Printable View
χμ...δηλαδη ομολογείς οτι ο χριστός είναι θεός κ δέχεσαι τους Αγίους πάντες....κ φυσικά προσκυνάς την Αγία τριάδα....δεν μαγείρεψα στον αγαπημένο μου εφαγε ότι βρήκε...γλυκά στοπ αρκετα φάγαμε στις γιορτες...απο τα σαράντα κύματα σε περνω μαρικάκι αλλα θελω να ξέρω..περα απο την θρησκεία μου δεν με αφορά αλλου είδους κήρυγμα ....Quote:
Originally Posted by marika
Quote:
Originally Posted by σακης
OΙ ΤΕΣΣΕΡΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ
ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΗ,
ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ,
ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ,
ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗ
Μέσα στις τέσσερες μεγάλες αυτές αντινομίες ακτινοβολεί και διακρίνεται η εν Σοφία, Αγάπη, Δικαιοσύνη και η εν Δυνάμει θαυμαστή Βουλή, πρόθεση, πρόγνωση και ο ένδοξος προορισμός του Θεού για όλη την δημιουργία. Όλο αυτό το αποκαλυπτικό έργο του Αποστόλου Παύλου έρχεται στο φως για να εξυψώσει τον χαρακτήρα του Θεού της Αγάπης για να το μελετήσουν όλα τα πιστά παιδιά του Θεού και να θαυμάσουν τον ανεξιχνίαστο πλούτο του Χριστού και να ευχαριστήσουν με όλη τους την καρδιά και να δοξάσουν τον Πατέρα της Αγάπης.
Αυτά Σάκη ονομάζονται τα πειστήρια του Πνευματικού Ανθρώπου. Εσένα βλέπω σε απασχόλησε όπως και άλλους πολλούς το τελευταίο « θάνατος και ζωή» . Αρχίζω να πληκτρολογώ και πιστεύω ότι αυτό το "κρυμμένο μυστήριο" μυστικό του Παύλου θα αποκαλύψει με τα ζωηρότερα χρώματα την αμείλικτη δικαιοσύνη Του, κι ότι η σωτηρία είναι εκ πίστεως για να είναι
Χάρις ! Γιατί Χάρις; Για να είναι γενική για όλους και για όλα τα έθνη.. Οψόμεθα..
Χριστιανή Ορθόδοξη.... αφού εισαι γιατί εξαρχής απέφευγες να απαντήσεις, λες και γλυστρουσες με τρόπο, όταν σου το εθετα όσο πιο ευθεως γινεται? το λες αυτο τωρα που το ερωτημα σου υποβαλλεται έντονο απο τα αλλα μέλη και ως προϋπόθεση για να μπουν σε συζητηση μαζι σου? μηπως τελικα εκανες παραχωρηση γιατι αλλιως δεν γινοτανε? η ομολογία πίστεως από καποιον που πρεσβευει με τοση παρρησια την ορθοδοξη χριστιανικη πίστη γινεται εξαρχης μολις του θεσουν το ερωτημα.
κραταω τις επιφυλάξεις μου και εφιστω την προσοχη των υπολοιπων στο τι τελικα θα τους ζητησεις όταν θα προχωρησεις σε γνωριμιες μαζι τους και μακαρι μεχρι τωρα να εκανα λάθος.
και γιατι εφυγες απο το προηγουμενο θεμα και ανοιξες νεο θεμα όταν μιλησα για τη διδασκαλία και τους χωρους λατρειας των πεντηκοστιανών και των μαρτυρων του ιεχωβα και ότι τελικα σκοπος σου ειναι να φερεις κοσμο σ αυτες τις ομαδες? αυτους τους καταδικάζεις ως αιρετικούς και αποστατες από την αληθινη ορθόδοξη χριστιανική πίστη?
Πριν μερικα χρονια ημουν επιβατης σε ενα τρόλλευ στην Αθηνα. Καποιος ηλικιωμενος κυριος που μολις ειχε μπει μεσα κρατουσε καποια θρησκευτικα περιοδικα και ξεκινησε να μιλα απευθυνομενος σε ολους για το Θεό, για τη βασιλεία των ουρανών και το τι πρεπει να κανει ο ανθρωπος για να σωθει. Καποια στιγμη πεταγεται καποιος επιβατης που κατι καταλαβε και του λεει, εσυ Πεντηκοστιανος εισαι, δεν εισαι Χριστιανος Ορθοδοξος, κι ο ηλικιωμενος του απαντησε, και οι Πεντηκοστιανοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι είναι....
Hλιανάκι μια ομολογία κάνω ...γι αυτό που κατάλαβα, αν μου επιτρέπεις θα πω, ότι ο πιο μεγάλος μου δάσκαλος ήταν ο πατέρας μου, μιλούσε περισσότερο με το παράδειγμα του, αλλά ..τι να κάνουμε τώρα, ...χρειάζονται και λίγα λόγια, ...για να μην αμφιβάλλει κανένας... γι αυτό θα πω ότι προσκυνώ την ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ τους ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, αλλά περισσότερο βλέπε το πνεύμα που διέπει τα λόγια του συνομιλητή σου..κι αυτό με αγάπη... όσο για τον αγαπητό μου Ιωάννη: << άκουσον μεν .....>>. :)Quote:
Originally Posted by ΗΛΙΑΝΝΑ
.
Θα ξεκινήσουμε από το Πνεύμα και τη Σάρκα,
διότι για τη Χάρη και την αμαρτία μιλήσαμε πιο πάνω, τώρα θα δούμε, ότι αυτό που φρονεί η σάρκα είναι θάνατος και έχθρα, γιατί μέσα στη σάρκα εδρεύει η αμαρτία και ο θάνατος. Έτσι η αμαρτία και ο θάνατος είναι ανεπανόρθωτα καταδικασμένα στο θάνατο. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα η Χάρη αδυνατεί να σώσει, μέχρι η αμαρτία να εξολοθρευτεί, να πεθάνει η αμαρτία μαζί με το φρόνημα της σάρκας, το ίδιο να γίνει και στο θάνατο δλδ. να θανατωθεί. Τώρα αυτό που φρονεί το Πνεύμα είναι Ζωή και Ειρήνη γιατί εκεί που εδρεύει το Πνεύμα του Θεού υπάρχει ανάπαυση, γαλήνη, και ειρήνη.
Θα κινήσει πολύ το ενδιαφέρον μας η λέξη <φρόνημα> στην αρχή μας δείχνει τη λέξη φρόνημα σαν κλίση, διάθεση, ροπή, της σάρκας ή του Πνεύματος. Μετά μας παρουσιάζει το αποτέλεσμα του φρονήματος της σάρκας ή του Πνεύματος και στο τέλος, τι θέση έχει αυτό το φρόνημα της σάρκας απέναντι στο Θεό. Όχι δλδ. ότι δεν υποτάσσεται αλλά και να θέλει δεν μπορεί να υποταχθεί! Ρωμαίους η’ 5-7. Αυτές οι τρεις μαρτυρίες πιστοποιούν τη μεγάλη βαρύτητα της λέξης <<φρόνημα.>>
Εδώ δίνουμε προσοχή στη φωνή του Πνεύματος, πολλοί νομίζουν ότι η λέξη φρόνημα σημαίνει <νου>, όμως πληροφορούμαστε ότι ο νους του ανθρώπου μεταβάλλεται –όπως μετάνοια σημαίνει αλλαγή νου. Ειπώθηκε ότι το φρόνημα της σάρκας είναι αδιόρθωτα αμετάβλητο. Ο νους σε μερικούς ανθρώπους είναι αδόκιμος, σε άλλους είναι μάταιος, σε άλλους σαρκικός και σε άλλους ανακαινισμένος. Όμως βλέπουμε ότι ο μεν Νους δουλεύει στον Νόμο του Θεού, ενώ το φρόνημα της σάρκας δουλεύει στο νόμο της αμαρτίας. Αυτό μας δείχνει το αμετάβλητο φρόνημα της σάρκας, όπως και την έχθρα, θα πει αργότερα ο Παύλος.
Βλέπουμε τώρα ότι: το φρόνημα της σάρκας, θάνατος, το δε φρόνημα του Πνεύματος Ζωή και Ειρήνη. Αν δείτε τα πρόσωπα και τις καρδιές αυτών που έχουν το φρόνημα του Πνεύματος! Ζουν σε μια γαλήνια και ατάραχη ηρεμία αν και βρίσκονται στα κύματα της ζωής, δεν έχουν μόνο Ειρήνη Μαζί Του, αλλά έχουν αυτή την ίδια την δική Του Ειρήνη, που φυλάει τις καρδιές και τα δια νοήματά τους. Δεν είναι μόνο Ειρήνη το φρόνημα του Πνεύματος αλλά και Ζωή, διότι το Πνεύμα είναι Ζωή. Όταν το Πνεύμα της Ζωής του Χριστού κατοικεί μέσα μας, μας έχει ελευθερώσει όχι μόνο από την αμαρτία αλλά και από το θάνατο. Και μας διαβεβαιώνει πως εκεί που κατοικεί το Πνεύμα δηλαδή <<Μέσα στο Χριστό >>, αλλά και <<μέσα μας>>, είναι βέβαια η ΑΝΑΣΤΑΣΗ αλλά υπάρχει και η εγγύηση της ΖΩΟΠΟΙΗΣΗΣ.
Εχθρικό λοιπόν το φρόνημα της σάρκας, το ονομάζει έχθρα, όχι εχθρό, όλοι κάποτε είμαστε εχθροί του Θεού, ο εχθρός συμφιλιώνεται με το Θεό, η έχθρα μένει έχθρα του Θεού. Τόσο πολύ λοιπόν ο Θεός δεν θέλει την αμαρτία, πολύ λίγο μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό, δεν συμφιλιώνεται μαζί της και γι αυτό την κατέκρινε και τη θανάτωσε στο Σταυρό. Η αμαρτία τώρα είναι, όχι μόνο έχθρα, αλλά αυτή η ίδια η <<Αποστασία>> και στο Νόμο του Θεού δεν υποτάσσεται << αλλά και να θέλει δεν μπορεί..>>.
Έτσι αποδεικνύεται ότι η διάθεση, η ροπή της σάρκας είναι αμετάβλητο κακό, κι όχι μόνο αυτό, υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν να μεταβάλουν το φρόνημα της σάρκας και να αγιασθούν στη σάρκα, αυτοί δεν είναι νικητές γιατί περιμένουν τη νίκη τους από τη σάρκα και όχι από το Πνεύμα, αγωνίζονται και προσπαθούν να υποτάξουν τη σάρκα στο Θέλημα του Θεού. Κάποτε όλοι λίγο πολύ είμαστε νήπιοι χριστιανοί πριν έλθουμε στη δική Του Χάρη, αυτή τη νικήτρια δύναμη στη ζωή μας, τώρα βιώνουμε: <Τη Χάρη του Θεού δια Ιησού Χριστού>.
Όσοι όμως βρίσκονται στην περιοχή της σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στο Θεό αντίθετα οι του Πνεύματος διδάχθηκαν ν’ αρέσουν στο Θεό και φιλοτιμούνται γι αυτό, όπως ο Χριστός δεν άρεσε στον εαυτό του, αλλά έπραττε τα αρεστά στον Πατέρα. Ειπώθηκε, εσείς δεν είστε της σάρκας αλλά του Πνεύματος. Πότε όμως; <<Όταν το Πνεύμα Του κατοικεί μέσα μας. >> Εδώ ο Παύλος υποδαυλίζει τους πιστούς να αυτοεξεταστούν. Αν δεν έχει αυτή την μαρτυρία και τη φωνή του Πνεύματος ο πιστός, αν δεν μαρτυρεί το πνεύμα του με το Πνεύμα του Θεού τότε ο πιστός ας γνωρίζει ότι δεν είναι <<εν πνεύματι >> και τα λόγια του είναι έχθρα προς τον Πατέρα. Μόνο όσοι άγονται από το Πνεύμα του Θεού αυτοί είναι γιοι και θυγατέρες.
Και ρωτάμε, το δικό μας πνεύμα γίνεται Πνεύμα Θεού; Όχι. Δεν είναι το ίδιο πράγμα ο οίκος με τον φιλοξενούμενο, δεν ταυτίζεται το Πνεύμα Του με το πνεύμα μας, ο Θεός εδρεύει στη δημιουργία του, αλλά η δημιουργία του δεν είναι Θεός, όμως κατοικεί μόνο σ’ όσους έχουν το Πνεύμα του Χριστού. Σ’ αυτούς που είναι <<μέσα στο Χριστό>>. Όπου ο Χριστός δεν είναι παρόν, εκεί δεν κατοικεί. Κι αυτό ισχύει μόνο κατά την διάρκεια αυτών των αιώνων όπου ο Θεός είναι μέσα στον Χριστό. Στα τέλη όμως των αιώνων θα γίνει <<ο Θεός εν πάσιν> δλδ. θα κατοικήσει σε όλη τη δημιουργία Του διότι τότε όλοι θα έχουν γίνει <<εν Χριστώ>>.
Γεννιέται τώρα άλλο ερώτημα. Πρώτα ο Θεός κατοικούσε στη Σκηνή του Μαρτυρίου. Ναι, κατοικούσε διότι όλα τα της σκηνής, σκεύη, τελετές, έπιπλα ήταν εύγλωττοι τύποι του Χριστού. Τώρα κάθε πιστός είναι έδρα της Θεότητας! και επιπλέον, τώρα το Πνεύμα του «οικεί εν ήμιν >> κατοικεί μέσα μας, που σημαίνει ότι έχει πλέον μόνιμη κατοικία και όχι όπως πριν από την έλευση του Χριστού που <<ήρχετο και απήρχετο>> αφού έκανε το έργο Του. Το ρήμα <οικώ> είναι χρόνου ενεστώτα και δηλώνει παρούσα και συνεχή διαμονή, από αυτό δημιουργείται το ερώτημα: Έχουμε τη βεβαιότητα ότι το Πνεύμα κατοικεί πάντοτε σε όλους τους πιστούς, νήπιους και ώριμους; -Ναι, για τους εξής λόγους:
1ον επειδή το να κατοικήσει το Πνεύμα στον πιστό είναι απόδειξη ότι καθένας χωριστά είναι <εν πνεύματι >.
2ον πουθενά δεν ειπώθηκε ότι ο Θεός εγκαταλείπει τον Ναό του αν και πολλές φορές κάποιοι διαφθείρουν το Ναό.
3ον οι νήπιοι χριστιανοί χαρακτηρίζονται ότι είναι κι αυτοί Ναός του Θεού και το Πνεύμα Του κατοικεί σ’ αυτούς και τους λέει: αν φθείρετε το Ναό, θα φθαρείτε.
4ον επειδή ο Χριστός είναι μέσα στον πιστό όπως και κάθε πιστός είναι μέσα στον Χριστό, και
5ον είδαμε από το ρήμα <οικώ> ότι σημαίνει παρούσα και διαρκή κατάσταση κατοικίας.
Αν κάποιος Πνεύμα Χριστού δεν έχει, αυτός δεν είναι Αυτού. (..ειδέ τις Πνεύμα Χριστού ούκ έχει, ούτος ουκ έστιν Αυτού). Παρατηρούμε ότι ο υποθετικός σύνδεσμος <εί> δημιουργεί κάποια σοβαρή προϋπόθεση πως αν κάποιος δεν έχει Πνεύμα Χριστού δεν είναι του Χριστού. Αυτό είναι αλάνθαστο κριτήριο! Ο Παύλος δεν τους λέει: «εί τις εξ υμών>> για να μη θίξει προσωπικά κανένα, αφήνει όμως τον καθένα να κάνει την αυτοεξέταση του. Εδώ στο δεύτερο αυτό μέρος μας λέει: όχι το Πνεύμα του Θεού, αλλά το Πνεύμα του Χριστού.
Και ρωτάμε, δεν είναι το ίδιο; Όχι, δώστε προσοχή σ’ αυτό, το Πνεύμα του Χριστού είναι το Πνεύμα της Ζωής, αυτό υπάρχει < μέσα στον Χριστό> και μας το δίνει ο ίδιος κατά το βάπτισμα, και είναι αυτό που μας ελευθερώνει από το θάνατο και έχουμε με βεβαιότητα, τη Ζωή. Ρωμαίους η’ 1-2. Για να καταλάβουμε καλύτερα, ο Χριστός έχει <<Ζωήν εν Εαυτώ>> Αυτός είναι αυτή η ίδια η Ζωή, γι αυτό και μας λέγεται τώρα oτι ο Χριστός: <<όποιον θέλει Ζωοποιεί>>, εφόσον είναι Πνεύμα Ζωοποιούν, Aυτός Ζωοποιεί το Πνεύμα μας κατά το Βάπτισμα.
Πως όμως όλοι θα γνωρίσουν το Πνεύμα του Χριστού; Διότι ειπώθηκε πως όποιος δεν το έχει αυτός δεν είναι δικός Tου. Ο Παύλος αφήνει τον καθένα να κάνει την αυτοεξέταση του, τώρα απομένει ο καθένας να βεβαιωθεί σύμφωνα με τα παραπάνω κριτήρια –αν είναι του Χριστού. Όταν το Πνεύμα του Χριστού μέσα μας κράζει ,<Αββά –Πατήρ>, και μας εμπνέει, μας κατευθύνει μας οδηγεί ενώ η Ζωή μας ευαρεστεί τον Θεό Πατέρα, τότε έχομε το φρόνημα του Πνεύματος, τότε μόνο φρονούμε τα άνω και όχι τα επί γης. Κι αφού ανήκουμε στο Πνεύμα ζούμε κατά το Πνεύμα περπατούμε κατά το Πνεύμα, στην περιοχή του οποίου είναι η ΕΙΡΗΝΗ και η ΖΩΗ. -ΑΜΗΝ-
Γράφεις ό,τι σου κατέβει!!!! Γιατί αυτά δεν είναι αντικειμενικές ερμηνείες της Καινής Διαθήκης, αλλά παρερμηνείες δικές σου!Quote:
Originally Posted by marika
Τί είν' όλ' αυτά τα σεντόνια που δεν βγάζει άκρη ο άλλος απ' την αντίφαση; Τελικά ρε Μαρίκα, άλλα διαβάζεις κι άλλα καταλαβαίνεις ή μήπως φταίει η πώρωση που έχεις;
"H δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν....."
"Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός" (Α΄Κορ.ς:19 & γ:17)
Η σάρκα που εσύ μαστιγώνεις, γιατί κατά την άποψή σου, είναι η προσωποποίηση της αμαρτίας, αποτελεί το ναό και τον τόπο κατοικίας του πνεύματος του Θεού.
Μ' αυτά που γράφεις κι όπως τα γράφεις δεν βοηθάς κανέναν, παρ' το χαμπάρι!!
Quote:
Originally Posted by μαρκελα
1oν. το φρόνημά της σάρκας είναι θάνατος! το φρόνημα του Πνεύματος είναι ΖΩΗ! ΡΩΜΑΙΟΥΣ η' 6.
2ον.της αμαρτίας τα οψώνια είναι θάνατος! η Χάρη του Θεού Ζωή αιώνιος ΡΩΜΑΙΟΥΣ ς' 23.
3ον. η εντολή (ο Νόμος με <<με εξαπάτησε και απέκτηνε!>> ο δε δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται! ΡΩΜΑΊΟΥς ζ' 17.
4ον. πάντες αποθνήσκουσι εν τω ΑΔΑΜ!- Πάντες ζωοποιηθήσονται εν τω Χριστώ! Α' ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ιε' 22. σου φθάνουν;;;
http://img13.imageshack.us/img13/8887/logogr6.pngΜητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου, Ιεροθέου
Λίγα εισαγωγικά λόγια των εκδόσεων για το βιβλίο:
Στο βιβλίο Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία διατυπώνεται η διδασκαλία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας για την θεραπεία της ψυχής.
Όλο και περισσότερο διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια ότι η Ορθοδοξία είναι θεραπευτική επιστήμη. Για να βρη ο άνθρωπος την ψυχική του υγεία και να γνωρίση πραγματικά τον Θεό και τον εαυτό του, θα πρέπει πρωτίστως να βρη τον χώρο της καρδιάς του. «Η εύρεση και η θεραπεία της καρδιάς είναι ουσιαστικά εύρεση της σωτηρίας».
Στην αρχή του βιβλίου με το κεφάλαιο Η Ορθοδοξία ως θεραπευτική επιστήμη επισημαίνεται ότι η ορθόδοξη θεολογία είναι κυρίως μια ψυχοθεραπευτική μέθοδος και αγωγή. Η Εκκλησία δεν υπάρχει για να εξυπηρετή τις κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά για να οδηγή τους ανθρώπους στην θεραπεία της ψυχής. Καταγράφεται η μέθοδος με την οποία επιτυγχάνεται η κάθαρση της καρδιάς, δηλαδή η θεραπεία και επισημαίνεται ότι χωρίς το έλεος του Θεού και την προσπάθεια του ανθρώπου είναι αδύνατη η θεραπεία.
Στο δεύτερο κεφάλαιο Ο ορθόδοξος θεραπευτής αναλύονται οι προϋποθέσεις και τα βασικά προσόντα των ιερέων-θεραπευτών. Οι τρεις βαθμοί της ιερωσύνης (διακόνου, πρεσβυτέρου, επισκόπου) συνδέονται στενότατα με τα τρία βασικά στάδια της πνευματικής ζωής (κάθαρση, φωτισμός, θέωση). Τονίζεται ιδιαίτερα ότι βασική προϋπόθεση για την θεραπεία της ψυχής είναι η ύπαρξη θεραπευτού ιατρού, δηλαδή πνευματικού Πατέρα. Υπογραμμίζεται επίσης η διάκριση μεταξύ αφέσεως των αμαρτιών και θεραπείας της ψυχής. Γίνεται λόγος για την αξία της πνευματικής ιερωσύνης και τι μπορεί να προσφέρη στην ανθρώπινη κοινωνία.
Μελετώντας το τρίτο κεφάλαιο διαπιστώνει ο αναγνώστης τι εννοούν οι Πατέρες της Εκκλησίας με τις έννοιες «νους», «καρδιά», «ψυχή» και ποιά είναι η σχέση και η διαφορά μεταξύ τους. Εξετάζεται η ασθένεια και η νέκρωση της ψυχής, ο σκοτασμός του νου, η ασθένεια και η νέκρωση της καρδιάς και διαπιστώνεται ότι ο νους είναι εκείνος που καθορίζει την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου και ενώνεται με την καρδιά.
Εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται η θεραπεία του νου και στην συνέχεια διατυπώνονται τα αποτελέσματα της θεραπείας. Η Εκκλησία με την διδασκαλία της, την λατρεία, την άσκηση και τα Μυστήρια ελευθερώνει τον νου και τον καθιστά ναό του Παναγίου Πνεύματος. Είναι βασικό να γνωρίζουμε ότι η θεραπεία του ανθρώπου βρίσκεται στην ανακάλυψη της νοεράς ενέργειας και στην διάκρισή της από την λογική ενέργεια, διότι άλλο είναι το έργο της λογικής και άλλο το έργο του νου. Οι άγιοι Πατέρες ομιλούν για την ενοποίηση του νου, δηλαδή, την ένωση νου και καρδιάς που πραγματοποιείται με την επιστροφή του νου στην καρδιά και τονίζουν ότι, όταν ο άνθρωπος ανακαλύψη την καρδιά του, τότε, κυρίως, γίνεται πρόσωπο. Γράφεται για την διάκριση μεταξύ σαρκικής και πνευματικής καρδιάς. Διατυπώνεται η ερμηνεία που δίνουν οι άγιοι Πατέρες στις έννοιες «θέρμη», «συντριμός της καρδιάς», «καρδιακός πόνος», «σκίρτημα της καρδιάς» και ποιά είναι η αξία των δακρύων στην πνευματική ζωή.
Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στους λογισμούς και στην λογική. Η εξέλιξη της αμαρτίας αρχίζει από τους λογισμούς και από την αντιμετώπισή τους εξαρτάται η πνευματική ζωή η ο πνευματικός θάνατος. Αναλύεται τι είναι οι λογισμοί και ποιά τα αίτια που τους προκαλούν. Ποιά τα αποτελέσματα των χρονιζόντων λογισμών και με ποιούς τρόπους θεραπεύεται κανείς από τους κακούς και δαιμονιώδεις λογισμούς. Η θεοποίηση της λογικής και οι εμπαθείς λογισμοί δημιουργούν μια αναστάτωση σε όλο τον πνευματικό οργανισμό του ανθρώπου. Απαιτείται εντατικός αγώνας, νήψη πνευματική, διαρκής μετάνοια για να ελευθερωθή ο άνθρωπος από την δυναστεία των λογισμών. Με την προσευχή κυρίως, αλλά και με την υπακοή σε ορθόδοξο πνευματικό Πατέρα απαλλάσσεται κανείς από τους λογισμούς.
Το τέταρτο κεφάλαιο Ορθόδοξη παθολογία παρουσιάζει την διδασκαλία των αγίων Πατέρων για τα πάθη, που είναι παρά φύση ζωή και δημιουργούνται από τις αμαρτίες που εμφωλεύουν πολύ χρόνο μέσα μας. Περιγράφονται τα αίτια και η εξέλιξη του πάθους. Παρουσιάζεται η διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου για την εξέλιξη του λογισμού ώσπου να γίνη πάθος. Διατυπώνονται συνοπτικά τα φρικτά αποτελέσματα των παθών διότι τα πάθη προξενούν μεγάλη καταστροφή σε όλη μας την ύπαρξη, αφού νεκρώνουν τον νου και μολύνουν την ψυχή. Ο αναγνώστης θα προσέξη ότι εξετάζονται γενικοί θεραπευτικοί τρόποι που είναι κατάλληλοι για την θεραπεία όλων των παθών καθώς επίσης παρουσιάζονται και ειδικά θεραπευτικά μέσα τα οποία θα μας βοηθήσουν να θεραπεύσουμε ειδικά πάθη. Υπογραμμίζεται πόσο απαραίτητη για την θεραπεία των παθών είναι η μετάνοια, συνδυασμένη με την ιερά εξομολόγηση, η νήψη, η προσευχή και η τήρηση των εντολών του Θεού. Πρωτίστως είναι απαραίτητη η αυτογνωσία των παθών διότι η άγνοια της ασθενείας μας καθιστά αιωνίως αθεράπευτους. Στο τέλος του κεφαλαίου αυτού ορίζεται τι είναι η απάθεια και πόσο μεγάλη είναι η αξία της για την πνευματική ζωή διότι η μερική η ολική απάθεια δείχνει την θεραπεία της ψυχής. Αναφέρονται τα στάδια της απαθείας και τα στοιχεία εκείνα που διακρίνουν την πραγματική από την ψευδή απάθεια.
Με το πέμπτο κεφάλαιο Η ησυχία ως μέθοδος θεραπείας γίνεται φανερή η αξία της νοεράς ησυχίας, η οποία εμπνέεται και καθοδηγείται από το Άγιον Πνεύμα και εκφράζεται με την μετάνοια και το πένθος. Φαίνεται καθαρά ότι είναι αναγκαιότατη για την κάθαρση της ψυχής από τα πάθη και ότι μέσω της ιεράς ησυχίας μπορεί να δεχθή μέσα στην καρδιά του ο άνθρωπος την άκτιστη Χάρη του Θεού. Θα πρέπει, υπογραμμίζει ο συγγραφέας, να εμποτισθή η ορθόδοξη θεολογία με αυτήν την ησυχαστική μέθοδο για να είναι πραγματικά ορθόδοξη και όχι ακαδημαϊκή.
Για την γνώση του Θεού, που έχει ως συνέπεια την σωτηρία του ανθρώπου, γίνεται λόγος στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου που επιγράφεται Ορθόδοξη γνωσιολογία. Η θεογνωσία προϋποθέτει την κάθαρση της ψυχής και την θεραπεία της. Η θέωση, που είναι η θέα του ακτίστου Φωτός στην καθαρή καρδιά του ανθρώπου, είναι ο σκοπός της πνευματικής ζωής και το τέλος της θεραπείας.
Από την μελέτη του βιβλίου γίνεται κατανοητό ότι η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο ψυχών. Χρησιμοποιώντας ο Χριστιανός την θεραπευτική μέθοδο που διαθέτει η Εκκλησία και διερχόμενος τα τρία στάδια της πνευματικής ζωής, που είναι η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση, αποκτά κοινωνία και ενότητα με τον Θεό.
Η Ορθόδοξη Παράδοση είναι η μόνη που μπορεί να θεραπεύση και να ελευθερώση τον άνθρωπο από τον θάνατο της ψυχής και γι’ αυτόν τον λόγο έχει μεγάλη σημασία για την εποχή μας.
Ολόκληρο το βιβλίο στην ηλεκτρονική έντυπη μορφή του εδώ: http://de.scribd.com/doc/7011415/%CE...9-%CE%B1%CE%B3
Σου ξαναεπαναλαμβάνω, ότι αυτά που επιλέγεις να γράφεις κι ο τρόπος που τα γράφεις και τα ερμηνεύεις εσύ είναι λάθος..
Και δεν βοηθάνε στη παρούσα φάση, γιατί δεν δίνουν καμιά πρακτική λύση στον άλλο που διαβάζει όλ' αυτά τα αντικρουόμενα κατεβατά..
Είναι τραγικό ν' απομονώνεις εδάφια και να τα παρερμηνεύεις εδώ μέσα!!
Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Μπορείς να μιλάς όπως θέλεις σε μένα, άλλα ψάξτο λίγο πρώτα...κακό δεν είναι...:) !
... με κάποιο τρόπο γνωρίζω ότι μόνο η Μαρκέλλα κι ο Γιάννης μ' αγαπούν εδώ μέσα...
όλες οι άλλες ...και όλοι οι άλλοι, ... ... ...
... βέβαια αυτοί οι δυο ...δεν με σκοτώνουν... :)
...αλλά ..μόνο με κάνουν ...πιο δυνατή...
Το κακό είναι ότι διαβάζει ο άλλος όσα γράφεις και τελικά δεν βγάζει άκρη απ' όλα αυτά τα σεντόνια!!! Κι αυτό τώρα δεν στο λέω μόνο εγώ, αλλά στο έχουν πει όλοι!!Quote:
Originally Posted by marika
δεν στο λέω μόνο εγώ, αλλά στο έχουν πει όλοι!![/QUOTE
-Δεν είναι απλό το εγχείρημα παιδιά, θέλει τον δικό του τρόπο, έχει και κόπο, θέλει και το χρόνο του... και να ήταν μόνο αυτά...
Καλά τον τρόπο σου δεν τον έχουμε εμπεδώσει ακόμα, φαντάζεσαι εσύ; Μόνο που δεν έχεις καταλάβει ότι δεν θέλει κόπο, τρόπο θέλει κι εσύ έχεις ένα κόλλημα στο τρόπο..Quote:
Originally Posted by marika
χαχαχα τί εννοείς δεν ήταν μόνο αυτά?? Αχ ρε συ δεν θα το αντέξουμε άλλο!! Έλεος!!
Quote:
Originally Posted by marika
++
+
+
++++++++
+
+
+
+
+
Quote:
Βλέπεις τι έπαιξε πιο πάνω στα λόγια σου;;; Μπορείς να δεις;;; Χωρίς εμβάθυνση και ανάλυση που θα μας πάρει χρόνο και σελίδες να γράφουμε, θέλεις να το αγγίξουμε λίγο και μόνο στο απτό εξωτερικό του φαινόμενο;;; Τι μας δείχνει;;;Quote:
Originally Posted by marika
Δείχνει πως: <<δεν θα ασχοληθώ άλλο με επιθέσεις, επιπλήξεις, επικρίσεις..>> ως αντίδραση από εσένα μαρικα και απάντηση γιατί <<"κανένας δεν κλωτσάει ένα ψόφιο σκυλί>>, δείχνοντας πως θεωρείς τους άλλους πνευματικά νεκρούς (ψόφιο), και μάλιστα από πικρία που νοιώθεις από την θέση τους απέναντι σου και την αντιμετώπιση τους για το πρόσωπο σου, τους υποβιβάζεις στην άλογη φύση (σκυλί), κι αυτά, δίχως να εξετάσουμε τις προεκτάσεις που τα αφορούν. Φυσικά όλα γίνονται άθελα σου, ασυναίσθητα, δεν θέλεις να γίνονται, παρόλο όμως αυτό, είναι πράγματα ενδεικτικά του εσωτερικού σου χώρου που όμως υπάρχουν και ενεργούν με όχι ορατό τρόπο για εσένα. Και μην νομίζεις τώρα κάτι επικριτικό για εσένα, όλοι τα έχουμε, όλοι, πίστεψε με.
Και για να περιορίσω, δεν ξέρω αν το πετύχω και σε ποιό βαθμό, την ενέργεια του αόρατου σου εαυτού (σου υπενθυμίζω πως όλοι έχουμε), και για να μην προλάβει ή έστω με όχι όλη του την ισχύ, να σε οδηγήσει σε πλάνη ή ψευδή επιχειρήματα, σου φέρνω έναν άλλο λόγο σου ως αντίσταση, στο βαθμό φυσικά που είναι δυνατό να γίνει.
<<δεν ήρθα να καταλύσω ούτε να καταργήσω κανένα νόμο, μόνο ήρθα να τον φέρω στην Πνευματική του διάσταση, πάντα δι Αποκαλύψεως του Κυρίου μου Ιησού Χριστού...>> λες σε άλλο θρεντ, όλως εωσφορικά, για τον ρόλο σου.