Printable View
Και εγω αισθανομαι εντονη κοπωση απο τα φαρμακα. Και η ψυχωση απο μονη της δεν ειναι παιξε - γελασε επηρεαζει πολλους τομεις. Ακομα ενας κανονας ειναι οτι οσο μικροτερος εκδηλωσεις αυτη την ασθενεια τοσο χειροτερα.
Αλλος κανονας ειναι οτι κανεις δεν ειναι ιδιος. Αλλοι ειναι πιο βαρια , αλλοι πιο ελαφρια , αλλοι εχουν υποστηρικτικο περιβαλλον αλλοι οχι , αλλοι ετσι...αλλοι αλλιως.
Εγω σε γενικες γραμμες εφαγα μια δεκαετια σχεδον και βαλε εντονης φρικης. Τωρα μπορω να πω οτι ειμαι ΟΚ.
Υπαρχουν εγκυρες πηγες. Υπαρχουν καποια site τα οποια ειναι το Α και το Ω. Απο κει αλλωστε ενημερωνονται και οι γιατροι , οι οποιοι πολλες φορες τυχαινει να εχουν και ιστοσελιδες στο διαδικτυο και αυτοι....αλλα καλυτερα να μην εμπιστευεσαι ολους τους γιατρους.Quote:
Originally Posted by Richter
Δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη "φρίκη" απλά εγώ αισθάνομαι έντονη απογοήτευση ότι πάσχω απο κάποια ασθένεια που μάλλον δεν θα γίνω ποτέ τελείως καλάQuote:
Originally Posted by keep_walking
Και υπογραμίζω ειδικά αυτή την έκφραση γιατί αυτό είναι ειδικά που με πειράζει και όχι η ταλαιπωρία που πέρασα. Την έχω ήδη ξεπεράσει και ξεχάσει....
Ειναι πολυ ευκολο να ξεχωρισεις ποια στοιχεια ειναι επισημα στο internet και ποια οχι.Quote:
Originally Posted by Richter
Εξαλλου απο το 1996 μπαινω στο internet (με ταχυτητα fax ξεκινησα, 14.400), πιστευω την εχω την εμπειρια.
Επισης εχω αρχισει και επισκεπτομαι ψυχιατρους, παιρνω αποψεις, συζητω αποριες, συλλεγω στοιχεια.
Θα συνεχισω να το κανω για οσο δεν νιωθω οτι αυτο μου προκαλει φθορα και μεχρι να παρω ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ στα ερωτηματικα μου.
Σαφώς και δεν εμπιστέυομαι όλους τους γιατρούς,όπως δεν εμπιστέυομαι και όλες τις κλινικές,γι'αυτό άνοιξα και thread για την ψυχιατρική κλινική Γαλήνη,για να προειδοποίησω κόσμο.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Αγαπητε περιπατητη σου ευχομαι να μην ξανανιωσεις ποτέ φρικη.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Ασχετο, αλλα απο χθες που εξερευνω το forum, σχεδον σε ολα τα θεματα πεφτω πανω σου... :D
Πήρα το risperdal πρίν μία ώρα και αισθάνομαι λίγη κούραση,πάω να τη πέσω, τα λέμε κάποια άλλη ημέρα ίσως άυριο.
Καληνύχτα...
εχμ 11000 και βαλε μηνυματα + οτι ο κοσμος ηταν λιγος παλια + οτι δεν μπαιναν πολλα παιδια με ψυχωση....δεν με εκπλησσει:pQuote:
Originally Posted by angelos
Διαβασε το γιατι "οι σχιζοφρενεις δεν γραφουν στο φορουμ" .... ενα απο τα αγαπημενα μου νηματα....παλευα να βρω ομοιοπαθεις και πληροφοριες και εγω.
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BF%CF%85%CE%BD
Νατο το βρηκα ελπιζω να βγαινει.
Σ'ευχαριστω για το link, διαβασα και τις 12 σελιδες, με εμφαση φυσικα στα δικα σου posts.
Αν και θα βγω τελειως off-topic, δεν αντεχω να μην σου κανω την παρακατω ερωτηση...
Ειδα οτι την εψαχνες πολυ με τα φαρμακα. Συνεχιζεις ακομα και σημερα να κανεις το ιδιο?
Πιστευεις οτι κυριως τα φαρμακα θα σου προσφερουν μια αλφα ποιοτητα ζωης ή μια εργασια, μια συντροφος, η επικοινωνια με φιλους και μερικες υλιστικες απολαυσεις ειναι πιο αποτελεσματικη μεθοδος? Ισως θα μου πεις οτι ειναι ο συνδιασμος και των δυο. Αλλα σε τι ποσοστο, αναλογικα (κατα την αποψη σου)?
Quote:
Originally Posted by angelos
Παιρνω σταθερα μια φαρμακευτικη αγωγη. Αυτο που μου προσφερει ειναι ποιοτητα ζωης. Φυσικα θελω καλυτερη ποιοτητα ζωης και φυσικα εχω βρει μια φαρμακευτικη αγωγη που να μου ταιριαζει , γιατι ειναι αργη , χρονοβορα και εξαιρετικα επιπονη διαδικασια.
Το να μη παρω φαρμακα , ειναι μια απιστευτη κολαση που ισως δεν θα μπορουσα να διασχισω ζωντανος.
Τελος παντων δεν εχουμε απαντησεις σε μερικα ερωτηματα. Εαν εκεινο και εαν το αλλο , και εαν δεν ειναι σωματικο , και εαν ειναι καθαρα ψυχολογικο και εαν αλλαζε εκεινο και εαν γινοταν αυτο....υποθεσεις παμπολλες και ποτε δεν ξερεις , παιρνεις ενα δρομο ,οποιον νομιζεις ποιον σωστο και τον διαβαινεις.
Εγω νομιζω οτι τα καταφερνω αρκετα καλα και ειμαι ελαφρια περιπτωση , γιατι μαλλον ειναι ψυχολογικο το προβλημα , γιατι δεν ειχα και ευκολη ζωη....ισως.
Ούτε αναγνωρίζει κανείς την εθελοντική εργασία (εδώ δεν αναγνωρίζεται καλά καλά η προϋπηρεσία, πολλές φορές) ούτε υπήρχε περίπτωση να οφελεί σε κάτι, πέρα από αυτούς που τη διοργανώνουν και εκμεταλλεύονται τον κοσμάκη, και αν συμβαίνει και αυτό. Γτ πολλές φορές είναι πράγματα ανούσια και βλακώδη αυτά που κάνουν. Απλώς ψάχνουν έναν τρόπο να καταστρέφουν τον χρόνο και των "τρελών", όπως και των υπόλοιπων ανθρώπων, δεσμεύοντάς τους σε βλακείες, οι οποίες απλώς δεν μπορούν και να πληρώνονται γτ ποιος θα πλήρωνε έναν άχρηστο τρελό για ο,τιδήποτε; Κανείς, απλούστατα. Οι "υγιείς" (κανείς δεν είναι, όπως λένε οι γιατροί τελικά) πληρώνονται και δουλεύουν κανονικά, οι "άρρωστοι" "απασχολούνται" σε βλακείες για να χάνουν την ώρα τους και να λέμε ότι κάτι κάνουν και ότι "τι καλοί που είναι (οι καραγκιόζηδες) που ασχολούνται μαζί τους και τους 'βοηθάνε'". Στην πραγματικότητα, οι "τρελοί" είναι καμένα χαρτιά για όλους. Ας το πάρουμε χαμπάρι μια ώρα αρχύτερα να τελειώνουμε με τις φαντασιώσεις ότι "θα γίνουμε καλά (κάποτε)".
Παρ'όλο που μερικές φορές αισθάνομαι ότι έχω χαμηλή αυτοπεποιήθηση,σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα ότι είμαι "καμένο χαρτι" και θα σε συμβούλευα να μην αισθανθείς ποτέ έτσι στη ζωή σου,επειδή σου έτυχε μία ασθένεια του μυαλού.Quote:
Originally Posted by elafi
Τώρα όσο για τις φαντασιώσεις που λές ο άνθρωπος όσο ζεί ελπίζει σε κάτι καλύτερο, αυτό του δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει με αισιοδοξία τη ζωή του.
Ε.. είπαμε όχι και να μήν κάνουμε και κάποια όνειρα για τη ζωή μας.
Όχι και έτσι βρε Elafi.
Δεν είναι τι αισθάνεσαι και βλακείες, είναι τι είσαι και ποια η θέση σου στην κοινωνία. Πιο καμένο χαρτί από τους "τρελούς" στον κόσμο δεν υπάρχει, ίσως. Όσο για τις φαντασιώσεις και τις ελπίδες, αυτό είναι που τρώει και καταστρέφει τους ανθρώπους τελικά. Και στην τελική, με τα φάρμακα οι "τρελοί" ούτε ονειρεύονται ούτε πραγματοποιούν τίποτα, ποτέ ξανά.
Eγώ πάντως δεν αισθάνομαι έτσι για το εαυτό μου.Quote:
Originally Posted by elafi