μα ελεος και αυτα τα καρφια τι μαλακες ανθρωποι
Printable View
μα ελεος και αυτα τα καρφια τι μαλακες ανθρωποι
Φοβάμαι πολύ για την δουλεια μου . Άκουστε τι έγινε ως τώρα με έκαναν 3 αναφορές :
1)κάπνιζα στο διάλλειμα στην πύλη και δεν επιτρέπεται και με είδε η διευθύνουσα.
2) τάιζα μια ξαπλωμενη και δεν πρέπει τους ασθενείς τους ταΐζουμε πάντα καθιστους και έβλεπα τον η/υ ενός ασθενούς
3) είπα σε έναν ασθενή να μπω λιγάκι στο φβ
τις 2 τελευταίες αναφορές τις "έφαγα" εξαιτίας ενός ατόμου ενός καρφιού, το οποίο με έχει πάρει τον αέρα και με καρφώνει συνέχεια από ότι φαίνεται.
Είναι πολύ αυστηρά στην κλινική μας. Πιστεύετε θα με διώξουνε; Και τι να κάνω με αυτό το καρφί; Θα συνεχήσει τα ίδια είμαι σίγουρη.
olgaki, σταμάτα να έχεις τόσο άγχος για το αν θα απολυθείς ή όχι από τη δουλειά,
γιατί στο τέλος θα το προκαλέσεις μόνη σου.
Τέλος, ναι τα "καρφιά" είναι κακά και τρισκατάρατα,
αλλά μην αφήνεις να σου πάρουν τον αέρα,
ούτε να δίνεις όμως δικαιώματα με το να μην είσαι υπεύθυνη στη δουλειά σου.
Μόνη σου γράφεις ότι έχεις κάνει ένα σωρό παρατυπίες.
Όλγα εύχομαι να τρολαρεις πραγματικά το εύχομαι
τελικά με διώξανε από την δουλεια δεν μπορώ να τα καταφέρω πουθενά
μια συμφοιτήτριά μου είχε πάει σε αυτήν την ιδια δουλεια και την κρατήσανε 2 χρόνια
και επειδή δεν την πληρώνανε παραιτήθηκε
ενώ εγώ δεν καταφερα να με κρατήσουνε ούτε ένα μήνα
είμαι άχρηστη και ανικάνη είμαι χαζή και δεν θέλω πια να ζω
το πήρα πολύ βαρια
σε καμμία δουλεια δεν μπορώ να στεριώσω
θέλω να αυτοκτονήσω
τι θα κάνω εγώ στην ζωή μου
πουθενά δεν τα καταφέρνω με τις δουλειές
Ολγα μη σε περνει απο κατω , γιατι εαν σε πω εγω τι οδυσσεια περναω θα δεις οτι υπαρχουν και χειροτερα . Γιαυτο κοιτα μπροστα , η ζωη δε χαθηκε ουτε και τελιωσε . Κανε μια αναπαυλα να ηρεμησεις και να μαζεψεις δυναμεις και ξανα μπροστα. Μονο το μπροστα σε δινει κινητρο ...
Δεν είσαι άχρηστη, όλοι έχουμε φάει απολύσεις!
Αν όμως έχεις ευθύνη γι' αυτό
και δεν είναι μόνο αυθαιρεσία του εργοδότη σου
- όπως συμβαίνει συνήθως -
μην κάνεις τα ίδια λάθη.
Μην χάνεις την αυτοεκτίμηση σου... Εγω που την έχω χάσει και κάνω μεγάλο αγώνα να την ξαναβρω ειναι πολυ δύσκολο... Ο,τι και να μας πουν και να πάθουμε, είμαστε δεν είμαστε υπαίτιοι, εμείς μέσα μας ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι είμαστε, τι αξιζουμε και ο κάθε άνθρωπος αξίζει... Ψύχραιμη σκέψη θέλει... Εγω είμαι 22, έχω ψυχολογικα προβλήματα, μένω μονο με την μητέρα μου, τα οικονομικά ΧΆΛΙΑ, δεν έχω μέλλον πουθενα στην Ελλάδα ούτε για σερβιτόρος, τα όνειρα μου μένουν απλα στον ύπνο... Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μειωσω το προβλημα σου αναφέροντας τα παραπάνω.. Απλα να ξέρεις ότι ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ!!! Είσαι του '75, έχεις περισσότερη γνώση του εαυτού σου, περισσότερες εμπειρίες και δεν θα έπρεπε να σε αγγίζουν τοσο πολυ τετοια πράγματα... Βαλ'τα κάτω αυτα που σε απασχολούν και σκέψου, είσαι δυνατή γιατι προσπαθείς ακομη, δεν τα έχεις παρατήσει...
"οταν πέσεις στον πάτο, θυμησου ότι μονο πάνω θα πας για να βγεις, αρκεί να το προσπαθήσεις."
Θα βρεις εναν ανδρα να καλοπαντρευτεις και δε θα δουλευεις. Μην αγχωνεσαι. Αμα εισαι ομορφη θα καλοπαντρευτεις.