Originally Posted by
Ξωτικό
ειναι αξιοθαυμαστο πως, οταν ο ανθρωπος δεν θελει, δεν αντεχει, δεν μπορει να δει καποια πραγματα, σπευδει να αλλαλαξει οτι ειναι ανυπαρκτο αυτο το κατι.
Αισωπος, μεγαλος...
ητανε μια φοραααααααααα, ματια μουουουο εναααααααν καιροοοοοοοο,
μια αλεπου, που νομιζε τον εαυτο της ξυπνιοτερο και αλεπου καπατσα. Παντα προχω, κορδωνοταν για οσα ηξερε και θελησε και εμαθε... Και χλευαζε και ειρωνευοταν τις αλλες, τις....μωρες αλλες αλεπουδιτσες που ηταν κατι λιγοτερο απο την ιδια και δεν την ακολουθουσαν στα πρωτοποριακα.
Ελεγε λοιπον, κοροιδο εγω δεν θαπιαστω και φακα εμενα δεν δαγκανει...
καιρος εμπαινε καιρος εβγαινε και μια μερα διαφορετικη ξημερωσε για κεινη χωρις αυτη να παρει πρεφα. και κει στο δασος που σουλατσαρε και θαυμαζε τη στροφαδα του μυαλου της, κλαπ, τσαπ τσραμπουμμμμμ!δαγκανες ασφαλιζουν την υπερτελεια και υπερκαταπληκτικα μοναδικη ουρα της...
πονος απεραντος... ντροπη...
βγηκε η αλεπου, ναι , αλλα λειψη... με ουρα κομμενη και η ομορφη φουντα της για παντα πια χαμενη.
"
Γυρνωντας στο αλεπουδοχωριο η εξυπνη αλεπου καλοι μου φιλοι που" ποτε δεν πιανεται κοροιδο και τις ηξερε τις αληθειες του δασους και των τεχνων του ανθρωπου" , ειχε δυο επιλογες:
να ταπεινωθει αποδεχομενη την μωρια της και την υπερφιαλη προσωπικοτητα της που συνοδευοταν απο επαρση, να αποδεχθει οτι εκανε λαθος τοσο καιρο και ηταν τελευταια στη σειρα για να παρει χαρτακι εξυπναδας.
ειτε
να συνεχισει αυτο που τοσο καλα ηξερε...
Γυρισε λοιπον και με φρυδακι σηκωμενο, συνεχισε να χλευαζει την ανοησια των αλλων αλοπεκων που πιστευαν οτι η ουρα ειναι ομορφη οταν ειναι ολοκληρη οπως απο τη φυση της χαριστηκε και οτι ειναι πολυ επικινδυνο πλασμα το διποδο αυτο ανθρωπινο κτηνος. Κι η αλεπου αυτη φωναζε πιο δυνατα απο ποτε οτι η μοδα ειναι κομμενη ουρα , και κοπανιοταν να πανε και οι αλλοι να την κοψουν...
...για να μην βλεπει αυτο που δεν αντεχε: οτι δεν ηταν αυτη η ξυπνια και μοναδικη, που κατειχε το μυστικο αιωνων και την αληθεια του απειρου....
μα, ξωτικο, μπουδρες μιλας και γελιο προκαλεις.
ναι. αυτο ακριβως... καλημερα παιδες απανταχου που η ψυχη σας βασανιζεται να δει κατι που πολλοι δεν θελουν δεν μπορουν η δεν αξιζει να δουν.