Originally Posted by
panicgirl
Ναι βλέπω κάποια αλλαγή με τα φάρμακα.Αλλά ο φόβος-φόβος.Εσύ έπαιρνες αντιεμετικα εγώ emodium!!!Δυστυχώς,εγώ είχα φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να κρατηθώ,και ευτυχώς αυτό μου συνέβη σπίτι.Απίστευτους πόνους στο έντερο.Σουβλιες.Όσο για το στομάχι άστο.Εμετό και πάλι εμετό από την στεναχώρια.Τώρα τρώω λίγο,αλλά έχει κλείσει το στομάχι μου και με το ζόρι τρώω.Έχω κόψει τα πάντα από βλακείες,ούτε junk food,ούτε γλυκά,ούτε ζάχαρη.Διάρροιες είχα μέχρι και το Οκτώβρη.
Δυστυχώς εμένα εκτός από αγχώδη διαταραχή,με κυνήγησε ή μάλλον με κυνηγάει λίγο και η κατάθλιψη.Αντικαταθλιπτικ� � παίρνω μόνο,τα αγχολυτικά τα έκοψα.
Μην φανταστείς πως κάνω τρελές αποστάσεις με το αμάξι.Δεκάλεπτα και τέταρτα το πολύ σε απόσταση από το σπίτι,αλλιώς με συνοδηγό πάω παντού!
Έχω πολλές διακυμάνσεις στην διάθεση,την μια μέρα είμαι καλά,την άλλη όχι τόσο.Προσπαθώ πολύ να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου.Άλλες φορές μου την δίνει και λέω δεν γα@@@ται θα το κάνω.Όπως εχτές που μπήκα σε λεωφορείο και σήμερα που πήγα σε ένα καφέ με κάποιους φίλους,αλλά οδήγησα μόνη μου μέχρι εκεί,πάρκαρα μακρυά επίτηδες για να περπατήσω μέσα σε κόσμο.Όμως,φοβάμαι να αναγνωρίσω τις επιτυχιες μου,ξέρω πως μπορεί να το ξαναπάθω.
Ναι είναι τρομερό το πως είμασταν φυσιολογικοί και πόσο χρειάζεται να προσπαθήσουμε τώρα.Όλα πια έχουν διαφορετική γεύση και οσμή,αλλά προσπαθώ να χαίρομαι τις μικρές ώρες μου μακρυά από το φόβο,τον πανικό και το άγχος.Ναι με πονάει πολύ,με πονάει που κάθε πρωί που σηκώνομαι φοβάμαι,ποτ νιώθω πως δεν έχει γυρισμό,αλλά προσπαθώ,προσπαθώ για εμένα,με πιέζω με σπρώχνω,με κλωτσαω,πέφτω και ξανασηκωνομαι και πάλι τα ίδια.
