Μακάρι...ευχαριστώ...
Printable View
Ζωη εχεις μονο μια , αγαπες να ξερεις θα υπαρξουν αν οχι πολλες σιγουρα αρκετες ... Κοιτα την ζωη σου πρωτα και επειτα θα σου χτυπησει και την πορτα η αγαπη
Ε...βασικά δεν είναι αυτό το θέμα που ήθελα να θίξω, το αν θα βρω την αγάπη...αλλά πόσο ζυγίζει/μετράει η ζωή μας για τους ανθρώπους που είναι κοντά μας κι αν ζυγίζει περισσότερο από το να τη θυσιάσουμε για χάρη της αγάπης...καταλαβαίνεις τί θέλω να πω; Το ξέρω πως είναι περίπλοκο...
Ο ανθρωπος θελει την αγαπη μεσα στη ζωη του , λενε πως η αγαπη θελει θυσιες επισης . Εαν μου το ελεγες μια 3ετια πριν μπορει να σου ελεγα οτι αξιζει να θυσιαστεις για μια αγαπη που οντως αξιζει (γιατι εχω κανει και εγω την μ@..κια μου) πλεον αυτο που εχω να σου πω ειναι πως καλυτερα να δωσεις βαρος στην ζωη σου και να να γυρεις την ζυγαρια προς τα εσενα γιατι μπορει αυτη η αγαπη να μην ειναι αυτο που οντως ζητας ... Σε ολα μα ολα ομως να κοιταξεις ομως το τι εσυ θελεις πραγματικα
Η Ζωή ζυγίζει 21 γραμμάρια και η Αγάπη μας ελαφρώνει κατά 50+ τόνους
Ο όρος "θυσία" έχει μιά φόρτιση που γίνεται φορτίο ενοχών στους ώμους μας. Προτιμώ τον όρο "επιλογή". Επιλέγω να αφήσω κάτι πίσω για να κινηθώ προς κάτι καινούργιο. Αυτό που αφήνω πίσω αλαφρώνει την ψυχή, δίνει καλπασμό στο όνειρο, σε ότι αξίζει να ζει...
H Θυσία γίνεται φορτίο ενοχών στους ώμους αυτού που για χάρη του την πραγματοποιήσαμε. Γιατί τις περισσοτερες φορές δεν είναι άδολη ακομα και αν έχει αυτό το πρόσωπο, υπάρχει μέσα της καλά κρυμμένος ο εγωισμος. Και όταν ο άλλος δεν εκτιμήσει την θυσία, τότε αυτός ο εγωισμος παίρνει σάρκα και οστά. Και έρχεται και φουντώνει.
Είναι λιγες οι φορές που μπορούμε να μιλήσουμε για πραγματική αγάπη που μπορεί και θυσιάζεται χωρις να περιμένει ίχνος ανταπόκρισης και χωρις να μας κάνει ν' αναρωτιομαστε αν άξιζε τον κοπο.
Ζωη και αγάπη είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος.
Φρύνη, έτσι είναι. Η πραγματική αγάπη δεν περιμένει ανταπόκριση. Η μόνη "αμοιβή" που έχουμε, είναι η ευτυχία του ανθρώπου που αγαπάμε. Κι αυτό από μόνο του αρκεί...
"H Θυσία γίνεται φορτίο ενοχών στους ώμους αυτού που για χάρη του την πραγματοποιήσαμε." Αυτό ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί και τώρα σκέφτομαι πως ίσως να έχεις δίκιο...με κάνεις να το δω από άλλη οπτική γωνία αν και δεν ξέρω αν ο λόγος που γίνεται φορτίο ενοχών στον άλλον είναι ο δικός μας εγωϊσμός ή αν θα γινόταν έτσι κι αλλιώς...τί λες γι' αυτό;
Τα λες πολύ ωραία πάντως...
Θεωρείς ότι το να περιμένεις ανταπόκριση είναι το ίδιο με τον εγωϊσμό; Εγώ προσωπικά όχι...δηλαδή για να γίνω πιο σαφής μ' αυτό που έχω στο μυαλό μου δεν νομίζω ότι το να περιμένεις ο άλλος να σου συμπεριφέρεται καλά είναι εγωϊστικό...εσύ τί λες;
Όσο για παραδείγματα, το αγαπημένο μου είναι του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας... :) Αν και δεν είχε καλό τέλος... :(
αγαπημενο παραδειγμα...να υπηρχε ρεαλιστικος σεξπηρ..
αλλα και παλι...οτι μη-τελειο μη-ιδανικο ειναι ζωη..ειμαστε και εγωιστες και αλτρουιστες.. ποτε το ενα πιο πολυ ποτε το αλλο...
δεν ειναι σκοπος μας να ζησουμε τελεια...αλλα με οτι μας κανει να νιωθουμε ζωντανους...
οσο μπορουμε να μην πληγωνουμε και η θυσια...ας ειναι οσο αγνη γινεται...
οσο ζουμε με το μυαλο ....βλαπτουμε...
οσο μας οδηγει η καρδια... ζουμε με ουσια...ακομη και τα λαθη λυτρωνουν...
θυσια με καρδια ... ανυπερβλητη..
θυσια με μυαλο...αχρηστη...
http://www.youtube.com/watch?v=5ryV2UDZpdQ
Κι εσύ έβαλες αγαπημένο κομμάτι...
Συμφωνώ με τα λόγια που τόνισα...αλλά τα λάθη πληγώνουν επίσης...
http://www.youtube.com/watch?v=yRhq-yO1KN8