.αρα....τωρα που ξερω τι παιζει,θα το λιωσω το ρημαδι μεχρι να τσακιστει να φυγει!!Ειναι λοιπον ενα απο τα πραγματα που θα επικεντρωθουμε τωρα !!στο σπιτι με πιανουν πια σπανια και αν με πιασουν ειναι συνηθως βραδυ πριν κοιμηθω οπου ταραζομαι παρα πολυ και βοηθαει ζαναξ εκει,επδ πραγματικα δεν αντεχεται αλλο.και δεν γινεται μετα να ειμαι αυπνη με σχολειο κ ποσες υποχρεωσεις ! εσυ με τις αναπνοες τι κανεις?υπαρχει καποια συγκεκριμενη μεθοδος π ακουλουθεις για να χαλαρωσεις?Και αυτο με το υποσυνειδητο ,επιμενω

Καλα κανεις και διαφωνεις με τα περι υποσυνειδητου. Δεν χρειαζεται να τα ξερουμε ολα:)Ισως λιγο χρειαζεται να αναλυσουμε καποια θεματακια, ας πουμε που ειναι καπως καμουφλαρισμενα, καπως θολά..και παλι, σχετικο ειναι αυτό...
Να επιμεινεις στο γιατρο σου για πρακτικες συμβουλες π.χ. ασκησεις χαλαρωσης (πολλους τους βοηθανε) και γενικα να εισαι "απαιτητική" μαζι του. Αφου πλεον ξερεις ποιος ειναι ο εχθρος, θα βρεις και τα καταλληλα οπλα. Στο κυνηγι της αλεπους δεν παμε με αποχη, καπως ετσι:p
Εγω τι κανω με τις αναπνοές...Μμμ, θα σε απογοητεύσω, αλλα δεν κανω τιποτα...Δεν ασχολουμαι...Ίσως καμια φορα το συνηθισμενο κανω, δηλ. βαθια εισπνοη και πιο κοφτη εκπνοή...παραλληλα θετικες σκεψεις...Να σου πω την αληθεια, δεν εχω πετυχει το ζητουμενο, που ειναι να μην τα εχω, αλλα εχω καταφερει να μην τους δινω σημασια...

Quote:

---

Originally Posted by Σουέλ

Καλα κανεις και διαφωνεις με τα περι υποσυνειδητου. Δεν χρειαζεται να τα ξερουμε ολα:)Ισως λιγο χρειαζεται να αναλυσουμε καποια θεματακια, ας πουμε που ειναι καπως καμουφλαρισμενα, καπως θολά..και παλι, σχετικο ειναι αυτό...
Να επιμεινεις στο γιατρο σου για πρακτικες συμβουλες π.χ. ασκησεις χαλαρωσης (πολλους τους βοηθανε) και γενικα να εισαι "απαιτητική" μαζι του. Αφου πλεον ξερεις ποιος ειναι ο εχθρος, θα βρεις και τα καταλληλα οπλα. Στο κυνηγι της αλεπους δεν παμε με αποχη, καπως ετσι:p
Εγω τι κανω με τις αναπνοές...Μμμ, θα σε απογοητεύσω, αλλα δεν κανω τιποτα...Δεν ασχολουμαι...Ίσως καμια φορα το συνηθισμενο κανω, δηλ. βαθια εισπνοη και πιο κοφτη εκπνοή...παραλληλα θετικες σκεψεις...Να σου πω την αληθεια, δεν εχω πετυχει το ζητουμενο, που ειναι να μην τα εχω, αλλα εχω καταφερει να μην τους δινω σημασια...

---

Ισως διαφωνω γι αυτα περι υποσυνειδητου ,γιατι τωρα πχ εγω που ειμαι 16 ,περισσοτερες πιθανοτητες εχω να ειναι κατι χειροπιαστο ,παρα κατι που ουτε εγω δεν το εχω καταλαβει.Και ακομα και στο υποσυνειδητο να ειναι,καποια σημαδακια τα εχεις.Οπως λες εσυ,δεν ειναι απολυτα κρυμμενα,απλα καπως καμουφλαρισμενα και τα δινουμε συνεπως λιγοτερη σημασια απο οτι πρεπει και ετσι βγαινουν στην επιφανεια!Ετσι ειμαι σουελ,τον καημενο τον ανθρωπο τον εχω πριξει ,αλλα τουλαχιστον βοηθιεμαι πραγματικα ! Η χαλαρωση που νιωθω μετα την συνεδρια μας για κανενα 2-3ημερο δεν περιγραφεται.Ποσο τους θαυμαζω αυτους τους ανθρωπους!!Σουελ,σημασια εχει που καταφερες να τους αγνοεις,και εγω πιστευω οτι αυτη ειναι η καλυτερη λυση ,γιατι ειναι σαν να λες στο πανικο ,οτι ξες τι δεν με νοιαζει που εισαι εσυ εδω,και ετσι φευγει πριν το καταλαβεις καν !!! μπραβο και παλι μπραβο:) εσυ ψυχοθεραπεια κανεις?