Δεν μου αρεσουν τα αθληματα καθολουυυυ, παλια μονο πηγαινα πληροφορικη και αγγλικα
Printable View
Δεν μου αρεσουν τα αθληματα καθολουυυυ, παλια μονο πηγαινα πληροφορικη και αγγλικα
Αα!Εχεις προσπαθησει ποτε να πλησιασεις καποιο παιδι απ το σχολικό σου περιβαλλον?Μηπως εχει γινει καποια προσπαθεια απο μερος τους και την εχεις απορριψει λογω ανασφαλειας?
Τοτε λογικο να μην εχεις καποιον υμμαχο σε ολο αυτο.Αρα το προβλημα ειναι η ανασφαλεια σου και οχι οτι εχεις κατι κακο που απωθει τους γυρω σου.Αυτο πρεπει να βελτιωσεις.Δε ξερω πως να βοηθησω αλλιως δυστυχως.Ειμαι μια απ τα ιδια :P
Θα προσπαθησω οσο εχω ακομα δυναμεις..
Εφοσον δεν εχεις ενα μερος αλλο να πας προκειμενου να φυγεις απ το σπιτι κοιτα να χασεις βαρος και να βγαλεις ενα 15 του χρονου να περασεις σε στρατιωτικη σχολη-να σου αρεσει βεβαια και το ολο συστημα-και μετα θα του κουνας μαντηλι του φαδερ κ των συμμαθητων κ των καθηγητων κ του καθενος. Δεν ειναι δυσκολο, δε σου λεω να αριστευσεις. Σκεψου το, δε θα χεις αλλη ευκαιρια.
Πανε σε μια σχολη τοτε αλλα να μενεις σε αλλο χωρο. Εκει θα ελευθερωθεις.
Πληροφορικη ειπες? Εννοεις προγραμινγκ?
Για σχεδιασμο ιστοσελιδων η κατι με ασφαλεια, ο προγραμματισμος δεν μου αρεσει.
Σημερα πιο εντονες οι σκεψεις αυτοκτονιας.. ολοι κοιμουνται,μονοςςςςς μου.
Λετε να καταφερω τιποτα; ετσι ωστε να υσηχασω,να μην ξανακλαψω ποτε μου.
Όλα αυτά που λες μου θυμίζουν εμένα στην δικιά σου ηλικία λίγο πριν αρχίσει η χοντρή
κοινωνική φοβία και γι'αυτό αισθάνομαι μεγάλη θλίψη, σαν να ξαναζώ το παρελθόν...
Ειδικά αυτό με την εκδρομή που γυρνούσες 4 ώρες μόνος για να αποφύγεις τους άλλους
είναι καρμπόν απ'τις δικιές μου εκδρομές :( Ω ρε πστ, τι βόλτες έχω κάνει για να περάσει
η ρημάδα η ώρα και να γυρίσουμε πίσω δε λέγεται!
Το θέμα είναι ότι τώρα δίνεις την μητέρα όλων των μαχών και είναι πολύ σημαντικό να
μην υποκύψεις αλλιώς μετά έρχονται πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, πίστεψε με...
Αν θες τη συμβουλή μου, αυτή τη μάχη ΔΕΝ μπορείς να την κερδίσεις μόνος σου οπότε
ΠΡΕΠΕΙ να καταπιείς την περηφάνια σου και να το πεις σε ένα ψυχολόγο (έστω και κρυφά)
και ύστερα στους γονείς σου. Αν θες συμβουλές γι'αυτό, στείλε μου πμ
Γειά σου Αλέκο. Είμαι καινούργια στο forum και πολύ μεγαλύτερή σου Έχω ένα γιο περίπου στην ηλικία σου και ένα μικρότερο. Θέλω να σου πω τα εξής: Η ζωή είναι ένας αγ'ωνας, που άλλοτε ξεκινάαει νωρίς και άλλοτε αργά. Σίγουρα όμως δεν είναι εύκολη για όλους και συνεχώς. Δεν είσαι μόνος σου αφου έχεις την τύχη να έχεις δυο γονείς που σε αγαπάνε. Σκέψου ότι άλλα παιδιά δεν το έχουν αυτό. Μιλησέ τους και πες τι σε βασανίζει. Είναι αρκευτά απλό να δεις κάποιον ειδικό να σου δώσει μια ώθηση να ξεπεράσεις τη δειλία σου.Είμαι σίγουρη ότι μπορείς να κάνεις πολλά, αφου και μόνο το γεγονός ότι συνειδητοποιείς αυτό που συμβαίνει είναι ένα βήμα στο να γίενις καλύτερος. Δεν σου αρέσει αυτό που βιώνεις. Ζήτα βοήθεια για να το αλλάξεις. Δεν είναι κακό και καθόλου μα καθόλου ασυνήθιστο παιδί μου. Θα τα καταφέρεις αρκει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι μόνος. Η ζωή μας 'έχει δώσει πολλά δώρα.θα τα καταφέρεις.
Παιδια σας ευχαριστω ολους για της απαντησης σας.
Δεν ξερω εαν μπορω να παω σε ψυχολογο και ειδικα κρυφα, δεν ξερω καν που θα βρω, τι θα πω, εαν χρειαζομαι χρηματα κ.τ.λ.
Ακομα πλεων φοβαμαι να βγω απο το σπιτι μου, και στο σχολειο που πηγαινω νιοθο περιεργα οταν βγαινω εξω, φοβαμαι τον κοσμο κατι εχω παθει δεν ξερω εαν μπορω να το περιγραψω :(
Μου ειναι δυσκολο να μιλησω στους γονεις μου, δεν μπορω να το κανω δεν εχουν ψιλιαστει εδω και χρονια τιποτα, δεν ξερω πως θα το πω.. καλυτερα να το μαθουν οταν φυγω :(
Αλέκο, ρίξε μια ματιά εδώ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%...87%CE%BF%CF%82
Έχει καμιά σχέση με αυτά που νιώθεις;
Όσον αφορά τον ψυχολόγο, είναι πανεύκολο. Και γω κρυφά πήγα και πλήρωσα με
το χαρτζηλίκι μου. Στο κέντρο της Αθήνας έχει ένα ινστιτούτο που παίρνει 15€ τη φορά.