Φανταζομαι θα εφαγες γερο μπουλινγκ ετσι?Σε ποια χρονικη περιοδο σου συνεβη αυτο?Δημοτικο?Γυμνασιο Λυκειο?Ή ολα ηταν μια πικρα....?
Printable View
και στο δημοτικο αλλα οχι τοσο πολυ οσο στο γυμνασιο.το γυμνασιο ηταν κολαση.
κοινωνικες επαφες??????what that means?????
Πολυ στεναχωριεμαι για ολα αυτα..Δεν ειχα τοσο κακη εμπειρια εγω να σου πω την αληθεια!Ετυχε..Θα σου πω ενα περιστατικο που πραγματικα τα χρειαστικα με την εννοια του να συγκρατηθω!Ειχα παει πριν πολλα χρονια να παραλαβω την ανιψια μου απο το δημοτικο,εκτη ηταν τοτε..Την ωρα λοιπον που χτυπαει κουδουνι για να σχολασουν,εβλεπα μια παρεα αγοριων απο πισω της,ερχομενη προς εμενα να την φωναζουν μπριζολα..Οπως καταλαβαινεις ηταν παχουλη..!Δαγκωθηκα και παρτο οπως θες για να μην τα αναποδογυρισω..Φυσικα το ειπα στην αδερφη μου-μαμα της και εγινε θεμα στο σχολειο,οχι ειδικα για την ανιψια μου,αλλα γι'αυτη την συμπερiφορα.. :(
μα αυτο ειναι ακριβως το προβλημα οτι στα ελληνικα σχολεια αδιαφορουν οι παντες.κανονικα θα επρεπε να εχουν ψυχολογους.
ρε γαμωτο,ησουν και σε ευαλωτη ηλικια..στο γυμνασιο φανταζομαι πως ειναι ακομη χειροτερα..ειναι και η εποχη που γινεσαι γυναικα και ολα αυτα τα συναφη..γιατι ομως?δεν σου δοθηκε ποτε η ευκαιρια να κανεις μια φιλη?
και να φανταστω πως δεν εχεις κανει και καποια σχεση ως τωρα?
κοιτα η αληθεια ειναι οτι ειχα καποιες συμμαθητριες που κουτσα στραβα καναμε παρεα αλλα απο καποιο σημειο και μετα αρχισαν και αυτες να ακουν αυτα που λεγανε μεσα στην ταξη κι την κανανε.βεβαια δεν μπορω να πω ειχα μια φιλη απο το φροντιστηριο και μπορεις να πεις οτι ειχα μια κοινωνικη συναναστοφη,βγαιναμε και ολα αυτα αλλα μετα αυτη εφυγε γιατι ηταν μιση γερμανιδα και την εχασα.
σχεση??οχι βεβαια,μεσα απο ολα αυτα η αυτοεκτιμηση μου εχει πιασει πατο.
εχω παρει τωρα τελευταια ενα βιβλιο ψυχολογιας για αρχη και ειναι πολυ καλο.
Κι εγω απο ολη τη σχολικη ζωη μου δεν εχω να θυμαμαι σχεδον τιποτα ωραιο, δεν περιγραφεται η γευση που μου εχει αφησει και δεν νομιζω ποτε να περασω κατι χειροτερο οσο ζω.Αλλα διαπιστωνω πως βασικο ρολο δεν επαιξαν τα αντικειμενικα συμβαντα αλλα ο υποκειμενικος τροπος που εγω τα αντιλαμβανομουν, δηλαδη επαιρνα πολυ βαρια τα παντα.Δεν ξερω αν και σε σενα συνεβη το ιδιο.
Σιγουρα παντως, το σχολειο ειναι μικρογραφια της ολης ζωης.Η βασικη διαφορα ειναι οτι στις μεγαλυτερες ηλικιες οι ανθρωποι υποκρινονται περισσοτερο, και καπως κρυβουν την κακια τους.Αλλα, αφου ο πυρηνας παραμενει συνηθως ιδιος, πρεπει οι υπερευαισθητοι να "θωρακιζουν" με καποιον τροπο την ψυχη τους, χωρις βεβαια να φτανουν και στο αλλο ακρο, της καχυποψιας.
Αν υπαρχει εστω και ενα ατομο που να εμπιστευεσαι καπως, μπορεις ξεκινωντας απο εκει να χτισεις μια γενικη εμπιστοσυνη προς τον κοσμο ξανα...
εγώ ειρήνη την ενδοσχολική βία την βίωσα από το δημοτικό και η έκρηξη έγινε στα 15, αλλά και μετά συνεχίστικε με αλλου είδους σχόλια...μέχρι και τώρα που είμαι φοιτήτρια βλεπω ότι πολλά άτομα είναι ανωριμα και συνεχίζουν να κρίνουν χυδαία τους ανθρώπους!!αυτό δεν θα αλλάξει,εσυ πρέπει να αλλάξεις και να είσαι δυνατή απέναντί τους!!πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι τη κατάσταση αυτή και να μην επιτρέπεις να σου κάνουν κακό.
Ειρηνακι γεια :)
Εχω ενα αγορακι στο δημοτικο και βλεπω οτι η βια καλα κρατα.
Πολλες συμπεριφορες ειναι ξεπατικωτουρα της οικογενειακης καταστασης,γι αυτο δυστυχως ειναι παρα πολυ δυσκολο να επεμβει καποιος.
Δουλευουν οι δασκαλοι,αλλα αν δε δουλευουν και οι γονεις δεν γινεται ΤΙΠΟΤΑ!
Ααυτο που προσπαθω να σου πω ειναι οτι αυτα που συνεβησαν ,δεν σε κανουν υπευθυνη εσενα!
κι οτι ανηκουν σε μια αλλη Ειρηνη που ηταν μικρουλα και δεν μπορουσε εκ των πραγματων να τα βαλει με μια τοσο δυσκολη κατασταση..
Τωρα που ενηλικιωθηκες πρεπει να αντιμετωπισεις την φοβια σου με τολμη κοριτσακι μου..
κανε μικρα βηματακια μιας μεγαλης κοπελας!
θα τα καταφερεις..θα δεις :)
σαφως γιατι για τα παιδια το σχολειο ειναι μια μικρη κοινωνια.αρα αν δεν νιωσεις αποδεκτος αρχιζε το προβλημα.
σαφως και παντα υπαρχουν ανθρωποι που θα σου φερθουν ασχημα αλλα παιζει ρολο και τοποιος το κανει.οταν το κανει καποιος που περνας μαζι του χρονια ολοκληρα θα σε πειραξει.
ΦΩΤΕΙΝΗ μου πιστευω οτι παιζει πολυ σημαντικο ρολο ο γονιος.αν ειχα δυο γονεις που δεν αδιαφορουσαν για αυτο και που θα μπορουσα να τους μιλησω μπορει και να το ειχα ξεπερασει.