Ο τρόπος του θυμού σου με εξέφρασε απόλυτα σε όλα του τα επίπεδα.Οραματίζομαι να τους σφάζω αλλά μένω στις απειλές.Γιατί εγώ είμαι πιο μπροστά από εσένα.Το έχω ρίξει σε απειλές.Το έλεγα στον παλιό μου ψυχίατρο \"Γιατρέ θα τον σκοτώσω τον τύπο και θα πάω μέσα.Αλλά θα αθωωθώ.\"και μου έλεγε ο καριόλης ο ψυχίατρος \"Ξέρω ότι δεν πρόκειται ποτέ να το κάνεις.Μόνο απειλείς.\"Και με ισοπέδωνε.Ναι δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω χωρίς τύψεις.Γι\'αυτό προτιμώ να αδιαφορώ.Δεν γεννηθήκαμε Αννίτα μου όλοι φονιάδες.Άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι τη χάρη.Κι επειδή όπως λες σε φθείρει ψυχικά φρόντιζε να αντιμετωπίζεις τους μικρούς σου θυμούς καθημερινά πριν γίνουν μεγάλοι και σε πνίξουν!!!!!!!Quote:
Originally posted by anitak
υπάρχουν στο άμεσο οικογενειακό και γεωγραφικό μου περιβάλλον, τουλάχιστον δέκα συγκεκριμένα πρόσωπα που μόνο με την ιδέα τους αρχίζω να γριλίζω από οργή. Η σχέση μου μαζί τους πέρασε διάφορα στάδια, αρχικά εμπιστοσύνης, κατόπιν σύγκρουσης που προκάλεσε πολύ πόνο και τελικά αγιάτρευτη έχθρα και -οσο κι αν κολωνω να το ομολογησω- μίσος. Σίγουρα μεγάλο μέρος του θυμού πηγάζει από τον τρόπο που αισθάνομαι ότι με έχουν πληγώσει και προδώσει. Όμως και σε ενα επόμενο επίπεδο μου γεννούν μέσα μου απέχθεια για το ειδος τους, πιθανως ισοπεδωνω και τα καλα τους και δεν σταματώ να ονειρεύομαι ότι τους σφάζω, τους γκρεμίζω το σπίτι, τους πετάω με κλωτσιές έξω από την πόρτα.. Πέρα από τη σκληρότητα που περιγράφω και την κουβαλώ κάθε στιγμή μέσα μου σαν να έχω τσιμεντώσει τις ευαισθησίες μου, το μεγαλύτερο πρόβλημά μου είναι πως όχι μόνο δεν τους σφάζω ή τους βρίζω, αλλά διατηρώ μια απίστευτα παθητική συμπεριφορά φόβου μπροστά τους. Το επιθετικότερο που μπορώ να κάνω είναι να τους αποφεύγω, ενώ ακόμα και όταν βλέπω να αδικούμαι μπροστά στα μάτια μου, συνεχίζω να το βουλώνω. όσες φορες καταφερα να κανω κατι πιο ενεργητικό (να φωναξω) ένοιωσα αμέσως ενοχές και περισσότερο εκτεθειμένη στην πρόθεσή τους να με βλάψουν. Αν κάνω το τόσο δα, μεταφράζεται ως 100πλασιο από όσο είχα δικαίωμα. Δεν ξερω τι θελω να πω ή να ακουσω. Απλά εχω κουραστει να θελω να αλλαξω την παθητικοτητα μου και να μην μπορώ. Ο θυμός που εχω τώρα μπορεί να ανατινάξει ολόκληρη πόλη κι εγώ τον κρατάω μέσα μου. λέω πως όπου να ναι θα με εξολοθρεψει την ιδια. Ή θα με αλλοιώσει όπως ήδη έχει γίνει. Σκέφτομαι καμιά φορά πως αν έχανα τώρα τον πατέρα μου, δε θα μπορούσα να χύσω ούτε δάκρυ. Είναι ό,τι χειρότερο έχω νοιώσει ποτέ και θέλω να απαλαγώ...
Με κατανόηση η σούπερ φαντασιωτικά εκδικητική.......
